ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาทค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 56
กิจกรรมพิเศษที่แสนจริงจัง
วารีนิ่งเงียบฟังสิ่งที่ฟาฟาเล่า ในหัวกำลังคิดว่าทีมงานที่ฟาฟาเห็นคือทีมงานคนไหน แล้วทำไมถึงต้องแอบไปคุยกับธีร์ ไหนจะเรื่องที่อารมณ์เสียใส่นั่นอีก เธออุตส่าห์ทำใจให้สบาย ตัดความสงสัยหยุมหยิมออกแล้วสนุกไปกับค่ายได้แล้วแท้ๆ แต่ดันมีเรื่องมาให้เธอกลับมาคิดอีกเสียแล้ว
“ทำอะไรกันอยู่ ไม่รีบไปกันเหรอ?” เสียงเรียกของข้าวสวยดังขึ้น ซึ่งตัวเธอนั้นอยู่ห่างออกไปไกลพอสมควรแล้ว
“ไปสิๆ” วารีรีบตอบแล้วคว้าแขนฟาฟาให้เดินตามข้าวสวยไปพร้อมๆ กัน
ทั้งสามคนก้มหน้าก้มตาเดินตรงไปที่ลานกว้างหน้าอาคารซึ่งเป็นจุดรวมตัวตามนัด เมื่อใกล้ถึงจุดหมายวารีก็เงยหน้ามองกลุ่มผู้เข้าร่วมที่ยืนอออยู่ที่ด้านนอกรอบบริเวณลานกว้าง
“อ้าว ทำไมเขาไม่เข้าไปรอข้างในกันล่ะ?” วารีเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวเราส่องดูก่อน” ข้าวสวยพูดจบก็เขย่งตัวยืดสูงเท่าที่จะทำได้แล้วมองข้ามกลุ่มผู้เข้าร่วมด้านหน้าไป
“เอ๊ะ” ข้าวสวยอุทานออกมาเบาๆ ทำให้ทั้งวารีและฟาฟาย่นคิ้วสงสัย
“มีอะไรเหรอพี่?” ฟาฟาถามทันที
“ตรงกลางลานมีเวทีด้วย”
คำบอกเล่าของข้าวสวยทำให้วารีและฟาฟาหันมองหน้ากัน ก่อนที่ทั้งสองจะสะกิดให้ข้าวสวยหยุดเขย่งเท้า แล้วแทรกตัวออกไปด้านหน้าเพื่อดูให้ชัดๆ แทน
เมื่อทั้งสามสาวแทรกตัวผ่านกลุ่มผู้เข้าร่วมมายืนอยู่ด้านหน้าได้สำเร็จ วารีก็ได้เห็นสิ่งที่ข้าวสวยพูดถึง
ที่กลางลานกว้างมีเวทีทรงกลมขนาดใหญ่ ที่ไม่สูงมากอยู่จริง แถมห่างออกไปด้านล่างเวทียังมีเก้าอี้ถูกตั้งเรียงรายกันเป็นวงรอบเวที มองเลยเวทีออกไปก็พบกับเสาไฟสปอตไลต์ดวงใหญ่วางอยู่ทั้งสี่มุมของลานกว้าง ซึ่งไฟทุกดวงยังคงถูกปิดอยู่เนื่องจากฟ้ายังไม่มืดมากนัก
วารีลองเพ่งมองดีๆ ก็พบว่านอกจากเก้าอี้แล้ว ที่รอบเวทียังมีกล้องตัวใหญ่พร้อมขาตั้งสองตัว ถูกจัดวางอยู่คนละมุมบนรางรถเหล็กสีดำซึ่งทำให้กล้องนั้นสามารถหมุนวนไปได้รอบเวที
“เป็นกิจกรรมพิเศษที่จริงจังสุดๆ ไปเลยเนอะ” ฟาฟากระซิบ
“นั่นสิ” วารีตอบพลางกวาดสายตามองรอบตัว เธอเห็นกลุ่มทีมงานกำลังเดินมาพร้อมเข็นลำโพงขนาดใหญ่มาด้วยถึงสองตัว
ทีมงานเดินแยกกันออกเป็นสามกลุ่ม สองกลุ่มแรกแยกกันไปตั้งลำโพงที่คนละฝั่งของเวที อีกกลุ่มเดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้ากลุ่มผู้เข้าร่วม ก่อนที่ทีมงานสาวผู้ดำเนินกิจกรรมในค่ายจะยกไมโครโฟนขึ้นมาจ่อที่ปาก
“สวัสดีค่ะ” เสียงทักทายของทีมงานสาวดังออกมาจากลำโพงทั้งสองตัวด้วยระดับเสียงที่สามารถได้ยินชัดเจนทั่วทั้งลานกว้าง
“ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่กิจกรรมการแสดงโรลเพลย์ค่ะ” ทีมงานสาวพูดจบเธอและทีมงานก็เบี่ยงตัวเปิดทางให้ผู้เข้าร่วมสามารถมองเห็นเวทีตรงกลางลานกว้าง
“ที่ท่านเห็นอยู่นี้คือเวทีที่ทุกคู่จะได้ขึ้นไปทำการแสดง เพื่อหาคู่ที่จะได้รับตราปั๊มสีแดงห้าดวงจากการแสดงที่ถูกใจผู้ตัดสินมากที่สุด และรางวัลปลอบใจเป็นตราปั๊มสีแดงสามดวงสำหรับอันดับที่สอง” เธอหยุดพูดแล้วผายมือไปที่เก้าอี้แถวที่อยู่หน้าเวที
“ทุกคู่จะทำการแสดงหันหน้าไปทางเต็นท์นอน ดังนั้นที่เก้าอี้หกตัวด้านหน้าจะเป็นของผู้ตัดสินทั้งหกท่าน… เชิญผู้ตัดสินทั้งหกท่านมานั่งประจำที่ค่ะ”
ทันทีที่สิ้นเสียงเรียก ไต้ฝุ่น ธีร์ เกียร์ ธารา โชน และฮองเต้ก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ตามลำดับ เริ่มจากเก้าอี้ทางฝั่งซ้ายเมื่อหันหน้าเข้าเวที เมื่อเห็นว่าทั้งหกคนเข้านั่งประจำที่แล้ว ทีมงานสาวจึงพูดต่อ
“ลำดับต่อไป เชิญผู้เข้าร่วมคู่ที่หนึ่งถึงหกนั่งเก้าอี้ต่อจากผู้ตัดสินเวียนไปทางขวาตามลำดับค่ะ”
แอรินและโนอาออกเดินนำกลุ่มผู้เข้าร่วมคู่อื่นๆ ไปนั่งลงที่เก้าอี้ถัดจากฮองเต้ ต่อจากคู่แอริน โนอา คือคู่ของน้ำฟากับอิฐ ฟาฟากับอลัน ปลาดาวกับองศา วารีกับฮาชิ และข้าวสวยกับมังกร โดยนั่งเรียงตามลำดับขึ้นแสดงตั้งแต่หนึ่งถึงหก
เวลานี้แสงจากท้องฟ้าเริ่มสลัวรางลง ความมืดเริ่มเข้าปกคลุม วารีนั่งเหลียวซ้ายแลขวาเพ่งมองสายตามองในความมืดครึ้มก็พบว่าทุกคนต่างก็เปลี่ยนมาใส่ชุดเตรียมขึ้นแสดงมากันพร้อมแล้ว เว้นแต่ผู้ตัดสินทั้งหกคนที่สวมใส่ชุดนอนประจำค่ายตามปกติ
หลังจากที่ทุกคนเข้านั่งประจำที่ได้ไม่นาน อยู่ๆ ก็เกิดแสงสว่างวาบที่สว่างจนทำให้ทุกคนถึงกับลืมตาไม่ขึ้น วารียกมือขึ้นป้องดวงตา พยายามลืมตาสู้แสงเพื่อมองว่าเกิดอะไรขึ้น
“สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่กิจกรรมการแสดงโรลเพลย์อย่างเป็นทางการค่ะ” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นจากลำโพงใหญ่ข้างเวที
สายตาที่เริ่มปรับให้เข้ากับแสงได้เริ่มมองเห็นเงารางๆ ของคนที่พอจะเดาได้ว่าเป็นใครกำลังยืนอย่างมั่นคงอยู่ที่กลางเวทีซึ่งยกสูงจากพื้นด้วยบันไดก้าวขึ้นสองขั้น วารีหรี่ตาแล้วกันมองไปรอบตัวจึงได้รู้ว่าแสงสว่างที่สาดเข้ามารวมกันเป็นจุดเดียวที่กลางเวทีคือแสงของดวงไฟสปอตไลต์จากเสาซึ่งตั้งอยู่ทั้งสี่มุม
“ทางทีมงานเล็งเห็นข้อดีที่จะช่วยเสริมสร้างความกล้า จินตนาการ และเพิ่มความตื่นเต้นให้กับทั้งผู้ทำการแสดงและผู้ชม จึงตั้งใจจัดกิจกรรมนี้ขึ้น โดยกิจกรรมการแสดงโรลเพลย์เป็นกิจกรรมพิเศษที่จัดขึ้นเป็นครั้งแรกตั้งแต่มีการจัดค่ายมาตลอดหลายปีค่ะ”
วารีลดมือที่ป้องตาลงเช่นเดียวกับคนอื่นๆ ตอนนี้เธอสามารถมองขึ้นไปบนเวทีซึ่งมีทีมงานสาวยืนถือไมโครโฟนพูดอยู่ได้โดยหรี่ตาเพียงเล็กน้อย
“ก่อนที่จะเริ่มการแสดงในคืนนี้ ดิฉันขอย้ำอีกครั้งว่าทุกคู่มีเวลาในการแสดงเพียงสิบนาทีเท่านั้น หากเล่นเกินเวลาจะถูกหักคะแนนจากทีมงานค่ะ ดังนั้นบริหารเวลากันให้ดีๆ นะคะ” ทีมงานสาวพูดต่อ
“ทางฝั่งของผู้ตัดสินให้ตัดสินตามเกณฑ์ที่ทีมงานได้แจ้งไป บวกกับความรู้สึกส่วนตัวต่อการแสดงนั้นๆ ได้เลยค่ะ”
เมื่อทีมงานสาวพูดจบ วารีก็มองไปทางกลุ่มผู้ตัดสิน เธอก็พบว่าทั้งหกคนต่างก็ถือแผ่นกระดาษพร้อมกับปากกาไว้ในมือ สีหน้าของแต่ละคนดูนิ่งและจริงจังราวกับเป็นผู้ตัดสินในรายการประกวดใหญ่ๆ ยกเว้นธีร์ที่ดูสนุกมากกว่าใคร
“เอาล่ะค่ะ เพื่อจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา ขอเชิญคู่ที่หนึ่งออกมายืนรอเตรียมตัวที่ข้างเวทีเลยค่ะ” ทีมงานสาวพูดจบเธอก็ผายมือไปทางฝั่งซ้ายของเวที
เธอยืนรอจนแอรินและโนอาเดินออกมายืนในตำแหน่ง จากนั้นจึงก้าวลงทางด้านหลังเวทีที่เปิดโล่ง เพียงเสี้ยววินาทีหลังจากเท้าของทีมงานสาวสัมผัสพื้นดิน ไฟสปอตไลต์ที่เคยสว่างจ้าก็พลันดับลง
(โปรดติดตามตอนต่อไป)