ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้แต่ง
พิชเกศ
เรื่องย่อ
ค่ายสัมพันธ์สวาท
(PWP=Porn with plot, Group Sex, Voyeur, Wild, Exhibitionism)
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 50
เดินกลับจากฐานสุดท้าย
“กลุ่มที่สาม หมายเลขประจำตัวสิบ สิบแปด และสิบเก้า ได้รับตราปั๊มสีทองท่านละหนึ่งดวงค่ะ”
เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อการประกาศผู้ชนะจบลง วารี อิฐ และฮองเต้ ต่างก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พึงพอใจในผลงานของตัวเอง
“เชิญทีมงานเดินแจกตราปั๊มได้เลยค่ะ”
เหล่าทีมงานต่างก็เดินเข้าไปหาผู้เข้าร่วมแต่ละกลุ่ม ทางด้านกลุ่มของวารีเองก็เห็นทีมงานที่คุ้นหน้าคุ้นตากำลังเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
“ขอสมุดเก็บแต้มด้วยครับ” เมื่อเดินเข้ามาถึงเมฆาก็พูดขึ้นพร้อมยื่นมือออกมารับสมุดเก็บแต้มจากอิฐซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าสุด
อิฐหยิบสมุดเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นมันให้กับเมฆาโดยที่ไม่พูดอะไร เมฆาประทับตราปั๊มสีทองลงในสมุดเก็บแต้ม ก่อนจะส่งคืนให้อิฐแล้วยื่นมือไปรับสมุดเล่มเล็กอีกเล่มจากฮองเต้
ใช้เวลาเพียงชั่วครู่เมฆาก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าวารี เขามองหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มที่เห็นเป็นประจำ
“ขอสมุดเก็บแต้มด้วยครับ” เมฆาพูดขึ้นพร้อมยื่นมือออกมารอ วารีได้ยินดังนั้นจึงล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงพลางก้มหน้าลงมองสมุดสีทองเล่มเล็กที่ค่อยๆ โผล่พ้นขอบกระเป๋า
เมื่อวารีเงยหน้าขึ้นมองเมฆาเพื่อที่จะส่งสมุดให้ก็พบว่าเขาไม่ได้มองหน้าเธออยู่อย่างที่ควรจะเป็น สายตาของเขานั้นกดต่ำลงไปอยู่บริเวณหน้าอกอวบซึ่งยอดอกกำลังตั้งเด่นท้าสายตา
แต่ดูเหมือนเมฆาจะรู้สึกตัวได้ก่อนที่วารีจะพูดอะไร เขาเลื่อนสายตาขึ้นมองหน้าเธอแล้วรับสมุดเก็บแต้มมาเปิดประทับตราปั๊มสีทองลงไป จากนั้นก็ส่งกลับคืนแบบเดียวกับที่ทำให้คนอื่นๆ
“ยินดีด้วยนะครับ” คำกล่าวยินดีถูกเปล่งออกมาจากปากเมฆาพร้อมรอยยิ้มหวาน
วารีมองหน้าเมฆานิ่ง เธอได้รับคำยินดีจากเขามาหลายครั้งหลายครา แต่ในความรู้สึกของเธอครั้งนี้มันมีบางอย่างอยู่ในรอยยิ้มนั้น
“ขอบคุณ..ค่ะ” วารีตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วเบา เมฆาพยักหน้าให้เธอเป็นเชิงบอกลาแล้วเดินกลับไปรวมกลุ่มกับทีมงานคนอื่นหลังจากที่แจกตราปั๊มเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“หันมานี่หน่อย” อยู่ๆ เสียงของอิฐก็ดังขึ้นที่ข้างตัววารี เธอหันขวับไปตามเสียงเรียก ก็เห็นอิฐกำลังก้มหน้ามองเนินอกของเธอก่อนจะพูด
“ดึงขึ้นให้เอาไหม?” เขาชี้มือไปที่เส้นผ้าเกาะอกที่รัดค้างอยู่ใต้เต้าอวบหลังจากถูกดึงลงตั้งแต่ตอนช่วงเวลาปรึกษาก่อนเริ่มกิจกรรม
“อื้ม” วารีตอบรับพร้อมพยักหน้ารับ
เมื่อได้รับการตอบรับอิฐก็ไม่รอช้ายื่นสองมือเข้าไปจับที่เส้นผ้าสีขาว เขาดึงมันยืดออกแล้วค่อยๆ ยกเลื่อนเส้นผ้าขึ้นมาปิดบังยอดอกสีสวยซึ่งยังคงแข็งตั้งจนดันเนื้อผ้าบางนูนขึ้นทั้งสองข้าง
“เรียบร้อย” อิฐพูดขึ้นพร้อมทั้งใช้นิ้วมือเขี่ยหัวนมแข็งเพื่อหยอกล้อ วารียิ้มกว้างแกล้งทำเป็นเบี่ยงตัวหลบพอดีกับตอนที่มีเสียงของทีมงานสาวดังขึ้นอีกครั้ง
“เชิญผู้เข้าร่วมทุกท่านมารวมตัวกันทางด้านนี้ค่ะ” วารีหันไปมองตามเสียงก็พบทีมงานกำลังยืนรวมกลุ่มกันอยู่ในทางตรงกันข้ามกับตอนขามา
วารีเดินตามผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ ไปหยุดอยู่ตรงหน้าของกลุ่มทีมงาน เธอมองเห็นข้าวสวยและฟาฟากำลังแทรกตัวผ่านคนอื่นๆ เพื่อตรงเข้ามาหาเธอ
“เป็นยังไงบ้าง?” วารีเอ่ยถามทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้ามาถึงตัว
“จะเป็นยังไงก็ได้ที่สี่น่ะสิ แถมอารมณ์ค้างอีกต่างหาก เฮ้อ” ข้าวสวยตอบด้วยสีหน้าเง้างอ แล้วพูดต่อ
“จะว่าไปทีมเธอนี่รวมนักวิ่งหรือไง ทิ้งห่างซะอย่างกับปล่อยตัวคนละเวลา”
“ฮ่าฮ่า” วารีไม่รู้จะตอบอย่างไรเพราะทั้งฮองเต้และอิฐก็ต่างวิ่งเร็วอย่างที่ข้าวสวยพูดจริงๆ
“ตอนแรกฟาคิดว่ากลุ่มฟาเร็วแล้วนะ แต่หันไปอีกที เอ้า กลุ่มพี่วารีเข้าเส้นชัยไปเรียบร้อยแล้วจ้า ฮ่าฮ่า” ฟาฟาพูดขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะสดใส
“เออว่าแต่… เมื่อกี้เห็นแวบๆ ว่ามีคนตกน้ำ กลุ่มใครเหรอ?” วารีถามเมื่ออยู่ๆ ก็นึกขึ้นมาได้
“อ๋อ ทีมของปลาดาว ไต้ฝุ่นแล้วก็พี่ธีร์” ข้าวสวยตอบ เธอทำท่าคิดแล้วพูดต่อ
“รู้สึกเหมือนจะเลือกให้ไต้ฝุ่นวิ่งสอบรอบ แล้วเขาดันพลาดตกตั้งแต่รอบแรกเลยจบ ไม่ได้แข่งต่อ”
“กลุ่มพี่กับกลุ่มดาวอยู่กันคนละฝั่งเลยนะ ทำไมถึงรู้ละเอียดจัง?” คำถามของฟาฟาทำให้วารีหันไปมองหน้าข้าวสวยแล้วแกล้งเล่นหูเล่นตาทำท่าราวกับจะจับผิด
“ก็เมื่อกี้ตอนเดินมาพี่ได้ยินปลาดาวบ่นกับพี่น้ำฟ้าอยู่ แบบว่า… ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังแค่บังเอิญได้ยินเฉยเฉ๊ย ฮ่าฮ่าฮ่า” ข้าวสวยตอบพร้อมทั้งแกล้งขึ้นเสียงสูงในตอนท้ายก่อนจะหัวเราะออกมา
วารีได้ฟังคำตอบก็ส่ายหน้าเช่นเดียวกับฟาฟา แล้วบทสนทนาของทั้งสามสาวก็จบลงพร้อมเสียงประกาศให้เดินตามกลับของทีมงานสาวเจ้าเก่า
กลุ่มทีมงานเดินนำกลุ่มผู้เข้าร่วมไปตามทางที่มีหมอกลงหนาตา แต่ยังพอจะมองเห็นเส้นทางเนื่องจากแสงที่สอดส่องผ่านต้นไม้ใหญ่ลงมาเป็นระยะตลอดทาง
ไอจากหมอกและความชื้นลอยกระทบผิวกายทำให้วารีเริ่มรู้สึกหนาว เธอจึงเดินเบียดตัวเข้าไปใกล้ข้าวสวยซึ่งยืนอยู่ตรงกลางระหว่างเธอและฟาฟามากขึ้น
“หนาวกันเหรอ?” ข้าวสวยถามขึ้น ทำให้วารียื่นหน้าไปมองทางฝั่งที่ฟาฟาเดินก็พบว่าตอนนี้ฟาฟาเองก็เบียดตัวเข้าหาไออุ่นจากข้าวสวยเช่นกัน
“มา เดี๋ยวป๋ากอดหนูๆ เอง” ข้าวสวยดัดเสียงให้ทุ้มใหญ่แล้วใช้แขนโอบไหล่ทั้งวารีและฟาฟาก่อนจะเหนี่ยวรั้งเข้าหาตัว
“ป๋าขา” ฟาฟาแกล้งดัดเสียงจนเล็กแหลมพร้อมทั้งใช้ศีรษะถูไถหัวไหล่ของข้าวสวยอย่างออดอ้อน
วารีหันมองภาพของเพื่อนสาวทั้งสองแล้วเผลอยิ้มออกมา เธอดีใจที่ตัดสินใจมาร่วมค่ายนี้ แม้จะมีแต่เรื่องแปลกๆ น่าสงสัยมากมาย อย่างน้อยๆ เธอก็ได้รับความสนุกและตื่นเต้น แถมยังได้เจอเพื่อนใหม่อย่างข้าวสวยและฟาฟา
ความคิดทั้งหมดนี้ทำให้วารีนึกขึ้นมาได้ว่าฐานที่สี่ที่เพิ่งจบไปนั้นเป็นฐานสุดท้ายของค่าย ดังนั้นคืนนี้จึงจะเป็นคืนสุดท้ายในค่ายแสนหฤหรรษ์แห่งนี้ ก่อนที่พรุ่งนี้หลังจบค่ายเธอก็จะต้องกลับไปใช้ชีวิตที่แสนเหนื่อยล้าตามเดิม
“เฮ้อ…” วารีเผลอถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงชีวิตปกติของตัวเอง
“เป็นอะไรไป?” ข้าวสวยเอ่ยถามอย่างห่วงใย
“เปล่าหรอก ก็แค่… คิดว่าพรุ่งนี้ก็จบค่ายแล้วสินะ” วารีตอบอย่างอ่อนแรง
ฟาฟาและข้าวสวยหันมองหน้ากัน ข้าวสวยกำลังจะพูดบางอย่างแต่ก็หยุดเมื่อเห็นว่าตอนนี้เดินใกล้ถึงลานกว้างหน้าอาคารสีขาวแล้ว เธอจึงเปลี่ยนมาใช้มือลูบหัวไหล่มนของวารีเพื่อช่วยปลอบประโลม
“ขอเวลาชี้แจงกำหนดการสักครู่นะคะ” ทีมงานสาวพูดขึ้นเมื่อทุกคนเข้ามายืนรวมตัวกันอยู่ที่ลานกว้างหน้าอาคารสีขาวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
วารี ข้าวสวย และฟาฟายืนนิ่งเพื่อรอฟังประกาศเช่นเดียวกับผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ เมื่อเห็นว่าทุกคนหันมาสนใจแล้วทีมงานสาวจึงพูดต่อ
“ต่อไปจะเป็นช่วงเวลาพักสั้นๆ ก่อนที่จะมารวมตัวรับประทานอาหารเย็นในอาคารค่ะ แล้วหลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จ ดิฉันจะแจ้งกิจกรรมพิเศษที่ผู้เข้าร่วมทุกท่านจะได้ทำร่วมกันในคืนนี้ค่ะ
แต่ตอนนี้ขออุบไว้ก่อนนะคะ เชิญทุกท่านแยกย้ายกันทำธุระส่วนตัวแล้วกลับมารวมกันที่นี่เมื่อสัญญาณเตือนที่สมุดเก็บแต้มดังค่ะ”
(โปรดติดตามตอนต่อไป)