เสียงของเขาทำให้สะดุดหู รูปลักษณ์ของเขาทำให้สะดุดตา อยากเจอพี่เขาตัวจริงสักครั้งจัง พี่เสียงเพราะคนนั้น...
รัก,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter 9 ถั่วงอก
วันนี้เบลมีเรียนแค่ช่วงเช้าหลังจากจบคลาสมีนัดไปเต้นอย่างที่เคยตกลงกับพี่ฟ้าเอาไว้ เบลไปกับแป้งส่วนฟ้ามากับบีและบอย
“หวัดดีค่ะ” รุ่นน้องกล่าวทักทายรุ่นพี่ทั้งสาม และรุ่นพี่ก็รับไหว้ พวกเขานัดหมายกันในห้องที่ไม่ได้ในทำการเรียนการสอน
“โอเค เริ่มเลยแล้วกัน” ฟ้าเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินเข้าห้องแล้วนั่งลงที่เก้าอี้
“โอเค ได้ค่ะ” เบลหยิบมือถือจากกระเป๋า ประจวบเหมาะกับวันนี้มีเรียนนันทนาการก็เลยเป็นชุดที่เหมาะกับการเต้นในระดับหนึ่ง เสียงเพลงจากมือถือดังขึ้นเธอเต้นอย่างไม่เคอะเขิน คนอย่างเบลตั้งใจทำอะไรก็เต็มที่กับทุกอย่างเสมอ ทุกสายตามองมาที่เธอไม่กระพริบแม้กระทั่งเพื่อนสนิทอย่างแป้งที่เต้นด้วยกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วก็ตาม
“โอโห โคตรดี” เสียงชมจากพี่รหัสดีกรีดาวมหาลัยเอ่ยชมน้องรหัสอย่างจริงใจหวังส่งไม้ต่อให้เบลเต็มที
“พอได้ไหมพี่ฟ้า หรือจะให้หนูเปลี่ยนเพลง” เบลถามอย่างถ่อมต่อมกับเสียงหอบ ๆ เล็กน้อยที่มีหลังจากเต้นเมื่อครู่
“ยิ่งกว่าพอได้ มันดีมาก”
“ขอบคุณค่ะ ไม่ได้เต้นหลายเดือนแล้ว ไม่ค่อยมั่นใจเลย” เบลตอบอย่างถ่อมตัว
“มันดีแล้ว แต่ไปซ้อมมาจนกว่าจะมั่นใจนั่นแหล่ะ เอาจริงพี่ไม่มีความรู้เรื่องการเต้นเท่าไหร่หรอก แต่พี่เชื่อใจเบลอยู่แล้วอยากให้พกความมั่นใจเต็มที่เลย”
“รับทราบคร้าบบบ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม
“มีเรียนต่อป่ะ”
“ไม่มีค่ะ”
“โอเค พวกพี่ไปละนะ ไว้เจอกัน” พวกเขาโบกมือหยอย ๆ ร่ำลาก่อนก่อนแยกย้าย
“ตอนเบลเต้นพี่บีมองตาไม่กะพริบเลยอ่ะ” แป้งว่าขณะขับรถออกจากมหาลัยเป้าหมายคืออพาร์ตเม้นท์ของพวกเธอเอง
“ขนาดนั้นเลยหรอ”
“เอ้อ ขนาดนั้นเลยแหละ”
เมื่อถึงต่างแยกย้ายกันไปห้องของตัวเองได้สักพักแป้งมาเคาะประตูเรียกบอกมีธุระ พี่สาวมารับไปข้างนอก มีเรื่องรบกวนคือพี่บีจะเอาหนังสือมาให้แต่แป้งไม่อยู่ ก็เลยฝากให้เบลช่วยเป็นธุระให้ ประโยคทิ้งท้ายว่า “เราให้ไอดีไลน์เบลกับพี่บีแล้วนะ น่าจะสะดวกกว่าไอจี ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อน พอดีเรารีบอะ”
“ขอโทษทำไม เราไม่โกรธ” ก็แป้งมีธุระจริง ๆ นี่นา
“…” แป้งทำหน้าอย่างรู้สึกผิด
เป็นอีกบทสนทนาสั้น ๆ ที่เบลจำได้
หกโมงกว่า ๆ เสียงไลน์ดังขึ้นเบลกดเข้าไปดูเป็นข้อความจากบี นี่พี่บีนะครับ พี่กำลังจะออกจากคอนโดแล้วนะ แป้งบอกไว้แล้วใช่ไหมว่าให้มาเอาของที่พี่
โอเคค่ะ แป้งบอกแล้วค่ะ เบลตอบกลับสั้น ๆ
ใกล้หอเบลพี่เห็นร้านเตี๋ยวเรือเปิดใหม่ ไปกินด้วยกันป่ะ ทีแรกก็ว่าจะชวนแป้งด้วยแหละ ถ้าเบลไม่สะดวกก็บอกพีได้นะ เขาพิมพ์ไปอย่างไร้ความหวัง
ได้ค่ะ เบลตอบตกลงสั้น ๆ
โอเคครับ ถ้าถึงเดี๋ยวพี่ไลน์ไปอีกทีนะ บีย้ำอีกทีก่อนออกมา
เบลเตรียมตัวรอคนในไลน์ ชีวิตก็คอมพลีทอยู่นะนักร้องที่ชอบชวนไปกินเตี๋ยวเรือ อึกอักอยู่ครู่หนึ่งก่อนรับปากแต่ก็คงไม่มีอะไรเสียหาย โชคร้ายหน่อยก็คงแค่ท้องเสีย
สักพักไลน์เด้งอีกครั้งคนที่บอกว่าจะชวนไปกินเตี๋ยวเรือมาถึงหน้าหอแล้ว เบลรีบออกมาทันทีปล่อยให้เขารอนานคงไม่ดี
“รอนานป่าวพี่บี” เธอกล่าวด้วยใบหน้าอย่างเป็นมิตร
“ไม่นานเพิ่งถึง” บีตอบพลางยื่นหนังสือให้เบล
“ร้านไหนอะ ที่พี่บีว่า ใช่ร้านนั้นป่าว” เบลพูดพลางชี้ไปร้านก๋วยเตี๋ยวเรือที่เปิดใหม่ฝั่งตรงข้ามอพาร์ทเม้นท์
“ใช่ ๆ ”
“งั้นไปกันเลยไหมคะ” เบลถาม
“ไปดิ”
“พี่บีเพิ่งเลิกเรียนหรอคะ” เพราะบียังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เพียงแค่ดึงชายเสื้อออกมา และกระเป๋าเป้ก็ยังอยู่ที่หลัง ทั้งคู่เดินข้ามถนนอย่างระมัดระมัด
“เพิ่งเลิก แล้วก็ไปส่งคุณนายที่คอนโดแล้วก็ไปหยิบหนังสือให้แป้งด้วย รีบออกมากลัวค่ำก่อนก็เลยมาทั้งชุดนี้แล้วก็แว๊นมา กลัวรถติดอะ” ที่บีเรียกฟ้าว่าคุณนายเพราะฟ้าไม่ใช้รถอ้างว่าอยู่คอนโดใกล้ ๆ บี เรียนที่เดียวกัน สาขาเดียวกันอีก สบายเลยคราวนี้ไปไหนมาไหนส่วนมากก็ให้บีไปส่งมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าคนไม่รู้จักก็คิดว่าแฟนกันไม่มีใครมองเป็นพี่น้องหรอก ทั้งสองคนเดินไปถึงร้านนั่งลงสั่งอาหารจากกระดาษเมนูแผ่นบาง ความพีคคือ บีพกถั่วงอกใส่กล่องมาเอง
“รักสุขภาพนะคะเนี่ย” เบลทักขณะที่บีหยิบกล่องถั่วงอกออกมา
“เพาะเองด้วยนะ” บีตอบอย่างภูมิใจ บีเป็นคนรักสุขภาพมาก อีกอย่างคือบีชอบถั่วงอกแต่จะกินในร้านก็เกรงว่าจะใส่สารฟอกขาว ส่วนมากถ้าจะกินก๋วยเตี๋ยวก็จะพกถั่วงอกไปเอง
“อ่อ ค่ะ ๆ ” เบลยิ้มแห้ง ๆ พี่บีดูเป็นคนละเมียดมะไมขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย พกถั่วงอกมาเองด้วย จะเรียกว่าเดทแรกได้ไหมนะแบบนี้ เบลคิดในใจ
หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จทั้งคู่ก็ข้ามถนนมาอออีกฝั่ง
“กลับดี ๆ นะพี่บี” เบลว่าพร้อมโบกมือลา
“แน่นอน” บีตอบพลางหยิบหมวกกันน็อคขึ้นมา
“ถ้าถึงแล้วไลน์มาบอกหนูด้วยน้า”
“ได้ครับ”
ปกติเขาต้องบอกกันไหมนะ พูดอะไรออกไปเนี่ยยัยเบล เธอคิดทบทวนคำพูดตัวเองขณะที่เดินกลับขึ้นห้อง แต่ก็ห่วงกันอย่างเพื่อนมนุษย์ไง ช่างมันเถอะ!
พี่ถึงแล้วนะ ไม่ทันไรพี่บีก็ไลน์มาบอกว่าถึงแล้ว
โห ขับรถเร็วละสิ
ไม่เร็ว แต่แซงทุกคัน
เบลทำเพียงส่งสติ๊กเกอร์กลับไปและบทสนทนาก็จบลง
