724 กฎของห้องนี้คือห้ามมีแฟน
ตันหยงหลงเสือ - ตอนที่ 1 ตันหยงโคตรซวย โดย พวงพะยอม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
รัก,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตันหยงหลงเสือ
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
724 กฎของห้องนี้คือห้ามมีแฟน
ผู้แต่ง
พวงพะยอม
เรื่องย่อ
724 กฎของห้องนี้
-ห้ามมีแฟน
-ต้องเต็มใจ ไม่ชอบบังคับ
-อย่าเขินอาย มันเสียเวลา
-ห้ามรักกัน
....................................................................
*เน้นNCฉ่ำ ๆ
อาจมีการติดเหรียญในบางตอน
สารบัญ
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 1 ตันหยงโคตรซวย,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 2 ชีวิตหลังลงทะเบียนเรียนผิด,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 3 เสืออยากสิงอยู่แต่ในถ้ำ,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 4 เข้าถ้ำเสือ,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 5 หลบหน้า,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 6 แซม,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 7 เสื้อออกจากถ้ำ (NC),
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 8 เจได(NC),
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 9 ผับ,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 10 อันดา(NC),
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 11 คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 12 เมิน,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 13 กลัว(NC),
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 14 ไปต่างประเทศ,
ตันหยงหลงเสือ-ตอนที่ 15 ความจริง(NC)
เนื้อหา
ตอนที่ 1 ตันหยงโคตรซวย
ตอนที่ 1 ตันหยงโคตรซวย
ตันหยง นักศึกษาชั้นปีที่สาม
กำลังนั่งจ้องไอแพดของตนเองด้วยความตกใจและกังวลใจอย่างมาก เธอเพิ่งลงทะเบียนเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งพร้อมกับเพื่อน ๆ แต่โชคชะตาดันกลับเล่นตลก เมื่อเธอลงทะเบียนผิดพลาด ทำให้เธอต้องไปเรียนกับรุ่นพี่ปีสี่ คณะโลจิสติกส์
"มึงเรียนเก่งอะ จะไปกลัวอะไร ไม่ต้องพึ่งพาใครอยู่แล้ว ถ้าเอ๋อ ๆ อย่างกูก็ว่าไปอย่าง" เสียงใบบัวเพื่อนสนิทของตันหยงดังขึ้นมา ขณะที่เธอกำลังจ้องไอแพดตาโต เธอแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ผิดแล้วก็ผิดเลย
"มึง ฮือ ๆ มันไม่เกี่ยวกับเก่งไม่เก่งแล้วจุดนี้ กูอยากลาออก" ตันหยงยังคงกังวลและงอแงไม่เลิก ส่วนคำว่าอยากลาออกก็เห็นพูดทุกวัน แต่สอบทีไรคะแนนมากที่สุดในคณะตลอด ถ้าคนอย่างตันหยงจะเรียนไม่จบ คณะนี้คงไม่มีใครเรียนจบ
"เออ เอาหน่า เดี๋ยวกูไปนั่งรอหน้าห้องตอนมึงเรียนทั้งเทอมเลย ตารางไม่ชนกัน มันว่างพอดี" เสียงปลอบพร้อมเสนอแนวทางให้จากเพื่อนสนิท พอจะช่วยให้อีกคนคลายความกังวลใจได้บ้าง
"พูดแล้วนะ" ตันหยงทำหน้างอแงใส่ใบบัวไม่เลิก
"เออ กูเคยทิ้งมึงด้วยเหรอ"
มีเพื่อนไม่เยอะ แต่มีเพื่อนดี เสียงปลอบขวัญจากเพื่อนซี้ พอช่วยให้เบาใจได้บ้าง
"ขอบคุณนะ" ตันหยงยู่หน้าใส่ใบบัว
เทอมนี้ว่าจะชิว แต่ท่าจะชิวไม่ได้แล้ว ไปเรียนกับรุ่นพี่อีก เกร็งไปหมด