เสียงของเขาทำให้สะดุดหู รูปลักษณ์ของเขาทำให้สะดุดตา อยากเจอพี่เขาตัวจริงสักครั้งจัง พี่เสียงเพราะคนนั้น...
รัก,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter 8 ความจริง
หลังจากไปเป็นเด็กมหาลัยก็เป็นครั้งแรกที่เบลได้กลับบ้านแค่สองวัน แล้ววันนี้ก็ต้องกลับไปอยู่หออีกแล้ว
“หนูกลับแล้วนะยาย ” เบลร่ำลาและรับคำอวยพรอย่างปราถนาดีจากคุณยายโดยมีมาคุณตาไปส่งที่หอ เดิมทียายจะไปส่งด้วยแต่กลับมีสอนพอดีก็เลยมีเพียงคุณตาที่ขับรถไปส่งที่หอ
“ขับรถกลับดี ๆ นะตา เดี๋ยวมีวันหยุดหนูจะกลับไปอีก แต่บางทีหนูอาจจะนั่งรถเมย์หรือไม่ก็แท็กซี่กลับเองบ้าง ตาจะได้ไม่ต้องขับรถย้อนไปย้อนมา ” เบลพูดกับคุณตาก่อนลงจากรถ พอเริ่มโตขึ้นก็อยากจะพึ่งพาตัวเองให้มากที่สุดในทุก ๆ เรื่อง ตากับยายก็เริ่มอายุมากแล้วอะไรที่ช่วยให้ตากับยายเหนื่อยน้อยลงได้หลานก็อยากจะทำ
“ตาไม่ได้แก่ขนาดนั้นหรอกเบล ตายังแข็งแรง ลองวิ่งแข่งกับตาดูไหม ฮ่า ๆ ๆ ”
“โอ้โห ไปแล้ว วัยรุ่นใจร้อนจริง ๆ หนูไม่สู้หรอก ” เบลว่าพร้อมยิ้มจนตาปิด เธอหยิบกระเป๋าเป้ที่อยู่เบาะหลังออกมาพร้อมดิ่งตรงแล้วเดินเข้าไปในหอ
“อันยองค่ะสหาย ” เบลทักแป้งที่กำลังรอลิฟต์ขึ้นห้องเหมือนกัน มาถึงพร้อมกัน ราวกับนัดกันไว้
“อ้าวเบล มาถึงพร้อมกันเฉย ”
“กินข้าวมายังอ่ะ ”
“ยังเลย เอาของไปเก็บแล้วลงไปกินร้านป้าติ๋มกัน ”
“ได้ ๆ ”
เย็นของวันอาทิตย์คูหูดูโอ้ไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่อยู่ใกล้ ๆ หอ ที่เพียงแค่เดินก็ถึงร้านแล้ว ต่างคนก็ต่างสั่งอาหารและไปนั่งรอที่โต๊ะ
“พี่บี พี่ฟ้า สวัสดีค่ะ ” แป้งยกมือไหว้ทักทายรุ่นพี่ที่กำลังเดินเข้ามาในร้านอีกคนเป็นพี่รหัสส่วนอีกคนพี่รหัสเพื่อน
“สวัสดีค่ะพี่บี สวัสดีค่ะ พี่ฟ้า ” เบลหันมองไปตามเสียงใสของเพื่อนและกล่าวยกมือไหว้ทักทายอย่างมีมารยาท
“หวัดดี หวัดดี นั่งด้วยได้ป่ะ ” ทั้งคู่รับไหว้รุ่นน้อง ในขณะในร้านมีคนนั่งหมดแล้วทุกโต๊ะเหลือที่ว่างและรู้จักก็มีแค่เบลกับแป้ง
“ได้ค่ะ ” แป้งตอบ ส่วนเบลพยักหน้าตามหงึก ๆ พร้อมกับรอยยิ้มแห้ง ๆ ส่งไปให้รุ่นพี่ทั้งสองคน มันกระอักกระอ่วนใจไม่น้อยครั้นจะปฏิเสธก็คงน่าเกลียด อีกคนพี่รหัสส่วนอีกคนก็พี่รหัสเพื่อน
“ว่าไงเบล ตัดสินใจได้ยัง ” ฟ้าทวงถามหาคำตอบถึงเรื่องที่เคยเกริ่น ๆ กึ่งมัดมือชกเอาไว้
“ตัดสินใจแล้วค่ะพี่ฟ้า ลองสมัครดูก็ได้ค่ะ ” เบลได้ลองคิดและทบทวนดูแล้วลองสมัครดูคงไม่เสียหายอะไร มีแต่ได้กับได้ อย่างน้อย ๆ ก็ได้ประสบการณ์
“เย้ จะมีเพื่อนเป็นดาวแล้ว ” แป้งกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“พี่ว่าต้องได้แล้วแหล่ะ เด็กปั้นพี่ฟ้าซ่ะอย่าง ” ฟ้าว่าพร้อมรอยยิ้มอย่างมั่นอกมั่นใจในตัวน้องรหัสไม่น้อย
“โห อวยเกินไปแล้ว คนสวยกว่าหนูมีตั้งเยอะ ” เบลพูดอย่างถ่อมตัว
“อย่าถ่อมตัวไปเลยเบล มั่นใจไปเลย วันจันทร์ไปกรอกใบสมัครด้วยนะ แล้วก็วันไหนว่าง ๆ ไปเต้นให้พี่ดูหน่อย ที่เบลบอกว่าเคยอยู่วงโคฟเว่อร์อ่ะ ซ้อม ๆ ไว้ เอาแบบที่มั่นใจที่สุดมาโชว์ให้พี่ดูนะ คิดซะว่าพี่เป็นกรรมการ ”
บีได้แต่มองทั้งสามสาวสนทนากันอย่างสลับไปสลับมา จะประกวดดาวหรอ? จะเต้นหรอ? ในใจโคตรรู้สึกหวงแหนที่เขาจะต้องไปอยู่ในแสงไฟ ที่ที่คนจะมองเห็นเขาได้ง่าย ๆ แต่จะเอาอะไรไปหวง เป็นแค่คนตามจีบที่โดนปฏิเสธ คนคุยก็ไม่ใช่ คนกระซิบก็ยังไม่ใช่
“เบลจะประกวดดาวหรอ เหนื่อยนะ มึงบอกน้องไปยังฟ้า ” บีว่าหลังจากทุกคนเงียบจากบทสนทนา
“เออ กูบอกน้องไปแล้ว ใช่ไหมเบล ไม่ต้องเกรงใจพี่นะ แต่พี่อยากให้น้องพี่ประกวดจริง ๆ เป็นดาวทั้งพี่ทั้งน้อง สายเรามันแสนเท่เลยว่ะ ฮ่า ๆ ๆ ”
“คิดดีแล้วค่ะพี่ฟ้า หนูอยากลองทำอะไรที่ไม่เคยทำเหมือนกันค่ะ น่าตื่นเต้นดี ”
“เห็นป่ะ กูไม่ได้บังคับน้อง ”
“เออ ก็ไม่ได้ว่า ” เสียงทุ้มตอบกลับพร้อมยิ้มเจื่อน ๆ
“ดูท่าทางพี่บีกับพี่ฟ้าคงสนิทกันมากเลยเนาะ ตัวติดกันอย่างกับตังเม ” เบลพูดกับแป้งขณะที่เดินกลับจากร้านข้าว
“หึงพี่เค้าหรอเบล ” แป้งถามอย่างที่รู้ใจเพื่อนรักว่ารูปประโยคต้องมีอะไรในใจแน่ ๆ แต่เก๊กอยู่
“หึงไม่ได้ ไม่ได้เป็นอะไรกัน ” เบลตอบเสียงหนัก
“อยากเป็นป่าว เดี๋ยวช่วยสานฝัน นี่น้องรหัสพี่บีอยู่ตรงนี้แล้ว อย่าไปกลัว ”
“ได้ไง โดนพี่ฟ้าตบพอดี ”
“ไม่น่านะ ดูพี่เค้าเอ็นดูเบลมากขนาดนั้นอ่ะ ”
“แหม ใครจะเอ็นดูคนที่มาชอบแฟนตัวเองได้ลงอ่ะ ไม่น่ามีนะ ”
“ไม่ใช่แฟน ฮ่า ๆ ๆ เค้าเป็นญาติกัน ”
“ห้ะ ญาติกันจริงหรอ เหมือนแฟนชะมัด ” เบลพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
“จริงแท้แน่นอน ญาติสนิทมิตรสหายเลยแหล่ะ ”
“แล้วแป้งไปรู้ได้ยังไง ”
“คุยกับพี่บอย ไม่รู้ว่าคุยไปคุยมายังไง ได้วนไปเรื่องพี่ฟ้ากับพี่บีได้อ่ะ คือเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกันอ่ะ แบบอยู่บ้านเดียวกันตั้งแต่เด็ก ๆ เลยนะ พ่อกับแม่พี่ฟ้าไปทำงานต่างประเทศ พี่ฟ้าโตมากับพ่อแม่พี่บีเลยก็ว่าได้ ” ฟ้าสาธยายเรื่องราวที่รู้มาจากบอยให้เพื่อนรักได้หายคาใจสักที ขณะที่กลับจากร้านข้าวแล้วมานั่งเมาส์กันต่อที่ห้องของเบล
“แล้วนี่ อะไรยังไงได้คุยกับพี่บอย ”
“ก็พี่เค้าทักมาก็เห็นคุยสนุกดีก็เลยคุย จนตอนนี้ก็ยังไม่เลิกคุย ฮ่า ๆ ๆ ”
“ กั๊กแหล่ะ ไม่เม้าส์ให้ฟังเลย ”
“ก็แบบว่าเขินบ้างอะไรบ้าอะนะ ไอ้เรามันคนขี้อาย ” แป้งว่าด้วยน้ำเสียงกวน ๆ
“อันนี้ไม่ใช่แล้ว ขอเถียงขาดใจ ”
ความจริงก็ญาติกันนี่เอง โล่งราวกับยกภูเขาออกจากอกเบลเลยแหละ เข้าใจพี่บีผิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ หาว่าเจ้าชู้บ้าง ม่อบ้าง แล้วพี่เค้าจะกล้าเข้าหาเราอีกไหมขนาดขอไลน์ยังไม่ให้เลย นี่คือสิ่งที่วกวนอยู่ในหัวเบลตอนนี้
