รักแท้ต้องพิสูจน์ด้วยเลือดและน้ำตา เพื่อเปิดโปงความจริงที่ถูกซ่อนไว้ ในโลกที่เต็มไปด้วยความลับและอันตราย ความรักของเขากลายเป็นแสงสว่างที่นำทางให้เธอค้น
นิยายสืบสวนสอบสวนในโลกของ Dark แฟนตาซี Monster สัตว์ประหลาดเวทมนต์สงครามและความรัก
แฟนตาซี,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผจญภัย,อาชญากรรม,แฟนตาซี,พระเอกเก่ง,นางเอกฉลาด,นางเอกสวยมาก,สืบสวน ,สืบสวนสอบสวน,ต่อสู้,เวทมนตร์,เวทมนต์,เหนือธรรมชาติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักแท้ต้องพิสูจน์ด้วยเลือดและน้ำตา เพื่อเปิดโปงความจริงที่ถูกซ่อนไว้ ในโลกที่เต็มไปด้วยความลับและอันตราย ความรักของเขากลายเป็นแสงสว่างที่นำทางให้เธอค้น
นิยายสืบสวนสอบสวนในโลกของ Dark แฟนตาซี Monster สัตว์ประหลาดเวทมนต์สงครามและความรัก
ผู้แต่ง
Koonma
เรื่องย่อ
ชื่อเรื่อง:Dragon Warrior นักรบมังกร (กำลัง รีไรท์เนื้อหา)
ภาค 1 "ปริศนาเงาคำสาป:Shadow Curse Mystery
แนวเรื่อง: Dark Fantasy, การผจญภัย, ความลึกลับ
เนื้อเรื่องย่อ:
ปฐมบท: ในเงามืดของโลกที่แหลกสลาย
กาลครั้งหนึ่ง โลกนี้เคยเต็มไปด้วยสีสันและความสดใส มนุษย์เคยเดินเคียงข้างกับสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งยุค—เหล่ามังกร ผู้ปกครองฟ้าดินและน้ำ ทั้งสองเผ่าพันธุ์แบ่งปันโลกนี้กันอย่างสงบสุขมานานนับพันปี แต่สงครามแห่งรากนาร็อก (Ragnarok) เปลี่ยนทุกสิ่ง เหล่ามังกรและมนุษย์ถูกบีบให้ต้องต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันอีกครั้ง ทว่าหลังสงครามสิ้นสุดลง สิ่งที่หลงเหลือไว้กลับเป็นเพียงซากปรักหักพังและบาดแผลที่ไม่มีวันลืม
รถม้าแล่นทะลุผ่านป่าทึบด้วยความเร็วสูง เสียงล้อกระทบกับกิ่งไม้แห้งดังระงม ดังก้องไปทั่ว ความรู้สึกดิบเถื่อนที่สัมผัสได้จากเสียงลมที่พัดแรง ทำให้บรรยากาศอึดอัดขึ้น ราวกับเสียงสวดมนต์ของยมบาลที่มีมาแต่โบราณ รถม้ากระเด้งกระดอนไปมาบนถนนที่ขรุขระ เสียงกระทบกันระหว่างล้อและกิ่งไม้สร้างจังหวะเร่งเร้าราวกับหัวใจที่เต้นแรงของผู้ที่อยู่ในรถม้า
รอบตัวเต็มไปด้วยความมืดมิด ความหนาวเย็นแทรกซึมเข้ามาในทุกอณูของผิวหนัง สภาพแวดล้อมที่เคยสงบกลายเป็นความตึงเครียดที่จับต้องได้ ไนท์จับหน้าไม้แน่น มือของเขาชื้นไปด้วยเหงื่อ สายตาเยือกเย็นกวาดมองไปทั่ว ความเงียบงันรอบตัวถูกทำลายด้วยเงาที่เคลื่อนไหวรวดเร็วในความมืดผ่านบานหน้าต่างที่เปื้อนฝน ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังเป้าหมายที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วราวกับเงาในค่ำคืน
“เตรียมตัวไว้ เบลล์” ไนท์เอ่ยเสียงเรียบ แต่ความตึงเครียดในน้ำเสียงไม่อาจปิดบังได้ สายตายังคงจ้องมองไปที่ความมืดข้างหน้า
เบลล์พยักหน้า มือของเธอกำกระบองเวทมนตร์ไว้อย่างแน่นหนา ความรู้สึกในใจเหมือนกับลูกไฟที่กำลังจะลุกโชน ขณะที่เธอเตรียมร่ายเวทมนตร์ สัญชาตญาณบอกว่าอันตรายกำลังเข้ามาใกล้
ในจังหวะนั้น เงาขนาดมหึมาพุ่งเข้าหารถม้า ราวกับพายุที่ไม่อาจควบคุมได้ เสียงคำรามก้องกังวานดังกระหึ่มไปทั่วป่า เสียงดังคล้ายฟ้าผ่ากลางคืน ไนท์เล็งหน้าไม้ไปยังจุดที่เขาเชื่อว่าเป็นจุดอ่อนของสัตว์ประหลาดที่กำลังเข้ามา ก่อนปล่อยลูกดอกออกไปด้วยความแม่นยำ ลูกดอกพุ่งทะลุอากาศราวกับสายฟ้า เสียงดังสนั่นเมื่อมันปักลึกลงบนร่างของสัตว์ประหลาด
“โดนแล้ว!” เบลล์อุทานด้วยความดีใจ แต่ความดีใจนั้นกลับหายไปในทันทีเมื่อเห็นว่าสิ่งที่ไม่รู้จักยังคงไล่ตามมาอย่างไม่ลดละ มันเคลื่อนที่ได้รวดเร็วและทรงพลัง ราวกับไม่สนใจบาดแผลที่ได้รับ
ไนท์ไม่รอช้า เขาเล็งหน้าไม้ไปยังจุดอ่อนของสัตว์ประหลาด เงาดำพุ่งเข้าหารถม้าอีกครั้ง แต่คราวนี้ไนท์พร้อมแล้ว หน้าไม้ที่ถูกออกแบบมาเป็นพิเศษยิงออกไปเหมือนปืนกล ลูกธนูพุ่งออกไปอย่างต่อเนื่อง ราวกับกระสุนไม่มีที่สิ้นสุด ทุกครั้งที่ลูกดอกถูกปล่อย เสียงร้องของสัตว์ประหลาดก็ดังขึ้นกึกก้องในป่า
ในใจของไนท์เต็มไปด้วยคำถาม “มันคืออะไรกันแน่? แม้จะโดนลูกดอกอาบยาชา มันยังเคลื่อนไหวรวดเร็วขนาดนี้” แต่เขายังคงยิงหน้าไม้โดยไม่หยุด
ทุกลูกดอกราวกับมีชีวิต ถูกนำทางด้วยพลังที่เหนือธรรมชาติ เสียงกรีดร้องของสิ่งลึกลับดังสั่นสะท้าน และโกรธเกรี้ยว แต่ไม่หยุด พวกมันยังคงพุ่งเข้ามาใกล้ แม้จะถูกโจมตีอย่างหนัก
ไนท์ไม่ยอมให้มันเข้ามาใกล้ง่าย ๆ เขาใช้ทักษะการยิงหน้าไม้ของเขาอย่างเต็มที่ ลูกดอกแต่ละนัดพุ่งตรงไปยังจุดสำคัญ ทุกการเคลื่อนไหวถูกคำนวณอย่างแม่นยำ เสียงกระแทกของลูกดอกกับร่างสิ่งนั้นดังขึ้นในความมืด ราวกับเสียงโลหะที่กระทบกัน
“เร็วเข้า อาร์เธอร์!” ไนท์สั่งเสียงนิ่ง ขณะที่ยังคงยิงอย่างต่อเนื่อง
อาร์เธอร์กัดฟันแน่น จับบังเหียนให้แน่น รถม้าเร่งความเร็วขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ฝ่าฟันอุปสรรคที่ขวางหน้า ทั้งต้นไม้ที่ล้มขวาง และกองดินโคลนที่ลื่นไหล พวกเขาต้องรอด
เสียงฝีเท้าของสิ่งลึกลับใกล้เข้ามา ราวกับพายุที่ไม่ยอมปล่อยเหยื่อให้หนีไป เสียงลมหายใจหนักหน่วงดังชัดเจนในหู ราวกับความมืดนั้นมีชีวิตและพยายามกลืนกินพวกเขา
ไนท์ยังคงยิงหน้าไม้ต่อไปอย่างไม่หยุดพัก ทุกลูกดอกที่พุ่งออกไปสร้างเสียงดังสนั่นในอากาศ ราวกับระเบิดขนาดเล็กปะทุออกมาทุกครั้งที่กระทบกับสิ่งลึกลับนั้น
เมื่อรถม้าเข้าใกล้จุดหมาย เงาดำที่เคยไล่ตามอย่างไม่ลดละค่อยๆ หยุดลง ราวกับมีบางสิ่งที่มันไม่กล้าล่วงล้ำเข้ามา ความเงียบกลับเข้ามาครอบงำอีกครั้ง เสียงล้อรถบดไปบนถนนที่เปียกชื้นและเสียงลมหายใจหนักหน่วงของผู้รอดชีวิต
เบลล์หันไปมองข้างหลัง แต่ไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดที่ล้อมรอบ “มันหยุดแล้ว…” เธอกล่าวด้วยเสียงที่แฝงความงุนงงและโล่งใจ
ไนท์ค่อยๆ ลดหน้าไม้ลง แต่ดวงตาสีเข้มของเขายังคงจ้องไปยังความมืดที่เพิ่งกลืนกินสิ่งลึกลับนั้น แม้ปากจะเงียบสนิท แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความคิดที่ตระหนักว่าสิ่งที่พวกเขาเผชิญนั้นไม่ธรรมดา มันไม่ใช่แค่สัตว์ร้ายทั่วไป แต่น่าจะเป็นบางสิ่งที่ทรงพลังและอันตรายยิ่งกว่านั้น
เบลล์มองเข้าไปในความมืดที่อัดแน่นเบื้องหน้า สายตาของเธอเปล่งประกายอ่อนๆ เหมือนดวงไฟเล็กๆ ที่พยายามจะส่องสว่างในทิวทัศน์ที่ชวนให้ขนลุก “พวกมันคืออะไรกันแน่?” เธอถามเสียงกระซิบ ความสงสัยและความหวาดระแวงสะท้อนในน้ำเสียงของเธอ ขณะที่เธอเพ่งมองหาสิ่งที่อาจซ่อนตัวอยู่ในเงามืดนั้น
ไนท์หันมามองเธอ ใบหน้าของเขาเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความกังวลเล็กน้อย “ไม่แน่ใจ... แต่ไม่น่าใช่คน” เขาตอบน้ำเสียงหนักแน่น แม้ในใจจะยังคงสับสนเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาพบเจอ
“แต่จากที่ฉันเห็นในเงานั้น” เบลล์พูด ขมวดคิ้วแน่น มือของเธอกำชายเสื้อคลุมไว้แน่น “พวกมันดูคล้ายมนุษย์มากเลยนะ”
ไนท์พยักหน้าเบาๆ เขาเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะตอบ “ใช่ มันอาจจะคล้ายคน แต่การเคลื่อนไหวและพละกำลังของมันบ่งบอกว่า...พวกมันไม่น่าจะเป็นมนุษย์”
เบลล์กัดริมฝีปาก ความสงสัยเพิ่มพูนในใจ “แล้วทำไม...ในเมื่อมันดูคล้ายมนุษย์มาก?” เธอถามต่อ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ “หรือว่า...มันจะเป็นพวกจอมเวทมนต์แบบที่คุณเคยพูดถึง?”
ไนท์หัวเราะเบาๆ แต่ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าพวกมันเป็นจอมเวท พวกมันคงไม่ต้องไล่ตามเราแบบนี้หรอก พวกมันคงจะทำลายรถม้าเราตั้งแต่แรกแล้ว” เขาพูดขณะกลับไปนั่งในรถม้า ปิดช่องลมที่เคยใช้ยิงออกไป และเก็บหน้าไม้ที่ตอนนี้กลายเป็นเพียงกระบอกเหล็กสั้นๆ
บรรยากาศรอบตัวยังคงตึงเครียด แม้จะไม่มีเสียงหรือการเคลื่อนไหวใดๆ ที่บ่งบอกถึงอันตรายที่อาจตามมา แต่ความเงียบงันนั้นกลับทำให้ความกดดันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“เราเกือบถึงแล้ว” อาร์เธอร์พูดขึ้น เสียงของเขาสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สายตาของเขาสะท้อนความระมัดระวังอย่างชัดเจน เขาจ้องมองไปยังเบื้องหน้า ที่ซึ่งปราสาทขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขา มันสูงชันและน่าเกรงขาม เป็นทั้งที่พักของหัวหน้ากิลด์และเจ้าเมืองผู้ปกครองดินแดนนี้
ไนท์พยักหน้า แต่ดวงตาของเขายังคงมองกลับไปยังความมืดที่พวกเขาเพิ่งผ่าน ราวกับพยายามจับสัญญาณบางอย่างที่อาจซ่อนตัวอยู่ “ใช่...แต่ความมืดนี้...มันยังไม่จบเพียงแค่นี้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
คำพูดของไนท์ทำให้บรรยากาศเงียบงันอีกครั้ง ความรู้สึกเหมือนว่าความมืดรอบตัวกำลังรอคอยอะไรบางอย่างที่จะเกิดขึ้นต่อไป ความตึงเครียดยังคงอยู่ และทุกคนรู้ดีว่าการเดินทางนี้เพิ่งจะเริ่มต้น
เบลล์หันกลับไปมองไนท์ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล แต่ในขณะเดียวกันก็มีประกายของความมุ่งมั่น “ถ้ามันยังไม่จบ...เราจะทำยังไงต่อไป?”
ไนท์สบตาเธอ เขาเห็นความกล้าหาญในดวงตาของเธอ แม้จะเต็มไปด้วยความสงสัยและความกลัวก็ตาม “เราต้องเตรียมพร้อมให้มากกว่านี้ และต้องไม่ปล่อยให้ความมืดครอบงำเรา” เขาพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น “ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ตามมา...เราจะต้องพร้อมเผชิญหน้า”
เบลล์พยักหน้า เธอหันกลับไปมองเบื้องหน้าอีกครั้ง ปราสาทใหญ่บนยอดเขาดูใกล้เข้ามาทุกที แต่ความรู้สึกว่ามีบางสิ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืดยังคงอยู่
การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เพียงแค่การไปถึงที่หมาย แต่เป็นการเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จักในทุกย่างก้าว แล