รักแท้ต้องพิสูจน์ด้วยเลือดและน้ำตา เพื่อเปิดโปงความจริงที่ถูกซ่อนไว้ ในโลกที่เต็มไปด้วยความลับและอันตราย ความรักของเขากลายเป็นแสงสว่างที่นำทางให้เธอค้น
นิยายสืบสวนสอบสวนในโลกของ Dark แฟนตาซี Monster สัตว์ประหลาดเวทมนต์สงครามและความรัก
แฟนตาซี,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผจญภัย,อาชญากรรม,แฟนตาซี,พระเอกเก่ง,นางเอกฉลาด,นางเอกสวยมาก,สืบสวน ,สืบสวนสอบสวน,ต่อสู้,เวทมนตร์,เวทมนต์,เหนือธรรมชาติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักแท้ต้องพิสูจน์ด้วยเลือดและน้ำตา เพื่อเปิดโปงความจริงที่ถูกซ่อนไว้ ในโลกที่เต็มไปด้วยความลับและอันตราย ความรักของเขากลายเป็นแสงสว่างที่นำทางให้เธอค้น
นิยายสืบสวนสอบสวนในโลกของ Dark แฟนตาซี Monster สัตว์ประหลาดเวทมนต์สงครามและความรัก
ผู้แต่ง
Koonma
เรื่องย่อ
ชื่อเรื่อง:Dragon Warrior นักรบมังกร (กำลัง รีไรท์เนื้อหา)
ภาค 1 "ปริศนาเงาคำสาป:Shadow Curse Mystery
แนวเรื่อง: Dark Fantasy, การผจญภัย, ความลึกลับ
เนื้อเรื่องย่อ:
ปฐมบท: ในเงามืดของโลกที่แหลกสลาย
กาลครั้งหนึ่ง โลกนี้เคยเต็มไปด้วยสีสันและความสดใส มนุษย์เคยเดินเคียงข้างกับสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งยุค—เหล่ามังกร ผู้ปกครองฟ้าดินและน้ำ ทั้งสองเผ่าพันธุ์แบ่งปันโลกนี้กันอย่างสงบสุขมานานนับพันปี แต่สงครามแห่งรากนาร็อก (Ragnarok) เปลี่ยนทุกสิ่ง เหล่ามังกรและมนุษย์ถูกบีบให้ต้องต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันอีกครั้ง ทว่าหลังสงครามสิ้นสุดลง สิ่งที่หลงเหลือไว้กลับเป็นเพียงซากปรักหักพังและบาดแผลที่ไม่มีวันลืม
ในห้องมืดครึ้มของบ้านหลังเก่า กลิ่นอับชื้นผสานกับความเย็นเยือกจากสายฝนที่ซัดกระหน่ำเข้ามาผ่านหน้าต่างที่ปิดไม่สนิท บรรยากาศชวนให้รู้สึกถึงความอึดอัดและความลึกลับ หญิงสาวผมสีทองในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินนั่งอยู่ตรงข้ามกับชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่ เขามีแขนขวาที่หักและยังไม่หายดี ชายผู้นี้นั่งเอนหลังบนเก้าอี้ ขาพาดขึ้นบนโต๊ะ แสดงท่าทีที่ไร้ความเกรงใจต่อสถานการณ์
“เธอชื่ออะไร แม่สาวคนสวย?” ชายวัยกลางคนเอ่ยเสียงหยาบ พลางยิ้มเยาะ "อยากเป็นแฟนพี่ไหมจ๊ะ?"
หญิงสาวไม่ตอบ น้ำเสียงของเขาไม่ได้ทำให้เธอหวั่นไหวแม้แต่น้อย แทนที่จะโต้ตอบ บรรยากาศในห้องกลับเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิรอบตัวเธอเย็นลงทันที จนสามารถสัมผัสได้ถึงความหนาวเหน็บที่คืบคลานเข้ามา หยดน้ำค้างแข็งค่อยๆ ก่อตัวกลางอากาศ ข้างตัวเธอปรากฏหอกน้ำแข็งเล็กๆ ที่ลอยอยู่ชั่วขณะก่อนจะพุ่งผ่านใบหน้าของชายตรงข้ามด้วยความเร็วเฉียบขาด
ชายวัยกลางคนสะดุ้งเฮือก ใบหน้าของเขาซีดลงทันที “พวกแก... ไม่มีสิทธิ์จับฉันมาที่นี่ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด!” เขาโวยวายด้วยเสียงที่เริ่มสั่น แต่ก็ยังพยายามปั้นหน้าให้ดูมีอำนาจ
ในเงามืดมุมห้อง ชายในชุดสีน้ำเงินสองคนปรากฏตัวขึ้นอย่างไร้เสียง หนึ่งในนั้นวางมือหนักๆ บนไหล่ของชายร่างใหญ่ บังคับให้เขานั่งนิ่งอยู่กับเก้าอี้ไม่ให้ลุกขึ้น ชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากเงามืด ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอึดอัด เขาจ้องมองชายตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา
"แกชื่อสเคิล" ชายในชุดสีน้ำเงินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "หัวหน้ากลุ่มโจรที่สร้างความหวาดกลัวให้กับเมืองนี้ พวกแกปล้น ฆ่า ข่มขืน และค้ามนุษย์ทุกครั้งที่มีโอกาส" เขาพูดขณะหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า กระดาษนั้นคือหมายจับที่มีรูปของสเคิลปรากฏอยู่
สเคิลเมื่อเห็นหมายจับและได้ยินคำกล่าวหา สีหน้าที่หยิ่งผยองของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขายกเท้าลงจากโต๊ะและก้มหัวด้วยความหวาดกลัว “นายท่านต้องการอะไร” เสียงของเขาอ่อนลง แสดงถึงความยอมจำนน
ชายในชุดสีน้ำเงินยื่นภาพหนึ่งออกมา ภาพของชายในชุดคลุมสีดำที่บังใบหน้าครึ่งหนึ่งไว้ “ฉันต้องการรู้เรื่องของชายคนนี้ นายต่อสู้กับเขาในคืนนั้น เราต้องการข้อมูล"
สเคิลจ้องมองภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ผมจำได้แน่นอน เขาคือ Dead Shot ไม่มีทางผิด”
ชายในชุดสีน้ำเงินยกคิ้วเล็กน้อย “Dead Shot? แกจะบอกว่าแกได้ต่อสู้กับอสูรสังหาร? เล่ามาซิ ทำไมแกถึงคิดว่าเป็นมัน”
สเคิลกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หายใจลึกก่อนจะเริ่มเล่า “มันเป็นคืนที่ฝนตกหนักเหมือนวันนี้ ผมกำลังทำการค้าบางอย่างที่บาร์ของบาร์ต จากนั้นมันก็ปรากฏตัวขึ้นจากความมืด สวมชุดคลุมดำและมีหน้ากากปิดบังใบหน้า ท่าทางมันรวดเร็วและไร้ปรานี จัดการคนของผมไปหลายคนโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว”
เขาหยุดพักครู่หนึ่ง นึกถึงความเยือกเย็นในสายตาของชายลึกลับ “ตอนที่มันมองผม เหมือนผมไม่ได้กำลังเผชิญหน้ากับมนุษย์ มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ใช้ดาบสั้นคมกริบในการสังหาร ผมพยายามสู้กับมัน แต่สุดท้ายก็ถูกมันจัดการลงได้ในเวลาไม่นาน”
“ทำไมแกถึงมั่นใจว่ามันคือ Dead Shot?” ชายในชุดสีน้ำเงินถามเสียงเข้ม
“เพราะในเมืองนี้ ไม่มีใครที่มีทักษะและความโหดเหี้ยมเท่ามันอีกแล้ว มันสังหารอย่างไร้ปรานี และจากที่ผมได้ยินมา Dead Shot เป็นชื่อเดียวที่ทำให้คนทั้งเมืองหวาดกลัวขนาดนี้”
ชายในชุดสีน้ำเงินฟังอย่างเงียบงัน ทุกคำของสเคิลถูกประมวลในใจ “ถ้าข้อมูลของแกมีประโยชน์ เราจะปล่อยแกไป... แต่ถ้าแกโกหกหรือปกปิดอะไรไว้ แกจะได้รู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่จะปล่อยเรื่องแบบนี้ไปง่ายๆ”
สเคิลพยักหน้าด้วยความหวาดกลัว เขารู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีคำว่าล้อเล่น ขณะที่สายฝนยังคงกระหน่ำลงมาอย่างไม่หยุด สายฟ้าแลบเข้ามาในห้องเป็นครั้งคราว เพิ่มความกดดันให้สถานการณ์มากยิ่งขึ้น
….
ในคำให้การของสเคิลต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทุกอย่างเริ่มต้นจากเหตุการณ์ในคืนที่ฝนตกหนัก ณ บาร์ที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย สเคิลเล่าถึงตอนที่เขาเดินเข้าไปในบาร์เพื่อสั่งเครื่องดื่ม เมื่อเขาเห็นชายในชุดคลุมสีดำซึ่งนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ สายตาเฉียบคมของสเคิลทันทีที่เห็นก็รู้ได้ทันทีว่าชายผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก "Dead Shot" อสูรนักฆ่าที่ขึ้นชื่อในเมืองแห่งนี้
สเคิลนึกถึงตอนที่เขาพยายามจะสั่งเครื่องดื่ม แต่ชายในชุดคลุมกลับคว้าขวดสุราตรงหน้าเขาไปดื่มเสียเอง ดวงตาสีเทาของสเคิลหรี่ลงอย่างไม่พอใจ เขาถามด้วยเสียงเย็นชา "แกจะมาทำแบบนี้ได้ยังไง นั่นสุราของข้า"
แต่ชายในชุดคลุมไม่ตอบคำ เขาเพียงเงียบและจิบเครื่องดื่มต่อ สายตาของเขาจ้องมองสเคิลโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ขณะที่บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้น ทุกคนในบาร์เริ่มรับรู้ถึงสิ่งผิดปกติ แต่ยังไม่ทันจะมีใครได้ขยับตัว ชายอีกหลายคนในชุดคลุมสีดำปรากฏตัวขึ้นในบาร์เดียวกัน ความเงียบที่แฝงด้วยความหวาดระแวงปะทุขึ้นทันทีเมื่อพวกมันเริ่มเข้าปะทะกับผู้คนในร้านอย่างไม่ทันตั้งตัว
เหล่าผุ้พิทักษ์ในชุดสีน้ำเงินที่นั่งฟังอยู่ จ้องมองสเคิลด้วยความสงสัย “คุณจะบอกว่าพวก Dead Shot มีหลายคน ไม่ใช่แค่คนเดียวอย่างนั้นเหรอ?”
สเคิลพยักหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและความเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ “ใช่แล้ว” เขาตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “หลายคนอาจคิดว่า Dead Shot เป็นคนเดียวที่ปรากฏตัวตามสถานที่ต่าง ๆ แต่ความจริงก็คือมันมีพวกที่ทำงานด้วยกันหลายคน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมมันถึงสามารถโจมตีพร้อมกันได้หลายแห่งในเวลาเดียวกัน”
เหล่าผุ้พิทักษ์ยังคงไม่เชื่อเต็มร้อย เขาถามอีกครั้ง "แล้วคุณบอกว่าคุณสามารถเอาชนะ Dead Shot ได้อย่างนั้นเหรอ?"
สเคิลยิ้มเยาะ พ่นควันบุหรี่เบา ๆ ก่อนตอบ “ใช่ ข้ากับพวกลูกน้องสามารถรับมือกับมันได้ แต่ข้าก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าพวกเราเจ็บหนักกันทุกคน แต่ถ้าไม่มีข้ากับพวกมัน บ้านเมืองของพวกแกคงถูกพวกมันยึดครองไปแล้ว ข้าคิดว่าพวกเจ้าคงพอจะมีค่าตอบแทนสำหรับสิ่งที่ข้าทำเพื่อปกป้องเมืองนี้อยู่บ้าง ไม่ใช่หรือ?”
เสียงฝนที่ยังคงตกกระหน่ำจากภายนอกทำให้บรรยากาศดูหนักอึ้งยิ่งขึ้น หน้าตาของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดจากการต่อสู้ แต่ก็มีแววตาของคนที่ไม่ยอมแพ้ต่อความท้าทาย.