สงครามระหว่างสัตว์โบราณ เมื่ออดีตกาล
การต่อสู้เพื่อทำลาย และ การต่อสู้เพื่อปกป้อง
จุดจบสงครามด้วยการสละชีวิตของมังกรหิมะ
เพื่อแช่แข็งวิหคเพลิงไปตลอดกาล
แฟนตาซี,รัก,ชาย-หญิง,ยุคกลาง,ตะวันตก,แฟนตาซี,โรแมนติกแฟนตาซี,ฟีนิกซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“แม่คะ พ่อกลับมาแล้ว” เด็กสาวตะโกนเสียงดังพลางวิ่งไปกอดเอวบิดาที่กำลังเดินมาพร้อมกับกระสอบป่านใบใหญ่ หลังจากไม่ได้พบกันนานถึง 3 เดือน บิดาของเธอเพิ่งกลับมาจากการเดินทางข้ามเขาไปกับกลุ่มชายฉกรรจ์ในหมู่บ้านเพื่อขุดหาแร่ต่างๆ สำหรับทำของใช้และอาวุธ รวมถึงหาของป่าหรือพวกหนังสัตว์ เตรียมไว้สำหรับฤดูหนาว
“เป็นอย่างไร ลูก้า ได้ของอะไรดีๆมาบ้างหรือไม่” แอสเทรียถามสามีของเธอ ขณะที่กำลังเตรียมอาหารกลางวัน ลูก้าค่อยๆวางกระสอบลงบนลานหน้ากระท่อมของพวกเขา ทยอยหยิบสิ่งของภายในกระสอบออกมากองไว้
“มีพวกแร่โลหะซะเป็นส่วนใหญ่ มีหนังหมีดำผืนใหญ่ และพวกพืชสมุนไพรเล็กน้อย” ก่อนล้วงมือค้นหาของชิ้นเล็กในกระสอบ
“นี่ให้เจ้า เอล่า” ผู้เป็นบิดาส่งแร่พลอยสีแดงอมส้มขนาดประมาณครึ่งฝ่ามือของเขาส่งให้บุตรสาว
“ว้าว สวยจังเลยค่ะ” เอล่ารับมาตาเป็นประกาย
“เดี่ยวพ่อจะนำไปขัดเงา มาทำเป็นสร้อยคอให้เจ้า”
ลูก้าพูดพลางลูบหัวบุตรสาวด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเล่าต่อไปว่า นอกจากนี้ยังได้หินทรงกลมสีดำมันเงาขนาดใหญ่กลับมาจากถ้ำ ไม่มีใครรู้ว่ามันคือแร่อะไร พวกผู้ชายในหมู่บ้านช่วยกันยกไปตั้งไว้บริเวณป่ารกหลังหมู่บ้าน สรุปกันว่าพรุ่งนี้จะลองตรวจสอบดู
ดวงอาทิตย์เริ่มเคลื่อนย้ายไปทางตะวันตก
“อาหารเสร็จแล้ว มากินกันได้แล้ว” แอสเทรียยกสำรับอาหารสำหรับสามคนพ่อแม่ลูก กำลังจะวางลงบนแคร่ไม้ไผ่ที่ตั้งอยู่หน้าบ้าน
จู่ๆ ก็มีลมกรรโชกแรงไปทั่วหุบเขารอบพื้นที่หมู่บ้าน ลมแรงมากซะจนข้าวของเครื่องใช้พวกตะกร้าเครื่องสานปลิวว่อน หลังคากระท่อมใบจากกระพืออย่างรุนแรง รวมทั้งแคร่ไม้ไผ่หน้าบ้านของเธอที่กำลังเลื่อนตัวเองออกไป
“พึ่บ พั่บ ๆ” เสียงดังคล้ายปีกใหญ่มหึมากำลังพัดโบกมาจากด้านเหนือหัว หันมองขึ้นไปปรากฏเป็นสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาสีแดงเพลิง ปีกคล้ายค้างคาวแต่มีขนาดใหญ่กว่า ผิวหนังหนากลางลำตัวมีเกร็ดสีแดงเงาดูแข็งราวกับโลหะ นัยน์ตาดุดันกำลังเคลื่อนไปมาช้าๆ คล้ายกำลังมองหาบางสิ่ง คนในหมู่บ้านต่างกรีดร้องกับสิ่งที่เห็นและรีบวิ่งกันวุ่นวาย พลางอุ้มเด็กเล็กหลบหนีแอบซ่อนตามพุ่มไม้และตามต้นไม้ใหญ่
แอสเทรียทิ้งของในมือ สายตามองหาบุตรสาว เธอต้องรีบพาเอล่าไปซ่อนตัว ก่อนจะถูกสัตว์ประหลาดทำร้าย
“ลูก้า เอล่าอยู่ที่ไหน” เธอถามสามีด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ไม่ได้อยู่กับเจ้าหรือ” ลูก้าคว้าอาวุธเป็นขวานเหล็กอันใหญ่พกติดตัวไว้ ก่อนจะรีบวิ่งค้นหาลูกสาว
"เอล่า เจ้าอยู่ไหน" แอสเทรียตะโกนกวาดสายตาหาลูกสาวไปรอบๆ
สักพักได้ยินเสียงหวีดดังขึ้นจากบนท้องฟ้า พร้อมเปลวไฟลูกใหญ่ที่กำลังพุ่งลงมาจากปากของสัตว์ประหลาด ทำให้แอสเทรียและลูก้าที่กำลังวิ่งตามหาเอล่าต้องกระโจนหลบจนล้มกลิ้งไปกับพื้น แอสเทรียกลิ้งไปชนเข้ากับต้นไม้จนสลบ
เอล่าที่ไม่รู้เรื่องราวมุดตัวออกมาจากใต้กระท่อม ในมือมีแร่พลอยสีแดงที่เธอเพิ่งทำหลุดมือหล่นไป
เสียงหวีดดังขึ้นอีกครั้ง ลูก้าหันมองขึ้นไปเปลวไฟลูกที่สองกำลังจะพ่นออกมาทิศทางลงสู่กระท่อมที่เอล่านั่งอยู่ เขารีบลุกขึ้นเพื่อวิ่งไปหาลูกหวังจะถึงตัวเอล่าให้เร็วที่สุด แต่พิจารณาจากระยะทางระหว่างเขาและเอล่า ไม่ทันแน่ เค้าคิดในใจ ตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้เกิดปาฏิหารย์
ทันใดนั้นเอง นกยักษ์สีแดงบินโฉบมากั้นเปลวไฟที่กำลังพุ่งมาหาเอล่าอย่างเฉียดฉิว ปีกใหญ่กางกว้างมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ทั่วร่าง ก่อนบินขึ้นไปประจัญหน้ากับสัตว์ประหลาดด้านบน
สัตว์ทั้งสองมองจ้องหน้ากันนิ่งราวกับกำลังดูเชิงอีกฝ่าย เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เจ้าสัตว์ประหลาดสีแดงเริ่มเกมก่อน มันสูดลมหายใจเข้ายาวนาน ราวกับกำลังรวบรวมพลัง ก่อนจะพ่นเปลวไฟลูกใหญ่กว่าที่ได้พ่นในครั้งก่อนถึงสิบเท่า ตรงไปที่นกยักษ์ เปลวเพลิงจำนวนมากล้อมรอบไปทั่วทั้งตัวนกยักษ์
“อิกนิส…” เอล่าตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ รีบลุกขึ้นยืนจะวิ่งตามไปดูเจ้านกยักษ์ของเธอ ลูก้าได้จังหวะรีบวิ่งมาอุ้มเด็กสาวแล้วหลบเข้าไปซ่อนตัวในพุ่มไม้ด้านข้างด้วยความรวดเร็ว
“พ่อ นั่นนกของข้า มันกำลังโดนทำร้าย” เอล่าพยายามแกะมือของบิดาออก
“เจ้าดูก่อนเอล่า นกยักษ์นั่น ไม่เป็นอะไรสักนิด”
เอล่าหันมองตามบิดา พบว่าเปลวไฟจำนวนมหาศาลที่ล้อมรอบตัวเจ้าอิกนิสเมื่อครู่กำลังค่อยๆสลายไป เหลือเพียงเปลวเพลิงของตัวมันเอง
ถึงคราวของนกยักษ์บ้าง มันพุ่งตัวขึ้นด้านบนให้สูงเหนือมังกรเพลิงก่อนจะสะบัดขนนกจำนวนมากออกมาจากปีกกว้าง พุ่งตรงไปที่คู่ต่อสู้ดูราวกับลูกธนูไฟห่าใหญ่ มังกรไฟขยับปีกจนเกิดลมแรง พัดเอาลูกธนูไฟที่กำลังพุ่งไปหาให้ตกลงสู่ด้านล่าง ธนูไฟที่เหลือบางส่วนพุ่งแทงที่เกร็ดแข็งกลางลำตัว แต่นั่นก็ไม่ทำให้มันระคายผิวสักนิด ส่วนขนนกติดไฟจำนวนมากตกลงสู่พื้นที่บริเวณหมู่บ้าน ทำให้ขณะนี้ สภาพทั่วทั้งหมู่บ้านนั้นแทบจะกลายเป็นกองเพลิง
พวกมันต่อสู้ปล่อยพลังกันอยู่สักพักและเริ่มหยุดลง ดูเหมือนว่าสัตว์ทั้งสองจะรู้สึกตัวแล้วว่าการต่อสู้ในครั้งนี้ยากที่จะหาผลแพ้ชนะ
ทันใดนั้นเองความรู้สึกหนาวเย็นยะเยือกจากสายลมอีกฝั่งที่พัดมาจากเทือกเขาสูงลงสู่หุบเขา เกล็ดน้ำแข็งเล็กๆ ร่วงหล่นลงมากระทบใบหน้าของแอสเทรียที่สลบอยู่บนพื้น เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาพเบื้องหน้านั้นทำให้ดวงตาของเธอเบิกโพลง
ขณะนี้อีกฟากของท้องฟ้าเหนือหุบเขาปรากฏเป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายกับสัตว์ประหลาดสีแดงเพลิง แต่มีขนาดเล็กกว่า เกล็ดและผิวหนังเป็นสีเทาอ่อนไล่ไปถึงขาว มีไอเย็นแผ่ออกมาทั่วทั้งร่างกาย กำลังมองดูการต่อสู้ของมังกรเพลิงและวิหคเพลิงตรงหน้า
เฮเลน่าที่กำลังเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รู้สึกเหมือนว่าทั้งหมดนี่ดูเหมือนจริงมากเกินกว่าจะเป็นเพียงความฝัน เธอเคยเห็นมังกรแค่ในรูปวาดจากตราสัญลักษณ์ของราชวงศ์ หรือในหนังสือนิทานสมัยเด็ก พอได้เห็นของจริงรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก อีกทั้งมิใช่ได้เห็นเพียงหนึ่งหากแต่เป็นสอง
ขณะนี้มังกรเพลิงและอิกนิสกำลังใช้ร่างกายตะลุมบอนกัน เนื่องจากพลังเปลวเพลิงของทั้งคู่ไม่สามารถทำลายกันและกันได้ แม้ว่าความรวดเร็วในการบินของอิกนิสจะสูงกว่า แต่ในด้านพละกำลังและความแข็งแกร่งของร่างกายนั้นถือว่าด้อยกว่ามังกร มังกรเพลิงคิดได้ดังนั้น จึงหยุดไล่ตาม เปิดทางให้อีกฝ่ายพุ่งเข้ามาเพื่อโจมตี ปล่อยให้กรงเล็บของนกยักษ์จิกลงตรงกลางปีกด้านขวาของมังกรเป็นรอยข่วน 3 แถบ ถึงแม้จะเจ็บปวดจากรอยแผล แต่จังหวะที่อิกนิสกำลังย่ามใจว่าสามารถโจมตีมันได้ อุ้งมือของมังกรเพลิงก็สามารถยึดอุ้งเท้าและปีกด้านขวาของนกยักษ์ตรึงไว้ และใช้พละกำลังมหาศาลของตนทำการฉีกทึ้งปีกของนกยักษ์จนขาดจากร่างกายแล้วโยนเหวี่ยงออกไป ร่างของอิกนิสกำลังร่วงหล่นจากท้องฟ้า
เอล่ากรีดร้อง อาศัยจังหวะที่บิดากำลังเผลอรีบวิ่งออกมาจากการโอบรัด เธอรีบวิ่งไปหานกยักษ์ของเธอด้วยน้ำตานองหน้า เด็กสาวกำลังโทษตัวเอง เพราะว่ามันต้องการจะปกป้องเธอ จึงต้องมาถูกทำร้ายจนสาหัสแบบนี้ เด็กสาววิ่งไปถึงตัวอิกนิส โอบกอดลำตัวของนกยักษ์ไว้
“เจ็บมากมั้ยอิกนิส ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องบาดเจ็บ” เจ้าอิกนิส มองเด็กสาวที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น จู่ๆ ปีกที่ฉีดขาดไปก็ปรากฏไฟลุกโชนขึ้น เกิดเป็นปีกใหม่ขึ้นมาแทนที่
มังกรเพลิงที่กำลังกระพือปีกส่งเสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วฟ้า ราวกำลังประกาศชัยชนะของตนเอง ไม่ทันสังเกตว่านกยักษ์ได้ฟื้นฟูร่างกายจนหายดี อิกนิสอาศัยจังหวะนั้นรีบบินขึ้นฟ้าด้วยความรวดเร็วใช้กรงเล็บจิกเข้าที่แผลเดิมบนปีกด้านขวาของมังกรเพลิงจนเกือบทะลุ เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากบาดแผล มังกรเพลิงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อปีกขวาไม่สามารถโบกพัดได้เหมือนกับปีกซ้าย ทำให้ไม่สามารถรักษาการทรงตัวบนท้องฟ้า
ทันใดนั้นเอง มังกรหิมะสีขาวเคลื่อนที่เข้าไปใกล้มังกรเพลิง พ่นเกล็ดน้ำแข็งจำนวนหนึ่งไปที่ปีกด้านขวาของมันเพื่อช่วยหยุดเลือด ก่อนจะมุ่งเข้าสู่สนามต่อสู้แทน
มังกรหิมะที่สังเกตการณ์มาตั้งแต่แรกเริ่ม ทำให้ได้เห็นพลังและความสามารถของนกยักษ์ มันกำลังวิเคราะห์คู่ต่อสู้ เนื่องจากอีกฝ่ายมีพลังการฟื้นฟู ต่อให้โจมตีเข้าก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลได้ มีแต่ต้องโจมตีต่อเนื่องเท่านั้น ยังดีที่พลังของอีกฝ่ายเป็นเปลวเพลิง อย่างน้อยพลังน้ำแข็งของมัน อาจจะสามารถทำอะไรต่อนกยักษ์ได้บ้าง
อย่ากระนั้นเลย มังกรหิมะเริ่มทดลองตามที่วิเคราะห์ มันเริ่มบินสูงขึ้น สูดลมหายใจเข้า ก่อนพ่นเกล็ดน้ำแข็งเป็นแท่งเล็กๆ พุ่งไปที่นกยักษ์ นกยักษ์บินหลบไม่รับการปะทะเหมือนครั้งที่เป็นมังกรเพลิง
อิกนิสย่อมรู้สึกได้ว่าพลังธาตุที่แผ่ออกมาจากมังกรสีขาวนี้ไม่เหมือนกับมังกรเพลิงที่มันสามารถต้านทานได้
‘เป็นไปตามที่คิด’ มังกรหิมะคิดในใจ พลังน้ำแข็งของมันสามารถโจมตีเข้าอย่างแน่นอน มังกรหิมะเริ่มโจมตีต่อเนื่อง อิกนิสแม้จะมีความว่องไว แต่หากโดนโจมตีติดต่อกันแบบนี้ คงไม่สามารถหลบได้ไปตลอด
ไม่นานเกล็ดน้ำแข็งก็สาดลงตรงปลายปีกที่มีไฟลุกของนกยักษ์ เกล็ดน้ำแข็งจำนวนมากผสานกันเป็นน้ำแข็งก่อนใหญ่เคลือบบนปีก ดับไฟที่กำลังลุกโชน อิกนิสเสียการทรงตัวเล็กน้อย มันเริ่มกระพือปีกแรงขึ้นเพื่อเร่งเปลวเพลิงในตัวออกมาจนน้ำแข็งเริ่มละลาย
ฝั่งมังกรหิมะเองขณะที่ร่างกายกำลังหลบเลี่ยงการโจมตีด้วยลูกธนูไฟจำนวนมากของอิกนิส มันเริ่มวิเคราะห์อีกครั้ง เกล็ดน้ำแข็งของมันสามารถชะลอการฟื้นฟูของนกยักษ์ได้อยู่แค่ชั่วขณะหนึ่ง นกยักษ์นั้นว่องไวเกินกว่าที่มันจะสามารถสาดเกล็ดน้ำแข็งให้ปกคลุมทั่วร่างเพื่อหยุดการเคลื่อนไหว มันต้องเบนความสนใจของนกยักษ์ไปที่อื่น เพื่อลอบโจมตี
ด้านมังกรเพลิงที่มองดูการต่อสู้อยู่ ราวกับรู้ความคิดของมังกรหิมะ และแน่นอนมันรู้ว่าจะเบนความสนใจของนกยักษ์อย่างไร
