รักแท้ต้องพิสูจน์ด้วยเลือดและน้ำตา เพื่อเปิดโปงความจริงที่ถูกซ่อนไว้ ในโลกที่เต็มไปด้วยความลับและอันตราย ความรักของเขากลายเป็นแสงสว่างที่นำทางให้เธอค้น
นิยายสืบสวนสอบสวนในโลกของ Dark แฟนตาซี Monster สัตว์ประหลาดเวทมนต์สงครามและความรัก
แฟนตาซี,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผจญภัย,อาชญากรรม,แฟนตาซี,พระเอกเก่ง,นางเอกฉลาด,นางเอกสวยมาก,สืบสวน ,สืบสวนสอบสวน,ต่อสู้,เวทมนตร์,เวทมนต์,เหนือธรรมชาติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงจันทร์สีเงินอ่อนส่องลอดผ่านช่องหน้าต่างที่ถูกกระแทกจนแตก เศษกระจกที่กรอบเหล็กดัดผุกร่อนสะท้อนเงาของไนท์และเบลล์ ขณะที่พวกเขาค่อย ๆ ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของลอร์ดธอร์น บรรยากาศในห้องนั้นหนาวเย็น และชวนให้รู้สึกอึดอัดมากยิ่งกว่าคำบรรยายใด ๆ
เสียงลมหวีดหวิวดังผ่านเศษกระจกบนพื้น ราวกับเสียงวิญญาณร้องครวญคราง พื้นไม้โอ๊คเก่าแก่ที่เคยเงาวับ บัดนี้เต็มไปด้วยรอยร้าวและคราบเลือดแห้ง กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในอากาศ ปะปนกับกลิ่นชื้นของไม้และดิน ทำให้บรรยากาศในห้องเหมือนหลุมศพมากกว่าห้องทำงาน
เพดานสูงที่ครั้งหนึ่งเคยมีลวดลายทองคำอันงดงาม ตอนนี้ลวดลายเหล่านั้นหลุดลอก เผยให้เห็นโครงสร้างไม้ผุ ๆ และรอยร้าวที่แผ่ขยายออกเหมือนรอยยิ้มของความตาย ผ้ากำมะหยี่สีแดงเข้มที่หุ้มผนังซึ่งเคยหรูหรากลับซีดจาง เต็มไปด้วยรอยข่วนและฉีกขาด ภาพวาดโบราณที่เคยประดับถูกฉีกเป็นริ้ว ๆ และเปื้อนเลือด สะท้อนความรุนแรงที่เคยเกิดขึ้นในห้องนี้
ไนท์กับเบลล์สบตากันแวบหนึ่ง ต่างก็รู้สึกถึงอันตรายที่แฝงอยู่ พวกเขาก้าวไปตามพื้นไม้เก่า ทุกย่างก้าวทำให้เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าด ราวกับพื้นเตือนถึงความเงียบที่ถูกทำลาย
"ข้างในนี่ดูเละเทะกว่าที่คิดนะ" เบลล์กระซิบเบา ๆ
"ไม่ใช่แค่เละ มันมีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่แน่ ๆ" ไนท์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น "ดูเหมือนสิ่งที่ตามล่าคนอื่นอาจเริ่มต้นที่นี่"
ทั้งสองหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานขนาดใหญ่กลางห้อง โต๊ะทำจากไม้มะเกลือสีดำ ผิวโต๊ะเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน ด้านบนมีกองหนังสือเก่าเปิดค้างอยู่ ขวดหมึกที่แห้งกรังตั้งอยู่ข้าง ๆ ราวกับว่างานของลอร์ดธอร์นถูกขัดจังหวะ
"ลอร์ดธอร์นน่าจะทำงานดึกนะ" ไนท์พูดขณะยกตะเกียงขึ้นแทนคบไฟ แสงสว่างจากตะเกียงเผยให้เห็นหนังสือที่เปิดค้างอยู่ "ดูเหมือนเขายังเขียนไม่เสร็จ" เบลล์กล่าวพลางมองหน้ากระดาษ
เธอเดินไปที่ตู้หนังสือใหญ่ริมผนัง เต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารผูกมัดด้วยเชือกหยาบ ทุกเล่มดูเหมือนจะซ่อนปริศนาที่รอคอยการค้นพบ
"แล้วเราจะเริ่มจากตรงไหนดี?" เบลล์ถาม
…
รีไรท์
ไนท์ไม่ตอบคำถามของเบลล์ เขาถือตะเกียงน้ำมันที่ส่องแสงจาง ๆ เดินสำรวจรอบห้องอย่างละเอียด ความเงียบของห้องตัดกับเสียงลมกระซิบผ่านช่องหน้าต่าง ทำให้บรรยากาศตึงเครียดราวกับเวลาถูกหยุดนิ่ง
การเคลื่อนไหวของไนท์เงียบเชียบ ดวงตาแหลมคมของเขาสำรวจทุกจุดด้วยความละเอียดอ่อน เบลล์รู้ว่าเขากำลังรวบรวมข้อมูล เธอเคยเห็นเขาทำแบบนี้เมื่อตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุในบาร์
ไนท์เริ่มจากการมองเพดาน ห้องนี้เคยมีเพดานสูงโปร่ง แต่ถูกสร้างและตกแต่งใหม่ด้วยกระจก แสงสะท้อนในยามกลางวันคงเพิ่มความสว่าง ขอบเพดานที่เคยประดับด้วยลวดลายทองกลับซีดจางไปตามกาลเวลา การที่ห้องยังมีแสงในเวลากลางวัน แสดงว่าห้องนี้ถูกใช้งานอย่างต่อเนื่อง แต่ยามค่ำคืนจะต้องพึ่งแสงจากโคมไฟเวทมนต์ซึ่งตอนนี้แตกกระจายอยู่บนพื้น เผยให้เห็นพื้นไม้เก่าแก่ที่เต็มไปด้วยรอยร้าว แสงสลัวสะท้อนถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้น
ไนท์ส่องตะเกียงลงที่พื้นและใช้มือลูบสำรวจ พื้นปูด้วยไม้โอ๊คมีรอยขีดข่วนและแตกหัก บ่งบอกถึงการถูกกระแทกและลากด้วยของแข็ง คราบเลือดแห้งกรังซึมเข้าเนื้อไม้ ความสงบในห้องนี้ถูกแทนที่ด้วยความหม่นหมอง ราวกับไฟที่มอดดับเหลือเพียงเถ้าถ่าน
“คนร้ายน่าจะลงมาจากหลังคา” ไนท์กล่าวเบา ๆ “ผ่านทางช่องกระจกที่ใช้ทำความสะอาด เขาคงลงมืออย่างเงียบเชียบในตอนกลางคืน”
ผนังห้องถูกปกคลุมด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดงเข้มที่ซีดเซียว ภาพวาดโบราณที่เล่าเรื่องราวของครอบครัวลอร์ดธอร์นถูกฉีกขาดและเปื้อนเลือด ภาพเหล่านั้นดูน่าสยดสยองยิ่งขึ้นเมื่อถูกทำลาย
ไนท์เดินไปที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ที่ทำจากไม้มะฮอกกานี โต๊ะนี้บ่งบอกถึงฐานะของลอร์ดธอร์น แต่ตอนนี้มันถูกทำลาย รอยขีดข่วนจากอาวุธและเลือดแห้งติดอยู่บนพื้นผิว เอกสารที่ถูกฉีกขาดกระจัดกระจายอยู่ทั่วโต๊ะและพื้น โต๊ะยังเต็มไปด้วยกองเอกสารที่ยังไม่เสร็จ ซึ่งบ่งชี้ว่าลอร์ดธอร์นถูกโจมตีขณะทำงาน
เก้าอี้หนังตัวใหญ่ที่อยู่หลังโต๊ะถูกผลักล้มลง ขาเก้าอี้หัก และเบาะหนังถูกกรีดจนขาด เศษหนังเปื้อนเลือดทำให้ภาพนี้ดูน่าขนลุก ร่องรอยการโจมตีแสดงให้เห็นว่าลอร์ดธอร์นถูกทำร้ายอย่างรุนแรงจากด้านหลังขณะนั่งทำงาน
ไนท์เดินไปที่เตียงนอนในมุมห้อง ผ้าคลุมเตียงลายสีทองที่ครั้งหนึ่งเคยงดงาม บัดนี้เต็มไปด้วยรอยเปื้อนของเลือดแห้งและรอยฉีกขาด หมอนตกลงไปอยู่บนพื้น รอยมือเปื้อนเลือดบนผิวผ้าเล่าถึงความพยายามดิ้นรนสุดท้ายก่อนจะสิ้นลมหายใจ ร่างของลอร์ดธอร์นนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง ดวงตาเบิกโพลง มองเพดานอย่างว่างเปล่า คล้ายกับได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต
ไนท์เดินเข้าไปใกล้ เตรียมจะตรวจสอบร่างนั้น แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเอื้อมมือไป เบลล์ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม แต่หนักแน่น "อย่าเพิ่งสัมผัสเขา ฉันสัมผัสได้ถึงพลังเวทมนต์อันตรายบางอย่าง"
โดยที่เบลยังไม่ทันเห็นมือของไนท์ สัมผัสไปที่ล่างส่งของลอร์ดธอร์น แต่เขาก็ชะงักมือ เขาหันมามองเบลล์ แววตาเขาสื่อถึงความประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็มีแววของความเชื่อใจอยู่ในนั้น เขาไม่พูดอะไร แต่การสบตากันของทั้งคู่บอกอะไรบางอย่างที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายเป็นคำพูด เบลล์ก้าวเข้ามาใกล้คิ้วของเธอย่นเข้าหากันพร้อมมองไปที่ไนท์
บางทีฉันก็คิดนะว่านายเป็นนักสืบที่เก่งจริงหรือเปล่า เบลล์พูดพร้อมยิ้มที่มุมปากของเธอทำให้บรรยากาศตึงเครียดคลายลงเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะใช้พลังเวทมนต์เพื่อสำรวจศพ
แสงจางๆ จากมือของเบลล์ค่อยๆ ลอยอยู่เหนือร่างไร้ชีวิตของลอร์ดธอร์น ทันใดนั้น ไอสีดำพวยพุ่งขึ้นเหมือนควันพิษจากร่างของเขา ไนท์ถอยหลังเล็กน้อยเพื่อให้เธอทำงานของเธอ ดวงตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่เธอยัยนี่แม้จะดูเป็นลูกคุณหนูแต่ก็ดูลุยสมุขสมบันคืนนี้เธอผ่าอะไรมากับฉันพอควรก็ถือเป็นการทดสอบถึงแม้ว่าเธอจะดูกลัวและไม่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ก็ดูเหมือนเธอจะรับมือกับมันได้ดี ไนท์คิดในใจขนาดมองการกระทำของเบลแม้ว่าในสถานการณ์นี้จะเต็มไปด้วยอันตราย แต่ในแววตาของเขาก็ยังแฝงด้วยความห่วงใยลึกๆ อย่างที่เขาอาจไม่รู้ตัว
“ศพนี้ถูกสาป” เบลล์กระซิบเบาๆ ขณะสำรวจร่าง เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาไนท์ชั่วครู่ เป็นเพียงวินาทีสั้นๆ แต่ในแววตานั้นมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่ ไนท์ที่เผลอสบตาเธอเขารีบหลบสายตานั้น
"ต้องระวังให้มากกว่านี้ไหนเอามือของนายมานี่สิ" เธอกล่าว พร้อมกับคว้าไปที่มือของเขา และใช้พลังเวทย์จางๆที่มือของเธอจนมีไอสีดำลอยออกจากมือของเขา นายเนี่ยไม่รู้เรื่องเลยเกือบจะโดนคำสาปแล้วไหมล่ะ เสียงของเธอนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความจริงจัง ไนท์พยักหน้าเล็กน้อย แม้จะไม่พูดอะไรออกมา
“นายบอกว่า ลอร์ดธอร์น ถูกโจมตีตอนทำงาน แล้วทำไมถึงมาตายในสภาพนี้บนเตียง?” เบลล์ถาม
“คนร้ายน่าจะจับเขามัดไว้ที่โต๊ะ แล้วลากไปที่เตียงนี้ เพดานนั้นมีช่องสำหรับทำความสะอาดที่คนร้ายใช้เป็นทางเข้ามา เขาไม่ได้มาแค่ฆ่า แต่คงต้องการข้อมูลบางอย่าง” ไนท์ชี้ไปที่เพดาน
..
เบลล์มองไปที่ไนท์ด้วยความกังวล ความรู้สึกไม่แน่ใจสะท้อนอยู่ในดวงตาของเธอ เหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่ด้านเล็กๆการโจมตีและฆ่าล้างบ้านประสาทใหญ่ของคนระดับขุนนางนั้นไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
ไนท์ยืนอยู่ท่ามกลางความเงียบสงัดของห้อง เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่ซากศพของลอร์ดธอร์น ก่อนที่จะหันกลับมาหาเบลล์ด้วยท่าทีที่แข็งแกร่ง “ลอร์ดธอร์นถูกทรมานก่อนที่จะถูกสังหารพี่สำคัญก็คือพวกมันทรมานเขาเพื่อต้องการอะไรกันแน่
คำพูดของไนท์ทิ้งความรู้สึกหนักหน่วงลงบนไหล่ของเบลล์ “นายหมายความว่ายังไง? การฆ่าทั้งหมดนี้ รวมถึงซากศพทหารและการตายของลอร์ดธอร์น ดูเหมือนจะเป็นการฆ่าล้างหมู่บ้านเลยนะ”
เบลล์กระพริบตาอย่างตกใจ ความรู้สึกตกตะลึงทำให้เธอหยุดนิ่ง “ที่เธอคิดว่ามันเป็นอย่างนั้นนั่นก็เพราะว่าคนที่ลงมือต้องการทำให้คนที่มาพบเห็นเข้าใจว่าเป็นอย่างนั้น แต่จริงๆ จากที่ฉันสังเกตฝีมือของคนที่ลงมือในห้องนี้กับลอร์ดธอร์นอาจจะเป็นกลุ่มคนละคนกับที่ต่อสู้กับทหารที่อยู่ข้างนอก”
เบลล์เบิกตากว้าง มองไนท์ด้วยท่าทางที่แสดงถึงความไม่เชื่อ “อะไรกันนะ? นายจะบอกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่การลงมือสังหารของคนคนเดียวแต่มีคนอื่นอยู่ด้วยอีกอย่างนั้นหรอ เรื่องราวมันชักจะซับซ้อนเกินไปแล้ว เบลล์ทำท่าสัลสน
ไนท์ยิ้มที่มุมปาก เธอต้องใจเย็นๆ เอาล่ะมาลองนึกถึงสิ่งที่เราสำรวจรายละเอียดและหลักฐานไปจากที่ฉันและเธอตรวจสอบก็ได้เห็นว่าทหารที่เสียชีวิตด้านนอกนั้นกับคนที่ลงมือทำการสังหารกับลอร์ดธอร์นดูจะมีพลังฝีมือที่มีพลังเวทย์ที่ที่แตกต่างกัน เบลล์เธอรู้ใช่ไหมว่าเวทมนต์พวกคำสาปนั้นมีหลักการใช้อะไรบ้าง
เบลล์ขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางมองไปยังร่างของลอร์ดธอร์นที่นอนแน่นิ่งบนเตียง "คำสาปที่ใช้กับลอร์ดธอร์นมันซับซ้อนกว่าที่คิดนะ ไนท์" เธอเอ่ยขึ้นเสียงเบา "มันไม่ใช่แค่การฆ่าให้ตาย แต่เหมือนจะต้องการให้เขาทรมานด้วย"
"ใช่" ไนท์พยักหน้าเห็นด้วย "ผู้ที่ลงมือต้องมีความรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ระดับสูงทีเดียว การใช้คำสาปแบบนี้ต้องอาศัยพลังจิตที่แข็งแกร่งและความเข้าใจในศาสตร์แห่งความมืด"
"แต่เธอรู้ไหมว่าเวทมนต์พวกคำสาปนั้นมีหลักการใช้อะไรบ้าง?" ไนท์ถามต่อด้วยความสงสัย
เบลล์หยุดคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบ "คำสาปมันเหมือนดาบสองคมนะ การใช้มันต้องแลกมาด้วยอะไรบางอย่างเสมอ บางคนอาจจะสูญเสียพลังพลังชีวิตหรือใช้วิญญาณเพื่อเส้นสังเวย หากว่าสิ่งที่ใช้สังเวยนั้นมีพลังงานไม่เพียงพอกับคำสาปที่ใช้ไปบางคนอาจจะถูกคำสาปของตัวเองเล่นงานกลับ"
"แล้วหลักการของมันล่ะ?" ไนท์ยังคงถามต่อไป
"หลักการของคำสาปมันซับซ้อนมากเลยนะ" เบลล์กล่าว "แต่โดยทั่วไปแล้ว มันจะเกี่ยวข้องกับการปลดปล่อยพลังงานด้านมืด การควบคุมความกลัว ความเจ็บปวด และความตาย"
“แล้วทำไมต้องใช้คำสาปด้วยล่ะ ทำไมไม่ฆ่าเขาไปเลย?” เบลล์เอ่ยถามพลางขมวดคิ้ว
“นั่นสิ” ไนท์ตอบเสียงเบา ราวกับพูดกับตัวเอง “เหมือนกับว่าผู้ลงมืออยากให้ลอร์ดธอร์นทรมานก่อนตาย...หรือบางทีอาจต้องการส่งข้อความอะไรบางอย่างก็ได้”
“ข้อความ?” เบลล์ขานรับ น้ำเสียงสงสัยเจือความวิตก
“บางทีอาจเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เรากำลังสืบอยู่ กลุ่มของผู้มีอิทธิพลหรือไม่ก็เป็นกลุ่มของพวก Deadshot อาจมีส่วนเกี่ยวข้อง พวกที่ถูกส่งมาลอบสังหารลอร์ดธอร์นก็น่าจะเป็นคนของพวกเขา” ไนท์วิเคราะห์ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แต่ในความสงบของน้ำเสียงนั้น มีแววตาห่วงใยเล็กน้อยที่แอบมองไปทางเบลล์
“ถ้าคนที่ลงมือเป็นฝีมือของพวกนั้น เรื่องนี้คงไม่ธรรมดาแน่” เบลล์พูดขึ้นเบาๆ คล้ายกับเริ่มตระหนักถึงอันตรายที่คืบคลานเข้ามา “ลอร์ดธอร์นเป็นถึงหัวหน้ากิลด์และเจ้าเมือง ปราสาทของเขามีทหารมากมายที่ล้วนแล้วแต่เป็นนักเวทระดับสูง แต่พวกเขากลับถูกสังหารและทรมานเช่นนี้...”
“ใช่ พวกเรากำลังเผชิญหน้ากับกลุ่มคนที่มีอิทธิพลสูงมาก คนที่ลงมือไม่ใช่พวกธรรมดา เรื่องนี้อาจเป็นการก่อการร้ายหรือการประกาศสงครามก็เป็นได้” ไนท์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ เบลล์รับรู้ถึงความหนักหน่วงในคำพูดของเขา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วง
“แล้วเราจะทำยังไงต่อไป?” เบลล์ถามเสียงเบา แววตาเธอเต็มไปด้วยความกังวล แต่เมื่อมองไปที่ไนท์ ความรู้สึกมั่นคงจากเขากลับทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้น
“เราต้องหาหลักฐานเพิ่มเติม” ไนท์ตอบสั้นๆ “เราต้องรู้ว่าใครเป็นคนลงมือ และเหตุผลที่พวกเขาต้องทำแบบนี้”
“แต่จะหาหลักฐานจากไหนล่ะ? ทุกอย่างมันถูกทำลายไปหมดแล้ว” เบลล์กล่าวพลางมองไปรอบๆ ห้องที่ถูกทิ้งร้าง
ไนท์ไม่ได้ตอบทันที เขาหันไปที่เตาผิงซึ่งไฟดับไปนานแล้ว เหลือเพียงเถ้าถ่านและเศษไม้ที่ถูกเผา เขาเขี่ยกองขี้เถ้าออกเบาๆ จากนั้นหยิบเศษเถ้าขึ้นมาขยี้เบาๆ ก่อนจะสูดกลิ่นแล้วพึมพำ “กลิ่นเปลือกไม้... แสดงว่ามีการเผาเอกสารสำคัญที่นี่”
เบลล์มองไนท์ขณะเขาทำการตรวจสอบ เธออดไม่ได้ที่จะชื่นชมความสามารถของเขาในทุกครั้งที่เขาทำงาน ความตั้งใจและความละเอียดของเขาทำให้เธอเชื่อว่าเขาจะไขคดีนี้ได้ แม้ว่าบางครั้งเขาจะไม่พูดมากนัก แต่การกระทำของเขาส่งผ่านความเชื่อมั่นมาสู่เธอ
“ยังมีบางอย่างที่เราอาจมองข้ามไป” ไนท์กล่าวหลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง “ไม่มีการลงมือใดที่ไร้ร่องรอย”
เบลล์พยักหน้าอย่างเชื่อใจ เธอเดินเข้ามาใกล้ไนท์เล็กน้อย เธอรู้ว่าเขาจะไม่หยุดจนกว่าจะเจอคำตอบ และในใจลึกๆ เธอก็ยินดีที่จะอยู่เคียงข้างเขา
