ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้แต่ง
พิชเกศ
เรื่องย่อ
ค่ายสัมพันธ์สวาท
(PWP=Porn with plot, Group Sex, Voyeur, Wild, Exhibitionism)
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 45
โต๊ะหินที่ริมคลอง
“หินตรงนั้นมันคงจะลื่นแล้วก็คมน่าดูเลยแหละ”
“…” วารีนิ่งเงียบไป ในหัวกำลังประมวลผลจากข้อมูลที่ได้รับมา
จากสิ่งที่ข้าวสวยเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างดูจะสมเหตุสมผลทั้งหมด หรือสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นเพียงอุบัติเหตุจริงๆ แต่อีกใจหนึ่งวารีก็ยังคงนึกสงสัยว่าอาจจะมีอะไรมากกว่าอุบัติเหตุธรรมดา
แต่ถึงยังไงสิ่งเดียวที่วารีทำได้ตอนนี้คือการนิ่งเงียบเอาไว้ ตั้งใจฟัง สอดส่องแล้วดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ไปก่อน ไม่แน่ว่าเธออาจจะได้รับรู้สิ่งที่สามารถไขข้อสงสัยให้เธอก็เป็นได้
“พี่วารี” เสียงกระซิบของฟาฟาดังขึ้นอย่างแผ่วเบา วารีรีบหันไปตั้งใจฟังแต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงดังก้องป่าที่แสนชินหู
“ทุกท่านคะ” เกิดความเงียบขึ้นในกลุ่มผู้เข้าร่วมที่เคยพูดคุยกันเสียงดังจ้อกแจ้กจอแจ
“ได้มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับผู้เข้าร่วมหมายเลขประจำตัวสิบสามและสิบสี่ ทำให้ทั้งสองท่านได้รับบาดเจ็บ ซึ่งในตอนนี้ทางทีมงานได้พาไปรักษาตัวโดยปลอดภัยแล้วค่ะ
จากที่คุณหมอแจ้งดิฉันมา สรุปความได้ว่าทั้งสองท่านไม่ได้มีอันตรายรุนแรงเพียงแต่ต้องได้รับการพักผ่อน จึงจะไม่ได้เข้าร่วมฐานและกิจกรรมอื่นๆ ในค่ายจนกว่าจะถึงพิธีปิดค่ายค่ะ”
คำกล่าวของทีมงานสาวก่อให้เกิดเสียงพูดคุยขึ้นอีกครั้ง วารีหันไปมองหน้าฟาฟาที่มองเธอกลับมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก
ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่วันที่สองของการเข้าค่าย แต่ผู้เข้าร่วมทุกคนก็ผ่านอะไรหลายๆ อย่างมาด้วยกัน ได้มีความสัมพันธ์ ได้พูดคุยกันจนสนิทชิดเชื้อ ซึ่งนั่นทำให้ทุกคนต่างก็รู้สึกเป็นห่วงณดลและออสตินไปตามๆ กัน
“ทางทีมงานรู้สึกเสียใจที่เกิดเรื่องราวเช่นนี้ขึ้น ดิฉันขอเป็นตัวแทนทีมงานทุกคนในค่าย ขออภัยผู้เข้าร่วมทุกท่านในสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ค่ะ”
ทีมงานสาวลดโทรโข่งลง แล้วก้มหัวลงต่อหน้าผู้เข้าร่วมทุกคน เพื่อแสดงการขอโทษ ทั้งน้ำเสียงรวมไปถึงการแสดงออกของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความจริงใจ จนวารีรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่เคยคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับณดลและออสตินอาจเกิดขึ้นเพราะความตั้งใจ
“ดิฉันให้สัญญาว่าทางทีมงานจะคอยสอดส่องดูแล ไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นอีก ดังนั้นขอให้ทุกท่านผ่อนคลายและสนุกกับกิจกรรมต่อๆ ไปในค่ายสัมพันธ์สวาทแห่งนี้นะคะ” ทีมงานสาวเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่ไม่ค่อยมีให้เห็นบ่อยๆ
“ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงเวลารับประทานอาหารกลางวันแล้วนะคะ ผู้เข้าร่วมหลายๆ ท่านก็คงจะรู้สึกหิวกันแล้วด้วย”
วารีได้ยินเสียงท้องของตัวเองร้องดังโครกครากขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำว่าอาหารกลางวัน ดูเหมือนตอนนี้เธอจะลืมเรื่องอุบัติเหตุไปเสียแล้วเพราะเอาแต่นึกถึงอาหารอันโอชะที่ทางค่ายจะจัดเตรียมให้ในมื้อนี้
“ขอให้ผู้เข้าร่วมเดินตามดิฉันมานะคะ ดิฉันและทีมงานจะนำทางทุกท่านไปยังสถานที่รับประทานอาหารกลางวันค่ะ” พูดจบทีมงานสาวและเหล่าทีมงานก็ออกเดินเรียบริมคลองไป
วารีและผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ เดินตามกลุ่มทีมงานไปพร้อมเสียงพูดคุยไม่มีขาดห้วง ระหว่างทางเดินไปต้องผ่านสถานที่เกิดอุบัติเหตุ วารีเห็นทีมงานสามสี่คนกำลังทำความสะอาดคราบเลือดที่หยดอยู่บนพื้น
“ฟาว่าหินมันดูกลมๆ ไม่น่าจะบาดเป็นแผลแบบนั้นได้เลยนะพี่” ฟาฟาพูดเสียงเบา เธอเดินเข้ามาชิดข้างตัววารีพร้อมเกี่ยวแขนเรียวมากอดไว้ ก่อนจะพูดต่อ
“พี่วารีว่ามันแปลกไหม?” วารีได้ฟังคำถามก็มีสีหน้าครุ่นคิด
วารียอมรับตามตรงว่าตอนนี้ใจเธอเอนไปทางอุบัติเหตุจริงๆ เสียมากกว่า เพราะดูจากท่าทางของทีมงาน ไหนจะเรื่องที่ข้าวสวยซึ่งอยู่ในเหตุการณ์จริงเล่าให้ฟังอีก วารีคิดว่าทั้งหมดนี้มีน้ำหนักมากพอที่จะเชื่อว่าไม่ได้มีใครตั้งใจให้ณดลและออสตินได้รับบาดเจ็บ
“ตอนแรกพี่ก็คิดว่ามันแปลก แต่ตอนนี้จากหลายๆ อย่าง พี่ว่า… มันคงจะเป็นอุบัติเหตุจริงๆนั่นแหละ” วารีตอบเสียงเบาพอให้ได้ยินกันแค่สองคน
“อืม… มันก็จริงนะ แต่ยังไงฟาก็ยังไม่อยากวางใจ”
“ดีแล้ว จะได้ระวังตัว นี่” วารีโน้มลงไปหาฟาฟาที่ตัวเล็กกว่าแล้วกระซิบ
“ถ้าเห็นอะไรแปลกๆ อีกอย่าลืมมาเล่าให้พี่ฟังนะ”
“รับทราบค่ะ” ฟาฟาตอบรับแล้วทำท่าวันทยหัตถ์รับคำสั่งด้วยสีหน้าร่าเริง วารีเห็นแล้วก็อดยิ้มให้กับความน่ารักของเพื่อนรุ่นน้องคนนี้ไม่ได้
ใช้เวลาไม่นานนักทุกคนก็เดินทางมาถึงสถานที่รับประทานอาหารกลางวันที่ทางค่ายจัดเตรียมไว้ให้อย่างดี จุดที่หยุดยืนอยู่เป็นริมคลองที่เมื่อมองขึ้นไปก็จะเห็นน้ำที่ไหลผ่านซากหินน้อยใหญ่ที่วางเรียงกันไว้เป็นขั้นอย่างสวยงาม
บริเวณที่ใช้นั่งรับประทานอาหารมีโต๊ะหินทรงกลมสีขาวสะอาดตาพร้อมเก้าอี้วางเรียงเป็นแถวตรงทั้งหมดห้าตัว ที่โต๊ะกลมแต่ละตัวจะมีเก้าอี้หินกลมไม่มีพนักพิงวางไว้โต๊ะละสี่ตัว
“เชิญทุกท่านจับจองที่นั่งตามต้องการ แล้วทางทีมงานจะยกข้าวกล่องไปเสิร์ฟทุกท่านพร้อมกันทั้งหน้าโต๊ะค่ะ” ทีมงานสาวพูดขึ้น
วารีเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะตัวที่ใกล้ที่สุด พร้อมฟาฟา ข้าวสวยและไต้ฝุ่นที่ติดสอยห้อยตามมานั่งร่วมโต๊ะเดียวกันด้วย
โดยวารีนั่งหันหน้าออกทางคลองใสสะอาด ถัดไปทางขวาของวารีคือข้าวสวยซึ่งหันหน้าไปทางวิวน้ำไหล ถัดจากข้าวสวยคือไต้ฝุ่น ต่อมาเป็นฟาฟาที่ดูจะสนใจโต๊ะหินเนื้อดีตรงหน้ามากกว่าใคร
“สวยมาก” ฟาฟาพูดขึ้นพร้อมใช้มือลูบไล้โต๊ะหินสีขาวที่ถูกขัดจนเงางามด้วยความหลงใหล
“แต่มันเย็นมากเลย” วารีพูดขึ้นพร้อมขยับบั้นท้ายที่วางนาบลงบนเก้าอี้หินที่เย็นจนผิวของเธอเริ่มชา
“เย็นสุดๆ เราตูดชาไปหมดแล้วเนี่ย” ข้าวสวยพูดเสริมพร้อมยกบั้นท้ายขึ้นจากเก้าอี้หินเล็กน้อย
“นั่งสักพักเดี๋ยวก็ชิน เชื่อฟา” ฟาฟาพูดพลางใช้ใบหน้าแนบลงกับโต๊ะหิน วารีกำลังจะเอ่ยแซวแต่ทีมงานเดินมาเสิร์ฟข้าวกล่องเสียก่อน ทำให้บทสนทนาสั้นๆ ก่อนมื้ออาหารจบลงในทันที
กลิ่นหอมของอาหารที่โชยลอดฝากล่องออกมากระตุกต่อมความอยากอาหารของทุกคนที่ได้กลิ่น วารีมองกล่องข้าวที่วางลงตรงหน้าตาเป็นประกาย เธอรอจนทีมงานเสิร์ฟกล่องสุดท้ายเสร็จ ก็รีบเปิดฝาดูภายในกล่องข้าวขิงตัวเอง
(โปรดติดตามตอนต่อไป)