การแต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จัก แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักกัน มันเจ็บแบบนี้นี่เอง เพราะไม่มีสถานะอะไร นอกจากเป็นเมียตัวแทน
ชาย-ชาย,ดราม่า,ไทย,ครอบครัว,ผู้ใหญ่,เมียเด็ก,กุหลาบดิน,ดราม่า,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พอพีรฉัตรเดินมาหาผู้เป็นบิดาที่ห้องอาหาร ก็พบว่ามีคุณอาทิตย์นั่งรออยู่กับพ่อแล้ว
“พ่อทิตย์สวัสดีครับ มานานหรือยังครับ”
คุณอาทิตย์หันมาหาร่างบางของลูกสะใภ้ทันที
“พ่อเพิ่งมาถึงนี่เองลูกว่าจะมาหาเพื่อนดื่มสักหน่อย ไม่นึกเลยว่าจะลาภปากได้ทานอาหารฟรีของโรงแรมดังระดับ 6 ดาว และเจ้าของโรมแรมมาทำอาหารให้ทานเอง 555” คุณอาทิตย์แซวลูกสะใภ้คนโปรด
“เป็นไงบ้างลูก ทำงานสนุกไหมเหนื่อยหรือเปล่า”
“สนุกครับ งานเยอะจนหายเหงาเลย” ร่างบางยิ้มตาหยี
“พ่อๆ ชิมอาหารดูนะครับพรีนอยากรู้ว่าต้องปรับปรุงอะไรบ้าง”
“แค่เห็นหน้าตาก็ไม่กล้าทานเลยลูก” คำพูดของพ่อสามีที่หวังดีกับพีรฉัตรมาตลอดทำเอาคนฟังใจแป้วไปเลย
“ที่พ่อว่าไม่กล้าทานไม่ใช่อะไรนะลูก มันสวย มันดูดีมาก เดี๋ยวพ่อถ่ายรูปไว้หน่อยนะเดี๋ยวจะโพสต์โปรโมทซะหน่อย เดี๋ยวชิมรสชาติก่อนนะ ฮือ มันอร่อยมากลูก ว่าคุณฉัตรทำกับข้าวอร่อยแล้วนะ น้องพรีนแซงแม่มาเลย ไอ้พลมึงลองชิมดู เดี๋ยวว่ากูโม้” พ่อคุณอาทิตย์พูดก็ทำให้คนทำปราบปลื้มยิ้มหวานเลย และหันมารอลุ้นจากคนเป็นพ่ออีก
“อือ ใช่รสคล้ายๆ ของคุณฉัตร แต่อร่อยกว่าลูก พ่อว่าห้องอาหารของโรงแรมเรากลับมาบูมอีกแน่เลย”
“จริงหรือครับ ขอบคุณกำลังใจจากคุณพ่อทั้งสองนะครับ”
ทั้งสามคนก็พากันทานอาหารด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย
ส่วนนิลกาฬ คุณหมอหนุ่มเดินเข้าในบ้านช่วงค่ำหลังเลิกงาน พอเข้ามาถึงห้องโถงรับแขกปกติจะพบพ่อเขานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟารอเวทาทานข้าว แต่วันนี้ไม่เจอ บ้านก็เงียบๆ พอดีป้าสายบัวแม่บ้านเดินเอาน้ำเย็นมาเสิร์ฟเหมือนทุกวัน
“คุณพ่อยังไม่กลับมาเหรอครับป้าบัว บ้านเงียบจัง” ที่จริงก็อยากจะถามถึงอีกคนด้วยแต่ไม่กล้า
“อ๋อ คุณท่านบอกว่าจะไปทานข้าวกับคุณจุมพลและก็คุณพรีนค่ะ” สายบัวตอบร่างสูง ที่จริงก็คงอยากจะถามถึงภรรยาด้วยแน่เลยเพิ่งแต่งงานกันนี่คงจะเขิน
“คุณนิลอยากทานอะไรคะวันนี้ ป้าบัวจะได้ทำให้”
“เอาอะไรง่ายๆ ก็ได้ครับป้าบัว ทานคนเดียว แค่ต้นยำ ไข่เจียวก็ได้ครับ”
คนเหมือนอารมณ์ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวบอกแม่บ้านเสียงเหมือนงอน โถ พ่อคุณของป้า
“งั้นคุณนิลรอแปล๊บนึงนะคะ ป้าทำแปลบเดียว”
“น้องพรีนขึ้นไปพักผ่อนเถอะลูก เดี๋ยวพ่อก็จะไปพักเหมือนกัน”
“ครับคุณพ่อ งั้นพรีนขออนุญาตนะครับ ราตรีสวัสดิ์นะครับ ”
เสียงบิดาและภรรยาในนามคุยกันก่อนที่จะแยกย้ายกัน ทำให้คนที่กำลังจะเปิดประตูออกมายั้งมือไว้ก่อน แค่แง้มๆพอให้ได้ยินเสียง คุณพ่อเค้าเดินแยกไปทางห้องนอนส่วนพีรฉัตรแยกมาอีกฟากของคฤหาสน์ ร่างบางกำลังจะเดินผ่านห้องสามีประตูก็เปิดออกมาก่อน ทำให้ขาเรียวหยุดชะงักด้วยความตกใจ เพียงครู่เดียวก็ก้าวขาเดินต่อไปที่ห้องตัวเอง ทำให้คนที่จะเดินออกมาจากห้องเห็นการแต่งตัวของร่างบาง เอ๊ะ ทำไมถึงใส่สูทหรือว่าไปออกงานอะไรมา แต่เมื่อตอนค่ำป้าบัวบอกภรรยาของเขาไปทานข้าวกับพ่อๆ ทั้งสองนี่ ทำไมถึงแต่งตัวเป็นทางการขนาดนั้น พออยู่ในชุดสูทสีดำอีกคนก็น่ามองดูดีมาก
เช้าของอีกวันพ่อสามีกับลูกสะใภ้ก็นั่งทานข้าวเช้าฝีมือของพีรฉัตรสองคนอีกเช่นเคย ส่วนร่างสูงที่กำลังจะเผลอเดินเข้าห้องอาหารมาด้วยความเคยชิน พอเห็นคนบนโต๊ะอาหารเลยเก้อ
“อ้าว เจ้านิลมาแล้วเหรอ ทำไมวันนี้ตื่นสายล่ะ มาทานข้าวต้มเร็วฝีมือน้องพรีนลูกสะใภ้พ่อเอง อร่อยมากกินแล้วแกจะติดใจ” คุณอาทิตย์สายตาไวรีบเรียกลูกชายให้มานั่งทานข้าวด้วยกัน ร่างสูงเลยจำใจต้องก้าวยาวๆ มานั่งฝั่งตรงข้ามภรรยา แต่เดี๋ยวเสียฟอร์ม เลยเรียกป้าสายบัว
“ป้าบัวครับ วันนี้ผมไม่รับข้าวนะครับ ขอกาแฟดำกับขนมปังปิ้งคู่เดียวก็พอครับ”
“ค่ะ คุณนิล”
“นึกว่าจะทานข้าวต้มฝีมือเมียซะอีก ทำไมวันนี้กินกาแฟล่ะ”
ผู้เป็นพ่อถามเพราะผิดวิสัย ปกตินิลกาฬจะต้องทานอาหารตอนเช้าแล้วยังบังคับให้ท่านทานด้วย เพราะคุณหมอลูกบอกว่าอาหารเช้าสำคัญที่สุด จากนั้นพ่อลูกก็จะทานมื้อเช้าก่อนไปทำงานกันทุกวัน วันนี้ทำไมมาแปลกปกติจะกินกาแฟช่วงบ่ายนี่นา ส่วนร่างบางที่นั่งทานข้าวเงียบอยู่ฝั่งตรงข้ามก็รู้สึกไม่ดีเพราะเหมือนอีกคนจะปฏิเสธทุกอย่างท่ีเขาทำ และไม่อยากอยู่ในที่ที่มีเขาอยู่ พอทานได้สักครู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นร่างบางรับสายและขอเจ้าสัวลุกจากโต๊ะออกไป ร่างสูงมองตามอีกคนที่เดินออกไปโดยท่ีไม่ทักทายเขา ไม่มองเขาเลย ตอนออกไปก็บอกพ่อเขาคนเดียวแล้วก็เดินออกไปเฉยเหมือนไม่มีเขาในนั่งอยู่ตรงนี้ และดูการแต่งกายวันนี้ก็เป็นชุดสูทอีกเหมือนเดิม แล้วร่างบางจะแต่งสูทไปไหนทุก วัน ร่างสูงรีบดื่มกาแฟให้หมดและเดินตามคนก่อนหน้าที่เดินออกไป เพราะอยากจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไปไหน เล่นเอาประมุขของบ้านเห็นแล้วขำคนท่าเยอะอยากรู้แต่ไม่อยากถาม หาคำตอบเองแล้วกันนะลูกชายพ่อก็จะไม่บอก ให้แกอยากรู้จนอกแตกเลย
พอเดินตามร่างบางออกมา ก็เห็นร่างบางเปิดประตูรถด้านคนขับและขับออกไป ทำเอาเขาอยากรู้เลยว่าใครขับรถคันนี้มาและทำไมถึงสลับให้ภรรยาเขาขับ แล้วอีกคนที่ไปโตที่เมืองนอกมาจะรู้จักเส้นทางในกรุงเทพได้อย่างไร เดี๋ยวก็เกิดอุบัติเหตุหรอก ไม่ได้เป็นห่วงคนขับแต่ห่วงคู่กรณี
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่นิลกาฬโดนเพื่อนสาวที่เคยเรียนแพทย์ที่ต่างประเทศด้วยกันมา ลากมาทานอาหารที่โรงแรมของพ่อตา เพราะเจนิตาเพื่อนสาวที่เคยเป็นเพื่อนชายมาก่อน ก่อนจะกลายพันธุ์มาเป็นเพื่อนสาวอย่างเต็มตัว ตอนมันเป็นเจนวิทย์มันก็หล่อผิวขาว พอมันเป็นเจนิตามันไปผ่าตัดไปศัลยกรรมมาทั้งตัวสวยซะจนผู้หญิงแท้ๆ อิจฉาเลย นางใช้ชีวิตอยู่กับสามีรวยที่เมืองนอกตั้งแต่เรียนมาจบ เพิ่งได้กลับมาเมืองไทยตอนสมัยเด็กเคยมาทานอาหารที่โรงแรมนี้จำได้ว่าอร่อยมาก อาทิตย์ที่แล้วก็ไปลากเอาหมอหล่อเพื่อนสนิทให้ขับรถมารับและมาทานเป็นเพ่ื่อน อร่อยสมใจที่อยากทาน วันนี้เจนิตาจึงไปลากเพื่อนมาอีกครั้ง
“นิลมึงลองแกงนี้ดูเนี่ยเค้าเรียกว่า แกงรัญจวน อร่อยมากของแท้ต้องมาทานที่นี่ที่เดียวนะมึง กูว่าวันนี้อร่อยกว่าอาทิตย์ที่แล้วที่เรามาอีก การจัดจานก็ดูดีน่ากินมาก มึงคิดเหมือนกูไหม เออว่าแต่วันนี้ดูไปรอบๆ เหมือนเค้าจัดโต๊ะจัดมุมใหม่ไหมว่ะ มันดูดีไปหมดเลยมึง”
คนช่างสังเกตบอกอีกคนที่กินไม่พูดไม่จา เขาเห็นด้วยกับเพื่อนทุกอย่างเลย มันบ่นตั้งแต่เขาปฏิเสธมันตั้งแต่ตอนแรกว่าจะไม่มา แต่ไอ้เจนมันบอกห้ามปฏิเสธเพราะตอนนี้กว่าจะเข้ามาทานได้ต้องจองคิวก่อนถ้าจะเดินวอล์คอินเข้ามาถ้าโต๊ะไม่ว่างช่วงนั้นก็อดไป เขาเลยต้องมากับมันไม่ง้ันโดนมันงอนยันลูกบวช เออ แต่เราไม่มีลูกนี่นาน่าจะปล่อยให้มันงอนไป ไม่น่ามากับมันเลย
“เอ๊ะ อันนี้ไม่ได้สั่งนะคะ” เสียงเพื่อนรักท้วงพนักงานเมื่อเอาอาหารที่สั่งเพิ่มมาเสิร์ฟ
“เอ่อ จานนี้ใช้ลูกค้าได้ลองชิมฟรีครับ พอดีเป็นช่วงโปรโมชั่นของทางห้องอาหารของเรา ถ้าลูกค้าติดใจสามารถสั่งขนาดปกติได้ครับ” การตลาดดีแท้ๆ พ่อตากู หมอหนุ่มคิด
“เค้าเรียกว่าอะไรอ่ะคะ มันดูน่าทานมาก” เจนิตายังถามต่อ เพราะหน้าตามันน่าทานมากเหลืองอร่ามไปทั้งจาน น่าถ่ายรูปอัพทางโซเชียลมาก
“จานนี้คือ หมูสร่ง ครับ เป็นอาหารไทยโบราณที่หาทานยากครับ” พอพนักงานเสิร์ฟกลับไปเจนิตาก็รีบให้ร่างสูงถ่ายรูปของตัวเองกับอาหารอัพทางโซเชียลเพื่ออวดสามีที่อยู่เมืองนอก ก่อนจะลงมือทานด้วยความอยากลอง
“อืม ไอ้นิลมึงไม่ต้องกินนะอันนี้”
“ทำไมอ่ะ”
“กูหวง มันมีน้อย แม่งโครตอร่อยจนอยากจะเห็นหน้าคนทำแล้วเนี่ย”
“เอามากูชิมอันนึง ถ้าอร่อยก็ซื้อไซส์ปกติให้เลย”
“จริงนะ อ่ะกูแบ่งให้อันนึง”
พอนิลกาฬจิ้มหมูสร่งมาทานหนึ่งลูกก็รู้สึกว่ามันกรอบมันอร่อยมาก เลยต้องสั่งไซส์ปกติมาคืนเจนิตา พอได้ของกินถูกใจเพื่อนรักอย่างเจนิตาก็เรียกเพื่อนมานั่งข้างๆ เพื่อที่จะถ่ายรูปอัพอัพโซเชียลด้วยกันอีกครั้ง เป็นจังหวะเดียวกันที่พีรฉัตรเดินออกมากับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง ทำให้ร่างบางเห็นภาพที่สามีกำลังน่ังตัวชิดกันกับสาวสวยคนเดิมที่มาทานด้วยกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเป็นภาพที่ใครๆ เห็นก็รู้ว่าทั้งสองเป็นคู่รักมาออกเดตกันเห็นแล้วมันหน่วงๆหัวใจยังไงไม่รู้ ส่วนร่างสูงที่ไม่คิดว่าจะเจอภรรยาคนสวยที่นี่ก็ชะงักค้างทำอะไรไม่ถูก ไม่แม้แต่จะทักทายหรือขยับห่างจากเพื่อนรัก จนภรรยากับผู้ชายคนนั้นที่มาด้วยกันเดินพ้นห้องอาหารไปแล้ว นี่ภรรยาเขาถึงขนาดพาชายหนุ่มคนอื่นมาทานข้าวที่นี่เลยเหรอ ไอ้หนุ่มนั่นท่าทางเอาอกเอาใจคนหน้าสวยของเขา ทำให้คนโดนเอาใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทีกับผัวไม่เคยยิ้มไม่เคยคุยกันเลยยกเว้นวันที่แต่งงานกัน แล้วไอ้หนุ่มคนนั้นมันเป็นใครเกี่ยวข้องอะไรกับเมียเขา ใช่คนที่มารับที่บ้านทุกวันหรือเปล่านิลกาฬมีคำถามที่ยังไม่มีคำตอบมากมายในหัว จนอยากจะลุกไปกระชากแขนเรียวของอีกคนมาตอบคำถามของเขาเลยที่เดียว
“ขอบคุณ คุณพอร์ชด้วยนะครับที่เอาเอกสารมาให้เซ็นถึงที่ และยังมาอุดหนุนทางห้องอาหารอีก ถ้าอาหารอร่อยไม่อร่อยยังไงรบกวนคุณพอร์ชคอมเม้นท์บอกมาได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ”
พีรฉัตรเดินมาส่งศรัณย์ภัทรหรือพอร์ชเจ้าของโชว์รูมรถที่ตัวเองไปจองรถไว้กับคุณจุมพลวันนั้น วันนี้คุณพอร์ชโทรมาแจ้งว่าเซ็นเอกสารไม่ครบเลยอาสาเอามาให้เซ็นถึงที่และถือโอกาสมาอุดหนุนห้องอาหารเพื่อทานข้าวเที่ยงด้วย และที่ทำไปเป็นข้ออ้างทั้งหมดที่จริงศรัณย์ภัทรถูกใจเจ้าของร่างบางหน้าตาดีที่เข้าไปติดต่อซื้อรถที่โชว์รูมของเขาตั้งแต่วันนั้น แล้วแต่ยังคิดไม่ออกว่าจะติดต่อยังไงไม่ให้น่าเกลียด ก่อนที่จะลงมือจีบ
“ไม่เป็นไรครับ ถ้ายังไงมะรืนรถน่าจะมาถึงแล้ว เดี๋ยวผมโทรมาแจ้งคุณพรีนอีกทีนะครับ งั้นวันนี้รบกวนคุณพรีนแค่นี้นะครับ สวัสดีครับ”
หลังจากส่งเจ้าของโชว์รูมรถหรูเสร็จพีรฉัตรก็ขึ้นลิฟต์ไปห้องทำงานของพิมพ์ชนกเลย เขาไม่อยากกลับไปห้องอาหารอีกไม่อยากไปเจอสามีนั่งกระหนุงกระหนิงอยู่กับคนอื่น ถึงแม้เขาจะไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกันตามที่ได้ตกลงกันไว้ แต่นิลกาฬก็ควรที่จะ ให้เกียรติเขามากกว่านี้ไม่ควรที่จะพาคนรักมาเย้ยกันถึงถิ่นขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ว่านี่เป็นโรงแรมในเครือของครอบครัวศิริวงศ์ไพโรจน์ ถ้าไม่เจอเขาก็ต้องมีโอกาสเจอคุณจุมพลคุณพ่อของเขา แสดงว่านี่นิลกาฬคงตั้งใจที่จะเปิดตัวโลกอีกใบของเขาให้ทุกคนได้รู้ มันคงใกล้เวลาที่จะแยกทางกันแล้วซินะ
“นิล นั่นเมียมึงใช่ป่ะ กูว่าเขาต้องเข้าใจกูกับมึงผิดแน่เลยเชื่อกู มาทรงนี้แล้วกูดูออก”
“เออ คนที่กูแต่งงานด้วยนั่นแหละชื่อพีรฉัตร เข้าใจผิดก็เรื่องของเค้าเถอะมึง มึงไม่่เห็นหรือไงเค้าก็มากับหนุ่มหล่อเหมือนกัน ไม่เห็นต้องแคร์”
เออ ไอ้คนไม่แคร์์กูเห็นมึงเผลอมองเค้าเดินไปจนสุดลูกกะตา แล้วยังมานั่งทำหน้ายักษ์เบ่งขี้อีกตอนนี้ ก็นะเมียมึงหน้าสวยหวานขนาดนั้นถ้ากูเป็นสายรุกกูก็จะจีบวะ เจนิตาหรือเจนวิทย์คิดในใจ
“เออจริงซินี่มันโรงแรมครอบครัวเมียมึงนี่หว่าไอ้นิลกูก็ลืมไป รู้งี้กูแสดงตัวกับเพื่อนสะใภ้ก็ดี กูจะได้ไม่ต้องโทรมาจองโต๊ะให้ลำบากเวลาจะมากิน เผลอๆ กูได้ส่วนลดด้วย” เจนิตาเพิ่งนึกออก ไอ้นิลเอ้ยกูพลาด คนสวยคิดแล้วเสียดาย
