รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,อีโรติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter3 แฟนเก่า
“พี่มีอะไรจะอธิบายไหม” ทันทีที่ทรายกลับถึงคอนโด ซีพูดด้วยเสียงสะอื้นน้ำตาเริ่มคลอ ยื่นมือถือที่ให้คนที่เพิ่งกลับมาจากประชุมในจอเป็นรูปคู่ทรายกับ ‘แพน’ ซึ่งเป็นคนรักเก่าของทรายที่แท็กมาในไอจีของเขา
“มันไม่มีอะไรจริง ๆ แพนเค้าจะเปิดร้านเหล้า ก็พ่อเค้าเป็นเพื่อนป๊าเค้าก็เลยฝากมาดูงานที่ร้านอ่ะ เข้าใจพี่หน่อย” ทรายว่าเสียงนุ่มพลางนั่งลงข้าง ๆ เขากุมมือเธอเอาไว้กุมมืออย่างหลวม ๆ
“แล้วพี่ก็ช่วยเค้า” ว่าเสียงเรียบพร้อมจ้องหน้าทรายขณะที่เธอน้ำตาเธอหลั่งรินอย่างห้ามไม่ได้
“ป๊าพี่ขอ”
“ถ้ายังปรารถนาดีต่อกันมาขนาดนั้นจะเลิกกันทำไม ฮือ ๆ ๆ ” ซีสะบัดสะโพกลุกขึ้นหยิบเพียงกระเป๋าสตางค์ใบเดียวพร้อมมือถือแล้ววิ่งออกจากห้อง น้ำตาไหลอย่างไม่ขาดสาย ฟูมฟายอย่างไม่สนว่าใครจะมองแล้ว ทรายวิ่งตามมาติด ๆ แต่ไม่ทันคนที่เพิ่งขึ้นแท็กซี่ไป นี่ก็สี่ทุ่มแล้วซีจะไปนอนที่ไหน เธอมีแต่เพื่อนห่าง ๆ ไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษเพราะชีวิตเธอมีแค่ทรายเลยก็ว่าได้เพราะเขาเป็นได้ทั้งเพื่อน แฟน หรือแม้กระทั่งครอบครัว ไม่รู้จะไปตามที่ไหน เขากระวนกระวายแต่ทำได้เพียงเดินกลับขึ้นห้องแล้วโทรตามที่ไร้ซึ่งการตอบรับ
ซีตัดสินใจนั่งรถทัวร์กลับต่างจังหวัดในเวลาสี่ทุ่มกว่า ๆ
(พ่อหนูกลับบ้านนะวันนี้ มารับหนูด้วย) เธอโทรบอกพ่อเอาไว้ก่อนเพราะเซอร์ไพรส์ไม่ได้หรอก บ้านซีอยู่นอกเมือง บ้านของเธออยู่ริมทะเลเป็นที่มาของชื่อเธอนั่นเอง sea ที่แปลว่าทะเล พ่อแม่ของเธอเป็นชาวประมง เธอโตมากับทะเล กลับมาครั้งนี้พร้อมกับใจที่เหี่ยวเฉาหวังให้ครอบครัวและทะเลโอบกอดเธอเอาไว้ แต่ทราย เธอเจ็บปวดจากทราย
(ไม่ได้ขับรถมาเหรอลูก) ทุกทีจะมีทรายกลับด้วยและขับรถไปตลอด แต่ครั้งนี้ไม่มี ทะเลไม่มีทรายอาจจะแปลกไปบ้างมันจะอยู่ได้ไหมไม่มีใครรู้
(หนูกลับคนเดียวค่ะ) หลังจากวางสายเธอปล่อยโฮอีกระลอกใหญ่แต่พยายามจะเก็บเสียงให้เบาที่สุดกับสายเรียกเข้าร้อยกว่าสายที่ยังไม่พร้อมจะรับ จะโทรมาทำไม มีอะไรให้น่าเสียดาย แน่นอนว่าทางครอบครัวของทรายไม่ได้เห็นดีเห็นงามมากเท่าไหร่ที่คบกับซีแต่ก็ไม่ถึงกับกีดกันมากขนาดนั้น อาจจะเพียงต้องการให้ลูกชายเจอคนที่เหมาะสม ความเหมาะสมมีหน่วยเป็นอะไรทำไมถึงตัดสินได้ว่าไม่คู่ควร
(พ่อคะ หนูใกล้ถึงแล้วออกมาเลย) ซีโทรบอกพ่อขณะที่กำลังจะถึงปลายทาง
(เดี๋ยวพ่อออกไปลูก) หลังจากลงรถก็เห็นพ่อกับแม่มารอแล้ว
“ฮือ คิดถึงจังเลย” เธอคิดถึงพ่อกับแม่ไม่น้อยเพราะนาน ๆ ที จะได้กลับเพราะช่วยงานทรายบ้าง เรียนหนักด้วยก็ส่วนหนึ่ง
เธอไม่ได้ทะเลาะกับทรายบ่อย ๆ เขาโตแล้วไม่ค่อยมาทะเลาะด้วยสักเท่าไหร่ ซีไม่ใช่คนหึงหรือหวงพร่ำเพรื่อแต่ก็ไม่ได้ใจกว้างพอที่จะให้แฟนของตัวเองใกล้ชิดกับแฟนเก่ามากขนาดนั้น
“ทำไมรอบนี้ทรายไม่ได้กลับด้วยล่ะลูก ติดงานเหรอ” แม่ว่าขณะอยู่บนรถ
“เอ่อ…ค่ะ” ตอบขณะสายตาล่องลอย
“ทะเลาะกันใช่ไหม กลับมารีบ ๆ ตาเศร้าเหมือนคนร้องให้ มาแค่กระเป๋าตังค์กับมือถือ” แม่ถามอย่างห่วงใย
“ทะเลาะกันนิดหน่อย”
“ไม่นิดมั้งลูก กลับมาแบบนี้”
“ถ้าเขาไม่เห็นค่าก็กลับมาบ้านเรานะลูก” พ่อว่าเสียงหนักแน่น กลางคืนถนนโล่งไม่นานก็ถึงบ้าน เธอขึ้นไปบนห้องที่อยู่บนชั้นสอง นอนฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งกับใจที่แหลกสลายแทบไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น แม่เปิดประตูออกไปดูเป็นมาที่เดินมาพร้อมมือถือของหล่อน
“ทรายโทรมา จะให้แม่บอกว่ายังไง”
“แล้วแต่แม่แล้วกัน” เธอว่าแล้วกลับมาทิ้งตัวลงนอนที่เตียงเหมือนเดิมแล้วหลับตาลงนานพอสมควรก่อนจะหลับไป
เช้าวันใหม่ตะวันทอแสงเธอไปเดินเล่นริมหาดทิ้งมือถือเอาไว้ที่ห้อง นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้สูดบรรยากาศแบบนี้อย่างเต็มปอด
“หนีมาไกลเลยนะ ใจร้ายจัง” เสียงทุ้มคุ้นหู รีบหันไปตามเสียง ต้นเสียงมาจากชายวัย31ที่ไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตามมาทำไม” ว่าเสียงห้วน
“ตามหาหัวใจ” ทรายว่าพร้อมขยับเข้าใกล้เธอมากกว่าเดิม
“ตลกมากป่ะ”
“ก็ไม่ได้จะตลก พูดเรื่องจริง”
“พี่ตามมาทำไม มีอะไรให้เสียดาย” เธอว่าเสียงเรียบพลันจะก้าวเท้าหนีแต่ถูกร่างสูงโอบแน่นจากด้านหลัง
“อย่าหนี แค่นี้ก็ไกลพอแล้ว” ทรายเสียงสั่น กระบอกตาเริ่มร้อน
“แล้วพี่จะเอายังไง”
“ยังไงก็ได้ แล้วแต่ซี ไม่เอาแล้วไม่ทะเลาะกันได้ไหม” เขาเสียงสั่นพร้อมพรั่งพรูความในใจออกมา
“พี่ทำตัวเองทั้งนั้นอ่ะ มันไม่ใช่ครั้งแรกไง ทำไมพี่ยังต้องเข้าใกล้เขามากขนาดนั้นอ่ะ แล้วหนูล่ะ หรือเป็นแค่เด็กเสี่ยอย่างที่คนอื่นเขาว่า” เธอปล่อยโฮต่อหน้าเขาอีกครั้ง
“อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม อย่าดูถูกความรักที่พี่มีให้ซีได้ไหมครับ” เขาสะอื้นหนักขึ้น
“พี่ไปจัดการเรื่องของพี่ก่อนแล้วค่อยมาพูดแบบนี้ดีกว่า”
“ให้พี่ทำยังไง พี่ตามใจซีหมดเลย แต่นี่มันเป็นเรื่องงาน มันมีผู้ใหญ่เข้ามาเกี่ยวข้อง บางสถาณการณ์มันเลี่ยงไม่ได้ เข้าใจพี่หน่อยนะ”
“หนูอาจจะเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจพี่ก็ได้ เลิกกันไหมพี่ทราย หนูเจ็บปวดที่จะต้องพูดคำนี้แต่เขาอาจจะเหมาะสมกับพี่มากกว่าหนูก็ได้ อย่างที่ผู้ใหญ่เขาต้องการไงพี่ หนูขอบคุณพี่มาก ๆ ที่ช่วยเหลือหนูทุกเรื่องเลย แต่สุดท้ายแล้วคำที่ว่า’ เราไม่เหมาะสมกัน’ มันคงไม่เกินจริง ลองกลับไปหาเขาดูนะ อย่ามาอยู่กับหนูเลย”
“ฮือ ๆ ๆ ไม่ไล่พี่ได้ไหม” น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย กอดเธอแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า
