เสียงของเขาทำให้สะดุดหู รูปลักษณ์ของเขาทำให้สะดุดตา อยากเจอพี่เขาตัวจริงสักครั้งจัง พี่เสียงเพราะคนนั้น...
รัก,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter 14 แมว
“วันมีเรียนไหม”
“มีค่ะ เลิกเย็นเลย”
“ไปคาเฟ่แมวไหม มีร้านหนึ่งที่พี่ชอบไป อยากพาเบลไปบ้าง”
“ไปค่ะ”
“เดี๋ยวไปรับหน้าคณะ”
“ได้เลยค่ะ ถ้าเลิกแล้วเดี๋ยวไลน์ไปบอกนะคะ”
ระหว่างรออีกคนเลิกเรียนคนชวนก็อาศัยห้องสมุดเพื่อฆ่าเวลา ครั้นจะกลับไปคอนโดแล้วมาใหม่ก็เบื่อจะเทียวไปเทียวมา โล่งหน่อยที่ช่วงนี้ฟ้ายอมใช้รถสักทีจะได้จีบสาวได้สบาย ๆ แต่มหาลัยก็ตั้งใหญ่โตดันบังเอิญเจอฟ้าที่ห้องสมุดอีก
“อ้าว มึงยังไม่กลับหรอบี”
“ยัง รอเบล” ว่าพลางยกยิ้มอย่างรู้ว่าคนตรงหน้าต้องแซวแน่ ๆ
“อะไรยังไงวะ”
“ก็ตามที่เล่าไง โถ ทำมาเป็นแซว”
“สู้นะ คนนี้เชียร์สุดตัว” ฟ้าว่าพร้อมตบไหล่แล้วเดินจากไปอย่างหน้าตาเฉย ส่วนบีก็กลับมาโฟกัสกับหนังสือที่พกติดตัวอยู่เป็นประจำ ปกติแล้วเขาเป็นคนชื่อชอบหนังสือไม่น้อยเลย ติดหนังสือมากกว่ามือถือเสียอีก
เบลไม่พ้นคำแซวจากเพื่อนรักทั้งแป้งและขวัญ ไม่รู้จะแซวอะไรกันนักกันหนาหลังที่ที่รู้ว่ามีนัดกับพี่บี เธอร่ำลาเพื่อนรักหลังหมดคลาสก่อนจะหยิบมือถือแล้วไลน์ไปหาคนที่รออยู่
พี่บีอยู่ไหนคะหนูเลิกเรียนแล้วค่ะ
อยู่ห้องสมุดครับ เบลหันมองไปทางห้องสมุดที่อยู่ใกล้ ๆ กับห้องที่เรียนเมื่อครู่ก็พบร่างสูงอันคุ้นตาที่กำลังจดจ่อกับมือถือและเดินออกมา
เบลอยู่ตรงไหนอะ พี่เดินออกมาจากห้องสมุดแล้ว
พี่บีลองหันซ้าย เธอเดินไปพร้อมหน้าเปื้อนยิ้มกับอีกคนที่เดินเข้ามาใกล้และส่งยิ้มกลับมาให้เธอเช่นกัน
“เรียนเหนื่อยไหม” เขาถามเสียงหวาน
“ไม่เหนื่อยเลย ชิล” แม้จะเรียนไปทั้งวันเธอยังความความสดใสอยู่ แม้เครื่องสำอางบนหน้าจะซีดจางลงไปบ้างดาวมหาลัยคนนี้ก็ยังสวยอยู่ดี ทั้งคู่เดินลงจากบันไดจากชั้นสองไปยังรถของบีที่จอดเอาไว้ไม่ไกลนักจากตึกที่ทั้งคู่สาวเท้าออกไป
“พี่บีชอบแมวหรอคะ” เธอถามขณะที่อยู่บนรถคันหรู
“ใช่ ที่บ้านพี่ก็เลี้ยงแมวสองตัว ชื่อขนุนกับละมุด” เขาตอบด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความสุข
“อ้อ ชื่อน่ารักดีนะคะ”
“แล้วเบลชอบแมวหรือเปล่า”
“เอ่อ...ก็ ชอบค่ะ” เธอตอบอย่างตะกุกตะกัก สีหน้าเริ่มไม่ค่อยมั่นใจ แววตาราวกับกักเก็บความกังวลเอาไว้แต่อีกคนไม่ทันสังเกตเห็นเพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับถนนหนทาง
“เนี่ย ใกล้ถึงแล้ว” บีว่าพลางชีให้อีกคนมองไปที่ร้าน
“ร้านน่ารักจัง”
“ใช่ ๆ ก็เลยอยากชวนเบลมา”
ทั้งคู่เดินลงจากรถเข้าไปในร้านที่เต็มไปด้วยเจ้าแมวและเหล่าคนรักแมวทั้งนั้น กับอีกพนักงานในร้านที่ยิ้มรับอย่างเป็นมิตร บีเดินไปเห็นแมวอ้วนพุงพลุ้ยตัวหนึ่งแล้วนั่งลงอุ้มเจ้าตัวนั้นอย่างเอ็นดู ส่วนเบลก็หยิบมือถือมาถ่ายรูปเจ้าแมวที่บีอุ้ม
“อุ้มไหม” บีว่าพร้อมประคองเจ้าแมวขาวพุงพลุ้ยมาให้กับเบล
“เอ่อ..ค่ะ” รับมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เธอไม่ใช่ไม่ชอบแมวแต่เธอมีอาการกลัวแมวเล็กน้อย เห็นได้ เข้าใกล้ได้ แต่ถ้าสัมผัสก็ไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ เบลเคยมีปมฝังใจในตอนเด็กที่แมวมาคลอดลูกในห้องนอนของเธอและแม่แมวจะเคลื่อนย้ายลูกไปไว้ที่อื่นโดยการคาบที่คอของลูกแมวน้อยทำเอาแมวน้อยหัวขาดออกจากตัว เบลเข้าไปในห้องเธอเห็นแต่หัวแมวจนกรี๊ดลั่นบ้าน คุณแม่ของเธอต้องเข้ามาดูและเป็นคนเก็บซากศพของแมวน้อยตัวนั้นไปและหลังจากนั้นเธอก็ไม่คลุกคลีกับแมวอีกเลย
“กลัวหรอ ดูทำหน้า” บีว่าทันทีที่สังเกตที่เห็นหน้าเธอไม่สู้ดีนัก
“ไม่ถึงกับกลัว แต่นานแล้วที่ไม่ได้อุ้มแมวก็เลยรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อยค่ะ”
หลังที่กลับจากคาเฟ่แมวบีก็ขับรถไปส่งเบลต่อที่อพาร์ตเม้นท์เธอสาวเท้าขึ้นห้องกับความคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง ใช่สิ คนเรามีหลายมุม พี่บีข้างนอกที่ดูแบด ๆ กลับเป็นทาสแมวเฉยเลย ในคนหนึ่งคนมีหลายมุม มีอะไรให้เราเรียนรู้อะไรอีกตั้งมากมาย เธอกลับถึงห้องก็รีบค้นคว้าในอินเตอร์เน็ตเพื่อค้นหาวิธีการเรียนรู้ที่จะรักแมว เธอรู้ตัวเองดีว่าไม่ใช่คนที่รักแมวและมีอาการกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่คิดว่าคนเราเรียนรู้ที่จะรักได้ ยอมไปคาเฟ่แมวทั้งที่กลัวแมวนั่นหมายความว่าไว้ใจอีกคนที่ชวนไปและอยากเข้าใจโลกของเขาว่าเป็นยังไง และตอนนี้คิดไปถึงขนาดที่ว่าจะเข้ากับแมวที่บ้านพี่บีได้ไหม เธอไม่ได้สาธยายอะไรให้บีได้รับรู้ถึงเรื่องแมวหรอก เธอคิดว่าเรื่องแค่นี้คงไม่ยากเพราะครั้งหนึ่งเธอก็เคยรักแมวเช่นเดียวกับพี่บี ชอบเขาเข้าแล้วสินะเบล เธอนั่งทบทวนตัวเองอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์กับบทความในจอที่เกี่ยวกับแมว พี่บีนั่นแหล่ะอาจจะทำให้เธอกลับมารักแมวและทำให้เธอเลิกโศกเศร้ากับหน้าฝน
ถึงแล้วนะ ข้อความจากในไลน์เป็นแอ็กเคานต์ที่คุ้นเคย ได้ทำตามที่เธอบอกไว้ตอนลงจากรถทิ้งท้ายเอาไว้ว่า “ถ้าถึงแล้วบอกด้วยนะคะ”
โอเคค่ะ เธอตอบกลับไปสั้น ๆ
ว่างป่ะ คอลได้ไหม อยากเห็นหน้า ทาสแมวเริ่มร้ายกาจและรุกล้ำเข้ามาในเขตหวงห้ามแต่เจ้าของอาณาเขตกลับยินดี
