ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้แต่ง
พิชเกศ
เรื่องย่อ
ค่ายสัมพันธ์สวาท
(PWP=Porn with plot, Group Sex, Voyeur, Wild, Exhibitionism)
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 27
ชื่อที่ต้องเก็บเป็นความลับ
วารีเดินเข้ามาถึงกลางพุ่มไม้ซึ่งทั้งกิ่ง ใบดูสวยงามและไม่เคยทำให้ผิวกายของคนที่เดินผ่านมีรอยขีดข่วน เธอใช้มือดันกิ่งไม้ใหญ่น้อยให้พ้นทางเพื่อการก้าวเดินที่สะดวกขึ้น ในใจก็ได้แต่นึกสงสัยว่าเหตุใดพุ่งไม้ตรงจุดนี้ถึงได้หนาทึบกว่าจุดอื่นๆ เป็นอย่างมาก
วารีก้าวขาไปต่อได้อีกไม่ถึงสองก้าวเธอก็เห็นแสงสว่างที่ส่องมาจากลานกว้างที่ด้านบนโปร่งโล่ง ทันทีที่ตัวของเธอพ้นออกมาจากพุ่มไม้ก็มีใครบางคนยืนรอเธออยู่พร้อมซองกระดาษทิชชูในมือ
“กระดาษทิชชูครับ” เสียงทุ้มละมุนดังขึ้นพร้อมซองกระดาษทิชชูที่ถูกยื่นมาตรงหน้าวารีราวกับภาพเดิมถูกเล่นซ้ำอีกครั้ง
แต่ในครั้งนี้วารีไม่ได้มีท่าทีตกใจ เธอมองใบหน้าหล่อเหล่าในชุดทีมงานประจำค่ายที่ส่งยิ้มหวานมาทางเธออย่างเป็นมิตร วารียื่นมือไปรับซองกระดาษทิชชูมาถือไว้ แล้วถาม
“คุณชื่ออะไรคะ?”
คำถามของวารีทำให้ทีมงานหนุ่มหุบยิ้มกว้างลง เขามีสีหน้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจนอึ้งไปครู่หนึ่ง ถึงตอบกลับ
“ขอโทษครับ ผมไม่สามารถบะ..”
“บอกฉันเถอะค่ะ ฉันเก็บความลับเก่ง คุณก็เห็นนี่คะ” วารีพูดขัดขึ้น พยายามโน้มน้าวให้อีกฝ่ายทำตามความต้องการของเธอ
ในความคิดของวารีทีมงานคนนี้แหละ จะสามารถไขความสงสัยที่มีต่อค่ายนี้ให้เธอได้ แม้ตัวทีมงานเองจะน่าสงสัยมากเช่นกันก็ตาม แต่เธอก็พบเจอเขาบ่อยมากจนอยากจะรู้ชื่อเสียงเรียงนามเอาไว้น่าจะสบายใจกว่า
“ครับ คุณเก็บความลับเก่ง แต่คุณเก็บความสงสัยไม่เก่งเลยนะครับ” ทีมงานหนุ่มเอ่ย พลางใช้มือกดที่บริเวณหลังใบหู
วารีพยายามมองว่าเขากำลังทำอะไร เธอสังเกตว่านิ้วของทีมงานหนุ่มที่สัมผัสลงไปหลังใบหูนั้นไม่ได้โดนผิวหลังใบหูของเขาโดยตรง มันมีระยะห่างราวกับถูกอะไรบางอย่างขวางกั้นไว้
“ก็.. ยอมรับค่ะว่าสงสัยมากจริงๆ” วารีตอบรับ ทีมงานหนุ่มยกยิ้มพร้อมลดมือจากหลังหูลงมาอยู่ที่ข้างลำตัว
“ผมจะบอกชื่อของผมให้คุณรู้ก็ได้ แต่คุณต้องสัญญาว่าคุณจะไม่บอกใคร และห้ามเรียกผมด้วยชื่อเป็นอันขาด” น้ำเสียงจริงจังของเขาทำให้วารีขนลุกเกรียวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
“ค..ค่ะ” วารีตอบตะกุกตะกัก แต่เมื่อเธอเห็นสายตาของอีกคนที่มองมาอย่างกังขา เธอจึงพูดย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากขึ้น
“ค่ะ ฉันจะไม่บอกใครและไม่เรียกคุณด้วยชื่อค่ะ” เมื่อสิ้นเสียงพูดหนักแน่นของวารี ทีมงานหนุ่มก็พยักหน้ารับอย่างพอใจ แล้วพูดต่อ
“ผมชื่อเมฆาครับ” ทีมงานหนุ่มหรือเมฆาพูดต่อ
“อย่าลืมรักษาคำพูดด้วยนะครับ”
“แน่นอนค่ะ คุณ..ทีมงาน แฮะๆ” วารีเกือบจะเผลอตัวเรียกอีกฝ่ายด้วยชื่อที่เพิ่งรับรู้มาหมาดๆ แต่ยังโชคดีที่ยั้งตัวทันเลยปิดท้ายประโยคด้วยเสียงหัวเราะแห้งๆ
“ครับ เตรียมตัวเถอะครับ ใกล้ถึงเวลารวมตัวแล้ว” เมฆาเอ่ยพลางใช้มือกดที่หลังใบหูอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ส่งยิ้มให้วารีแล้วเดินออกจากพุ่มไม้ไป ทิ้งให้วารียืนถือซองทิชชูอยู่อย่างโดดเดี่ยวกลางพุ่มไม้ใหญ่ที่หนาทึบ
หลังจากวารีแกะซองกระดาษทิชชูเพื่อเช็ดถูตามร่างกายจนสะอาดเอี่ยม เธอก็ก้าวเดินออกจากพุ่มไม้พร้อมเสียงเตือนที่ดังออกมาจากสมุดเก็บแต้มในกระเป๋ากระโปรง
วารีเดินมารวมตัวกับผู้เข้าร่วมหลายคนที่มายืนรออยู่ก่อนหน้า รวมไปถึงฟาฟาและข้าวสวยที่กำลังยืนคุยกันอย่างออกรสออกชาติ เมื่อทั้งสองเห็นวารีเดินมาจึงกวักมือเรียกเข้าไปร่วมวงสนทนา
“เป็นไงบ้าง ได้ตราปั๊มเยอะไหม?” ข้าวสวยเอ่ยถามวารีทันทีที่เธอเดินถึง
“ได้อันเดียวเอง แล้วทั้งสองคนล่ะ?” วารีถามกลับ เธอสังเกตเห็นสีหน้าถมึงทึงของข้าวสวย ผิดกับฟาฟาที่ดูเหมือนกำลังกลั้นขำอยู่
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าข้าวสวย?”
“มีสิ” ข้าวสวยตอบกลับทันควันจนวารีสะดุ้งน้อยๆ
“ช่วงเวลาพักเมื่อกี้นี้เราไม่ได้ตราปั๊มสักดวงเลยน่ะสิ” ข้าวสวยตอบพลางเหลือบมองฟาฟาที่ยืนกลั้นหัวเราะอยู่อย่างคาดโทษ
“อ้าว ทำไมล่ะ?” วารีถามด้วยความสงสัยทั้งๆ ที่ก่อนจะแยกกันข้าวสวยนั้นก็หาคนไปใช้เวลาด้วยได้แล้วแท้ๆ
“คืออย่างงี้…” ข้าวสวยเริ่มเล่า
“ตอนแรกเราก็ไปกับพี่อิฐ ชวนกันไปนัวอยู่หลังห้องน้ำนั่นแหละ ของพี่อิฐก็คือยาวมาก… กำลังจะเสียบ เราก็ได้ยินมาจากหลังต้นไม้ เสียงครางดังมาก ดังจนเรากับพี่เขาทนไม่ไหวต้องเดินไปดู ก็เจอยัยนี่กำลังควบสองอยู่” ข้าวสวยชี้นิ้วไปที่ฟาฟาแล้วเล่าต่อ
“ควบสองตอพร้อมกันแบบแรงมาก ควบอย่างกับควบม้าแข่ง แล้วสุดท้ายเรากับพี่อิฐก็ดูยัยฟาควบเพลินจนเผลอช่วยตัวเองจนเสร็จ เฮ้อ… อยากจะบ้าตาย นั่งแก้ผ้าอยู่ข้างๆ กันแท้ๆ น่าเสียดายเป็นบ้า”
เมื่อข้าวสวยเล่าจบ ฟาฟาผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องเล่านี้ก็พูดขึ้น
“ฟาไม่ผิดนะพี่ ฟาขย่มของฟาอยู่ดีดีพวกพี่สองคนมาแอบดูเอง”
“อะ อันนี้ฟาฟาก็ไม่ผิดจริงๆ นั่นแหละ” วารีพูดเสริมแล้วก็ได้รับหางตาของข้าวสวยไปตามระเบียบ
“วารีอะ ไม่เข้าข้างกันเลย” ข้าวสวยทำหน้ามู่ทู่ มองสองสาวตรงหน้าอย่างงอนๆ
ทั้งวารีและฟาฟาต่างก็หัวเราะกับท่าทางของเธอ ก่อนที่เสียงหัวเราะของทั้งสองจะถูกกลบด้วยเสียงตะเบ็งที่แสนคุ้นหู
“จากนี้ไปจะเป็นกิจกรรมการแบ่งเต็นท์นอน ขอให้พูดเข้าร่วมทุกท่านตั้งใจฟังกติกาการเลือกเต็นท์ให้ดีนะคะ” เสียงของทีมงานสาวสร้างความเงียบให้เกิดขึ้นในกลุ่มของผู้เข้าร่วม
ทุกคนมองตรงไปด้านหน้าทางฝั่งของอาคารสีขาวที่ซึ่งมีทีมงานยืนเรียงรายอยู่หลายคน รวมไปถึงเมฆาด้วย
“เต็นท์นอนที่อยู่ด้านหลังของพวกท่าน มีทั้งหมดยี่สิบหลัง พอดีกับจำนวนผู้เข้าร่วม แต่ว่า…” ทีมงานสาวหยุดพูด เว้นวรรคพอให้ได้ลุ้นซึ่งผู้เข้าร่วมต่างก็เริ่มชินกับวิธีของเธอ แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี
วารีหันไปมองด้านหลัง ที่ซึ่งมีเต็นท์นอนเรียงรายกันอยู่ แถวหน้ากระดานมีจำนวนห้าหลังส่วนแถวตอนลึกลงไปนับได้แถวละสี่หลัง
แต่ละเต็นท์ทำจากพลาสติกใสสามารถมองเห็นด้านในที่ตอนนี้ว่างเปล่าได้อย่างชัดเจน ขนาดของเต็นท์นอนน่าจะจุคนได้ราวๆ สามคน แต่หากจะให้สบายก็น่าจะได้ประมาณสองคน ด้านหน้าเต็นท์แต่ละหลังจะมีซิปอยู่กลางประตูหน้า บนพื้นข้างขวาของประตูทางเข้าออกมีตะกร้าหวายทรงเตี้ยวางอยู่
หลังจากสำรวจด้วยตาจากระยะไกลคร่าวๆ วารีก็หันกลับไปสนใจทีมงานสาวที่เว้นประโยคให้ลุ้นจนพอใจแล้วจึงเริ่มพูดต่อ
“แต่ว่าทั้งยี่สิบเต็นท์จะถูกใช้งานครบทั้งหมดหรือไม่นั้น… ขึ้นอยู่กับผลของกิจกรรมเลือกเต็นท์นอนที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้ค่ะ”
(โปรดติดตามตอนต่อไป)