ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้แต่ง
พิชเกศ
เรื่องย่อ
ค่ายสัมพันธ์สวาท
(PWP=Porn with plot, Group Sex, Voyeur, Wild, Exhibitionism)
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 44
เหตุการณ์ไม่คาดคิด
แต่ก่อนที่ทั้งสามคนจะได้ทำอะไรมากกว่านี้ อยู่ๆ สมุดเก็บแต้มในกระเป๋าก็ส่งเสียงสัญญาณเตือนที่แสนคุ้นหู
“ตี๊ด… ตี๊ด… ตี๊ด…” เป็นเสียงสัญญาณเตือนเมื่อถึงเวลารวมตัว ทั้งวารี องศา และธาราต่างก็ถอนหายใจออกมาอย่างเสียดาย พวกเขาผละกายออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง อยากให้ช่วงเวลานี้นานขึ้นอีกสักหน่อย
แต่ในระหว่างที่กำลังปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปตามอารมณ์ ทั้งสามคนก็ต้องตกใจสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงโวยวายดังลั่นมาจากบริเวณริมคลองที่อยู่ไม่ไกล หลังจากนั้นเพียงเสี้ยววินาที พวกเขาก็เห็นทีมงานหลายคนวิ่งกรูกันไปทางต้นเสียงด้วยท่าทางเร่งรีบ
“เกิดอะไรขึ้น?” องศาพูดขึ้นด้วยความสงสัย
“นั่นสิ” วารีตอบรับ
ธาราพยายามชะเง้อชะแง้ดูแต่ก็มองไม่เห็นเพราะที่ริมคลองมีพุ่มไม้น้ำขึ้นอยู่ เขาจึงตัดสินใจหันมาชวนวารี และองศา ไปดูเหตุการณ์ใกล้ๆ
“ลองเดินไปดูไหม? อยู่แค่นี้เอง เดินทวนน้ำขึ้นไปพ้นพุ่มไม้ตรงนี้ก็มองเห็นแล้ว” ธาราชี้ไปยังพุ่มไม้สองที่ขึ้นอยู่ข้างทางขึ้นลงฝั่งซ้าย
วารีและองศาหันมองหน้ากัน ก่อนที่ทั้งคู่จะพยักหน้าแล้วตอบตกลง เพราะทั้งสองก็อยากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเช่นกัน
ในตอนที่ทั้งสามคนออกเดินเร็วทวนกระแสน้ำขึ้นไป วารีก็เห็นฟาฟาเดินจูงมือฮาชิขึ้นฝั่งไป ดูจากทิศทางการเดินวารีเดาว่าฟาฟาคงจะมีจุดหมายปลายทางเดียวกับเธอ
“นั่นไง ทีมงานมุงกันอยู่เต็มเลย…” ธาราที่เดินนำเป็นคนแรกชี้ไปทางชั้นหินริมคลอง
วารีและองศาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพราะอยากเห็นภาพเหตุการณ์บ้าง ทันทีที่เดินพ้นพุ่มไม้ที่ริมคลองวารีก็เห็นทีมงานกำลังยืนมุงกันอยู่เยอะจริงอย่างที่ธาราว่า
ลองสังเกตดูสีหน้าของทีมงานแต่ละคนล้วนมีแต่ความกังวล เมื่อวารีลดสายตาลงมองที่ชั้นหินก็พบกับกองคราบของเหลวสีแดงหยดอยู่เป็นหย่อมๆ
“นั่น… เลือดเหรอ?” วารีเอ่ยขึ้นเสียงสั่น เธอเริ่มใจคอไม่ดีกลัวว่าจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น
“หา? ไหนเลือด?” องศารีบชะเง้อชะแง้มองตามสายตาวารีไปทันที
“เฮ้ย…! มีเลือดจริงด้วย” องศาพูดเสียงเบา
วารีเม้มปากแน่นมองสถานการณ์จากในน้ำที่เริ่มเย็นยะเยือก มีทีมงานชายสองคนช่วยกันหิ้วเปลหามสีน้ำเงินเข้ม และสีส้มเข้ามาคนละอัน เหล่าทีมงานที่ยืนมุงอยู่ต่างก็ขยับเปิดทางให้ จนวารี องศา และธารามองเห็นที่มาของหยดเลือดบนก้อนหิน
ภาพที่ทั้งสามคนเห็นคือณดลที่มีเลือดซึมออกมาจากรอยแผลบาดที่แผ่นหลัง และออสตินซึ่งมีแผลบาดยาวตรงหน้าแข้ง ดูเหมือนทั้งสองจะเลือดหยุดไหลแล้ว แต่เหล่าทีมงานยังคงพาตัวพวกเขาขึ้นเปลหามคนละอัน แล้วหามฝ่าชาวค่ายมุงออกไปทางป่าลึกอย่างเร่งรีบ
“ขอให้ผู้เข้าร่วมทุกท่านอยู่ในความสงบ และมารวมตัวกันที่หน้าทางลงคลองค่ะ” เสียงตะโกนของทีมงานสาวดังออกมาจากโทรโข่งตัวเขื่อง
วารีและสองหนุ่มจึงหันหลังเดินกลับทางเดิมเพื่อมาขึ้นบนฝั่ง ตลอดทางวารีเอาแต่นึกถึงสิ่งที่ได้เห็น แผลที่หลังและขาของณดลกับออสตินเกิดขึ้นได้อย่างไร เพราะอุบัติเหตุหรือเพราะอะไรกันแน่
พอได้เห็นเพื่อนร่วมค่ายบาดเจ็บจนเลือดตกยางออกขนาดนี้ มันทำให้วารีรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
วารีเดินก้มหน้าปิดปากเงียบขึ้นมาถึงบนฝั่ง เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นข้าวสวย ไต้ฝุ่น และฟาฟา กำลังยืนคุยกันด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“วารี มานี่เร็ว” ข้าวสวยกวักมือเรียกวารีให้รีบเดินเข้าไปรวมกลุ่ม
“เธอรู้ใช่ไหมว่าออสตินกับณดลบาดเจ็บน่ะ” ข้าวสวยยิงคำถามทันทีที่วารีเดินถึง
“รู้สิ เราเห็นแผลที่หลังกับที่ขาของสองคนนั้นด้วย” วารีตอบเสียงเบา
“ฟาเห็นแค่ตอนหามออกไป ตอนที่เขามุงๆ กันอยู่ฟาเข้าไปไม่ถึง” ฟาฟาพูดขึ้นบ้าง
“ผมไม่เห็น แต่ได้ยินมาว่าเลือดออกเยอะเลย” ไต้ฝุ่นพูดเสริม
“ใช่… มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมสองคนนั้นถึงบาดเจ็บล่ะ” วารีถามด้วยความสงสัย
“เราเห็นเหตุการณ์” คำพูดของข้าวสวยเรียกความสนใจจากทุกคนในวงสนทนา
“ตอนนั้นเรากำลังขย่มตออยู่ ไต้ฝุ่นนอนราบอยู่กับพื้นเลยไม่เห็นน่ะ”
“พี่เห็นอะไรเหรอ?” ฟาฟาถามอย่างอยากรู้อยากเห็น วารีนิ่งเงียบตั้งใจฟังสิ่งที่เพื่อนสาวกำลังจะเล่า
“คือเรากับไต้ฝุ่นขึ้นจากน้ำมาต่อกันตรงพุ่มไม้นั่น” ข้าวสวยชี้มือไปทางพุ่มไม้สูงริมคลองซึ่งอยู่เลยจุดเกิดเหตุขึ้นไปอีกเล็กน้อย
“เราผลักให้ไต้ฝุ่นนอนส่วนเราก็ขึ้นไปขย่ม หันหน้าไปทางตรงที่เกิดเรื่อง แล้วพอดีว่าตรงหน้าเราต้นไม้มันแหว่งๆ เว้าๆ อยู่เราก็เลยเห็นณดลกับออสตินเดินคุยอะไรกันก็ไม่รู้แต่หน้าดูเครียดๆ” ข้าวสวยทำท่านึกอยู่คู่หนึ่งแล้วเล่าต่อ
“หลังจากนั้นสองคนนั้นก็ค่อยๆ เดินลงไปตรงชั้นหิน คงจะลงไปเล่นน้ำล่ะมั้ง”
“แล้วยังไงต่อ” วารีถามเร่ง เธอกลัวทีมงานจะเริ่มพูดต่อก่อนที่เธอจะฟังเรื่องราวจากข้าวสวยจบ
“แล้วณดลก็ลื่นหงายหลัง ไปชนออสตินเข่าทรุดจนหน้าคว่ำไปเลย ตอนที่ณดลลุกขึ้นเลือดไหลจากหลังเต็มเลย บื๋อ” ข้าวสวยใช้มือลูบตัวพร้อมทำท่าทางขนลุกขนพอง
“นี่คือเหตุผลที่อยู่ดีๆ พี่ก็ลุกขึ้นวิ่งไปใช่ไหม?” ไต้ฝุ่นเอ่ยถามอย่างเจ็บปวด ข้าวสวยพยักหน้ารับแล้วพูดต่อ
“หินตรงนั้นมันคงจะลื่นแล้วก็คมน่าดูเลยแหละ”
“…” วารีนิ่งเงียบไป ในหัวกำลังประมวลผลจากข้อมูลที่ได้รับมา
จากสิ่งที่ข้าวสวยเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างดูจะสมเหตุสมผลทั้งหมด หรือสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นเพียงอุบัติเหตุจริงๆ แต่อีกใจหนึ่งวารีก็ยังคงนึกสงสัยว่าอาจจะมีอะไรมากกว่าอุบัติเหตุธรรมดา
แต่ถึงยังไงสิ่งเดียวที่วารีทำได้ตอนนี้คือการนิ่งเงียบเอาไว้ ตั้งใจฟัง สอดส่องแล้วดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ไปก่อน ไม่แน่ว่าเธออาจจะได้รับรู้สิ่งที่สามารถไขข้อสงสัยให้เธอก็เป็นได้
(โปรดติดตามตอนต่อไป)