รัก,ชาย-ชาย,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter6 ได้โปรดลืมดินครั้งที่หก
ช่วงบ่ายๆ ดินโทรชวนโปรดไปเที่ยวสวนสนุกบอก "ไม่ได้ไปนานแล้ว อยากไปกับพี่โปรด หวังว่าพี่โปรดจะว่างนะครับ ดินอยากไปกับพี่โปรด"
Prod: ว่างสิครับ
Din: เดี๋ยวดินไปรับนะครับ
จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน โปรดไปครั้งล่าสุดก็น่าจะตอนสมัยที่ยังเด็ก ๆ โปรดไปกับครอบครัวของดินนี่แหละ เวลาที่พ่อกับแม่ของดินพาดินไปเที่ยวก็มักจะมีโปรดไปด้วยตลอด ถ้าไม่มีครอบครัวของดินชวนไปเที่ยวตอนเด็ก ๆ โปรดคงไม่ได้มีโอกาสได้ไปเที่ยวไหน พ่อติดเหล้า แม่ทำงาน ตอนเด็ก ๆ โปรดดีใจมากเวลาได้ไปเที่ยวแต่พอเริ่มโตมันก็เริ่มนึกสงสารตัวเอง แต่โปรดได้ได้อยากให้ใครมาสงสารอะไรหรอกและอีกอย่างมันก็ผ่านไปนานแล้ว ตอนนี้โปรดมีความสุขดี
เมื่อถึงเวลานัด
รถของดินมาจอดรอโปรดอยู่ที่เดิม โปรดกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะกลัวน้องรอนาน วันนี้ดินมาในชุดนักศึกษา ดูดีจนโปรดเผลอเขินคนข้างกายไปโดยไม่รู้ตัว จนมีความคิดอีกแว๊บนึงที่โผล่เข้ามาในหัวว่าจะเขินน้องทำไมกัน
“พี่โปรด”
“ว่าไงดิน”
“ทำไมวันนี้พี่โปรดเงียบ ๆ”
“….”
“ชีวิตนักศึกษาที่เกาหลีเป็นไงบ้าง เล่าให้ดินฟังบ้างสิ”
โปรดเงียบจนดินทัก ทั้งที่ปกติโปรดขี้คุย โปรดแอบเกร็ง ๆ กว่าเมื่อวานซะอีกแต่ก็รีบหาเรื่องชวนน้องคุยจนถึงสวนสนุก
เมื่อถึงสวนสนุก
เด็กปีสองผมเทาตื่นเต้นราวกับตอนเด็กไม่มีผิด ทั้งสองคนเล่นเครื่องเล่นชิว ๆ เพราะกลัวจะอ้วกแตก ยังมีอะไรที่อยากจะทำหลังจากเล่นเครื่องเล่นอีกเยอะ หลังจากเล่นกันจนพอใจพวกเขาไปนั่งกินไอศกรีมเย็น ๆ ในร้านเล็ก ๆ โชคดีที่พอจะมีที่ว่างให้นั่ง หลังจากพักหายใจหายคอก็เดินเล่นกันต่อ ดินลากโปรดไปในร้านขายของแฮนเมดซึ่งมีสารพัดของกุ๊กกิ๊กและสิ่งที่ดินสนใจดูเหมือนจะเป็นกำไลส่วนโปรดก็ยืนมองน้องเลือก
“พี่โปรดไม่ซื้อเหรอ” ตอนแรกก็ว่าจะไม่ แต่พอดินถามโปรดก็เลยซื้อเป็นเพื่อนน้องก็แล้วกัน โปรดไม่ได้ตอบอะไรกลับทำเพียงเดินไปเลือกอย่างลวก ๆ แล้วจ่ายตังค์เพราะโปรดไม่ค่อยอินกับของแบบนี้สักเท่าไหร่ เดินไปเดินมาทั้งคู่ก็ไปจบที่ร้านกาแฟ
“พี่โปรดดินขอแลกกำไลกับพี่โปรดได้ไหม พี่จะได้ไม่ลืมดิน” คนน้องกล่าว
“โถ น้องพี่ ใครจะไปลืมดิน”
“ขอโทษนะครับ ดินงอแงใส่พี่โปรดอีกแล้วเหมือนตอนเด็ก ๆ เลย จะมาขอแลกได้ยังไงกัน พี่โปรดอุตส่าห์ตั้งใจเลือก” คนตรงข้ามว่าพลางยู่หน้า
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย แค่กำไลเองพี่ไม่ได้หวง”
“แต่เส้นนี้พี่โปรดต้องหวงนะ รู้ป่าว” ดินว่าพลางสวมกำไลให้ โปรดถึงกับทำตัวไม่ถูก แต่เขาก็สวมกำไลที่เขาเลือกให้กับดิน จริง ๆ แล้วมันต้องเป็นแบบนี้ใช่ไหมเขาทำการปรึกษาตัวเองในใจ โปรดสังเกตเห็นจี้ของกำไลที่ดินให้มาเป็นรูปหัวใจ คงไม่มีอะไรหรอก น้องแค่น่าจะชอบอะไรแนวนี้มั้ง
“สร้อยที่ดินให้พี่มีจี้รูปหัวใจด้วยนะเนี่ย” โปรดพูดลอยๆ
“คิดซะว่าเป็นหัวใจของดินก็แล้วกัน”
“พูดเล่นแบบนี้ได้ยังไงกัน”
“ไม่รู้ ไม่ชี้ แต่ห้ามลืมดินนี่คือคำสั่ง” เด็กตรงหน้าผมทำหน้าโคตรดื้อ แต่ไม่ได้ดูกวนเลยสักนิดแต่กลับหน้าแกล้ง น่าบี้แก้มให้ช้ำมากกว่า
“ลืมได้ด้วยเหรอ” โปรดว่า
“แล้วถ้าลืมได้ พี่ก็จะลืมสินะ”
“ไม่”
โปรดตอบไปสั้น ๆ ไม่อย่างนั้นคงได้ยืนเถียงกันไม่จบแน่
จะกลับก็ไม่ได้กลับกันสักทีเพราะแสงสวยดี โปรดซึ่งถือกล้องตัวโปรดไปด้วย ส่วนนายแบบก็โพสต์ไม่หยุด คงถูกใจเขาแหละ ถ่ายกันเพลินจนแบตหมด
“ถ่ายเยอะขนาดนี้ ดินต้องจ่ายตังค์ให้พี่โปรดแล้วแหละ”
“จ่ายตังค์อะไรกัน พี่ตั้งใจเอากล้องมาถ่ายให้ดินอยู่แล้วต่างหากหละ”
