เสียงของเขาทำให้สะดุดหู รูปลักษณ์ของเขาทำให้สะดุดตา อยากเจอพี่เขาตัวจริงสักครั้งจัง พี่เสียงเพราะคนนั้น...
รัก,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter 11 ทางผ่าน
‘’ อ้าวเบล จะไปไหนเอ่ย’ ’ คำทักทายจากเจ้าของดอกไม้ช่อโต ขณะที่เบลกำลังจะเดินออกจากมหาลัยไปที่ป้ายรถเมล์ วันนี้เบลมาเรียนคนเดียวเนื่องจากแป้งกับขวัญติดธุระ จริง ๆ วิชานี้เป็นวิชาที่ไม่ได้ซีเรียสอะไรจะไปหรือไม่ไปก็ได้แต่ไหน ๆ อยู่หอก็คงไม่ได้ทำอะไรเธอเลยเลือกที่จะเข้าเรียน
“กำลังจะกลับห้องค่ะ” เธอตอบด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
“แล้วเพื่อนล่ะ”
“เพื่อนไม่ได้มาค่ะ ติดธุระ”
“แล้วกลับยังไงอ่ะ”
“รถเมล์ค่ะ”
“พี่กำลังจะกลับพอดี กลับด้วยกันสิ”
“พี่ผ่านหอหนูพอดีหรอคะ”
“ใช่ ๆ พี่จะไปธุระแถวนั้นพอดี” จริง ๆ แล้วไม่ใช่ ไม่ได้มีธุระอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าไม่อ้างแบบนี้เบลคงไม่ยอม
“โอเคค่ะ”
ตอบรับและเดินตามร่างสูงไปยังรถหรูที่จอดอยู่
“ช่วงนี้พี่มีร้องเพลงที่ไหนบ้างอะ” เบลชวนคุยขณะอยู่บนรถซึ่งก่อนหน้านี้ไร้บทสนทนา
“ก็มีร้องตามร้านอาหารบ้าง แต่ส่วนมากจะเป็นพวกร้านเหล้า อยากไปดูพี่หรอ”
“ใช่ค่ะ” เบลตอบพร้อมยิ้มให้อย่างเขิน ๆ
“ให้อายุยี่สิบก่อน ไอ่เด็ก ร้องให้ฟังตอนนี้เอาป่ะ”
“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ”
สักพักบทสนทนาก็เงียบลงอีกครั้ง อพาร์ทเม้นของเบลก็ไม่ได้ไกลจากมหา’ ลัยนะแต่วันนี้รู้สึกไกลกว่าปกติ
“เบลมีแฟนป่ะ”
“เอ่อ...ไม่มีค่ะ”
“มีไลน์แล้วทักไปคุยเล่นด้วยได้ป่ะ” เสียงทุ้มทำทีขออนุญาตแม้จะมีไลน์คนข้าง ๆ แล้วก็ตาม
“ได้ค่ะ จะจีบหรอ” เธอถามด้วยใบหน้าทะเล้น ทีเล่นทีจริง
“แล้วถ้าใช่ จะได้ไหมนะ”
“อันนี้ก็ต้องรอดูอีกที” เธอส่งยิ้มทิ้งท้ายก่อนขอบคุณรุ่นพี่เมื่อถึงอพาร์ทเม้นของเธอ
เบลเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี
“ใครมาส่งอ่ะ เห็นนะ” ขวัญที่เดินตามเธอมาจากข้างหลังอย่างติด ๆ อดใจไม่ได้ที่จะแซว
“อาศัยเค้ามาเถอะ มาส่งอะไร ทางผ่านพี่เค้าพอดี”
“ฟอร์มเถอะ อย่าไปเชื่อ” ขวัญว่าพร้อมยกยิ้ม ขวัญแซวนะ แต่ราวกับตาเห็นเลยแหละ
“ขวัญเสร็จธุระแล้วหรอ” เบลถาม
“เปล่า พอดีลืมเอกสารไว้ที่ห้อง เลยต้องกลับมาเอา ไปละนะ” ขวัญพูดพลางโบกมือแล้วเดินรีบ ๆ ออกจากลิฟต์มุ่งไปยังห้องของเธอ ท่าจะรีบจริง ๆ
“โอเค บาย”
เบลกลับมาถึงห้องอาบน้ำอาบท่าและนอนเล่นมือถือที่เตียงเป็นปกติเวลากลับมาจากมหาลัย สักพักมีเสียงไลน์ดังขึ้น
“พรุ่งนี้มีร้องเพลงที่ร้านอาหารอ่ะ อยากไปดูไหม” ไม่ผิดคาดเท่าไหร่นัก ต้นทางมาจากคนที่ขออนุญาตเมื่อครู่นี่เอง
“อยากไปค่ะ แต่ยังไม่รับปากน้า ถ้ายังไงเดี๋ยวหนูบอกอีกที” ใจหนึ่งอยากไปอีกใจหนึ่งก็ยังไม่ได้ปรึกษาแป้งกับขวัญเลย จะข้ามหน้าข้ามตาไปได้ยังไงล่ะ เพื่อนผู้เป็นดั่งผู้ปกครองขนาดนั้น
“ได้ครับ ถ้ายังไงบอกน้า เดี๋ยวพี่ไปครับ”
“ได้เลยค่ะ” จากที่เขาถามว่าจีบได้ไหม นี่ก็พอจะเป็นคำใบ้เชิงอนุญาตแล้ว เพราะบางอย่างอาจไม่จำเป็นต้องพูดตรง ๆ ก็ได้ สักพักเธอไลน์ส่งคำปรึกษาไปในไลน์กลุ่มเพราะเพื่อนของเธอติดธุระไม่รู้ว่าจะค้างคืนที่อื่นหรือเปล่า มติเป็นเอกฉันท์ว่าให้ถามใจตัวเอง ทำเพียงให้คำปรึกษาคงไม่อาจตัดสินใจแทน
หลังจากทบทวนอยู่ครู่ใหญ่เบลตัดสินใจหยิบมือถือส่งคำตอบให้กับคนที่มาส่งวันนี้
พี่บี หนูไปนะคะ ต้องแต่งตัวสวยไหม เธอพิมพ์ ๆ ลบ ๆ กว่าจะกดส่งไปก็ใช้เวลาสักพัก
โอเคครับ หกโมงเย็นนะครับ ส่วนเรื่องแต่งตัวก็ตามสบายเลย เจ้าของข้อความยิ้มร่าอย่างมีถูกใจ
