รัก,ชาย-ชาย,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ได้โปรดลืมดินครั้งที่สาม
น้องดินนอนโรงพยาบาลได้สองคืนสามวันและวันนี้เพิ่งกลับมาจากมาโรงพยาบาล โปรดเลยปั่นจักรยานไปโรงเรียนคนเดียว แม่บอกกับโปรดว่าอย่าเพิ่งไปชวนน้องเล่นให้น้องได้พักผ่อนก่อนแล้วไว้ไปเยี่ยมพร้อมแม่ทีเดียวตอนเย็น
โปรดเรียนอีกอาทิตย์เดียวก็จะปิดเทอมแล้วจะกลายเป็นพี่มอหนึ่งแล้ว
ตอนเย็นโปรดเลิกเรียนก็ไปเยี่ยมน้องดินกับแม่
“พรุ่งนี้พี่ดินจะไปโรงเรียนแล้ว พี่โปรดมารอดินด้วยนะครับ” คนเพิ่งสร่างไข้บอกกับโปรด
“ได้ครับ”
“ห้ามลืมพี่ดินนะ” เป็นคำที่เขามักย้ำเสมอ
.
.
.
. ........................................................
โปรดหยิบรูปคู่ที่ถ่ายกับเด็กน้อยหัวเห็ดคนนั้นขึ้นมาดูก็มีความทรงจำให้นึกถึงเขาตั้งมากมาย เด็กที่เป็นสีสันในชีวิตของโปรด เด็กที่คอยมอบพลังบวกให้ทั้งที่เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไป
“พี่โปรดครับบอกดินได้ไหมว่าใครทำพี่เจ็บ ดินจะเอาไม้ลูกชิ้นไปจิ้มลูกกะตาให้เอง พี่โปรดไม่ต้องกลัวนะครับ” เสียงเด็กน้อยวัยเก้าขวบพูดไปตามประสา ปลอบพี่มอต้นที่นั่งร้องไห้สะอื้นอยู่ใต้ต้นพุทรา ดินหยิบผ้าเช็ดหน้าที่มีกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มอ่อน ๆ ไปซับน้ำตาให้พี่โปรดของเขา ผ้านุ่ม ๆ กับมือนิ่ม ๆ พอจะช่วยให้พี่มอต้นหยุดสะอื้นได้บ้าง ส่วนหนึ่งก็อายเด็กปอสี่ที่เห็นตัวเองร้องให้
เป็นเหตุการณ์ที่โปรดจำได้ไม่ลืม เพราะเป็นเหตุการณ์ที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันหนักมากและเป็นครั้งสุดท้ายที่ทะเลาะแล้วเขาทั้งคู่จึงตัดสินใจหย่าร้างกันไป ตอนเด็กโปรดเผลอเกลียดพ่อทั้งที่โปรดยังไม่เข้าใจมันดีด้วยซ้ำไป แต่ตอนนี้โปรดรู้สึกขอบคุณและคิดถึงพ่อเสมอไว้โปรดจะหาเวลาไปเยี่ยมบ้าง ตอนเด็กโปรดแค่เสียใจทำไมพ่อต้องเมา ต้องทะเลาะกับแม่ ต้องให้แม่เหนื่อยทุกทีเลย พ่อกับแม่โปรดหย่ากันได้สองปีกว่า คุณแม่ของโปรดก็แต่งงานใหม่ แฟนใหม่ของแม่เขาดีกับแม่มาก ๆ ดีกับโปรดมากด้วย เขาดูแลแม่ดีมาก จนโปรดติดเรียกเขาว่าพ่อตั้งแต่ยังเด็ก แฟนของแม่เป็นคนเกาหลีใต้ที่พูดไทยคล่องมาก โปรดย้ายไปอยู่เกาหลีตั้งแต่มอต้นแล้ว ตอนนี้โปรดเรียนจบมหา’ ลัยแล้ว โปรดทำงานเป็นช่างภาพ ตอนนี้ถ้าให้เดาน้องดินน่าจะเรียนอยู่มหาลัยหรือไม่ก็เพิ่งจบมอปลายแน่ ๆ เลย พี่โปรดหวังว่าน้องดินจะสบายดีและยังจำกันได้
“พี่โปรดต้องไปที่ไกล ๆ เลยเหรอ แล้วพี่โปรดจะลืมดินไหม ดินไม่มีเพื่อนเล่นดินน้ำมันอีกต่อไปแล้ว ฮือ ๆ ดินไม่อยากให้พี่โปรดไปที่ไกล ๆ”
คำสั่งเด็ดขาดของเด็กหัวเห็ดคือห้ามลืมดิน หลังแยกจากกันครั้งนั้นโปรดก็ไม่ได้กลับไทยอีกเลย จะจำกันได้หรือเปล่านะ
จะปั่นจักรยานคล่องหรือยัง
เลิกไว้หน้าม้าหรือยังนะ
คงต้องสูงขึ้นแล้วแหละ
ตอนนั้นดินไม่มีเฟซบุ๊คหรืออินสตาแกรมเพราะดินยังเด็กมาก ไม่ได้ใช้มือถือด้วยซ้ำไป แม่ของโปรดเคยมีเบอร์โทรของน้าชบาแต่ตอนนี้ติดต่อไม่ได้แล้ว โปรดลองเอาชื่อจริงของดินไปค้นหาในเฟสบุ๊คก็ไม่เจอ คงจะโตขึ้นมากแล้วแหละจะยังขี้อ้อนเหมือนเดิมหรือเปล่านะ เป็นเด็กผู้ชายที่ขี้อ้อนเหมือนแมวเชียวล่ะ ถ้าเจอกันจัง ๆ จะจำกันได้หรือเปล่า
วันนี้มือถือของโปรดมีไลน์เด้งแต่เช้าเมื่อเปิดอ่านเขาอ่านไปยิ้มไปเพราะมีรุ่นพี่ของเพื่อนในเกาหลีจ้างไปถ่ายงานให้เกี่ยวกับการท่องเที่ยวในไทย จริง ๆ แล้วโปรดเป็นเด็กจบใหม่ที่ใครจ้างถ่ายอะไรก็รับแต่ส่วนมากมีถ่ายแค่ในเกาหลีเลยตั้งใจจะเก็บเงินสักพักแล้วค่อยกลับไปเที่ยวที่ไทยยาว ๆ เมื่อมีการเดินทางมันก็ต้องมีค่าใช้จ่าย ครั้นจะขอเงินพ่อกับแม่ก็แอบเขิน ๆ เพราะเรียนจบแล้ว แต่งานครั้งนี้อ่านรายละเอียดแล้วยิ่งถูกใจเข้าไปใหญ่ บินฟรี ที่พักฟรี แถมให้ค่าจ้างเยอะเพราะต้องตามถ่ายเค้าเที่ยวกันและให้เป็นล่ามให้ไปในตัวอีกด้วย ไอ้โปรดรวยเละ เขาคิดในใจทั้งที่จริง ๆ แล้วก็ไม่ขนาดนั้นแต่มันก็เพียงพอที่เขาจะอยู่ที่ไทยได้หลายวัน
“แม่ โปรดได้ไปถ่ายงานที่ไทย”
“ดีใจด้วยลูก จริง ๆ ถ้าอยากกลับมากขนาดนั้นโปรดบอกแม่ก็ได้นี่ลูก เรียบจบก็ขอเงินแม่ได้นะรู้ป่าว โปรดเพิ่งเรียนจบเองจะรีบใส่ปุ๋ยเร่งโตทำไม แม่อยากให้โปรดเป็นเด็กน้อยอยู่เลย” โปรดเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ไม่ค่อยขอเงินเท่าไหร่จะรอพ่อแม่ให้เองตลอด ตอนเด็ก ๆ ก็ชอบหยอดกระปุกหมู แต่โปรดนะงกจะแยกเงินเก็บกับเงินไว้ฟุ่มเฟือยเอาไว้ คำว่าไม่มีของโปรดนะหมายถึงไม่มีพอจะใช้ฟุ่มเฟือยต่างหาก ครอบครัวของโปรดที่เกาหลีเป็นร้านอาหารช่วยงานที่ร้านพ่อก็ให้ค่าเหนื่อยประจำตั้งแต่ยังเด็กซึ่งในร้านก็มีพนักงานสองสามคน แต่พ่อก็อยากฝึกให้โปรดเป็นคนขยันเหมือนเขา พ่อเป็นคนขยันมาก ใจดีมากด้วย สอนโปรดทุกอย่าง ใจเย็นกับโปรดและคุณแม่มาก ๆ
“แล้วจะไปเมื่อไหร่ลูก”
“อีกประมาณสองสามเดือนครับ”
“แม่ว่าน้องดินจะจำโปรดได้ไหม”
“จำได้สิ น้องดินจำพี่โปรดของเขาได้อยู่แล้ว”
“แต่โปรดหล่อขึ้นมากเลยนะแม่น้องจะจำได้แน่นะ” ว่าพลางเอียงตัวซ้ายขวา จนคนเป็นแม่ส่ายหัว
“กลับไทยคราวนี้ถ้าโปรดพอมีเวลาก็แวะไปเยี่ยมน้าชบาด้วยนะ”
“โปรดก็ตั้งใจไว้แบบนั้นครับ”
