การแต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จัก แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักกัน มันเจ็บแบบนี้นี่เอง เพราะไม่มีสถานะอะไร นอกจากเป็นเมียตัวแทน
ชาย-ชาย,ดราม่า,ไทย,ครอบครัว,ผู้ใหญ่,เมียเด็ก,กุหลาบดิน,ดราม่า,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“คุณพรีนคะ ป้ามา อุ๊ย คุณนิล”
ป้าสายบัวร้องอุทานตกใจที่คนที่มาเปิดประตูเป็นนิลกาฬ ส่วนคนที่ป้าสายเรียกเห็นรางๆ ว่านอนอยู่ที่เตียง แหม! คุณนิลกับคุณพรีนทำเป็นนอนแยกห้องกันแต่สุดท้ายก็มาจู๋จี๋กันอยู่ดี
“ว่าไงครับป้าบัว” คนตัวสูงเอ่ยถามป้าบัวเสียงหงุดหงิด สงสัยป้าบัวมาผิดเวลามากวนเวลาจู๋จี๋
“เอ่อ พอดีป้านัดกับคุณพรีนไว้ว่าจะทำม้ือเย็นกันค่ะป้าเลยมาตาม ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรค่ะ เชิญคุณนิลกับคุณพรีนตามสบายเลยนะคะ ป้าบัวไม่กวนแล้ว” ป้าสายบัวกำลังจะหันหลังกลับ
“ป้าบัวครับ รอพรีนด้วยครับ เดี๋ยวพรีนจะลงไปพร้อมป้าบัว”
เสียงร่างบางเรียกมาจากในห้องป้าสายบัวจึงต้องหยุดรอ ส่วนคนร่างบางหลังจากจัดการแต่งตัวเรียบร้อยแล้วรีบออกมาจากห้องเพราะกลัวร่างสูงจะทำอนาจารกับตัวเองอีก
“ไหวเหรอ”
เสียงร่างสูงถามเพราะต้องการสื่อความหมายให้ป้าบัวเข้าใจผิด ซึ่งได้ผลดีเกินคาดป้าบัวคิดไปไกลว่าที่ร่างสูงของเจ้านายถามภรรยาน่าจะถามด้วยความเป็นห่วงเพราะอาจจะเพิ่งผ่านกิจกรรมรักกันมา ส่วนคนถูกถามหน้าแดงเขินอายไปไม่ถูก จะถามบ้าอะไรอย่างนั้น
“ช่วยหลีกทางให้ผมด้วยครับ ผมจะลงไปทำกับข้าวกับป้าบัว”
นิลกาฬเลยเบี่ยงตัวออกเพื่อเปิดทางให้อีกคนผ่าน แต่พอร่างบางผ่านใกล้จะผ่านไป ร่างสูงก็ทำให้ทุกคนตาค้างคาดไม่ถึงโดยการก้มมาหอมแก้มนวลของพีรฉัตรฟอดใหญ่ ก่อนจะเดินหนีไปห้องของตัวเอง
“อุ๊ย ป้าบัวไม่เห็นอะไรนะคะ” ป้าสายบัวรีบใช้มือปิดตาห่างๆ แซว
“เอ่อ ไปกันเถอะครับป้าบัว” คนบ้ามาทำอะไรแบบนี้ พีรฉัตรแก้อาการเขินด้วยการรีบเดินนำหน้าหนีป้าบัวไปที่ห้องอาหารแทน
“กับข้าวอร่อยทุกอย่างเลยลูก ตั้งแต่หนูพรีนมาอยู่นี่พ่อเจริญอาหารทุกวันจนน้ำหนักขึ้นแล้วเนี่ย สงสัยต้องชวนพ่อหนูเพิ่มรอบตีกอล์ฟแล้ว วันนี้หลังจากที่หนูพรีนไปส่งนะมัวแต่คุยกันเลยไม่ได้ออกรอบเลย”
คุณอาทิตย์คุยกับลูกสะใภ้ระหว่านั่งทานข้าวเย็นกันโดยมีนิลกาฬนั่งทานอยู่ด้วยและเงี่ยหูฟังเงียบๆ วันนี้นับเป็นครั้งแรกที่เค้ามานั่งร่วมโต๊ะและทานอาหารที่ภรรยาเป็นคนทำ ฝีมือการทำอาหารของพีรฉัตรถึงขั้นดีมากอร่อยทุกเมนู เค้ามาสะดุดที่พ่อเขาบอกว่าหลังจากพีรฉัตรไปส่งที่สนามกอล์ฟแสดงว่าที่ร่างบางบอกเค้าว่าไปส่งพ่อเป็นเรื่องจริง แต่ก่อนไปส่งล่ะทำไมไปอยู่กับไอ้ตี๋นั่นได้
“แล้วพวกคุณพ่อกับยังไงกันครับ พรีนว่าจะไปรับเลยไม่ได้ไปเลยมัวแต่สนุกกับป้าบัวอยู่ในครัวจนลืมดูเวลา ต้องขอโทษคุณพ่อด้วยนะครับ” ลูกสะใภ้เอ่ยขอโทษพ่อสามีที่ไม่ได้ไปรับตามที่รับปาก
“พ่อตามคนขับรถไปรับ ส่วนพ่อหนูก็เหมือนกัน ไม่ต้องห่วงหรอก พวกพ่อต้องห่วงหนูมากกว่าขับรถกลับไปกลับมา รถป้ายแดงด้วยเกิดตำรวจหมั่นไส้เอา 555”
เฮ้ย รถป้ายแดงใครอีกล่ะ อย่าบอกนะว่าพ่อเค้าถึงกับซื้อรถป้ายแดงให้ลูกสะใภ้ มาอยู่ไม่ทันไร ขูดเงินพ่อเขาเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงคิด
“ตำรวจไม่มีทางได้จับพรีนหรอกครับ เพราะพรีนขับรถตามกฎทุกอย่าง”
“พรีนอย่าเพิ่งเอาดอกไม้ที่ไหว้แม่ย่านางออกนะลูกพระอาจารย์บอกให้ครบ 3 วันก่อน”
“ครับคุณพ่อ”
แสดงว่าพากันไปหาพระอาจารย์หลังจากไปถอยรถป้ายแดงมา แล้วมีใครไปด้วย อะไร ยังไงบ้างอยากรู้แล้วโว๊ย ร่างสูงกำลังนั่งคิดประติดประต่อเรื่องในหัว
“เป็นไงเจ้านิล กินไม่พูดไม่จาฝีมือทำกับข้าวเมียแกอร่อยใช่ไหม”
คุณอาทิตย์หันมาถามลูกชายบ้างที่เอาแต่กินข้าวเงียบๆ ไม่พูดไม่จา ทำเอาร่างสูงสะดุ้งที่จู่ๆ ก็โดนที่ถาม
“ก็พอกินได้ครับ ไม่ถึงกับแย่”
ชายหนุ่มตอบที่จริงมันอร่อยมากต่างหากแต่กลัวเสียฟอร์ม ไม่กล้าชม เพียงแค่ได้ยินคำว่าพอกินได้ ทำเอาคนทำอาหารถึงกับเสียกำลังใจแล้ว
“แค่พอกินได้เหรอ พ่อเห็นแกเติมข้าวจานที่ 2 แล้วนะ” ผู้เป็นพ่อท้วงลูกชายที่ดูจะอร่อยกับอาหารถึงกับเติมข้าวจานที่สองอย่างไม่รู้ตัว
“พอดีผมหิวครับ เมื่อเช้าทานข้าวไปนิดเดียวเอง” คนท่าเยอะยังหาข้ออ้างแก้เขินที่โดนพ่อจับได้ ที่จริงตัวเองก็ทานมือเที่ยงไปเมื่อบ่ายนี่เองอีก
“เมื่อเช้ายุ่งๆ พ่อกับน้องพรีนพากันรีบไปโชว์รูมเลยไม่ได้ให้พรีนทำอาหาร”
เค้ารู้แล้วแสดงว่าพ่อเค้าก็ไปที่โชว์รูมด้วยแต่ทำไมไอ้เวย์มันไม่เห็นบอกว่าพ่ออยู่ด้วยเสือกถ่ายรูปมาแต่เมียเขากับไอ้ตี๋นั่น เดี๋ยวมึงเจอกูซักฟอกไอ้หมาเวย์
“ไอ้หมาเวย์ มึงคุยได้ไหม” หลังทานมื้อเย็นเสร็จนิลกาฬก็ขึ้นมาโทรศัพท์หาเพื่อนรักสอบสวนพยานคนสำคัญ
“คุยได้มึงมีอะไร” เวทานนท์ถามเพื่อนกลับ
“รูปที่มึงถ่ายส่งมาให้กูน่ะ มึงถ่ายมาจากไหน ตอนไหน”
“รูปอะไรวะ”
“ไอ้ห่า รูปเมื่อเช้าเนี่ย”
“กูถ่ายมาจากโชว์รูมรถของคุณพอร์ชไง พอดีกูเห็นพ่อกับพ่อตามึงแล้วก็เมียมึงพากันมาออกรถป้ายแดงให้เมียมึง แต่เสือกไม่เห็นมึงมาด้วย กูเลยกลัวว่ามึงจะคิดถึงเมียเลยถ่ายรูปไปฝากมึงไง เห็นพ่อมึงบ่นว่าเมียมึงควักเงินเก็บมาซื้อรถเอง ไม่ยอมให้ใครออกให้ คันละตั้งสิบสองล้าน ไอ้ห่าไอ้ขี้งกแทนที่จะออกให้เมีย อูยยยย”
“มึงทำห่าอะไรอยู่ ถ้าพ่อกูอยู่ด้วยแล้วแม่งเสือกถ่ายไอ้ตี๋นั่นมาด้วยทำไม”
“กูจะถ่ายแค่เมียมึงแต่มันคงเป็นจังหวะที่คุณพอร์ชเค้าก้มไปใกล้พอดีโว้ย อย่าบอกนะว่ามึงหึงเพราะเข้าใจผิด 555 ยอมรับมาเถอะมึง กูจะบอกบุญมึงนะ ตอนกูถ่ายพ่อกับตามึงก็นั่งอยู่ข้างๆ อ๊ะ ซี๊ดดด แค่นี้นะมึงก็ไม่สะดวกคุยแล้ว เมียจ๋า เสียว” เวทานนท์รีบกดวางสายทันที
ไอ้หมาเวย์ ไอ้ห่า ไอ้ลามก เอากันกับเมียอยู่เสือกคุยสายกับกู แล้ววันหลังถ้ามึงจะถ่ายรูปแบบนี้ส่งมามึงไม่ต้องถ่ายมาให้กูเข้าใจผิดนะ แม่งฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียดเลยกู จะขอโทษเค้ายังไงเนี่ยเสือกด่าเค้าไว้เยอะ ไหนจะลวนลามเค้าอีก แต่เรื่องลวนลามไม่น่าจะเป็นไร เพราะเราถ่ายโทษด้วยการส่งเค้าถึงสวรรค์แล้วนี่ แค่คิดถึงจูบหวานๆ กลิ่นกายหอมๆ ไหนจะน้ำหวานนั่นอีก แค่นึกถึงนิลน้อยก็แข็งแล้ว ต้องปลอบใจมันด้วยแม่นางทั้งห้าแล้วซิถึงจะนอนหลับ
เช้ามาขณะที่คุณอาทิตย์กับพีรฉัตรกำลังจะทานอาหารเช้ากันตามปกติ ร่างสูงก็เดินเข้ามาในห้องอาหาร
“วันนี้คุณนิลรับขนมปังปิ้งกับไส้กรอกไข่ดาวเหมือนเดิมนะคะ”
ป้าสายบัวถามเจ้านาย เพราะที่ผ่านมาช่วงนี้คุณหมอนิลของป้าบัวเปลี่ยนแนวการทานอาหาร เมื่อก่อนทานข้าวต้มแต่ระยะนี้จะต้องสั่งเมนูขนมปังปิ้งไส้กรอกไข่ดาวตลอด ส่วนคุณผู้ชายกับคุณพรีนก็เป็นข้าวต้มฝีมือของคุณพรีนทุกวัน ทุกเช้าคุณพรีนจะลงมาทำข้าวต้มแต่เช้าแล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวค่อยลงมาใหม่ ข้าวต้มคุณพรีนหรืออาหารที่คุณพรีนทำอร่อยมากอร่อยทุกอย่างและคุณพรีนก็จะทำเผื่อคนงานทุกคนในบ้านด้วย
“วันนี้ขอเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันครับป้าบัว”
คำตอบของคุณนิลทำให้ป้าบัวยิ้ม และรีบตักข้าวต้มให้ร่างสูงทันทีเพราะกลัวจะเปลี่ยนใจ ส่วนคุณอาทิตย์ก็แอบงงลูกชาย ปกติไม่ยอมทานฝีมือของพีรฉัตรเลย มีเมื่อวานกับเช้านี้นี่แหละเกิดอะไรขึ้นหรือมันทำผิดอะไรมาแปลกๆ
“มาแปลกนะเจ้านิล ปกติพ่อเห็นกินแต่อาหารฝรั่ง จนนึกว่าเปลี่ยนสัญชาติแล้ว วันนี้ทำไมจะกินข้าวต้มล่ะ” อดไม่ได้ที่จะแขวะลูกชาย
“แหม่ พ่อพอดีวันก่อนไปเจาะเลือดตรวจร่างกายมา คอเลสเตอรอลกับไตรกลีเซอไรด์ขึ้นครับเลยต้องลดอาหารพวกนั้นซะหน่อย เป็นตัวอย่างที่ดีให้คนไข้ เดี๋ยวคนไข้ไม่เชื่อถือ”
ร่างสูงหาเหตุผลมาอ้าง จะกินทั้งทีต้องมีเชิงหน่อย พ่อจับผิดผมไม่ได้หรอกนะครับ ฮึ คำแรกที่ได้ลิ้มรสข้าวต้มฝีมือภรรยา ฮือ ทำไมมันอร่อยกลมกล่อมไปหมด มิน่าล่ะพ่อกับป้าบัวถึงชมจัง รู้อย่างนี้ไม่น่าฝืนกินไส้กรอกขนมปังทุกวันเลยตู
“อ้าว อิ่มแล้วเหรอลูก” คุณอาทิตย์ถามเมื่อเห็นร่างบางยกน้ำขึ้นดื่ม
“ครับคุณพ่อ พอดีวันนี้พี่ดาวโทรมาแจ้งว่ามีแขกมาพบตอนเช้าน่ะครับ พรีนก็เลยว่าจะรีบไปหน่อย ขออนุญาตคุณพ่อนะครับ”
“ไปเถอะลูก น้องพรีนขับเองใช่ไหมวันนี้หรือให้ลุงสนมานั่งเป็นเพื่อนด้วย ที่จริงให้พ่อนั่งไปเป็นเพื่อนก็ได้นะ พ่อจะได้ไปหาพ่อน้องพรีนด้วย”
“ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ วันนี้ลุงสนไม่ได้มาครับ พรีนเริ่มคุ้นเส้นทางแล้วและเปิดเนวิเกเตอร์ช่วยก็ได้ครับ เจอกันมื้อเย็นนะครับ พรีนขอตัวนะครับ”
ร่างบางอนุญาตประมุขของบ้านเสร็จก็เดินไปหยิบเสื้อสูทแล้วตรงไปที่รถใหม่ป้ายแดงของตัวเองทันที
“ ผมไปด้วย”
เสียงของนิลกาฬพูดขึ้นพร้อมกับเปิดประตูรถด้านข้างคนขับและแทรกตัวอัญเชิญตัวเองเข้าไปนั่งเรียบร้อย ร่างบางเจ้าของรถหันมามองทันที
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ออกรถซิ ผมจะนั่งไปด้วย”
“เพื่อ”
“คุณพ่อ ให้ผมมานั่งไปเป็นเพื่อนคุณ เพราะความอ่อนหัด มือใหม่หัดขับ พ่อเป็นห่วงกลัวเกิดหลง”
“ผมขับไปเองได้ครับ ก่อนหน้านี้ลุงสมให้ผมหัดขับมาสองสามอาทิตย์แล้วจนจำทางได้แม่นแล้วครับ ที่สำคัญรถผมมีเนวิเกเตอร์ไม่มีทางหลงเด็ดขาด ลงไปเถอะครับผมรีบไปทำงาน”
“ถึงจะรู้จักเส้นทาง แต่พ่อก็กลัวอุบัติเหตุ ขับออกไปเลยผมจะนั่งไปเป็นเพื่อนเงียบๆ ไม่กวนสมาธิคุณหรอก”
พีรฉัตรมองนาฬิกาเห็นว่าสายแล้วอีกคนยังไม่มีทีท่าว่าจะลง เขาไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ เลยเคลื่อนรถออกไปทำงานที่โรงแรมทันทีโดยมีร่างสูงของสามีนั่งไปด้วย
“แม่บัว เหมือนผมเห็นเจ้านิลมันขึ้นรถไปกับหนูพรีนใช่ไหม”
คุณอาทิตย์ถามแม่บ้านเมื่อเห็นลูกชายรีบทานข้าวแล้วก็ขอตัวไปทำงาน แต่ท่านเห็นว่าลูกชายลืมเสื้อสูทไว้เลยเดินตามออกมากับป้าสายบัวเพื่อที่จะเอาเสื้อมาให้ เลยเห็นตอนที่ลูกชายเปิดประตูรถของลูกสะใภ้แล้วขึ้นไปนั่งก่อนที่รถจะเคลื่อนออกไป
“เห็นเหมือนกันค่ะคุณท่าน เมื่อวานบัวเห็นมากกว่านั้นค่ะ อุ๊ย พูดแล้วเขิน”
“มีอะไรที่ผมตกข่าวเหรอ”
“ก็เมื่อวานน่ะซิคะ บัวขึ้นไปเคาะเรียกคุณพรีนลงมาทำอาหารเย็น แต่คนที่เดินมาเปิดประตูห้องคุณพรีนน่ะเป็นคุณนิล ที่สำคัญคุณพรีนเธอนอนถอดเสื้ออยู่บนเตียงค่ะ เขินจัง”
“จริงเหรอแม่บัว งั้นเราต้องฉลองกันหน่อยแล้ว”
