ถ้ากวางบอกว่ารักทั้งสองคน มันจะเป็นยังไง
ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,3P,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กวางตัวนี้เป็นของคู่แฝด 3P
ถ้ากวางบอกว่ารักทั้งสองคน มันจะเป็นยังไง
ความรักที่เกิดขึ้นของกวาง ผู้หญิงหน้าสวยและเซ็กซี่ที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าแฟนหนุ่มที่คบหากันมีพี่ชายฝาแฝดหน้าเหมือนจนแยกไม่ออก คืนวันที่เธอเผลอใจให้อีกคนแบบไม่รู้และถลำลึกจนถอนตัวไม่ขึ้น เลือกทางไหนไม่ได้ ก็ขอเลือกทั้งสองคน
รุ่งเช้า
หนึ่งคืนที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันผ่านไปเร็วมาก แม็กเวลล์แทบไม่อยากออกไปจากตรงนี้ก็ได้แต่งอแงหน้ามุ่ยเหมือนเด็กน้อย นอนทิ้งตัวไม่ยอมขยับสักที จนกวางต้องฉุดคะเย้อดึงคนตัวใหญ่ขึ้นมา
“ลุกอาบน้ำแต่งตัวค่ะ”
"อือ...กวาง"
"ลุกได้แล้ว"
“ยังไม่หายคิดถึงเลย”
ชายหนุ่มงัวเงียนั่งหลังโก่งบนเตียง สภาพล่อนจ้อนเพราะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อคืน มีเพียงผ้าห่มที่ยังปิดส่วนล่าง ส่วนกวางก็สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำสีขาว รอเสื้อผ้าตัวเองที่ใช้บริการของทางโรงแรมให้แม่บ้านซักรีดแล้วนำมาคืน ส่วนแฟนหนุ่มไม่ต้องห่วงเพราะมีมาเต็มกระเป๋า
“กวางต้องพาแม่ไปคุยงาน”
“ทำไมต้องเอง”
“คนขับรถป่วยแอดมิดที่โรงพยาบาล”
“ขับรถเป็น แล้วเอาใหญ่เลย”
ชายหนุ่มแอบว่ากวาง แฟนสาวเพิ่งขับรถเป็นก็ห่วงในความปลอดภัย
“จะได้ไม่กวนพี่ไปรับไปส่งไง อีกอย่างธุรกิจของคุณแม่กำลังไปได้ดี มีนัดกับผู้ใหญ่หลายท่าน จะมาผิดคำพูดเพราะไม่มีคนขับรถให้เหรอ”
กวางตอบแบบมีเหตุมีผล ทำแม็กเวลล์ที่อยากงอแงต่อก็ได้แค่หน้างอคอหักเป็นปลาทูแม่กลองในเข่ง คว้าผ้าเช็ดตัวที่กวางวางไว้รอ พันรอบเอวแบบลวกๆ แล้วเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็เตรียมตัวเช็คเอ้าท์ห้องพักกลับบ้าน
รถญี่ปุ่นสีขาวเคลื่อนตัวช้าลง จอดหน้าบ้านหลังขนาดกะทัดรัด อยู่เพียงสามถึงสี่คนก็แออัด ทว่าแม็กเวลล์อยู่กับน้าสาวเพียงสองคน เท่านี้ก็ถือว่ากว้างมาก แม้ที่อยู่อาศัยไม่ได้ใหญ่โตเหมือนบ้านแฟนสาว แต่เขาก็สุขใจมากทีเดียว
“ลงไปหาน้าแรมก่อนไหม”
“คงไม่ทัน ฝากสวัสดีด้วยนะ กวางต้องรีบไปก่อน”
ชายหนุ่มพยักหน้า เข้าในความรีบเพราะเป็นธุระสำคัญ เปิดประตูรถขนกระเป๋าเดินทางลงแล้วเดินวนมาฝั่งคนขับ ขณะที่กวางลดกระจกด้านหน้า ชะโงกหน้าสวยๆ ของตัวเองออกมา
จุ๊บ!
แม็กเวลล์กดริมฝีปากจุมพิตแฟนสาวอีกหนึ่งครั้ง พลางลูบศีรษะอย่างเอ็นดู
“ขับรถดีๆ พาแม่ทำธุระเสร็จโทรมานะ”
“ค่ะ บายนะ”
กวางทำท่าส่งจูบแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้น จากนั้นหมุนพวงมาลัยเลี้ยวกลับ ครั้นถนนหน้าบ้านกว้างชนิดที่ว่าเป็นสามเลน รถสวนกันไปมาได้สบาย ดวงตาคมมองตามท้ายรถที่ขับเคลื่อน จนอีกฝ่ายออกไปยังถนนทางหลวง ก็ลากกระเป๋าดังกรืดเข้าบ้าน ข้างในเงียบราวกับว่าไม่มีคน แต่ประตูไม่ได้ล็อกแปลว่าน้าแรมไม่ได้ไปไหน แต่ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของบ้าน
กระเป๋าเดินทางลากมาไว้กลางบ้าน เขาหย่อนก้นนั่งบนโซฟา ควักมือถือออกจากกระเป๋ากางเกง เหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง รู้สึกใจหายกับงานประจำที่ทำอยู่ตอนนี้ แต่มันถึงเวลาที่เขาต้องก้าวหน้าในอาชีพ ครั้นต้องเข้ามาดูแลกิจการงานตัวเอง
เลื่อนรายชื่อหาเบอร์ผู้จัดการในแผนก แล้วกดต่อสายในทันที
ตู๊ดดดดดดด.....
“ว่าไงแม็ก”
พี่ส้มเช้ง ผู้จัดการในแผนกไอทีรับสายและเอ่ยชื่อเขามาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“พี่ส้ม ผมโทรมาบอกว่า...ขอลาออก”
“ทำไมล่ะแม็ก ไม่สบายใจอะไร คุยกันได้”
คนในสายกำลังว่าชายหนุ่มมีปัญหาในเรื่องหรือกับเพื่อนร่วมงานในบริษัท
“ไม่ใช่พี่ ผมจะออกมาทำธุรกิจของครอบครัว”
“อ๋อ...”
จำเป็นต้องตัดสินใจแบบนั้น เพราะในตอนที่เขาไปอเมริกา ได้วางแผนการทำธุรกิจในไทย โดยมีแม่เป็นผู้สนับสนุน กมลเนตรรับช่วงต่อดูแลงานต่อจากสามีชาวอเมริกันที่เสียชีวิตไปเมื่อห้าปีก่อน ได้มิกกี้ลูกชายฝาแฝดคนโดเข้ามาช่วยเพราะจบด้านบริหารโดยตรง และเห็นว่ามีกำลังพอจะให้คนที่อยู่ฝั่งไทยได้มีกิจการเป็นของตัวเอง เลยลงทุนทำบริษัทให้แม็กเวลล์ได้เป็นเจ้าของธุรกิจทำซอฟต์แวร์สำเร็จรูปจำหน่ายและโรงพิมพ์แบบครบวงจร ครั้นแม็กเวลล์จบด้านไอทีและมีฝีมือในการออกแบบ แม้เขาจะเก่งในทางนี้ แต่เรื่องการตลาดและบริหารในส่วนการเป็นเจ้าของกิจการ เขาไม่มีความรู้เลย ดังนั้นกมลเนตรเลยต้องให้มิกกี้มาช่วยน้องบริหาร และจะเดินทางมาประเทศไทยในเดือนหน้า
“ขอบคุณที่พี่ให้โอกาสผมร่วมงานนะครับ”
ส้มเช้งเข้าใจและยินดี หากน้องๆ ในแผนกมีหนทางที่ดีกว่า เธออวยพรให้แม็กเวลล์ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอันจะเกิดภายในภาคหน้า ก่อนจะส่งใบลาออกทางอีเมลให้แม็กเวลล์เซ็นลาออกตามระเบียบของบริษัท ครั้นอีกฝ่ายเคยกล่าวไว้แต่เนิ่นๆ จนใช้สิทธิ์ลาพักผ่อนที่สะสมมานานและลากิจต่อตอนไปต่างประเทศ แต่ไม่นึกว่ากลับมาจะลาออกแบบรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ติด
“มาแล้ว”
วางสายไม่นาน น้าแรมก็เดินเข้ามาพร้อมตะกร้าผัก หลังบ้านพอมีพื้นที่ คนแก่กว่าก็ขยันปลูกผักกินเอง ไม่ยอมเสียเงินให้แม่ค้าตามตลาดเลยสักนิด
“ว่าแล้วต้องอยู่หลังบ้าน”
“เป็นไร หน้าดูไม่สดชื่น”
“ใจหายครับ ทำงานที่เอสทูโอมาหลายปี”
“มีพบก็ต้องมาจาก วนเวียนกันอยู่อย่างนี้ เราออกมาทำงานของตัวเอง ไม่ใช่ออกเพราะมีปัญหา”
แม็กเวลล์พยักหน้า มองน้าแรมที่นั่งบนโต๊ะแล้วคัดผักออกทีละชนิด เพราะดันเก็บรวมยัดตะกร้าเดียวกันมา
“เดือนหน้ามิกจะมา”
“จริงใช่ไหม”
“ครับ”
“ไม่เจอนานเลย แต่แม็กคุยกับพี่เขาหรือยัง”
“...”
เพราะเขาและพี่ชายฝาแฝดถูกเลี้ยงแยกกันแต่เด็ก ความห่างเหินมันย่อมมีบ้าง แต่เยื่อบางๆ ของคำว่าพี่น้องยังมี อยู่อเมริกาก็เจอกันไม่กี่ครั้ง ครั้นมิกกี้ไปทำงานที่ออฟฟิศสาขาย่อย ตั้งอยู่นอกเมืองอยู่ไกลจากบ้านเป็นร้อยๆ กิโล หากมิกกี้มาถึง คงมีเวลาคุยกันมากขึ้น ความสัมพันธ์พี่น้องคงจูนกันติดได้เร็ว
“ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกันนะแม็ก”
“...”
เขาเข้าใจดี และรักพี่ชายคนนี้มากเช่นกัน แต่เพราะความยังเด็ก เอาแต่ใจ คิดแต่ว่าพี่ชายและแม่ทิ้งพ่อไปมีความสุขที่ต่างประเทศ จนกระทั่งโตมา ถึงรู้ว่าปัญหาบางเรื่องของผู้ใหญ่ที่เกิดขึ้นเราไม่ควรลามใส่เรื่องอื่น เขาไม่ควรโกรธพี่เพราะไม่รู้เรื่องเช่นกัน
“ทีนี้ก็บอกคนอื่นซะนะ ว่าเรามีพี่ชายและเป็นพี่ที่หน้าเหมือนกันจนแยกแทบไม่ออก”