รักแท้ต้องพิสูจน์ด้วยเลือดและน้ำตา เพื่อเปิดโปงความจริงที่ถูกซ่อนไว้ ในโลกที่เต็มไปด้วยความลับและอันตราย ความรักของเขากลายเป็นแสงสว่างที่นำทางให้เธอค้น
นิยายสืบสวนสอบสวนในโลกของ Dark แฟนตาซี Monster สัตว์ประหลาดเวทมนต์สงครามและความรัก
แฟนตาซี,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผจญภัย,อาชญากรรม,แฟนตาซี,พระเอกเก่ง,นางเอกฉลาด,นางเอกสวยมาก,สืบสวน ,สืบสวนสอบสวน,ต่อสู้,เวทมนตร์,เวทมนต์,เหนือธรรมชาติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสียงล้อรถม้าที่บดผ่านถนนเปียกชื้นดังก้องเบา ๆ ท่ามกลางความเงียบของค่ำคืนที่ฝนโปรยปรายลงมาไม่หยุดหย่อน บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความลึกลับที่ซ่อนเร้นในม่านหมอกหนา ไนท์และเบลล์นั่งเงียบกันอยู่ในรถม้า ความเงียบนี้กลับสร้างความรู้สึกที่ลึกซึ้งขึ้นในหัวใจของทั้งสอง ราวกับมันเป็นสื่อกลางที่ทำให้พวกเขาสัมผัสถึงการมีอยู่ของกันและกัน
ค่ำคืนนั้น ท้องฟ้ามืดมิดราวกับหมึกดำ ฝนที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องทำให้บรรยากาศเย็นยะเยือก ราวกับธรรมชาติกำลังซ่อนอะไรบางอย่างที่ไม่ต้องการให้ใครพบเจอ เสียงหยดน้ำที่กระทบกับหลังคารถม้าดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ สร้างบรรยากาศที่น่ากลัวและชวนให้สงสัย รถม้าคันหรูเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ บนถนนที่เปียกชื้น ท่ามกลางป่าทึบที่ยืนเรียงรายเป็นฉากหลังอันลึกลับ
ภายในรถม้า ไนท์นั่งพิงหลังอยู่ในภวังค์ ราวกับหลุดเข้าไปอยู่ในโลกของตัวเอง สายตาสีเข้มของเขาจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง เสมือนกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดที่ซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าใจ แสงจากตะเกียงในรถส่องกระทบใบหน้าซีดขาวของเขา สร้างเงาที่คมชัดราวกับเขากำลังซ่อนความลับบางอย่างที่ไม่ต้องการให้ใครล่วงรู้
เบลล์นั่งอยู่ตรงข้ามกับไนท์ สายตาของเธอจับจ้องไปที่เขาที่นั่งเงียบ เอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างรถม้า แม้จะพยายามคิดวิเคราะห์และมีส่วนร่วม แต่เมื่อเธอพูดจบ ไนท์กลับยังคงนิ่งเงียบ ทำให้เธอเริ่มสงสัยว่าเธอพูดอะไรผิดหรือเปล่า ความเงียบที่ปกคลุมนี้ส่งผลให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ ราวกับมีก้อนหินหนัก ๆ กดทับอยู่ที่ใจ
ความเงียบในรถม้าไม่ได้เป็นเพียงความว่างเปล่า แต่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซ่อนเร้น ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังรอคอยการเปิดเผย ความเงียบนี้ช่างน่ากลัว ราวกับมันกำลังกลืนกินพวกเขาอย่างช้า ๆ
ไนท์พึมพำเบา ๆ เสียงของเขาเหมือนสะท้อนความคิดที่ยังคงล่องลอยอยู่ในใจ "บรรยากาศแบบนี้ มันเงียบเกินไป...หรือไม่ก็ดูน่ากลัวเกินไป"
เบลล์พยักหน้าเล็กน้อย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แฝงความระแวดระวัง "ใช่ค่ะ หัวหน้า หนูรู้สึกเหมือนกัน เงียบจนน่ากลัวเลยค่ะ"
ไนท์ยิ้มเล็ก ๆ ราวกับรู้คำตอบในใจแล้ว “แต่ความเงียบนี้ก็อาจเป็นโอกาสดี ที่จะทำให้เราได้ไตร่ตรองความจริงบางอย่าง”
เบลล์หันมามองหน้าเขาอย่างใคร่รู้ "ท่านคิดว่าขุนนางผู้นี้จะยอมให้ความร่วมมือหรือคะ? หรือเราจะต้องใช้วิธีอื่นในการเกลี้ยกล่อมเขา?"
ไนท์ยิ้มอย่างมั่นใจ “เราจะทำตามวิธีของเราเอง เขาต้องเข้าใจว่าเราไม่ได้มาเพื่อต่อรอง แต่เพื่อค้นหาความจริง” เสียงของเขาแฝงด้วยความมุ่งมั่นและความแน่วแน่ ราวกับแสงสว่างในคืนมืดมิด ที่ให้ความหวังแก่ผู้ที่ยืนอยู่ในความมืด
...
รถม้าค่อยๆ เคลื่อนตัวผ่านประตูเหล็กดัดที่เริ่มขึ้นสนิม แสงจันทร์เต็มดวงสะท้อนกับพื้นดินที่ชุ่มน้ำ สร้างบรรยากาศหนาวเย็นและชวนให้รู้สึกถึงความเงียบงันในค่ำคืน ไนท์หันไปมองปราสาทที่ยืนสูงอยู่บนเนินเขา ด้านบนมีความเงียบสงบ แต่กลับซ่อนเร้นความลึกลับที่น่ากลัว เสมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในความมืดมิดนั้น
“ดูน่ากลัวจังค่ะ” เบลล์กล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา คล้ายกับเสียงกระซิบของลมที่พัดผ่าน
ไนท์ตอบด้วยน้ำเสียงที่มีความมั่นใจ “อาจจะดูน่ากลัว แต่ที่นี่อาจเป็นที่ซึ่งคำตอบที่เราตามหารออยู่”
บรรยากาศในค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยความโรแมนติกและตึงเครียด ทั้งสองรู้ดีว่าการเดินทางนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ความจริงที่พวกเขากำลังตามหา อาจรออยู่ในปราสาทที่เงียบสงบแห่งนี้
เบลล์เงียบไปครู่หนึ่ง สายตาของเธอมีความคิดลึกซึ้ง “บางที... อาจเกี่ยวข้องกับตระกูลขุนนางบางตระกูล เพราะการที่พวกเขายอมจำนน ไม่ใช่เพียงเพื่อปกป้องตัวเอง แต่เพื่อปกป้องใครบางคนที่มีอำนาจมากพอที่จะทำให้พวกเขาหวาดกลัว...” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
ไนท์ไม่มีคำตอบ แต่แววตาของเขาจ้องมองเธอด้วยความหมายลึกซึ้ง ราวกับว่ามีความกังวลซ่อนอยู่ในนั้น อาร์เธอร์ที่นั่งอยู่ข้างหน้าอมยิ้มบางๆ “คุณหนูของเราเริ่มฉลาดขึ้นเรื่อย ๆ นะครับ นั่นเป็นหนึ่งในทฤษฎีที่เราต้องพิจารณา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
เมื่อได้ยินคำชมจากอาร์เธอร์ เบลล์รู้สึกหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อรู้ว่าไนท์เห็นด้วยกับเธอ แม้เขาจะไม่ได้พูดออกมาโดยตรง
ไนท์ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะปิดแฟ้มเอกสาร “การเรียนรู้ข้อที่สอง การตั้งคำถามเป็นสิ่งที่นักสืบที่ดีควรทำ” น้ำเสียงของเขาอบอุ่น สายตาของเขาจ้องไปที่เบลล์ ราวกับกำลังให้กำลังใจเธอในการเรียนรู้และเติบโต
เบลล์ยิ้มตอบกลับ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและความมุ่งมั่น ขณะที่รถม้าแล่นต่อไปในความมืดมิด ค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยคำถามและเบาะแสที่ยังรอการคลี่คลาย ไนท์รู้ดีว่าพวกเขากำลังเข้าสู่เกมที่อันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ
....
เสียงล้อรถม้าบดขยี้ไปบนถนนโคลนที่แหลกละเอียด สร้างจังหวะที่คล้ายคลึงกับเสียงหัวใจที่เต้นแรงในอก แต่ความรู้สึกไม่แน่นอนในบรรยากาศนั้นกลับทำให้ทุกอย่างดูน่าหวาดกลัว ฝนโปรยปรายลงมาไม่หยุดยั้ง ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังร้องไห้เพื่อเตือนภัย เส้นทางที่ทอดยาวข้างหน้าเต็มไปด้วยความมืดมิดและลื่นไถล เสียงใบไม้แห้งที่แตกเป็นเสียงดังจากด้านหลัง ทำให้เบลล์รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งยิ่งใหญ่กำลังติดตามเธอ
เธอสัมผัสได้ถึงลมเย็นที่พัดมาอย่างผิดปกติ หยาดเหงื่อค่อยๆ เกาะตัวบนหน้าผากของเธอ ขณะที่เธอสอดส่องไปรอบตัวด้วยความระแวดระวัง ความคิดของเธอหมุนวนไปกับความหวาดกลัวและความกังวล “มันคืออะไร...” เบลล์ครุ่นคิดในใจ เสียงฝีเท้าที่ดังกระแทกพื้นป่าสั่นสะเทือนคล้ายกับสัตว์ร้ายขนาดมหึมา กำลังแหวกว่ายในความมืด จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
“หัวหน้า มีบางอย่างกำลังไล่ตามรถม้าของเรา...” อาร์เธอร์พูดขึ้น เขายกมือตบไหล่ม้าให้วิ่งเร็วขึ้น ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตึงเครียด เหมือนกับนักล่าที่รู้ว่าศัตรูอยู่ใกล้
“ใช่ ฉันก็รู้สึก... มีบางอย่างกำลังตามเราอยู่” เบลล์พึมพำ สั่นคลอนน้ำเสียงของเธอจนน่าตกใจ เหงื่อไหลซึมผ่านหน้าผาก แสดงให้เห็นถึงความกังวลที่แฝงอยู่ในใจ
ไนท์นั่งอยู่ด้านหลัง ร่างของเขาดูสงบและมั่นคง แต่แววตาที่จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างนั้นบ่งบอกถึงความสงสัยและความเยือกเย็นราวกับเขากำลังวิเคราะห์สถานการณ์อย่างละเอียด
ทันใดนั้น รถม้าก็สั่นสะเทือนเหมือนถูกกระแทกจากข้างหลัง ต้นไม้ข้างทางล้มลงอย่างรวดเร็ว ราวกับถูกอัดกระแทกด้วยพลังมหาศาล ป่ารอบตัวสั่นสะเทือนในจังหวะที่มันอัดแน่นอยู่ในความโกลาหล
“บอสครับ! มันกำลังเร่งเข้ามา!” อาร์เธอร์ตะโกน น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความกลัว “ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ถ้าเราหนีไม่ทัน เราจะไม่รอด”
เสียงโหยหวนที่ขนานเสียงกระซิบในความมืดดังก้อง ราวกับคำรามของสัตว์ที่ไม่เคยมีใครเห็น เสียงฝีเท้าของมันกระทบพื้นจนเกิดสั่นสะเทือน ต้นไม้ล้มลงเหมือนกับกิ่งไม้เล็ก ๆ เส้นทางที่เคยมีลักษณะเป็นถนนตอนนี้กลับกลายเป็นรอยแยกกว้างใหญ่เหมือนกับมันพยายามหยุดยั้งการหลบหนีของพวกเขา
“มันเร็วมาก... และทรงพลัง” อาร์เธอร์กล่าวเสียงต่ำ แต่ชัดเจน สายตาของเขากระจายไปที่เส้นทางที่ขรุขระเบื้องหน้า
“หากเราหยุดแม้แต่วินาทีเดียว เราจะไม่มีโอกาสรอด” ไนท์พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
อาร์เธอร์กัดฟันแน่น สายตาของเขาจับจ้องไปที่เส้นทางข้างหน้า “ทางนี้ไม่ดีเลย ผมจะเร่งความเร็วขึ้น แต่พวกท่านต้องเตรียมพร้อม!”
รถม้าเร่งความเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน เส้นทางที่ข้างหน้าดูท้าทายยิ่งขึ้น พื้นดินที่ลื่นไหลจากฝนทำให้รถม้าทำท่าจะลื่นไถล แต่เสียงฝีเท้าของสัตว์ร้ายที่ตามหลังพวกเขาทำให้พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น
ไนท์หรี่ตาลง สายตาของเขาไม่ละไปจากเงาที่เคลื่อนไหวอยู่ในป่าด้านหลัง ความไม่ชัดเจนของมันยิ่งสร้างความหวาดกลัว “มันคืออะไร...” เบลล์ถามขึ้นด้วยเสียงกระซิบ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
“เบลล์ เตรียมตัวให้พร้อม อย่าประมาท” ไนท์กล่าวเสียงเรียบ มองไปที่ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม
“หัวหน้า... เราจะทำยังไง?” เบลล์ถาม น้ำเสียงของเธอสั่นไหวด้วยความกลัว
ไนท์ยิ้มบาง ๆ เหมือนคำตอบอยู่ในใจเขามานานแล้ว “เราต้องหนีให้เร็วที่สุด... และถ้ามันเข้ามาใกล้พอ เราจะต้องตอบโต้” เมื่อพูดจบ เขาลุกขึ้นจากที่นั่ง เปิดใต้เบาะรถม้าเผยให้เห็นอาวุธที่ซ่อนอยู่ เบลล์มองด้วยความตกใจ อาวุธเหล่านี้ไม่ใช่เพียงแค่ไม้ธรรมดา แต่เป็นอาวุธที่ซ่อนอยู่ภายในรถม้าธรรมดา
ไนท์หยิบหน้าไม้ที่มีลูกธนูบรรจุอัตโนมัติออกมา เสียงฝีเท้าของสิ่งที่ไล่ล่าเริ่มดังเข้ามาใกล้ขึ้น เสียงลมหายใจหนักหน่วงของมันคล้ายพายุที่คุกคาม
“อาร์เธอร์ เร่งให้สุด!” ไนท์สั่งเสียงเด็ดเดี่ยว
อาร์เธอร์ไม่ตอบ แต่จับบังเหียนแน่น รถม้าลอยขึ้นจากพื้นดินอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ากำลังหนีจากเงาที่พร้อมจะกลืนกินทุกสิ่ง
เบลล์เฝ้ามองไปยังความมืด เธอเห็นเพียงเงาที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็ว ต้นไม้ถูกกระแทกจนหักโค่น ดวงตาสีแดงของสิ่งที่ไล่ล่าดูเหมือนจ้องมองพวกเขาจากระยะไกล ในมือของเบลล์เริ่มบรรจุพลังเวทย์อย่างช้าๆ
“อย่าใช้เวทมนต์เด็ดขาด!” ไนท์เตือน
“ทำไมไม่ให้ใช้เวทมนต์?” เบลล์ถามด้วยความสงสัย
“เราไม่รู้ว่ามันมีกี่ตัว และไม่รู้ว่ามีอะไรดักเราอยู่ข้างหน้า เก็บพลังของเธอไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน” ไนท์ตอบเสียงหนักแน่น
“แล้วตอนนี้เราจะทำยังไง? มันไล่ตามมาแล้ว!” เบลล์ถามเสียงสูงด้วยความตื่นตระหนก
ไนท์ไม่มีคำตอบ ขณะที่หน้าไม้ในมือของเขาถูกยิงออกไป กระสุนเวทย์พุ่งตรงเข้าสู่เงาที่เคลื่อนไหว เสียงร้องโหยหวนและคำรามดังก้องไปทั่วป่า
แต่ทันใดนั้น เงาสีแดงหลายดวงก็ปรากฏขึ้นในความมืด มันไม่ใช่เพียงตัวเดียว พวกมันยังคงตามล่าอย่างไม่มีความปรานี ราวกับเงาแห่งความตายที่ไม่มีวันปล่อยให้พวกเขาหนีรอด
