ชีวิตของสาวน้อยที่แสนจะอันทนทุกข์ทรมานมานานแสนน่ากำลังจะหมดไป เมื่อได้หนีออกมาจากเกาะนรก โพรทาเลีย แจ็กสัน กำลังได้กลับสู่ครอบครัวอีกครั้ง แต่ก็ยังมีอุปสรรคเข้ามาขวางเธออยู่ดี เธอจะทำไงดีล่ะเนี่ย?
แฟนตาซี,ผจญภัย,แฟนตาซี,YukiCoCo,เพอร์ซีย์,percy,สายเลือดโพไซดอนที่หายสาบสูญ,สายเลือดโพไซดอน,สายเลือดแห่งโพไซดอนที่หายสายสูญ,สายเลือดกรีก,แฟนฟิคเพอร์ซีย์,แฟนฟิคสายเลือดเทพ,แฟนฟิค,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 20 แอบฟัง
โพรทาเลียแอบออกมาจากบ้านพักหมายเลข 11 อย่างเงียบๆ เธอเดินผ่านจุดใกล้ๆ ที่เกิดเหตุ จุดนั้นอยู่แถวๆ โซนวอลเลย์บอล ตอนนี้เขาเลยสั่งห้ามทุกคนเข้าไปทางนั้น โพรทาเลียก็แอบเดินจนมาใกล้ถึงสถานพยาบาล เธอแอบอยู่แถวๆ หลังต้นไม้ จุดนี้อยู่ข้างๆ บ้านใหญ่ มีสองโซนที่อยู่ในเขตสถานพยาบาล หนึ่งจุดพักคนป่วยในสถานพยาบาล สองจุดอันตรายที่ตรงนี้เขียนว่าเขตอันตรายห้ามเขา โพรทาเลียสงสัยเลยว่าตัวเองจะเข้าไปได้ไง เพราะเธออยากรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันมาจากอะไร ระหว่างที่เธอคิดอยู่นั้นก็มีคนกำลังเดินมาทางเธอ จนเธอนึกบางอย่างได้ทันที
“นึกออกล่ะ ก็เปลี่ยนร่างเป็นคนที่จะเข้าไปจุดอันตรายก็สิ้นเรื่อง!!”
“งั้นเหรอ! ?” โอราอุสถามอีกฝ่าย
“ใช่เลยล่ะ!!” โพรทาเลียตอบไปทันที แต่เธอพึ่งมานึกได้ว่าตัวเองตอบใครไป โพรทาเลียเลยค่อยๆ หันไปมองอีกฝ่ายก่อนจะตกใจ “อ๊าก!! พี่!!”
“นายมาทำอะไรที่นี้ คีย์” โอราอุสขมวดคิ้วถามโพรทาเลีย
“คือว่า....ข้า...ข้าอยาก ข้าอยากเข้าไปข้างในจุดอันตราย...” โพรทาเลียพูดเพื่อพี่จะยอมให้เธอเข้าไป
“ไม่ได้!!” โอราอุสตะโกนทันที
คนที่อยู่แถวๆ นั้นตกใจกับเสียงของโอราอุสที่ตะโกนออกมา โพรทาเลียไม่ชอบที่อีกฝ่ายพูดใส่เธอจนเธอสะดุ้งเลยจริงๆ
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ คีย์ ไปเลย กลับบ้านพักเลย!!” โอราอุสจับมืออีกฝ่ายเพื่อจะพากลับบ้านพัก
“ไม่! พี่ได้โปรดฉันอยากเข้าไปนะ” โพรทาเลียสะบัดมืออีกฝ่ายที่จับมือเธอ
โอราอุสไม่ชอบใจที่น้องไม่ฟังเขาเลย เขาถึงจะยอมก่อนหน้าไปแล้ว แต่จุดอันตรายตอนนี้ก็เป็นอันตราย เพราะไม่รู้ว่าพวกที่ตรวจสารที่อยู่ในเครื่องพ่นมันจะอันตรายแค่ไหน เขาไม่รีรอ เขายกตัวโพรทาเลียขึ้นแบกไหล่เดินไปบ้านพักหมายเลข 11 ทันที
“อ๊า! พี่! ปล่อยฉันนะ ฉันไม่กลับนะ!!” โพรทาเลียตะโกนออกมา
คนรอบข้างต่างมองโอราอุสอุ้มคีย์เดินกลับไปยังบ้านพัก คนที่โดนอุ้มถึงกับหน้าเซ็งมากๆ เพราะว่าไม่สามารถหลุดออกจากตรงนี้ไปได้จริงๆ จนโอราอุสพาโพรทาเลียมาถึงบ้านพักหมายเลข 11 เขาก็ว่าอีกฝ่ายลง แล้วเตือนอีกฝ่าย
“วันนี้รอบ 2 แล้วนะ คีย์ พี่ห้ามให้เราเข้าในเขตอันตรายเด็ดขาด เข้าใจไหม!!”
โพรทาเลียกอดอกขมวดคิ้ว เธอไม่ชอบใจจริงๆ ที่โดยห้ามแบบนี้
“อย่ามาทำหน้าแบบนั้น คีย์ พี่ไม่อยากให้นายไปพบอันตรายอีกนะ!” โอราอุสเป็นห่วงน้องสาวมากๆ เขาไม่อยากให้เธอไปทำอะไรเสี่ยงตายเด็ดขาด “อยู่นี้ห้ามไปไหนนะ ถ้าฉันรู้ เธอโดนแน่ๆ”
“ฉันอุตส่าห์ช่วยทุกคนที่สลบไปแท้ๆ พี่ไม่เห็นต้องปกป้องฉันเลยก็ได้!!” โพรทาเลียตะโกนออกไป
โอราอุสไม่ได้สนใจคำพูดอีกฝ่าย เขาเดินทางออกมาแล้วกลับไปที่จุดอันตรายเพื่อตรวจสอบหลายๆ อย่างต่อ โพรทาเลียนั่งลงที่เก้าอี้หน้าบ้านพัก เธอล่ะเซ็งที่ต้องอยู่เฉยๆ แบบนี้ ถึงเธอจะมีงานก็ตาม แต่ตอนนี้ทุกคนโดนห้ามทำอะไร ถ้าทำก็ทำในบริเวณบ้านพักพอ นั้นเป็นเวลาที่โพรทาเลียเบื่อสุดๆ
แต่หลังจากวันนั้นระยะเวลาภายใน 3 วันนั้น โพรทาเลียก็แอบไปที่จุดอันตรายตลอด แล้วก็โดนโอราอุสลากกลับมาตลอด ไม่รู้กี่ครั้งกี่หน โพรทาเลียก็ไม่เคยยอมแพ้เลยสักครั้ง จนหลังจากวันนั้นผ่านมา 5 วัน ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเรื่องเครื่องพ่นควัน เหล่านักวิจัยที่จุดอันตรายตรวจดูสารที่อยู่ในเครื่องพ่น พวกเขาพบแค่ว่ามันเป็นสารจากธรรมชาติ แต่หายากมากๆ พวกเขาไม่รู้จะทำไงเลย เพื่อหายามาแก้ เหล่านักวิจัยที่ใส่ชุดคลุมทั้งตัว เหลือใบหน้าที่มีแค่ผ้าปิดปากและแว่นตาป้องกัน พวกเขากำลังเครียดที่หายาแก้ไม่ได้สักที แล้วสารที่อยู่ในเครื่องมันทำมาจากอะไรกัน
“อ๊า!! สารตัวนี้ทำมาจากวัตถุดิบอะไรมั้งเนี่ย!!” เสียงชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา ทุกคนมองอีกฝ่ายพวกเขาก็เหนื่อยเหมือนกัน
“เลิกโวยวายน่า พวกเราทุกคนก็ไม่รู้นั้นล่ะ ว่าสิ่งนี้ทำจากอะไร รีบๆ ทำงานแล้วรีบๆ ค้นหาให้เจอเถอะ!!” เด็กสาวคนหนึ่งพูด สั่งให้อีกฝ่ายทำงานต่อ
“จ้าๆ ขอให้รู้เร็วๆ เพราะนี้ผ่านมาตั้ง 8 วันแล้วนะ ทุกคนก็น่าเป็นห่วงมากขึ้นไปอีกนะ...”
“เฮ้อออออ~” ทุกคนต่างถอนหายใจพร้อมกันด้วยความเหนื่อยใจ
อีกด้านหนึ่งไม่ไกลจากจุดอันตราย พวกนูอัสกำลังจับกลุ่มกันอย่าในพื้นที่ที่ไม่ค่อยมีคนเท่าไร พวกนั้นซุบซิบคุยเรื่องที่เกิดขึ้น ทำให้พวกนั้นพอใจมากๆ แต่กลุ่มของพวกมันมีแต่คนที่ทำให้น่าสงสัยมากๆ แต่สิ่งที่พวกมันคุยกันนั้น ทำให้คนหนึ่งที่แอบอยู่ข้างบนต้นไม้อารมณ์ไม่พอใจหน่อยๆ
“พวกมันยังน่ามาหัวเราะได้อย่างสบายใจอีก...” โพรทาเลียพูดคนเดียวอย่างเบาเสียงมากๆ “น่าจับย่างมันเรียงตัวจริงๆ!”
เพราะจุดที่เธออยู่นั้นห่างจากพวกนั้นไม่มากแถมตัวเธอใช้เสื้อผ้าที่เข้ากับธรรมชาติอีก เลยทำให้คนอื่นๆ คงมองไม่เห็นเธอแน่ๆ
“น่าทำดีนะ โพรทาเลียจะได้จับให้รู้แล้วรู้รอดเลยนะ!” เฟอร์ร่าพูดขึ้นทันที
“ถึงสิ่งที่ท่านเฟอร์ร่าพูดจะน่าสนใจนะคะ แต่หนูว่ามันโหดร้ายไปนิดนะ” คาเร็นน่าพูดขึ้น
ตอนนี้เธออยู่ตรงอกของโพรทาเลีย เนื่องจากคาเร็นน่าชอบบ่นว่าเบื่อ เลยทำให้โพรทาเลียต้องทำบางอย่าง โพรทาเลียประดิษฐ์เชือกผูกกันจนสามารถใส่ลูกแก้วได้ คาเร็นน่าได้ออกมาชมค่ายพร้อมกับแม่ก็มีความสุขมากๆ ดีที่ลูกแก้วที่คาเร็นน่าอยู่ขนาดพอเหมาะมือเลยไม่ใหญ่จนเตะตาใคร
“ขอโทษทีนะจ๊ะ คาเร็นน่า!” เฟอร์ร่าลอยมาอยู่ตรงหน้าลูกแก้วทันที
“ไม่เป็นไรค่ะ แล้วคุณแม่จะเอาไงดีค่ะ กับพวกนั้นเหรอคะ?” คาเร็นน่ามองพวกนูอัสอยู่ข้างล่าง เธอขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ “ไม่ชอบจริงๆ ที่นางใช้ใบหน้าของแม่มาหลอกคนอื่นๆ”
“จ้าๆ คาเร็นน่าใจเย็นๆ หน่อยนะ” โพรทาเลียลูบลูกแก้วทันที
“โอ๊ะ!! มีคนแอบฟังเจ้าพวกนั้นเหมือนเราด้วยล่ะ” เฟอร์ร่าพูดขึ้นมาทันที
โพรทาเลียได้ยินที่อีกฝ่ายพูด เธอก็มองตามจุดที่อีกฝ่ายมอง จนเธอเห็นคนที่แอบฟังพวกนูอัสอยู่
“โฟกัส!”
“นั้น...น้องสาวแม่สินะคะ” คาเร็นน่าถามแม่ของตนเอง
“ใช่แล้วล่ะ แต่ว่าแม่ต้องไปดูน้องสาวแม่ซะหน่อยแล้วล่ะ” โพรทาเลียกระโดดลงมาจากต้นไม้อย่างเงียบสนิท
คงมีคนสงสัยว่าทำไมโพรทาเลียถึงสงสัยว่าทำไมเธอไปทำอะไรบนต้นไม้ โดยที่หลายวันก่อน เธอเอาแต่ไปที่จุดอันตรายตลอด แต่ครั้งนี้เธอกลับมาตามนูอัส ก็เพราะว่าตัวเธอนั้นเกิดไปได้ยินในสิ่งที่พวกนูอัสคุยกันว่าหลังจากแผนนี้จะมีแผนต่อไป เธอเลยต้องตามเจ้าพวกนั้น เพื่อดูว่าพวกนั้นจะวางแผนอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่า
แต่ตอนนี้เธอขอไปหาน้องสาวตัวแสบของเธอ ที่กำลังทำตัวเป็นสายลับอยู่ โพรทาเลียพอลงมาจากต้นไม้ เธอก็แอบเดินไปข้างหลังอีกฝ่าย เธอมองน้องสาวที่ทำตัวลับๆ ล่อๆ อย่างน่าสงสัย ตอนนี้โฟกัสแอบอยู่ลังไม้อันหนึ่ง โพรทาเลียย่อตัวหลบเพื่อไม่ให้พวกนั้นเห็นและน้องสาวเห็นว่าเธออยู่ข้างหลัง พอเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังใช้อะไรบันทึกบางอย่าง เธอเลยสงสัยเลยถามอีกฝ่ายไป
“กำลังทำอะไรอยู่นะ?”
“กำลังหาหลักฐานนะ!” โฟกัสตอบไปโดยไม่ได้หันไปมองคนที่ถามเลย
“หลักฐาน?” โพรทาเลียสงสัยว่าหลักฐานอะไร
“ใช่...หลักฐาน...เอ๋?” โฟกัสพึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองตอบคำถามของใครบางคนอยู่ เธอค่อยๆ หันมองอย่างช้าๆ เธอก็ตกใจที่เจอกับอีกฝ่าย “พี่-”
โพรทาเลียเห็นว่าอีกฝ่ายจะเรียกเธออย่างเสียงดัง เธอก็รีบเอามือปิดอีกฝ่ายทันที เสียงของโฟกัสทำให้พวกนูอัสได้ยินเสียงแปลกๆ นูอัสที่ได้ยินเสียงแปลกๆ นั้น เลยหันไปสั่งคนที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุดให้มาดู
“แก ไปดู!!”
“ขอรับ” คนที่โดนสั่งก็เดินมาทางที่โพรทาเลียกับโฟกัสอยู่
ทั้งสองคนเห็นแบบนั้น โพรทาเลียพาโฟกัสหลบไปทางอื่นทันที คนที่เดินมานั้นก็ก้มมองจุดเดิมที่สองคนนั้นเคยอยู่ เขาก็ไม่เจออะไรก่อนจะหันไปทางนูอัส
“ไม่มีอะไรขอรับ!”
“คงเสียงคนอื่นๆ มาทางนี้ พวกเราไปกันดีกว่า!” นูอัสสั่งทุกคนลุกขึ้นออกไปจากจุดนั้นทันที
พอพวกนั้นไปหมดแล้ว ทั้งสองคนก็แอบออกมาจากที่ซ่อนที่โพรทาเลียพามาหลบ โพรทาเลียหันไปหาน้องสาวเพื่อจะบอกว่าพวกนั้นไปแล้วก็เห็นว่า โฟกัสยังนั่งหงอยขอตกอยู่ โฟกัสกำลังเซ็งที่อีกฝ่ายโผล่มาทำให้เธอตกใจจนเกือบซวยโดยจับได้แล้ว
“เอ่อ...เป็นไรหรือเปล่านะ?” โพรทาเลียถามอีกฝ่าย
“เป็นสิ!! พี่เกือบทำฉันกับพี่ซวยแล้วนะ!!” โฟกัสตะโกนใส่โพรทาเลียทันที
โพรทาเลียถึงกับหงอยเลย “ขอโทษ...”
“อ๊ะ...” โฟกัสเห็นอีกฝ่ายทำหน้าหงอย เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมา “ฉันก็ผิดเหมือนกันนั้นล่ะ แล้วนี่พี่...มาทำอะไรแถวนี้กัน?”
โพรทาเลียพอโดนถามเธอก็เปลี่ยนอารมณ์ทันที “มาทำอะไรนิดหน่อยนะ เธอล่ะ แอบตามพี่สาวตัวเอง จะทำอะไรกันนะ?”
โฟกัสลุกขึ้นมาทันที “ทำอะไรนิดหน่อยนะ แต่ฉันถามพี่ไป พี่ต้องตอบได้สิ!!”
“เอ่อ...แบบว่า อย่ามาสนใจฉันดีกว่านะ...” โพรทาเลียเริ่มแถไปเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่ยอมง่ายๆ นี่สิ
“พี่มาทำอะไรกันแน่! ?” โฟกัสจ้องอีกฝ่ายเขม็ง
ทำเอาโพรทาเลียเกร็งไปเลย เธอถอนหายใจออกมา “ถ้าฉันบอกเธอ เธอคงไม่บอกใครนะ”
“สัญญาต่อสายเลือดโพไซดอนและอาธีน่าว่าจะไม่บอกใคร” โฟกัสกำหมัดมือ ยกนิ้วชี้ขึ้นมาเขียนกากบาทตรงหัวใจของเธอ
“อืมมม...ฉันแค่มาตรวจสอบอะไรเรื่องโพรทาเลียเท่านั้นล่ะ” โพรทาเลียตอบอีกฝ่ายไปทันที
“ตรวจสอบเหรอ?”
“ใช่...” โพรทาเลียกอดอกตัวเอง เธอเงยหน้ามองอีกฝ่าย “ไม่แน่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น อาจจะเกี่ยวข้องกับโพรทาเลียนะ!”
โฟกัสได้ยินแบบนั้น เธอเหมือนจะกำหมัดแน่นทันที โพรทาเลียเหมือนเลยว่าอีกฝ่ายมีอารมณ์โกรธออกมา โพรทาเลียเดินเข้าไปใกล้ๆ อีกฝ่าย เธอยกมือมาสัมผัสใบหน้าอีกฝ่าย โฟกัสรู้สึกได้เธอมองอีกฝ่ายที่เข้ามาใกล้เธอ
“อย่าเอาอารมณ์ของเธอไปเกลือกกลิ้งกับพวกมันดีกว่านะ”
โฟกัสมองอีกฝ่ายที่มีสีหน้ามุ่งมั่น ทำเอาเธอหัวใจของเธอที่ตอนแรกเต้นเป็นปกติ แต่มันกับมีการเต้นที่แรงและเร็วขึ้น ทำเอาโฟกัสรู้สึกว่าอีกฝ่ายเท่มากๆ
“ค่ะ...”
“เอาล่ะ...งั้นฉันว่าเราแยกทางกันดีกว่านะ”
“เอ๋...อ๊ะ...จริงด้วย ฉันต้องไปทำธุระต่อ” โฟกัสนึกได้ว่าตัวเธอยังตามพี่สาวของเธออยู่
“งั้นเหรอ งั้นแยกทางกันเลยน่านะ...” โพรทาเลียพูดจบ เธอก็นึกบางอย่างได้ ก่อนจะหันมาหาโฟกัส เธอไหล่อีกฝ่ายแล้วยืนหน้าเข้าไปข้างๆ หูอีกฝ่ายพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันว่าวันนี้เธออย่าตามโพรทาเลียสักวันดีกว่านะ”
“!!” โฟกัสอึ้งไปคำตักเตือนของอีกฝ่าย
โพรทาเลียทิ้งประโยคนั้นไป เธอก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที พอออกมาห่างจากโพรทาเลีย เธอรู้สึกโล่งใจที่อีกฝ่ายไม่ถามอะไร แต่อีกฝ่ายกับโกรธทำให้โพรทาเลียสงสัยว่า โฟกัสเกลียดนูอัสแค่ไหนกัน แต่ตอนนี้เธอคิดว่าเมื่อกี้คงทำให้นูอัสต้องระวังตัวมากขึ้น เธอเลยต้องกลับมาทำภารกิจเดิมจริงๆ คือการเข้าไปในจุดอันตรายให้ได้ โพรทาเลียกำลังคิดอยู่ว่าถ้าเจอพี่ก็ต้องไปร้องขออีกนั้นล่ะ แต่ไม่ทันขาดคำโอราอุสก็เดินผ่านโพรทาเลียไปพอดี
โพรทาเลียเห็นอีกฝ่ายเธอรีบวิ่งไปหาทันที “พี่!!”
โอราอุสได้ยินเสียงนั้น เขาหยุดเดินแล้วขมวดคิ้วหันมามองอีกฝ่าย “อะไรอีกล่ะ? คีย์”
พอเธอเห็นสีหน้าอีกฝ่าย เธอก็ทำหน้าไม่ถูกเลยที่นี้ “แหมๆ รู้ซะด้วยนะว่าเป็นน้องนะ”
“น้องมีอะไร?”
“โธ่พี่! น้องขอล่ะ...ถึงจะขอสักกี่รอบ น้องก็อยากเข้าจุดอันตรายนะ!”
“ไม่ได้!” โอราอุสพูดแล้วก็เดินหนีทันที
โพรทาเลียเห็นก็เดินตามทันที “โธ่พี่ น้องขอล่ะ น้องอยากรู้เท่านั้นว่าสิ่งที่พวกนูอัสใช้มันคืออะไร?”
โอราอุสหยุดนิ่ง เขาหันไปมองอีกฝ่ายทันที “เธอรู้...แล้วทำไมไม่บอกพี่! ?”
“ก็แม้...ที่พี่ยังไม่ยอมทำตามที่น้องขอเลยอ่ะ...น้องจะบอกพี่ทำไม!!” โพรทาเลียพูดยอกย้อนอีกฝ่าย
“เธอออ...” โอราอุสโกรธขึ้นมา เขาชี้นิ้วใส่อีกฝ่าย
โพรทาเลียกอดอกจ้องอีกฝ่าย อย่างไม่สนใจไยดี “หึ!”
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังถกเถียงกัน ฟีนีอุสกับเอมิลี่ที่กำลังคุยบางเรื่องกันอยู่นั้น กำลังเดินผ่านมาทางที่ทั้งสองคนอยู่ พอพวกเขาเดินผ่าน เอมิลี่เห็นพวกเขาอย่างสงสัยว่าพวกนั้นทำอะไรอยู่ เธอเลยหยุดคุยกับพี่ชายแล้ว พาเขาไปหาทั้งสองคน
“ไง ทั้งสองคน” เอมิลี่ทักขึ้นมาทันที
โพรทาเลียและโอราอุสหันไปมองทั้งสองคนกำลังเดินมาทางพวกเขา โพรทาเลียเห็นทั้งสองคน เธอรีบเดินเข้าไปหาทันที “เอมิลี่! ฟีนีอุส!”
“ไง...คีย์” ฟีนีอุสทักอีกฝ่ายแล้วยิ้มอย่างหน้าบาน
“ช่วยฉันหน่อยสิ!” โพรทาเลียจับมือทั้งสองคนทันที
“ให้ช่วยอะไรล่ะ?” เอมิลี่ถามขึ้นมาทันที
“ใช่…ให้ช่วยอะไรล่ะ?” ฟีนีอุสก็ถามซ้ำ
“พวกนายห้ามช่วยนะ!” โอราอุสเข้ามาขัดทันที
โพรทาเลียขมวดคิ้วมองพี่ชาย แล้วหันมาหาทั้งสองคนโดยไม่สนใจพี่ชายเลย “ช่วยฉันเข้าไปข้างในจุดอันตรายได้ไหม?”
“ห๊า!!” ทั้งสองคนอุทานทันที
“จะบ้าหรือไง คีย์!” เอมิลี่สีหน้าตื่นตกใจ “ถ้านายเข้าไปข้างในแล้วเกิดอะไรขึ้นมาจะทำไงล่ะ? มันอันตรายนะ จริงไหมคะพี่?”
เอมิลี่หันไปหาพี่ชาย ฟีนีอุสมองทุกคนด้วยสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูกตัวเขาไม่รู้จะตอบยังไงดี โพรทาเลียเดินมาอยู่ตรงหน้าฟีนีอุสทันที
“ฟีนีอุส...ได้โปรดนะ...ฉันอยากรู้ว่าพวกเขาทำยาไปถึงไหนกันแล้วนะ ถ้าไม่ได้ฉันอยากช่วย เพราะฉันปรุงยาได้นะ น๊าาาาาา~” โพรทาเลียทำหน้าอ้อนอีกฝ่าย
“นายปรุงยาได้เหรอ?” เขาถามอีกฝ่ายอย่างสนใจ แต่ข้างในเขาตอนนี้นะ ใจกำลังเต้นแรงมากๆ เพราะใบหน้าอีกฝ่ายกำลังอ้อนเขานั้นน่ารักจริงๆ
โอราอุสเห็นท่าไม่ดี เขารีบเข้ามาขัดจังหวะทันที “ฟีนีอุส!! นายคงไม่ให้หมอนี้เข้าไปที่นั่นนะ”
ฟีนีอุสสะดุ้งที่โอราอุสมองเขาด้วยสายตาที่บอกว่าห้ามให้มองนี้ไปเด็ดขาด
“แหมๆ โอราอุส” ฟีนีอุสแตะไหล่ของอีกฝ่าย ” นายอยากห่วงคีย์บ่อยๆ เลยนะ เขาน่าจะดูแลตัวเองได้นะ แล้วอีกอย่างถ้าเรายอมให้คีย์เข้าไปสักครั้ง เขาอาจจะช่วยพวกนักวิจัยได้นะ”
“แต่ว่า!!” โอราอุสกำลังหาข้อโต้แย้งทันที
“เฮ้อ...โอราอุส...ถ้านายห่วงคีย์ขนาดนั้น นายก็ไปด้วยสิ!?”
โอราอุสได้ยินแบบนั้น เขาหันไปมองน้องสาวเขา โพรทาเลียยิ้มอย่างชอบใจว่าพี่ชายจะทำตามคำแนะนำของฟีนีอุสไหม โอราอุสกระแอมหนึ่งครั้งก่อนจะพูดขึ้น
“ก็ได้ ฉันจะยอมไปด้วย โอเคไหม? คีย์”
“ครับ!!” โพรทาเลียตอบรับทันที “ขอบคุณครับพี่โอราอุส ฟีนีอุสก็ด้วยขอบคุณนะ”
“ก็แค่ช่วยพูดให้เท่านั้นล่ะ” ฟีนีอุสเขินหน่อยๆ ที่อีกฝ่ายชมเขา
“งั้นไปได้เมื่อไรนะ” โพรทาเลียถามพี่ชายทันที
โอราอุสมองโพรทาเลียทันที เขากำลังคิดว่าควรไปตอนไหนดี เพราะตอนนี้เขายังไม่อยากให้อีกฝ่ายไป “ไว้...พี่เสร็จงานแล้วจะพาไป!”
“แล้วงานจะเสร็จเมื่อไร?” โพรทาเลียขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย
“อ๊ะ...เอ่อ...ตอนเย็น!”
สายตาของโอราอุสหันไปทางขวา แถมการกระทำของอีกฝ่าย ขยับหัวไปมา มือกุมแต่แขน แต่พูดติดขัดหน่อยๆ แล้วก็เหงื่อตก โพรทาเลียจ้องอีกฝ่าย เธอรู้เลยว่าพี่ชายกำลังโกหกเธอไม่ให้เธอไปแน่ๆ เธอหันไปหาฟีนีอุสทันที
“ฟีนีอุส!” โพรทาเลียลากพาฟีนีอุสออกมาห่างจากโอราอุส “นายช่วยพาฉันไปทานพี่เขาได้ไหม?”
“ทำไมอ่ะ?” ฟีนีอุสถามอย่างสงสัยทันที
“เพราะพี่เขากำลังโกหกนะ แล้วถ้าไม่รีบไปนะ เขาห้ามฉันไปเองแน่ๆ”
“โอเค...งั้นเดียวฉันพาไปนะ...” ฟีนีอุสมองอีกฝ่าย เขารู้สึกไม่ดีล่ะ
“โอเค งั้นไปกัน!!” โพรทาเลียจับมือแล้วรีบพาอีกฝ่ายไปทันที
โอราอุสเห็นสองคนวิ่งไปแล้ว เขาก็งงทันทีว่าสองคนไปไหนกัน “เฮ้! พวกนายไปไหนกันนะ!!”
“ไปจุดอันตรายนะสิ!! พี่ไม่พาฉันไป ฉันไปกับฟีนีอุสก็ได้!!”
“เห้ย! คีย์!!” โอราอุสตกใจทันที
ฟีนีอุสหันมาตะโกนตามหลังทันที “ไม่ต้องห่วง โอราอุสเดียวฉันดูแลคีย์ให้”
ทั้งสองคนวิ่งห่างออกไปทันที โอราอุสถึงกับหน้าขึ้นสีแดงทันที เขาไม่นึกเลยว่าน้องสาวเขาจะเป็นเด็กที่ไม่ฟังอะไรสักอย่าง เอมิลี่เข้าไปตบไหล่โอราอุสเบาๆ
“น่าๆ พี่โอราอุส ปล่อยคีย์เขาเถอะนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นพี่ชายหนูช่วยเขาได้อยู่แล้วล่ะ”
“เฮ้อ...ก็จริงน่านะ...แต่ฉันห่วงน้องฉันนี่น่า...”
“น้องฉัน! ?” เอมิลี่งงว่าอีกฝ่ายบอกว่าคีย์เป็นน้องตัวเองเหรอ
“ฉันหมายถึง พอดีฉันกับคีย์สัญญาเป็นพี่น้องฉันนะ ก็ถือว่าคีย์เป็นน้องชายฉันนะ” โอราอุสตื่นตระหนกเลยที่ตัวเองเผลอพูดว่าคีย์เป็นน้องเขาซะงั้น
“อ๋อ...แบบนี้เอง...” เอมิลี่เข้าใจทันที
หลังจากที่โพรทาเลียหนีมากับฟีนีอุสไกลพอควร ทั้งสองคนเลยวิ่งช้าลง แล้วเดินต่อ แต่ว่าโพรทาเลียลืมบางอย่าง ไปว่าตัวเธอนั้นกำลังจับมืออีกฝ่ายไปตลอดทาง ตัวเธอพึ่งมานึกได้ว่ามือตัวเองกำลังจับมือฟีนีอุสอยู่ เธอค่อยๆ หันไปมองมือของตัวเอง แล้วเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่ยิ้มให้เขา เธอถึงกับตกใจปล่อยมือทันที
“อ๊าก!! ขอโทษนะ ลืมปล่อยมือเลย...” โพรทาเลียถึงกับมีใบหน้าแดงทันที ตัวเธอไม่เคยจับมือใครนานแบบนี้ แต่ทำไมไม่รู้เธอกับมีใบหน้าที่แดงขึ้นมาได้
“ไม่เป็นไร...แค่นี้เองนี่นา” เขายิ้มออกมา ก่อนจะจับมืออีกฝ่ายอีก “แต่จับมือไว้ดีกว่านะ เกิดนายเดินไปในเขตที่ไม่ควร ฉันจะแย่เอานะ”
“อ๊ะ...อืม...” โพรทาเลียมองอีกฝ่ายที่จับมือเธอ มืออีกฝ่ายหยาดเหมือนมือของเธอ
ทั้งสองคนเดินกันไปเรื่อยๆ ระหว่างเดินกันนั้นฟีนีอุสที่เดินอยู่ข้างๆ ก็หันมาเห็นสิ่งที่อีกฝ่ายห้อย มันเหมือนลูกแก้ว แต่เขาเหมือนสังเกตเห็นอะไรแวบๆ จนเขาสงสัยว่ามันคืออะไร จนเขาต้องถามอีกฝ่าย
“คีย์...”
“อะไรเหรอ?” โพรทาเลียหันไปถามอีกฝ่าย
“เอ่อ...นายห้อยลูกแก้วไว้ทำไมนะ?” ฟีนีอุสถาม เขามองไปที่ลูกแก้วที่ห้อยอยู่ตรงอกของอีกฝ่าย
โพรทาเลียมองลูกแก้วซีเรียส เธอลืมไปว่าตัวเองห้อยสิ่งนี้อยู่ “อ๊ะ...มันเป็นลูกแก้วนำโชคที่ฉันได้มานะ”
“นำโชคเหรอ?”
“ใช่ๆ นำโชคแบบทำให้ฉันมีแต่เรื่องดีนะ...” โพรทาเลียแถไปเรื่อย เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายถามอะไรเยอะ
“แบบนี้เอง...เป็นความเชื่อสินะ” ฟีนีอุสพยักหน้าเข้าใจทันที
“ใช่...” โพรทาเลียเหงื่อตกเลยทันที
เธอนึกว่าจะไม่รอดแล้ว เธอลืมเก็บลูกแก้วที่คาเร็นน่าอยู่ไปเลย เธอไม่กล้าเก็บเลยตอนนี้ แต่พาไปถึงจุดอันตราย เธอคงต้องเก็บลูกแก้วเข้ากระเป๋าก่อนล่ะ พอฟีนีอุสพาคีย์มาถึงจุดอันตราย พวกเขาต้องผ่านจุดตรวจก่อน
“จุดตรวจนี้ เขาจะให้เราทำอะไรนะ ฟีนีอุส”
“อ๋อ เราต้องเขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วตรวจว่าเรามีอะไรเขามาด้วยไหมนะ”
“อ๋อ...แบบนี้เอง...” โพรทาเลียเข้าใจทันที
ฟีนีอุสเดินเข้าไปก่อนแล้วโดนตรวจร่างกาย พร้อมกับรับชุดมา โพรทาเลียเห็นอีกฝ่ายทำ เธอก็ทำตามเข้าได้รับการตรวจเสร็จ ตอนแรกพวกนั้นมองที่สิ่งที่เธอห้อย เธอต้องบอกว่ามันคือลูกแก้วเฉยๆ ฟีนีอุสต้องมาบอกพวกนั้นถึงเชื่อ โพรทาเลียถึงกับเซ็งจริงๆ
จบตอนที่ 20 โปรดติดตามอ่านตอนที่ 21 ต่อไป
![[Fanfiction percy jacesok] สายเลือดแห่งโพไซดอนที่หายสาบสูญ โดย YukiCoCo @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J7HQ6F8J0H5KRGFZQPPMMS4W/cover/01J7HQ6F8J0H5KRGFZQPPMMS4W-1726097866004 "[Fanfiction percy jacesok] สายเลือดแห่งโพไซดอนที่หายสาบสูญ โดย YukiCoCo @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")