รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,อีโรติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter 6 กลับ
พ่อกับแม่ของซีขับรถมารอรับที่ท่าเรือแล้วกลับไปรับประทานอาหารที่คุณแม่ของซีเตรียมไว้ให้ อร่อยไม่แพ้ร้านอาหารเชียวล่ะ หลังจากมื้อกลางวันซีกับทรายก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ใช้เวลานานพอสมควรกลับถึงคอนโดก็หนึ่งทุ่มพอดี
“เอายังไง เรื่องฝึกงาน ฝึกที่บริษัทป๊าพี่นี่แหละเดี่ยวคุยกับป๊าให้ นะซีไม่อยากให้ไปต่างจังหวัด คิดถึงแย่เลย” ซีเรียนสาขาการตลาดปีสามแล้วอีกประเดี๋ยวก็ต้องฝึกงาน ซีเลือกได้สบาย ๆ เลยว่าจะฝึกงานสาขาไหน
“ไว้คิดดูก่อนแล้วกัน” เธอว่าพร้อมเลื่อนตัวลงไปนอนที่เตียงอย่างเหนื่อยล้า
“ไม่เห็นมีอะไรต้องคิด”
“ไม่อยากโดนนินทาว่าเด็กเส้น”
“ไม่ใช่เด็กเส้นอะไรมันคือคอนเน็คชั่นต่างหาก”
“ดูก่อนละกัน”
“อะไรที่มันทำให้ง่ายได้ก็ทำให้มันง่ายเถอะ ชีวิตยังต้องเจออะไรยาก ๆ อีกเยอะ”
“สาธุ” เธอตอบกวน ๆ ไปแบบนั้นแต่ที่พี่ทรายพูดก็น่าคิด
ทรายหันมาอีกทีก็เห็นเธอผลอยหลับไปซะแล้ว เหนื่อยเดินทางก็ส่วนหนึ่งและพรุ่งนี้ยังมีเรียนเช้าอีก ทรายไปอาบน้ำบ้างแล้วรีบปิดไฟเข้านอนเพราะวันรุ่งขึ้นต้องไปส่งเธอ
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด
เสียงนาฬิกาของของเธอดังขึ้น ปล่อยให้มันร้องสักพักแล้วเอื้อมมือไปปิด ผุดขึ้นจากเตียงคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วไปอาบน้ำในเวลาที่รวดเร็วผิดปกติเพราะกลัวสายแล้วมานั่งแต่งหน้าทาปากสวมชุดนักศึกษาที่ตัวใหญ่โคร่งกับกระโปรงทรงเอสั้นสวมผ้าใบอย่างลวก ๆ แล้วเดินนำหน้าคนที่จะไปส่ง
“พี่ทรายจอดก่อนไหม ลงไปดูเค้าหน่อย” ซีเหลือบไปเห็น ‘ซีน’ เพื่อนในสาขาเดียวกันโดนรถเฉี่ยวแล้วหนีไป ทรายหาที่จอดข้าง ๆ แล้วลงตามซีไปดูผู้หญิงที่ล้มไปกองกับพื้น
“เป็นยังไงบ้างซีน โห มีเลือดด้วย ไปโรงพยาบาลนะ”
“โอ้ย!” เธอพยักหน้าตอบ ช่วงเช้า ๆ ในมหา’ ลัยจะเงียบหน่อยคนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่นัก
“ลุกไหวไหมครับ” ทรายถามส่วนซีนก็พยายามลุก ก็พอลุกไหวแต่เดินกะเผลก กะเผลกจนทรายต้องไปอุ้มในท่าเจ้าสาว ทั้งคู่พาซีนไปทำแผลที่โรงพยาบาลใกล้ ๆ หลังจากทำแผลเสร็จซีนโทรให้แฟนมารับ เธอไหว้ขอบคุณทรายแล้วก็ขอบคุณซีที่พามาส่งจนต้องเข้าเรียนสายและซียังรับเป็นธุระเอาใบรับรองแพทย์ของซีนไปลากับอาจารย์ให้อีกด้วย บังเอิญที่มีเรียนกับอาจารย์คนเดียวกันแต่ซีนคงไปไม่ไหวแล้ว
การเข้าเรียนสายของซีเป็นเรื่องยากสำหรับเธอมากยิ่งมีเรียนรวมยิ่งแล้วใหญ่ ซีไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษจนมีคนจองที่นั่งให้ ไม่ได้มีใครถามหาถ้าเธอหายไปไหนนอกจากอาจารย์ที่เรียกเช็คชื่อ
ทันทีที่ถึงมหาลัยซีวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตแต่ต่อให้รีบยังไงก็ยังสายอยู่ดี เมื่อไปถึงห้องเรียนเธอถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วก้าวเท้าเข้าห้องไปยกมือไหว้เป็นการขออนุญาตอาจารย์ผู้สอน แล้วมองหาที่นั่งตรงไหนว่างก็นั่งตรงนั้น โชคดีหน่อยมีเพื่อนในคลาสคนหนึ่งยกกระเป๋าที่วางบนเก้าอี้ออกแล้วบอกกับซีว่า “นั่งได้นะ” ซีหันไปยิ้มรับและขอบคุณ แล้วก็หยิบชีทขึ้นมาเรียนอย่างตั้งใจ
ช่วงพักเบรกซีเดินเอาใบลาของซีนไปให้อาจารย์ “เป็นอะไรมากไหม” อาจารย์ถาม
“มีแผลที่หัวเข่าแล้วก็ข้อศอกค่ะ พักสักหน่อยน่าจะดีขึ้นค่ะ”
“เธอไปส่งงานอะไรอ่ะ คลาสที่แล้วอาจารย์สั่งงานเหรอ” เพื่อนคนที่ยกกระเป๋าให้เธอนั่งกล่าว
“เปล่า ๆ ใบลาเพื่อน”
“ตกใจ คิดว่าส่งงาน” ในแต่ละวันของซีนก็มีคนคุยด้วยผิวเผินเท่านี้ ช่วงแรก ๆ ก็มีเพื่อนสนิทอยู่บ้างแต่ซีรู้ว่าแอบนินทาซีอยู่บ่อย ๆ จนเธอได้ยินกับตัวเองเธอก็เลยถอยออกมาห่าง ๆ อย่างโกรธ ๆ แต่ก็ไม่ได้ไปเข้าไปถาม ไม่ได้ไปทะเลาะด้วยจนอีกฝั่งรู้ว่าซีเฟดตัวออกเพราะอะไร จนตอนนี้ซีก็ไม่ได้สนิทอะไรกับใครเป็นพิเศษ ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าหาใครเลยแต่เธอมักโดนกระทำแบบนี้เสมอเลยคนอื่นก็เอาไปพูดต่อ ๆ กันจะหลายคนมองเธอแปลก ๆ เธอรู้ตัวเองดี ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอกเอาไปพูดลับหลังว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย คบแต่ผู้ชายรวย หลอกผู้ชายอย่างงั้นอย่างงี้ พูดต่อ ๆ กันก็มีผิดจากความจริงไปบ้าง แต่เรื่องหลอกคงไม่ใช่เพราะเธอกับพี่ทรายรักกัน ซีอะนะจะหลอกทรายถึงบ้านเธอไม่ได้รวยมากก็จริงแต่ทางบ้านก็ส่งเสียได้อย่างสบาย ๆ เธอไม่เคยคิดจะหลอกใครทั้งนั้น
“มีผัวรวยมันก็ดีแบบนี้นี่เอง”
เสียงซุบซิบตามหลังเมื่อรถคันหรูมาจอดรอเธออยู่หน้าคณะแล้ว เธอได้ยินแต่แกล้งไม่ได้ยิน หลับหูหลับตาไป ครั้นจะตอบกลับไปก็หมดคำพูด เค้าก็พูดถูก ก็ผัวรวยจริงเถียงไม่ออก แต่ก็อดหงุดหงิดไม่ได้ไร้มารยาทจริง ๆ
“เป็นอะไร เหนื่อยเหรอ ทำไมหน้าหงิกหน้างอ หรือหิว”
“ไม่เหนื่อย ตอนหนูเดินมาก็มีคนนินทาตามหลัง ว่าผัวรวยมันก็ดีแบบนี้นี่เอง รำคาญอ่ะ จะอะไรกันนักหนา” เธอทำเสียงเลียนแบบ
“หึ ก็ตอบเค้าไปสิ ขอบคุณค่ะ” ทรายหัวเราะในลำคอ
“พอแล้ว ไม่ต้องโมโห ยิ้มหน่อย” ทรายลูบหัวเธอเบา ๆ จริง ๆ ซีก็ไม่ได้อยากใส่ใจนะ แค่รู้สึกรำคาญ เธอยิ้มแห้ง ๆ ส่งไป
ระหว่างขับรถกลับคอนโดทรายพลันนึกขึ้นได้มีสิ่งจำเป็นอย่างหนึ่งหมด ข้างหน้ามีร้านขายยาพอดีก็เลยลงไปซื้อ จริง ๆ ใกล้ ๆ คอนโดก็พอจะมีขายแต่ซื้อบ่อย ๆ ก็อดเคอะเขินไม่ได้
“โอ้โห ซื้อมาเผื่อปีหน้าเหรอพี่” ทรายยื่นกระเป๋าให้ซีหลังจากที่ลงไปซื้อ แล้วซี ลองเปิดกระเป๋าดู
“มันจะถึงปีหน้าเลยเหรอ”
“เดินไม่ไหวพอดี ถ้าใช้หมดนี่”
“ขนาดนั้นเลย”
