เสียงของเขาทำให้สะดุดหู รูปลักษณ์ของเขาทำให้สะดุดตา อยากเจอพี่เขาตัวจริงสักครั้งจัง พี่เสียงเพราะคนนั้น...
รัก,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เวลาคืบคลานนานพอสมควรจนจวนใกล้วันเปิดเทอมทั้งเบลและแป้งก็เตรียมของไปที่หอพักเพราะอีกสองวันถัดไปก็เปิดเทอมแล้วทั้งคู่ตกลงกันว่าจะอยู่คนละห้องแต่อยู่ห้องใกล้ ๆ กัน ก็จริงอยู่ที่ว่าทั้งคู่สนิทกันมากแต่ในบางครั้งก็อาจจะต้องการพื้นที่ส่วนตัวเวลาส่วนตัวกันบ้าง ต่างคนต่างจัดห้องอย่างตื่นเต้นส่วนเบลพลางเปิดทีวีไปจัดห้องไปแต่กลับสะดุดหูกับเสียงผู้เข้าประกวดร้องเพลงรายการหนึ่ง เสียงของเขาราวกับมีมนต์สะกดเลยก็ว่าได้จนทำให้เบลวางทุกอย่างลงและยืนดูเขาร้องจนจบเพลง ผู้ชายคนนั้นชื่อ ‘บี’ หลังจากนั้นเบลก็ไปจัดห้องต่ออย่างพิถีพิถัน เฟรชชี่คนนี้ตื่นเต้นใช่ย่อย
วันแรกของการไปมหาลัยทางมหาลัยมีกิจกรรมรับน้องเสียงรัวกลองดังสนั่น ส่วนพี่สันทนาการเต้นกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศครึกครื้นชวนยิ่งน่าตื่นเต้นขึ้นไปอีกระดับ จากเดิมมากันสองคนกับแป้งตอนนี้ก็เริ่มทำความรู้จักเพื่อนใหม่ ๆ บ้าง รู้จักรุ่นพี่บ้าง กิจกรรมนี้ถูกจัดขึ้นโดยรุ่นพี่และมีเพียงสองสามวันหลังจากนั้นก็เรียนปกติ ได้การบ้านจากการรับน้องคือคำใบ้พี่รหัสที่มากับสมุดโน้ตเล็ก ๆ พร้อมขนมหนึ่งห่อ พี่ไม่เตี้ย แต่ก็ไม่สูง พี่ไม่ขาวแต่ก็ไม่ดำ ถ้าผมพี่ไม่สั้น ผมพี่ก็จะยาว นี่คือคำใบ้ที่เบลได้
“ใครมันจะไปรู้ว่ะ” เบลบ่นกับแป้ง
“นั่นสิ แล้วเบลดูของเรา หาอะไรดีดีในสิ่งที่แย่นั้นมันยาก แต่พี่หน้าตาดีมากยังไงน้องก็หาเจอ ” และนี่คือคำใบ้ที่แป้งได้
“หลังเลิกเรียนคลาสแรกไปขอคำใบ้เพิ่มจากรุ่นพี่กันไหม” แป้งออกความเห็น
“ก็ดีเหมือนกัน ไม่อย่างงั้นพลิกแผ่นดินหาก็หาไม่เจอแน่ ๆ ”
สำหรับการเรียนคลาสแรกก็เรียนแบบสบาย ๆ ไม่ได้มีอะไรมากมีการบ้านให้แต่งกลอนแปดเกี่ยวกับเรื่องแม่มาส่งในคลาสหน้าเพราะอยู่ในสัปดาห์วันแม่พอดี
“พี่คะ ขอคำใบ้เพิ่มหน่อยค่ะ” เบลกับแป้งเดินไปขอคำใบ้จากผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเพิ่มแต่ต้องแลกด้วยการเต้นไก่ย่าง สิ่งที่ได้กลับมาของแป้งได้ว่า ‘ผู้ชายร้องเพลงเพราะมาก’ ส่วนของเบลได้มาว่า’ ดาวมหาลัย’ ของเบลเริ่มใกล้ความจริงแล้วแต่ของแป้งนี่สิ ใครจะไปรู้ ว่าใครร้องเพลงเพราะไม่เพราะ จนแป้งแทบจะถอดใจ
“ไปหาคำใบ้จากกลุ่มผู้ชายบ้างดูไหม เผื่อได้อะไรเพิ่ม เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน” เบลพูดพลางจูงมือไปหาผู้ชายตรงหน้าสองคน
“พี่คะ ของคำใบ้เพิ่มหน่อยค่ะ” แป้งพูดกับคนตรงหน้า
“หาไม่ยากหรอกน้องมันหน้าตาดีเกินมนุษย์มนา” คนสูง 180 ตอบ
“พี่ใช่ไหม พี่แน่ ๆ เลย ไหนพี่ลองร้องเพลงหน่อย” แป้งเริ่มมีหวังเพราะรุ่นพี่คนนี้แอบหลุดขำขณะที่อวยพี่รหัสของเธอ
“เอาอะไรมาแลก”
“เต้นไก่ย่างก็ได้ค่ะ” แป้งตอบ
“มัดหมี่ดีกว่า”
“ก็ได้ค่ะ” แป้งเต้นอย่างคุ้นเคยกับเพลงนี้เพราะเต้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอไม่ใช่คนขี้อายอะไรสมัยมัธยมก็เด็กกิจกรรม ยิ่งให้เต้นยิ่งชอบไม่มีหรอกนะเคอะเขิน
“หนูเต้นแล้ว พี่ร้องเพลงหน่อยเร็ว” ทันทีที่แป้งพูดจบพี่ที่คาดว่าจะต้องใช่พี่รหัสแน่ ๆ ก็เริ่มร้องเพลง เสียงของรุ่นพี่ทำเอาทั้งเบลและแป้งขนลุก เป็นเสียงที่เสนาะหูมากทำให้แป้งยิ่งมั่นใจว่าต้องใช่
“พี่ชื่อบีใช่ไหมคะ” เบลเอ่ยถาม
“เฮ้ย! รู้ได้ยังไง”
“เมื่อวันก่อนหนูเห็นพี่ในรายการทีวี คนเดียวกันแน่ ๆ หน้าก็ใช่ เสียงก็ใช่เลย”
“เอ้อ พี่เองแหล่ะ”
“ว่าแต่ พี่เป็นพี่รหัสหนูใช่ไหม” แป้งถาม
“ใช่ไหมน้า” เขาทำหน้ายียวน
“พี่อย่าปั่น หนูเหนื่อยแล้ว ขอร้องเถอะ” แป้งทำหน้าอ้อนวอน
“ใช่แหล่ะ สงสารเห็นโดนพวกแก๊งนั้นปั่นมาเมื่อกี้”
“เย้ งั้นแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะ หนูชื่อแป้ง ส่วนนี่เพื่อนหนูชื่อเบล” แป้งพูดพลางผายมือไปทางเบลส่วนเบลยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“โอเค แล้วน้องเบลหาพี่รหัสเจอยัง” บีถามพลางมองหน้าเบล
“ยังไม่เจอเลยค่ะ แต่ได้คำใบ้มาว่า ดาวมหาลัย”
“ไม่ยากหรอก ไปดูรูปตรงบอร์ดคณะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“งั้นพวกหนูไปก่อนนะคะ จะพาเบลไปหาพี่รหัสก่อน”
“ได้ ๆ ไว้เจอกัน” บีตอบพร้อมรอยยิ้ม
ทั้งคู่เดินไปที่บอร์ดคณะเพื่อไปดูรูปพี่รหัสเบลและถ่ายรูปเอาไว้จะได้จำได้และก็หันไปเจอเป้าหมายนั่งอยู่กับเพื่อนสองสามคนตรงโต๊ะหินอ่อน
“สวัสดีค่ะ พี่ใช่พี่รหัสหนูไหมคะ” ทั้งคู่ดูจนมั่นใจว่าใช่คนเดียวกันกับในรูปแล้วเดินเข้าไปหา
“ใช่ดีไหมน้า”
“ใช่เถอะนะ หนูไปเต้นมาครบทุกเพลงแล้ว” เบลว่าพร้อมทำหน้าตาหน้าสงสาร
“ใช่แล้ว เมื่อกี้พี่ก็มองตามอยู่เห็นโดนเล่นไปเยอะแล้ว ไม่แกล้งแล้ว”
“เย้ หนูชื่อเบลนะคะ” เบลทำหน้าดีใจกับใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“พี่ชื่อฟ้านะ นี่แอดไลน์พี่ไว้ มีอะไรก็มาปรึกษาพี่ได้เลย” ฟ้าว่าพร้อมยืนมือถือให้
“ขอบคุณนะคะ”
“ไว้เจอกันนะ พี่มีนัดกับอาจารย์”
“ได้เลยค่ะ”
หลังจากหาพี่รหัสอย่างสนุกสนานและเหน็ดเหนื่อยทั้งคู่ไปจบที่ร้านชาบูก่อนจะกลับหอพัก
“แป้งจำได้ป่ะ ที่เราบอกว่าอยากเจอพี่เสียงเพราะคนนั้นอ่ะ”
“จำได้ดี หวีดม่หยุดไม่หย่อนขนาดนั้น”
“โลกกลมจัด อยู่มหาลัยเดียวกันแถมเป็นพี่รหัสแป้งอีกด้วย”
“ดีล่ะ เบลจะได้เข้าหาง่าย ๆ เนียน ๆ ”
“บ้า เราชอบแบบแฟนคลับ”
“มักน้อยจังเบล ตอนแรกก็หวังแค่เจอตัวจริงเอง มาขนาดนี้แล้ว หวังใหญ่ ๆ ไปเลย”
“น้อมรับคำสอนค่ะท่านแป้ง”
“ดีมาก ว่านอนสอนง่าย”
