ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้แต่ง
พิชเกศ
เรื่องย่อ
ค่ายสัมพันธ์สวาท
(PWP=Porn with plot, Group Sex, Voyeur, Wild, Exhibitionism)
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 29
กิจกรรมแบ่งเต็นท์นอน
“ทั้งหมดที่ดิฉันกล่าวไปเป็นกฎและข้อห้ามในการใช้เต็นท์นอนร่วมกันค่ะ… มีท่านไหนมีคำถามไหมคะ?” ทีมงานสาวเอ่ยถามไม่เอาคำตอบ เพราะทันทีที่จบประโยคคำถามเธอก็พูดต่อในทันที
“ค่ะ ถึงเวลาเริ่มกิจกรรมเลือกเต็นท์นอนกันแล้วนะคะ เชิญผู้เข้าร่วมทั้งยี่สิบท่านเข้ามายืนในสระบอลค่ะ” เธอผายมือเข้าไปในบ่อแล้วพูดต่อ
“ท่านไหนยังใส่รองเท้าอยู่รบกวนถอดออกด้วยนะคะ”
เหล่าผู้เข้าร่วมต่างก็หันมองหน้ากัน แม้จะยังงุนงงแต่หลายคนก็เริ่มทำตามที่ทีมงานสาวบอก คนที่ยังสวมรองเท้าก้มลงเพื่อถอดรองเท้าออก ด้านคนที่สองเท้าเปลือยเปล่าอยู่แล้วก็เริ่มปีนขอบสระบอลที่สูงระดับเอวเข้าไปด้านใน
วารีเป็นกลุ่มคนที่ไม่ได้สวมรองเท้า เธอเดินตามข้าวสวยและฟาฟาไปยืนชิดที่ขอบสระ โชคดีที่เธอเป็นคนตัวสูงทำให้ปีนข้ามขอบเข้าไปได้ไม่ยากนัก ผิดกับฟาฟาและข้าวสวยที่ดูท่าจะปีนลำบากกว่าเธอไม่ใช่น้อย
เมื่อสองขาของวารีเข้ามาอยู่ในสระซึ่งมีลูกบอลพลาสติกขนาดพอดีมือจำนวนมาก แต่ละลูกมีสีสันแต่ต่างกันไป ทั้งสีเขียว เหลือง แดง ชมพู ส้ม ม่วง น้ำเงิน ขาว หรือแม้กระทั่งดำ แต่มีอยู่สองสีที่วารียังไม่เห็นนั่นก็คือสีเงินและสีทอง
วารีก้าวขาต้านกองทัพลูกบอลน้ำหนักเบาเข้าไปหาข้าวสวย แล้วพูด
“ตอนแรกคิดว่าจะง่ายๆ แต่พอเข้ามาอยู่ข้างในจริงๆ เราว่างานหนักแน่เลย”
“เอาน่าวารี จริงจังเกินไปเดี๋ยวไม่สนุกเอานะ” ข้าวสวยตอบกลับด้วยความตื่นเต้น วารีเพียงแค่พยักหน้ารับไม่ได้ตอบกลับอะไร
"อย่าลืมนะคะ ทุกท่านมีเวลาหนึ่งนาทีหลังสิ้นเสียงสัญญาณ เตรียมตัวให้พร้อมนะคะ" ทีมงานสาวเอ่ยขึ้นเสียงดัง เธอกวาดสายตามองผู้เข้าร่วมที่ต่างก็ก้มหน้าลงมองลูกบอลในสระ
ความใหญ่และกว้างของสระ ทำให้เหล่าผู้เข้าร่วมไม่ได้ยืนใกล้กันนัก ทุกคนต่างก็มีระยะในการค้นหาของตัวเอง อยู่ที่ว่าใครจะโชคดีอยู่ในจุดที่มีลูกบอลสีเงินสีทองปะปนอยู่
"ถ้าเลือกลูกบอลได้แล้วให้ยืนอยู่กับที่นะคะ หลังจากหมดเวลาทุกท่านจะออกจากสระพร้อมกันค่ะ" ทีมงานสาวยกนกหวีดมือกดในมือขึ้น แล้วเริ่มต้นนับถอยหลัง
"พร้อมนะคะ สาม... สอง... หนึ่ง... ปรี๊ด..." เสียงนกหวีดแหลมสูงที่แผดเสียงไปทั่วผืนป่าเป็นสัญญาณแห่งการเริ่มกิจกรรม
วารีและผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ ล้วงมือลงไปในลูกบอลหลากสีที่เรียงตัวเบียดเสียดกันอยู่ในสระ วารีใช้ทั้งมือและแขนในการคว้าหาลูกบอลสีทองไม่ก็เงิน แต่ไม่ว่าจะพยายามหาเท่าไรเธอก็เห็นแต่ลูกบอลสีสด
วารีเริ่มใจคอไม่ดี เธอมีความหวังอยากจะได้รับรางวัลใหญ่ดังนั้นการโดนหักแต้มไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับเธอ เธอจะต้องหาลูกบอลเป้าหมายให้เจอให้ได้
"เย่! เจอแล้ว!" เสียงใสของฟาฟาที่อยู่ไม่ไกลวารีดังขึ้น ในมือของเธอกำลูกบอลสีเงินวาววับไว้มั่น
"นี่ไง!" เสียงทุ้มขององศาที่ยืนอยู่ด้านหน้าของวารีดังขึ้นบ้าง ขากำลูกบอลสีเงินไว้ในมือพร้อมสีหน้าโล่งอก
การที่มีคนรอบข้างทยอยเจอลูกบอลที่เป็นเป้าหมาย ทำให้วารีต้องรีบเร่งตามหาในบริเวณรอบตัวอีกครั้ง รอบนี้เธอพยายามล้วงมือลงไปให้ลึกขึ้นจนเกือบถึงก้นสระแล้วโกยลูกบอลจากด้านล่างขึ้นมา
แล้วในขณะกำลังโกยลูกบอล มือของเธอก็สัมผัสเข้ากับลูกบอลลูกหนึ่งซึ่งวางอยู่ที่ก้นสระ มันมีน้ำหนักมากกว่าลูกอื่นๆ ตอนมือของวารีไปกระทบมันขยับเพียงเล็กน้อย และไม่ติดมือเธอขึ้นมาง่ายเหมือนกับลูกบอลลูกอื่นๆ
เมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติ วารีก็รีบหยิบลูกบอลลูกนั้นดึงขึ้นมาผ่านลูกบอลหลายร้อยลูกที่อยู่รอบข้าง แล้วมองดูลูกบอลที่อยู่ในมือด้วยใจระทึก
"เย่!" เสียงร้องดีใจดังมาจากวารี เมื่อเธอพบว่าลูกบอลที่อยู่ในมือเธอเป็นลูกบอลสีทองผิวมันเงา
เธอกำลูกบอลสีทองไว้แน่นราวกับกลัวว่ามันจะกระโดดหนี แล้วยืนยิ้มร่ามองดูผู้เข้าร่วมบางส่วนที่ยังคงงมหาลูกบอลกันอยู่
"ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่สิบวินาทีนะคะ" เสียงทีมงานสาวตะโกนขึ้นทำให้ผู้เข้าร่วมที่ยังหาไม่เจอเร่งรีบควานหา
เวลาผ่านไปไม่กี่วินาทีวารีเห็นว่าหลายคนเริ่มยืนนิ่งเพราะหาลูกบอลของตัวเองเจอแล้ว แต่บางคนก็ยังง่วนอยู่กับการงมหา เช่น ข้าวสวย อลัน และโชน
แต่ก็มีบางคนที่แม้ในมือจะยังไม่มีลูกบอลสีเงินหรือทองสักลูก แต่กลับไม่มีท่าทีร้อนรน มิหนำซ้ำยังไม่แม้แต่จะพยายามค้นหา วารีมองไปยังมุมหนึ่งของสระ เธอเห็นธีร์ยืนเอามือละลูกบอลรอบตัวแค่ผ่านๆ ไม่ได้พยายามหาเช่นคนอื่น
“เจอสักทีโว้ย!” เสียงยินดีของโชนดังขึ้น เขาชูลูกบอลสีทองขึ้นเหนือหัวด้วยความพอใจ แล้วในขณะเดียวกันนั้นเสียงนกหวีดสัญญาณบอกว่าหมดเวลาก็แผดเสียงดังขึ้น
“ปรี๊ด… หมดเวลาค่ะ!” ทีมงานสาวตะโกนลั่นหลังเสียงนกหวีดเงียบลง แล้วพูดต่อ
“ขอให้ท่านที่หาลูกบอลเจอโชว์ลูกบอลของตัวเองให้ทีมงานเห็นชัดๆ แล้วออกมายืนเรียงแถวกันทางด้านนี้ค่ะ” ทีมงานสาวผายมือไปทางฝั่งที่กลุ่มผู้เข้าร่วมเคยยืนอยู่ก่อนหน้า
เหล่าผู้เข้าร่วมที่หาลูกบอลเจอต่างก็ทยอยปีนออกจากสระบอล วารีปีนออกจากสระเป็นคนท้ายๆ เธอหันไปมองคนที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่เนื่องจากหาลูกบอลไม่เจอทั้งสามคน ประกอบไปด้วย ข้าวสวย อลัน และธีร์
เมื่อปีนออกมาจากสระเรียบร้อยแล้ววารีก็มายืนเรียงแถวต่อจากปลาดาว และถัดจากเธอคือฮองเต้ที่เป็นคนสุดท้ายของแถว
“สำหรับสามท่านที่หาลูกบอลไม่เจอ ทางทีมงานจะเข้าไปตัดตราปั๊มและจัดหาเต็นท์นอนให้เป็นลำดับท้ายสุดนะคะ” ทีมงานสาวหันพูดกับสามคนในสระบอลจบก็หันมาหากลุ่มผู้เข้าร่วมที่ยืนเรียงหน้ากระดานกันอยู่
“ขอให้ผู้เข้าร่วมที่มีลูกบอลในมือทุกท่านหมุนลูกบอลเปิดพร้อมกันนะคะ”
“หมุนยังไงครับ? ที่ลูกบอลไม่เห็นมีรอยต่อเลย” ไต้ฝุ่นชูลูกบอลในมือขึ้นพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“หมุนเปิดจากทางไหนก็ได้ค่ะ แค่ใช้สองมือจับแล้วบิดลูกบอลสามารถเปิดได้จากทุกมุมค่ะ” ทีมงานสาวตอบ แล้วพูดต่อ
“พอเปิดเสร็จแล้วให้หันหมายเลขออกให้ทีมงานดูนะคะ ทีมงานจะจัดการแยกกลุ่มตามหมายเลขเต็นท์ให้ค่ะ … เอาล่ะค่ะ ดิฉันจะนับถึงสามทุกท่านเปิดลูกบอลออกพร้อมกันนะคะ”
วารีและผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ ใช้สองมือจับลูกบอลในมือไว้ในท่าที่งานต่อการหมุนเปิด หัวใจของทุกคนเต้าเร็วขึ้นเพราะความลุ้นระทึก อยากจะรู้เต็มทีว่าตัวเองจะได้นอนเต็นท์เดียวกันกับใครบ้าง หรือจะต้องนอนเหงาคนเดียวกันแน่
“หนึ่ง… สอง… สาม… เปิดค่ะ!” สิ้นเสียงนับของทีมงานสาว ทุกคนก็หมุนเปิดลูกบอลโดยพร้อมเพรียงกัน
วารีรู้สึกว่าตัวเองใช้แรงน้อยมากในการเปิดลูกบอลที่ไร้รอยต่อเช่นนี้ เธอได้ยินเสียงดังแกร๊ก แล้วลูกบอลสีทองในมือก็แยกเป็นสองส่วน วารีหงายดูด้านในของทั้งสองซีกเพราะเธอไม่แน่ใจว่าหมายเลขจะอยู่ในซีกใด
แล้วเธอก็พบตัวเลขสีทองเป็นประกายที่ถูกเขียนอยู่บนพื้นผิวสีดำขลับ หมายเลขที่วารีจับได้คือหมายเลข หก
“โชว์ให้ทีมงานดูด้วยค่ะ” ทีมงานสาวเน้นย้ำอีกครั้ง วารีจึงหันเลขออกโชว์ตามคำบอก เธอรู้สึกตื่นเต้นจนมือไม้สั่นอย่างห้ามไม่ได้
“ทีมงานแยกผู้เข้าร่วมตามหมายเลขเลยค่ะ” เมื่อทีมงานสาวพูดจบ เหล่าทีมงานก็พุ่งตัวเข้าหากลุ่มผู้เข้าร่วม
วารีถูกทีมงานหญิงคนหนึ่งพาไปยืนในลำดับที่หก ส่วนคนอื่นๆ ถูกจูงมือไปยืนตามหมายเลขที่จับได้เช่นกัน ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ทำให้วารีเข้าใจทันทีว่าเธอเป็นเพียงคนเดียวที่จับได้หมายเลขหก
เมื่อการแยกกลุ่มตามหมายเลขเสร็จสิ้น วารีกวาดสายตามองไปรอบตัวก็พบว่ามีคนที่ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวทั้งหมดห้าคน คือฮองเต้ที่ยืนอยู่หมายเลขห้า ตัวเธอที่ยืนอยู่หมายเลขหก ต่อมาเป็นโชนที่ยืนอยู่หมายเลขเจ็ด โนอาอยู่ตรงหมายเลขสิบเอ็ด และไต้ฝุ่นอยู่ที่หมายเลขสิบเจ็ด
จากการมองดูวารีพบว่าไม่มีเต็นท์ไหนที่ได้นอนกันถึงสามคนเลย จะมีแค่คนที่ได้นอนคู่กันทั้งแบบชายหญิง ชายชาย หญิงหญิง โดยหมายเลขสองคือเกียร์และออสติน หมายเลขสี่คือแอรินและมังกรที่กำลังทำหน้าระรื่น
ส่วนหมายเลขสิบคือธาราและอิฐ หมายเลขสิบสี่มีปลาดาวและน้ำฟ้ากำลังยืนคุยกันอยู่ ต่อมาเป็นฮาชิและองศาที่ยืนอยู่ที่หมายเลขสิบห้า และสุดท้ายคือฟาฟาและณดลที่ตำแหน่งหมายเลขสิบหก
“เมื่อแบ่งตามหมายเลขที่จับได้เรียบร้อยแล้ว ต่อมาจะเป็นคิวของทั้งสามท่านที่หาลูกบอลไม่เจอ เชิญทั้งสามท่านออกมาจากสระ … แล้วทีมงานเข้าไปตัดแต้มเลยค่ะ” ประโยคหลังทีมงานสาวหันพูดกับทีมงานด้วยกัน
หลังจากที่ทำการตัดแต้มเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ทีมงานก็รวมกลุ่มกันเหมือนกำลังประชุมอะไรบางอย่าง โดยมีเหล่าผู้เข้าร่วมยืนมองด้วยความงุนงงในความเงียบ แล้วทีมงานสาวก็หันมาพูด
“จากการตัดสินใจของทีมงาน ผู้เข้าร่วมหมายเลขประจำตัวสิบเอ็ดจะได้พักในเต็นท์หมายเลขยี่สิบ ผู้เข้าร่วมหมายเลขประจำตัวแปดจะได้พักในเต็นท์หมายเลขสิบเก้า และสุดท้ายผู้เข้าร่วมหมายเลขประจำตัวหกจะได้พักในเต็นท์หมายเลขหกค่ะ”
เมื่อได้ยินหมายเลขเต็นท์ของตัวเอง วารีก็ตาเบิกโพลง เธอพยายามนึกว่าใครกันที่มีหมายเลขประจำตัวเป็นหมายเลขหก
เธอมองไปทางกลุ่มคนที่หาลูกบอลไม่เจอทั้งสาม แล้วก็พบกับรอยยิ้มกริ่มที่ถูกส่งมาจากเจ้าของหมายเลขประจำตัวหก ซึ่งนั่นก็คือธีร์
(โปรดติดตามตอนต่อไป)