จอมขวัญ เด็กสาวที่เพิ่งจะเข้าช่วงมัธยมปลาย และดูเหมือนชีวิตในโรงเรียนใหม่กำลังเริ่มต้นไปได้ด้วยดี แต่กลับต้องเจอเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เธอต้องสูญเสียคนสำคัญ
ไซไฟ,แฟนตาซี,หญิง-หญิง,ข้ามเวลา,ดราม่า,ข้ามเวลา,โลกคู่ขนาน,เพื่อน,มิตรภาพ,นักเรียน,ดราม่า,ยูริ,yuri,แฟนตาซี,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
จอมขวัญ เด็กสาวที่เพิ่งจะเข้าช่วงมัธยมปลาย และดูเหมือนชีวิตในโรงเรียนใหม่กำลังเริ่มต้นไปได้ด้วยดี แต่กลับต้องเจอเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เธอต้องสูญเสียคนสำคัญ
ผู้แต่ง
livven
เรื่องย่อ
Memorise Sheep
(ความทรงจำของแกะน้อย)
ผู้เขียน : livven
ภาพ : Kewrom
---------------------------------------------
เรื่องย่อ
จอมขวัญ เด็กสาวที่เรียนจบมัธยมต้น และตอนนี้ได้ย้ายโรงเรียนใหม่เพื่อที่จะเข้าเรียนมัธยมปลาย
ในวันแรกที่โรงเรียนใหม่นั้น เป็นไปได้ด้วยดี เพื่อนคนแรกที่เข้ามาทักทายทำให้เขารู้สึกอุ่นใจมากขึ้น
แต่แล้วก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น มันจะเรียกว่าอะไรดีล่ะ ย้อนเวลา... ความฝัน... ทะลุมิติ...
จอมขวัญที่เป็นคนอ่านนิยายหรือดูภาพยนตร์มาเยอะ ได้สันนิษฐานไปเรื่อย
แต่แล้วก็มีลางสังหรณ์เกิดขึ้นในจิตใจ บ่งบอกว่านี่มันผิดธรรมชาติ มันอยู่เหนือกฎเกณฑ์ของโลก
ไม่รู้ว่าหนทางแก้ไขของเรื่องนี้คืออะไร และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้เป็นวิทยาศาสตร์หรือไสยศาสตร์กันแน่...
.
"เราชื่ออิง อิงดาวน่ะ"
"อืม... เราชื่อจอม จอมขวัญ"
.
ขอให้ความทรงจำของพวกเราอยู่ท่ามกลางหมู่ดาวตลอดไป
---------------------------------------------
Trigger warning
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เนื้อหาบางส่วน ถ้อยคำพูดหรือพฤติกรรมที่มีความรุนแรงไม่เหมาะสมกับผู้อ่านอายุต่ำกว่า 18ปี
ข้อมูลในเนื้อหาบางส่วน อาจจะมีแหล่งอ้างอิงที่ไม่น่าเชื่อถือ
อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
---------------------------------------------
อัพทุกวันเสาร์
.
.
ติดตามข่าวสารหรือเข้ามาพูดคุยกันได้ที่ https://x.com/_Shy_Rabbit (●ˇ∀ˇ●)
ฉันเปิดสมุดจดบันทึกของแม่ไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าสุดท้ายที่มีรอยหมึกปากกาที่ขีดเขียนไว้
ถ้าให้นับช่วงเวลาที่ปรากฏอยู่บนมุมขวามือของหน้ากระดาษ บันทึกช่วงเวลาสุดท้ายของแม่คือเมื่อสามวันที่แล้วก่อนแม่จะเสียชีวิต
10 / 02
แม่ไม่รู้หรอกนะว่า ใครจะเป็นคนมาอ่านบันทึกนี้ จะเป็นพ่อหรือลูกจอมขวัญที่น่ารักของแม่กันนะ?
แต่ไม่ว่ายังไง นี่คงเป็นบันทึกสุดท้ายของแม่ คนขี้โรคแบบแม่ อยู่ไปก็เป็นภาระให้พ่อกับลูกเปล่าๆ
แม่ต้องลาออกจากงานตอนที่ลูกต้องเข้าโรงเรียนใหม่ และช่วงนั้นยังต้องใช้เงินเยอะ พ่อเขาเครียดมากเลยนะรู้ไหม
ช่วงนั้นการเงินบริษัทของพ่ออยู่ในขั้นวิกฤตเลยล่ะ แต่ไม่รู้ว่าโชคชะตาเล่นตลกหรือเป็นเพราะพ่อเขาเก่ง พวกเราถึงผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้ด้วยดี
สาเหตุที่แม่ลาออกจากงาน พ่อของลูกรู้อยู่แล้ว แต่ลูกไม่เคยถามแม่เลยสักครั้ง ลูกเคารพการตัดสินใจของคนอื่นเสมอ นั่นคือนิสัยที่ลูกมีมาตั้งแต่เด็ก
ไม่ว่าพ่อกับแม่จะร้องไห้เสียใจด้วยเรื่องอะไร ลูกไม่เคยตั้งคำถามแต่จะอ้าแขนกอดปลอบใจพวกเราแทน ขอบคุณมากนะที่เข้าใจพ่อกับแม่มาตลอด
ถ้าลูกได้อ่านบันทึกนี้แล้ว คงจะรู้แล้วใช่ไหมว่าแม่ลาออกจากงานเพราะอะไร
ถ้ายังไม่รู้แม่จะบอกตอนนี้เลย ตอนที่ลูกเรียนอยู่ ม.สาม แม่ประสบอุบัติเหตุบางอย่างทำให้ต้องผ่าตัดไตออกหนึ่งข้าง หลังจากนั้นหมอก็บอกว่า ให้แม่พักอยู่บ้าน ไม่ให้ทำงานที่ต้องใช้แรงเยอะ ไม่ทำงานนานเกินไป เพราะตอนนี้แม่เหลือไตอยู่ข้างเดียว จึงต้องดูแลรักษามันให้ดีๆ
แต่แล้วโชคก็ไม่เคยเข้าข้างแม่เลยสักครั้ง แม่เพิ่งจะมาตรวจเจอก้อนเนื้อมะเร็งอยู่ตรงไตที่เหลือข้างสุดท้าย
แม่ไม่ได้บอกใครเลย ขอโทษนะ
หมอที่เป็นคนตรวจแม่วันนั้น เขาบอกให้แม่ตัดก้อนเนื้อนั้นออก เพราะถ้าตัดก้อนเนื้อตอนนั้นจะยังสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ตามปกติ
แต่แม่เลือกที่จะไม่ตัดออก ไม่รักษา จนก้อนเนื้อนั้นมันโตขึ้นเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้
ถ้าแม่ยังมีอยู่ต่อไป คงจะมีโรคผุดออกมาจากร่างกายแม่เรื่อยๆ อาจจะเป็นโรคที่ร้ายแรงกว่านี้ หรือเป็นโรคติดต่อร้ายแรงจนทำให้พ่อกับลูกต้องลำบากไปกับแม่ด้วย
ขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริง ไม่ว่าจะเรื่องนี้หรือเรื่องไหนๆ
ขอโทษที่เก็บไว้คนเดียวมาตลอด
แต่แม่ก็มีความโชคดีอยู่บ้าง
โชคดีที่ได้มาเจอพ่อ โชคดีที่มีลูกที่ชื่อจอมขวัญ โชคดีที่คนที่แม่รักทั้งสองคนมีเพื่อน มีคนชอบ มีคนเกลียดน้อย
ขอบคุณที่เป็นความสุขของแม่
ฝากบอกคุณยายของลูกด้วยว่า แม่ขอโทษที่ใช้ชีวิตมาได้แค่นี้ และถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ต่อไปก็คงจะเป็นภาระให้กับครอบครัว แม่อยากให้คนที่แม่รักทั้งสองคนมีความสุขมากที่สุด ไม่ต้องกังวลอะไรที่อยู่เบื้องหลัง และเดินหน้าทำในสิ่งที่ชอบ
สิ่งที่แม่อยากบอกกับพ่อเป็นครั้งสุดท้าย
สิ่งที่แม่อยากบอกกับพ่อเป็นครั้งสุดท้าย แม่ไม่เคยรักพ่อน้อยลงเลย แม่หลงรักผู้ชายคนเดิมทุกวัน รักมากขึ้นทุกวัน ในวันที่พ่อขอแต่งงานกับแม่ แม่อยากจะรีบไปใส่ชุดแต่งงานตอนนั้นเลย อยากให้วันแต่งงานเป็นวันพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ
วันแรกที่พวกเรารู้ว่ามีลูก พ่อก็แทบป่าวประกาศให้โลกรู้เลยล่ะ ใครมองก็รู้ว่าพ่อเห่อลูกขนาดไหน แต่พอลูกโตเป็นสาว พ่อก็เปลี่ยนไปทำหน้าโหดเหมือนรอดักต่อยใครก็ตามที่จะมาจีบลูก
พ่อก็ลดอาการนี้ลงบ้าง เดี๋ยวลูกจะอยู่เป็นโสดตลอดไปหรอก
และส่วนสุดท้ายนี้ คือสิ่งที่แม่อยากจะบอกกับจอมขวัญ ลูกสุดที่รักของแม่ ลูกอยากรู้ไหมว่าชื่อแรกของลูกที่พวกเราตั้งชื่อว่าอะไร ถึงลูกจะไม่อยากรู้ แม่ก็จะบอกอยู่ดี เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่แม่จะได้มานั่งเขียนแบบนี้แล้ว
แตงโม นั่นคือชื่อแรกที่พวกเราตั้งให้กับลูก เพราะตอนที่แม่แพ้ท้อง แม่กินได้แค่แตงโม บางครั้งแม่ก็กินแตงโมกับข้าวสวย มันอาจจะดูไม่ค่อยเข้ากันสักเท่าไร แต่ก็ใช้ได้อยู่นะ
แต่ไม่ว่าลูกจะชื่อแตงโมหรือจอมขวัญ ลูกก็คือลูกของแม่
ถ้าหลังจากนี้คิดถึงแม่ ให้หันหน้าเข้ากระจกแล้วยิ้มกว้างๆ เพราะลูกคือเลือดเนื้อของแม่ ร่างกายของลูกเคยอยู่ในท้องของแม่
และถ้าคิดถึงอ้อมกอดของแม่ ให้กอดตัวเองแน่นๆ และถ้าคิดถึงอ้อมกอดของแม่ ให้กอดตัวเองแน่นๆ เพราะร่างกายของลูกก็คือร่างกายของแม่ แม่ทิ้งเศษเสี้ยวเลือดเนื้อไว้ที่ร่างกายของลูก
และสิ่งสุดท้าย
แม่ไม่อยากเขียนคำนี้ลงไปเลย
ลาก่อนนะ ขอบคุณที่ลูกเกิดมา ขอบคุณที่ลูกโตมาอย่างดี แต่แม่มาส่งได้แค่นี้
“ถ้าแม่จะเขียนยาวแบบนี้ ทำไมแม่ไม่มาบอกต่อหน้าละ”
ประโยคสุดท้ายบนหน้ากระดาษนั้น ดูจากรอยยุ่ยตรงนั้นเหมือนจะเขียนแล้วลบอยู่หลายครั้ง
ฉันอ่านบันทึกบทสุดท้ายของแม่เสร็จแล้ว แต่น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหลสักที ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน แต่พอรู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว และเสียงสะอื้นยังดังอยู่เรื่อยๆ ด้วย
ไม่รู้ทำไมแม่ถึงมีความคิดแบบนั้น ทำไมถึงคิดว่าตัวเองต้องกลายเป็นภาระของคนในครอบครัว ไม่ว่าแม่จะเป็นโรคอะไร หรือกลายเป็นอะไร ฉันก็จะหาทางรักษาสิ่งที่แม่เป็นอยู่ให้ได้
แต่แม่กลับมาทิ้งพวกเราแบบนี้
ถึงแม่จะบอกว่าถ้าคิดถึงให้กอดตัวเองแน่นๆ แต่ความรู้สึกคิดถึงไม่เคยเลือนหายไปสักครั้ง ต่อให้กอดตัวเองอีกสักกี่ครั้งก็ไม่เหมือนกับอ้อมกอดของแม่เลยสักครั้ง
พ่อก็คงรู้สึกเหมือนกันกับฉัน ครอบครัวเราควรจะต้องอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไรก็จะผ่านไปให้ได้
ฉันไม่เคยมองแม่เป็นภาระของครอบครัวเลย ถ้าปัญหาทั้งหมดมันเริ่มมาจากสถานะการเงิน ในอนาคตฉันจะเดินลุยอุปสรรคต่างๆ ไปเป็นเศรษฐีที่แม่ใฝ่ฝันให้ได้
ถ้าปัญหามันเริ่มจากโรคร้ายที่แม่ต้องเผชิญ ฉันจะหาทางแก้ไขและรักษามันให้หายเป็นปลิดทิ้ง ไม่ว่าสิ่งนั้นจะแลกด้วยชีวิตของฉันก็ตาม
แต่ฉันต้องอยู่ในโลกที่ไม่มีแม่อีกแล้วจริงๆ เหรอ
พาฉันกลับไปได้ไหม กลับไปโลกเดิมที่ฉันจากมา โลกที่แม่ยังอยู่ ฉันจะกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดเอง
“โชคชะตาอย่าเล่นตลกกันแบบนี้สิ พาฉันกลับไปเถอะ”