รัก,ชาย-ชาย,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ได้โปรดลืมดินครั้งที่สอง
“ดินครับตื่นได้แล้ว”
“เช้าแล้วเหรอ อืม ดินยังง่วงอยู่เลย” ดินงัวเงีย ลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตาพร้อมหาวไปหนึ่งที
“ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว พี่โปรดก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเหมือนกัน”
“ได้ครับ พี่โปรดอย่าลืมมารอพี่ดินด้วยนะครับ”
“ไม่ลืมอยู่แล้วครับ” พี่ปอหกทิ้งท้ายก่อนจะพับผ้าห่มแล้วเดินกลับบ้านของตัวเอง ไปอาบน้ำแต่งตัว กินข้าวแล้วปั่นจักรยานคันเก่งเข้ามาในบ้านของดิน เขานั่งรอตรงม้านั่งหน้าบ้าน ดูปลาในอ่างรอน้องปอสองของเขา โปรดรักดินเหมือนน้องชายแท้ ๆ อาจจะเพราะโปรดไม่มีน้อง ดินก็รักพี่โปรดเหมือนพี่ชายแท้ ๆ เพราะเขาไม่มีพี่
“แม่ครับสวัสดีครับ น้องดินไปเรียนแล้วนะครับ พี่โปรดมารอแล้ว” เด็กหนุ่มปอสองไหว้แม่ก่อนออกไปเรียน
“น้าชบาครับ สวัสดีครับ” น้าชบารับไหว้เด็กน้อยที่เขาเอ็นดูรองจากลูกชาย อีกหนึ่งคนที่ให้ความสบายใจกับโปรดได้ก็คือน้าชบานั่นเอง
“ปั่นจักรยานดี ๆ นะ เด็ก ๆ ดูถนนหนทางดี ๆ ด้วยลูก” โรงเรียนใกล้ ๆ บ้านนี่เองถ้าเดินก็ถึง แต่เด็ก ๆ อยากปั่นจักรยานกัน สักพักโปรดก็ปั่นจักรยานออกจากบ้านของดิน
“ดินจับเอวพี่ไว้แน่น ๆ ระวังตกนะ”
“ได้ครับ แต่พี่ดินเก่งแล้วไม่ตกหรอก” ถึงตอบมาแบบนั้นแต่ก็ทำตามทุกอย่าง บอกอะไรก็ทำตาม สองคนนี้สนิทกันมากจนหลายคนในโรงเรียนคิดว่าพี่น้องกันแท้ ๆ หลังจากเลิกเรียนเด็กสองคนนี้ก็กลับบ้านพร้อมกัน
กลับมาจากโรงเรียน น้องดินตัวร้อนเพราะไปวิ่งเล่นกับเพื่อนที่โรงเรียนจนลืมว่าปวดเข่า กลับมาถึงบ้านก็มีไข้ แม่ให้กินยาได้สักพักก็ผลอยหลับไปแล้วอย่างกับของเล่นที่ถ่านหมด วันนี้ดินก็เลยอดไปซ้อนจักรยานกับพี่ปอหกทั้งที่โปรดมารออยู่หน้าบ้านแต่ก็เห็นดินนอนหลับ เลยปั่นจักรยานไปเล่นกับวายุซอยสาม
“แม่ครับน้องดินขอไปปั่นจักรยานกับพี่โปรดนะครับ” ดินกึ่งตื่นกึ่งละเมอขึ้นมาตอนหนึ่งทุ่ม
“มันหนึ่งทุ่มแล้วนะลูก ฟ้ามืดแล้วครับไว้วันหลังนะลูก”
“อ้าว ฟ้ามืดแล้วเหรอเนี่ย น้องดินคิดว่าฟ้ายังเป็นสีสว่าง”
“เช็ดตัวแล้วกินยาอีกรอบนะ จะได้หายไว ๆ แล้วจะได้ไปปั่นจักรยานกับพี่โปรด” ได้ยินแบบนั้นเด็กหัวเห็ดก็พยายามลุกนั่งรอให้แม่มาเช็ดตัวให้ ดินตัวร้อนมากถ้ายังไม่ดีขึ้นคงต้องพาไปโรงพยาบาลแหง ๆ เมื่อแม่เช็ดตัวให้ดินแล้วนอนไปอีกครั้ง ไข้ก็ไม่ได้สูงขึ้นจึงตัดสินใจว่ารอไปโรงพยาบาลตอนเช้า
...........................................
“พี่โปรด ไว้ค่อยมาเล่นกับน้องดินใหม่นะลูกน้องดินไม่สบาย น้าชบาพาน้องดินไปหาหมอก่อน” พี่โปรดมาหาดินตั้งแต่เช้าตรู่
“อ้าวพี่โปรด เดี๋ยวพี่ดินมาเล่นด้วยนะครับ” ดินว่าเสียงแหบแห้ง
“ได้ครับ” เด็กชายผมรองทรงตอบกลับแล้วปั่นจักรยานคันเก่าแต่เป็นคันเก่งคันเดียวของเขากลับบ้าน ทันทีที่จอดจักรยานก็สังเกตเห็นว่าเบาะข้างหลังมันหลุดออก โปรดพยายามซ่อมเองแล้วแต่ก็ทำไม่ได้จนต้องไปแงะกระปุกหมูแล้วปั่นไปให้ลุงตาลที่เปิดรับซ่อมมอเตอร์ไซค์ซ่อมให้ หมดเงินไปตั้งเกือบหนึ่งร้อยบาท โปรดปั่นจักรยานคันเก่ากลับบ้านอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยเพราะคิดว่าซ่อมไม่ได้ซะแล้ว ไม่อย่างงั้นน้องดินจะนั่งได้ยังไง
“พี่โปรดไปเยี่ยมน้องดินที่โรงพยาบาลกับแม่ไหมลูก แม่โทรหาน้าชบาแล้ว น้าเขาบอกบอกว่าน้องดินต้องนอนโรงพยาบาล”
“ไปครับ”
“งั้นไปแต่งตัวไปลูก” สักพักโปรดกับแม่ก็ตามไปเยี่ยมน้องดินที่โรงพยาบ้าน
“แม่ครับแวะซื้อส้มไปฝากน้องดินได้ไหมครับ น้องดินชอบส้ม”
“ได้สิลูก” เมื่อเดินผ่านร้านขายผลไม้ โปรดก็พลันนึกถึงน้องปอสองที่ชอบกินส้ม
“น้องดินครับ ดูซิใครมาเยี่ยม” แม่ของดินไม่ได้บอกไว้ก่อน เด็กหัวเห็ดที่นอนซมอยู่เหลือบตามองเห็นพี่ชายใจดีของเขาถือส้มมาฝากก็ดีใจอยากจะผุดขึ้นนั่งแต่ก็หนักหัวเหลือเกิน
“เย้ พี่โปรดมาเยี่ยมพี่ดินแล้ว พี่ดินอยากลุกนั่งแต่หัวมันโคลงเคลง” เสียงเล็ก ๆ แหบพร่าว่าด้วยความดีใจ
“หายไว ๆ นะครับน้องดิน จะได้ไปปั่นจักรยานกัน”
“ได้ครับ พี่ดินเก่ง พี่ดินจะรีบหาย” โปรดอังหน้าผากเด็กหัวเห็ดที่นอนอยู่พบว่าร้อนอย่างกับเตาถ่าน
“กินส้มไหมน้องดิน” แม่ของดินเอ่ยถาม เด็กน้อยพยักหน้าหงึก ๆ
“พี่โปรดแกะส้มให้น้องซิลูก” แม่ของโปรดออกความเห็น
“ได้ครับ” ตอบพลางหยิบส้มมาแกะให้น้องดินของเขา
ทันทีที่แม่ของโปรดทราบว่าน้องดินป่วยแล้วต้องนอนโรงพยาบาลก็กระวนกระวายใจจนรีบตามไปเยี่ยมทันที สองบ้านไปมาหาสู่ราวญาติสนิทจริง ๆ แม้แท้จริงแล้วเป็นแค่เพื่อนบ้านกันก็ตาม มิหนำซ้ำลูก ๆ ก็สนิทกันราวกับพี่น้องแท้ ๆ อีก
เมื่อกลับมาถึงบ้านพ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันอีกแล้วทุกอย่างมันแย่ลงมาก ๆ มีปาข้าวของจนโปรดต้องไปนั่งร้องไห้อยู่ที่พุ่มไม้อย่างเคย แต่ค่ำคืนนี้ไม่มีใครมาตามเลยเพราะบ้านโปรดไม่มีใครอยู่สักคน โปรดทำได้เพียงรอให้ทุกอย่างสงบลงแล้วเดินไปบนบ้านและขังตัวเองเอาไว้ในห้อง พ่อกับแม่ของโปรดทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ
