ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้แต่ง
พิชเกศ
เรื่องย่อ
ค่ายสัมพันธ์สวาท
(PWP=Porn with plot, Group Sex, Voyeur, Wild, Exhibitionism)
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 76
ส่งสมุดเก็บแต้ม
ทันทีที่ทั้งหมดแลกตราปั๊มกันเสร็จ เสียงเตือนก็ดังออกมาจากสมุดสีทองพร้อมกันทั้งสี่เล่ม
“พอดีเลย” โนอาพูดขึ้น แล้วหันไปหาวารี
“ไหวหรือเปล่า?”
“ไหวๆ” วารีตอบรับในทันที เพราะตอนนี้ขาของเธอหายสั่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“รีบไปใส่ชุดกันเถอะครับ” เป็นฮาชิที่พูดขึ้นบ้าง ท่าทางแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากไปสาย
วารี ฮาชิ องศา และโนอา ต่างก็แยกย้ายไปที่เต็นท์นอนของตัวเอง เพื่อสวมชุดประจำค่ายอย่างเร่งรีบ เนื่องจากเริ่มเห็นผู้เข้าร่วมบางส่วนทยอยเข้าไปในอาคารสีขาวกันแล้ว ดังนั้นเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จ วารีก็ตรงไปที่อาคารสีขาวในทันที
ภายในอาคารสีขาวเต็มไปด้วยเหล่าผู้เข้าร่วมที่แต่งกายในชุดประจำค่าย มีโต๊ะกลมสี่ตัวตั้งอยู่ในที่เดิมที่เคยตั้ง วารีเหลียวมองซ้ายขวาแล้วรีบเดินเข้าไปหาฟาฟาและข้าวสวยที่กำลังยืนคุยกันอยู่ที่ข้างโต๊ะประจำ
“ว่าไง” วารีกล่าวทักทาย ทั้งฟาฟาและข้าวสวยรีบหันหน้ามองวารี แล้วพูด
“พี่รู้เรื่องยัง พี่ออสตินกับพี่ณดลกลับมาแล้วนะ” ฟาฟาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ได้ฟังเช่นนั้นวารีก็รีบหันมองไปรอบตัวเพื่อคนที่ฟาฟาพูดถึง
“นั่นไง” ข้าวสวยเห็นวารีหาไม่เจอจึงชี้นำทางสายตาให้
วารีมองไปตามทิศทางที่ข้าวสวยชี้ก็พบกับออสตินและณดลจริงๆ ทั้งคู่กำลังยืนคุยอย่างออกรสอยู่กับธาราและอลัน ที่แผ่นหลังและน่องขาของพวกเขายังคงมีผ้าพันแผลสีขาวสะอาดปิดอยู่
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนดูสบายดีและมีท่าทีสดใส วารีก็รู้สึกสบายใจเพราะลึกๆ แล้ว เธอก็เป็นห่วงพวกเขาเช่นกัน แม้จะเผลอลืมอยู่บ่อยครั้งก็ตามที
“เราได้ยินสองคนนั้นเล่าว่า ที่ผ่านมารักษาตัวอยู่ในห้องพยาบาลของค่าย ไม่ได้ไปโรงพยาบาล” ข้าวสวยทำท่านึกครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ
“แต่เห็นว่าได้เอกซเรย์ มีพยาบาลดูแล แล้วก็มีหมอมาตรวจให้ตั้งสามคนแหนะ” พูดจบแล้วข้าวสวยก็ถอนหายใจแล้วพูดต่ออีกครั้ง
“จะว่าไปก็เสียดายแทนเนอะ เหมือนได้มาค่ายแค่วันเดียวเอง”
ยังไม่ทันที่วารีและฟาฟาจะได้พูดอะไร เสียงที่คุ้นชินของทีมงานสาวก็ดังก้องอยู่ภายในห้องโถงกว้าง
“เชิญทุกท่านนั่งประจำที่โต๊ะอาหารได้เลยค่ะ”
เหล่าผู้เข้าร่วมต่างก็หยุดบทสนทนา แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำ เช่นเดียวกันกับพวกวารี ทำให้โต๊ะที่เธอนั่งมีสมาชิกตามเดิมก็คือ วารี ข้าวสวย ฟาฟา โชน และธีร์ เวียนเป็นวงกลมตามลำดับ
เมื่อทุกคนนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว ทีมงานก็ทยอยเข็นรถเข็นที่มีหม้อสีเงินทรงสูงที่คุ้นตามาหยุดอยู่ที่โต๊ะอาหารแต่ละโต๊ะ ต่อมาข้าวต้มปลากะพงที่วารีนึกอยากกินตั้งแต่เมื่อคืนก็ถูกตักใส่ถ้วยสีข้าวที่วางอยู่ตรงหน้าของทั้งยี่สิบคน
กลิ่นที่หอมโชยของข้าวต้มรสเลิศทำให้วารีและทุกคนรีบตักข้าวต้มร้อนๆ ใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย ใช้เวลาไม่นานนักถ้วยที่เคยอัดแน่นไปด้วยข้าวต้มและเนื้อปลาชิ้นโตก็ว่างเปล่า
วารียกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่ม พลางแอบเหลือบมองธีร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ เขามีท่าทีผ่อนคลาย วารีแอบเห็นเขาอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นจากแก้วน้ำเพื่อสบตากับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเธอรีบหลบตาเขาในทันที จนถึงวันสุดท้ายของการเข้าค่าย การสู้สายตากับธีร์ยังคงเป็นเรื่องยากสำหรับวารีเสมอ
เมื่อเห็นว่าทุกคนรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทีมงานสาวก็กลับมายืนตรงกลางระหว่างโต๊ะอาหารทั้งสี่พร้อมกับโทรโข่งคู่ใจในมือ
“ในตอนนี้ทุกท่านก็ได้รับประทานอาหารกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ…” เสียงของเธอดังไปทั่วทั้งโถงอาคาร เรียกความสนใจให้ทุกคนหันไปรับฟัง
“ต่อไปจะเป็นการรวบรวมสมุดเก็บแต้มเพื่อนำมานับคะแนนค่ะ”
คำพูดของทีมงานสาวทำให้เกิดเสียงพูดคุยกันระหว่างผู้เข้าร่วม ซึ่งส่วนใหญ่จะพูดถึงการลุ้นผลคะแนนและที่สำคัญคือรางวัลที่ค่ายปิดเป็นความลับมาตลอด
“วารี เมื่อกี้นี้เก็บมาได้อีกกี่ตราปั๊มเหรอ?” ข้าวสวยเอนตัวกระซิบถามวารีที่นั่งห่างออกไปเกือบหนึ่งช่วงแขน
“สาม” วารีตอบกลับพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
ข้าวสวยได้ฟังคำตอบก็แกล้งเอามือทาบอกแล้วมือหน้าวารีอย่างเหลือเชื่อ ก่อนที่เธอจะหลุดยิ้มกว้างแล้วแซวเพื่อนสาวสุดแซ่บยกใหญ่
“ทีมงานเดินเก็บสมุดได้เลยค่ะ” ทีมงานสาวพูดจบก็มีทีมงานเดินกระจายตัวไปตามโต๊ะกลมทั้งสี่
ด้านผู้เข้าร่วมก็หยิบสมุดเล่มสีทองอร่ามออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เมื่อทีมงานเดินมารับ
ใช้เวลาไม่นานสมุดเก็บแต้มทั้งยี่สิบเล่มก็ถูกรวบรวมไว้ที่เมฆาซึ่งยืนรอรับอยู่ข้างทีมงานสาว วารีนั่งมองเมฆาหันไปพูดบางอย่างกับทีมงานสาวก่อนที่เขาจะเดินตรงไปทางเวทีที่ด้านในสุดของโถงอาคาร แล้วหายเข้าไปในห้องด้านหลังเวที
“ขอเชิญทุกท่านเดินไปยืนอยู่บนจุดสีทองบนพื้นบริเวณด้านหน้าเวทีค่ะ”
ทีมงานสาวผายมือไปทางด้านในสุดของโถงกว้างที่ตอนนี้ถูกเปิดไฟจนสว่างไสว สามารถมองเห็นป้าย ค่ายสัมพันธ์สวาท ซึ่งมีตัวหนังสือสีทองเล่นแสงได้อย่างเด่นชัด
วารีและผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ เริ่มผุดลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปหาจุดสีทองทั้งยี่สิบจุดบนพื้นมันเงา แต่ละคนตัดสินใจเลือกยืนในจุดที่ตัวเองเคยยืนเมื่อมาถึงค่ายครั้งแรก หรือก็คือการนั่งเรียงตามหมายเลขประจำตัวนั่นเอง
“เชิญทุกท่านนั่งลงค่ะ” ทีมงานสาวพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะเดินหายเข้าไปด้านหลังเวที ทิ้งให้ผู้เข้าร่วมทั้งยี่สิบชีวิตนั่งรออยู่บนพื้นหินอ่อนเย็นเฉียบ
“ใจหายเนอะ จะจบค่ายซะแล้ว” ข้าวสวยเอนตัวมาชวนวารีคุยอีกครั้ง
“นั่นสิ สามวันมันแป๊บเดียวเอง” วารีตอบกลับ
“ถ้ามาซ้ำได้อีกก็คงดีเนอะ” วารีพูดอย่างเสียดาย เพราะกฎของค่ายที่บอกไว้ว่าทุกคนจะมาเข้าร่วมค่ายแห่งนี้ได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
“เนอะ” ข้าวสวยตอบรับแล้วกลับไปนั่งตัวตรง ตามองขึ้นไปด้านบนเวที
วารีหันมองไปตามสายตาของเพื่อนสาวก็เห็นว่าตอนนี้ที่บนเวทีนั้น มีใครบางคนกำลังเดินขึ้นมายืนอยู่ตรงกลางเวที พร้อมกับไมโครโฟนในมือ
(โปรดติดตามตอนต่อไป)