การแต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จัก แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักกัน มันเจ็บแบบนี้นี่เอง เพราะไม่มีสถานะอะไร นอกจากเป็นเมียตัวแทน
ชาย-ชาย,ดราม่า,ไทย,ครอบครัว,ผู้ใหญ่,เมียเด็ก,กุหลาบดิน,ดราม่า,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสัมพันธ์ของนิลกาฬกับพีรฉัตรสองสามีภรรยาดีขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองคนยังปฏิบัติกิจวัตรประจำวันเหมือนๆเดิม ตอนนี้ทั้งคู่นอนร่วมเตียงและทำรักกันทุกวันกว่าจะได้หลับได้นอนก็ค่อนคืน เช้ามาร่างสูงก็ขับรถไปส่งภรรยาที่โรงแรม เสร็จแล้วก็จะขับรถไปทำงานที่โรงพยาบาลต่อ ส่วนตอนเย็นก็จะมารับร่างบางที่โรงแรมและทานข้าวเย็นพร้อมกับพ่อๆที่ห้องอาหารฉัตรมณีของภรรยา ซึ่งตอนนี้ห้องอาหารเป็นที่ขึ้นชื่อมาก คนที่จะมาทานได้ต้องจองคิวกันนานมาก
ถึงความสัมพันธ์จะดีขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางพอจะรู้ใจตัวเองแล้วว่ารู้สึกกับสามีในทางที่ดีขึ้น อาจะถึงขั้นรักแล้วก็ได้ แต่ตัวของคุณสามีร่างบางไม่รู้ว่าจะคิดเหมือนกันกับที่เขาคิดหรือเปล่า เพราะนิลกาฬยังไม่เคยที่จะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาให้ได้ยินเลย ร่างบางก็ไม่อยากคิดไปเอง เขาต้องการความแน่ชัดและได้ยินจากปากของสามีเอง แต่รอนานหลายเดือนแล้วอีกฝ่ายก็ยังไม่เคยบอกเลย
ตอนนี้คุณพ่อจุมพลให้นักสืบตามหาพิมพ์ชนกจนเจอ และขอร้องให้พิมพ์ชนกกับสามีกลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน พิมพ์ชนกอายุครรภ์ย่างเข้าเดือนที่เก้าท้องแก่ใกล้จะคลอดแล้ว จึงให้อยู่ที่บ้านพร้อมกับอิทธิพลผู้เป็นสามี รอให้พิมพ์ชนกคลอดน้องเสร็จถึงจะให้สามีของพิมพ์ชนกมาเรียนรู้งานบริหารที่โรงแรมแทนพีรฉัตร ส่วนพีรฉัตรเองจะไปอยู่ดูแลในส่วนของห้องอาหารตามที่ชอบและถนัด
หลังจากที่นิลกาฬขับรถไปส่งภรรยาแล้วก็ขับรถมาโรงพยาบาลอย่างอารมณ์ดี เพราะก่อนมาเขาได้หาเศษหาเลยตอดนิดตอดหน่อยกับภรรยามาพอให้ชื่นใจ พอจอดรถเสร็จก็เดินขึ้นไปยังห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาลของตัวเองทันที
“สวัสดีดีค่ะ ท่าน ผอ.”
“ครับ สวัสดี”
ทักทายกับเลขาเสร็จ ร่างสูงก็เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานเพื่อเตรียมการทำงานต่อก่อนที่จะไปตรวจคนไข้
ก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูหน้าหน้าทำให้ใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังอ่านเอกสารอยู่เงยหน้าขึ้นมาทันที
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” เสียงเข้มเอ่ยถามเลขา
“คือ เอ่อ นกมีเรื่องจะเเจ้ง ท่านผู้อำนวยการ ค่ะ” เสียงของเลขาสาวตะกุกตะกัก
“พูดมาเลยครับ มีอะไร”
“คือ เอ่อ พอดีนกท้องค่ะ”
“ท้อง” เสียงของร่างสูงร้องอุทานด้วยความตกใจ
“ใช่ค่ะ ตั้งแต่วันนั้นตอนนี้ก็สี่เดือนกว่าเกือบห้าเดือนแล้วค่ะ ฮือ ฮือ ฮือ นกไม่รู้จะทำยังไงดี นกเครียดค่ะ”
เลขาสาวเสียงสั่น ร้องห่มร้องไห้สะอึกสะอื้น
“คะ คุณตรวจแล้วใช่ไหม ตรวจดีแล้วใช่ไหม”
ผู้อำนวยการโรงพยาบาลถามด้วยเสียงสั่นๆ นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย
“ตรวจแล้วค่ะ นี่ค่ะหลักฐาน”
เลขาสาวบอกพลางยื่นหลักฐานเชิงประจักษ์เป็นที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นขีดสองขีดให้คู่กรณีดู ถึงเขาจะเป็นหมอผ่าตัดด้านสมองแต่เขาก็พอรู้ว่าไอ้ที่ขึ้นสองขีดนี่คืออะไร
“ท่าน ผอ.จะให้นกทำยังไงดีคะ จะให้เอาเด็กออก หรือเก็บไว้”
“เก็บเด็กไว้เถอะ เค้าไม่ได้ผิดอะไร ส่วนเรื่องอื่นผมขอคิดก่อนว่าจะเอายังไง ตอนนี้คุณออกไปก่อน ผมต้องการใช้ความคิด แล้วก็โทรแจ้งที่ห้องตรวจผู้ป่วยนอกด้วยว่าวันนี้ผมไม่ลงตรวจ ให้หาคนแทนด้วย”
“ค่ะ ท่านผู้อำนวยการ งั้นนกขอตัวก่อนนะคะ”
หลังจากเลขาสาวออกจากห้องไป ตอนนี้นิลกาฬกำลังอยู่ในอารมณ์เครียดไม่อยากทำงานแล้ว แต่อะไรไม่สำคัญเท่าปัญหาที่กำลังจะตามมาเขาจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี เหตุเกิดเพียงแค่ครั้งเดียว ระหว่างเขากับฏัฐริกา หรือ นก เลขาของเขาที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงสามเดือนเอง เธอมาแทนเลขาคนเดินที่ลาออกไปกะทันหันเพราะตามสามีไปอยู่ต่างประเทศ เหตุเกิดเพียงเพราะเขาไม่ชอบใจที่โดนพ่อบังคับให้แต่งงาน ด้วยความโกรธและโมโหที่ทำอะไรไม่ได้ พอดีมีเพื่อนโทรมาชวนไปกินเหล้า เขาจึงตังสินใจไปกินเหล้ากับเพื่อนที่เรียนหมอมาด้วยกันจนเมาได้ที่เลยให้เพื่อนไปส่งที่คอนโดแต่ยังไงไม่รู้ภาพตัดมาตอนสายของอีกวันที่เขาตื่นแล้วมีร่างเปลือยของเลขาสาวนอนอยู่ด้วย พอก้มมองสภาพตัวเองก็พบว่าไร้ซึ่งเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวมใส่เหมือนกัน พอสอบถามเลขาสาวบอกว่าเขาเมามาก เพื่อนหมอที่ไปด้วยกันมีธุระด่วนพอดีบังเอิญเจอณัฐริกาที่ไปฉลองวันเกิดเพื่อนที่นั่นพอดี จำได้ว่าเป็นเลขาของนิลกาฬจึงวานให้มาพาเขามาส่งคอนโด แต่เลขาจำที่อยู่คอนโดของเขาไม่ได้เพราะเพิ่งเข้ามาทำงานเลยพามาที่ห้องของณัฐริกาเองและโดนเจ้านายปลุกปล้ำจนเช้ามาเป็นอย่างที่เห็น
ตอนนั้นนิลกาฬตกใจไม่คิดว่าจะเกิดแบบนี้กับตัวเองที่สำคัญเขาจำอะไรไม่ได้เลย และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเขากำลังจะแต่งงานถึงจะไม่เต็มใจแต่งก็เถอะก็ไม่กล้าขัดใจผู้เป็นพ่อ เขาเลยต้องตกลงกับเลขาโดยการให้เงินไปก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งและให้เลขาลาออกพร้อมกับไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้และบังคับให้กินยาให้เห็นต่อหน้า แต่เลขาขอทำงานต่อโดยที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบห้าเดือนแล้วและที่ผ่านมาหญิงสาวไม่เคยเรียกร้องอะไร ถึงแม้บางครั้งจะเข้ามาเหมือนอยากจะเอาใจเขาแต่พอเขาไม่เล่นด้วยก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นไปมากกว่านั้น
ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเขากับพีรฉัตรภรรยาคนสวยกำลังไปได้ด้วยดี เขารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ร่วมรักกับภรรยา รู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้กันได้ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน รู้สึกชอบที่นอนตื่นลืมตามาเจอหน้าสวยของร่างบางเป็นคนแรก ได้ทานอาหารฝีมือของภรรยาในทุกๆวัน แต่ตอนนี้เขากำลังมีลูกกับผู้หญิงอีกคน เขาไม่รู้ว่าถ้าร่างบางรู้จะว่ายังไง หรือเขาจะให้เลขาสาวอุ้มท้องจนคลอดแล้วเซ็นยกลูกให้เขาแล้วเขาเอามาเลี้ยงกับพีรฉัตรเป็นสร้างครอบครัวที่อบอุ่นพ่อแม่ลูกกันครอบครัวของเขาก็จะสมบูรณ์ขึ้นเพราะยังไงภรรยาเขาก็เป็นผู้ชายมีลูกให้ไม่ได้อยู่แล้ว คงต้องหาทางคุยกับร่างบางอีกทีก่อน
“คุณณัฐริกา เข้ามาพบผมข้างในหน่อยครับ”
ฝ่ายเลขาสาวเมื่อได้ยินเสียงอินเตอร์คอมจากห้องผู้อำนวยการสุดหล่อที่ตัวเองหลงรักก็รีบเข้ามาหาทันที สงสัยเหยื่อติดกับแล้ว ก่อนจะลุกเดินเข้าไปในห้องเจ้านาย หญิงสาวก็ได้ปลดกระดุมเสื้อลงมาอีกเม็ดเพื่อให้ดูเซ็กซี่ขึ้น แล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มในฝันทันที
“ขออนุญาตค่ะ ท่านผู้อำนวยการ.”
เลขาสาวได้เข้ามายืนอยู่ตรงหน้าของเจ้านายรูปหล่อแล้วตอนนี้ เธอทำเขินอายที่ผู้อำนวยการต้องรับผิดชอบเธอและลูกน้อยในครรภ์
“นั่งลงก่อน ผมมีเรื่องที่จะตกลงกับคุณ คือคุณก็รู้ใช่ไหมว่าผมแต่งงานแล้ว แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันเป็นเรื่องผิดพลาด ผมไม่อยากให้มีใครรู้ ผมให้คุณเก็บเด็กในท้องไว้ พอคุณคลอดและตรวจดีเอ็นเอแล้วเป็นลูกผมจริง ผมจะรับอุปการะและเซ็นเป็นพ่อเด็กเอง ส่วนคุณผมจะให้เงินก้อนไปลงทุนและขอให้คุณตัดขาดจากเด็กอย่าให้เขารู้ว่าคุณเป็นแม่เด็ดขาด ตั้งแต่นี้คุณไม่ต้องมาทำงาน ผมจะให้เงินเดือนคุณเหมือนเดิมเพิ่มเติมให้อีกเดือนละห้าหมื่นไว้ซื้อของบำรุงครรภ์ เดี๋ยวคุณช่วยลงประกาศหาเลขามาทำงานแทนคุณให้ผมด้วย เอาที่พร้อมทำงานเลย คุณจะว่ายังไง ตกลงไหม”
“เอ่อ ท่านผู้อำนวยการคะ ให้นกทำหน้าที่เลขาต่อก็ได้นะคะ นกไหวค่ะ นกอยากช่วยงานท่าน”
เลขาสาวพยายามที่จะทำงานต่อเพราะอยากอยู่ใกล้ผู้ชายที่ตนหลงรัก
“ไม่ต้องหรอกคุณกำลังท้องควรที่จะพักผ่อนดีกว่า ว่าแต่คุณฝากท้องหรือยัง”
“ยังเลยค่ะท่าน นกว่าจะรอปรึกษาท่านผู้อำนวยการก่อน”
“ดี ถ้างั้นวันนี้เดี๋ยวผมจะพาคุณไปฝากท้อง แต่ไม่ใช่ที่นี่นะ ขอเลือกที่ ไกลๆ หน่อยแล้วกัน”
ดีเหมือนกันที่ไม่ฝากที่โรงพยาบาลนี้ หญิงสาวไม่อยากให้คนอื่นล่วงรู้ความลับของเธอ
“ได้ค่ะ นกแล้วแต่ท่านจะเมตตาและเห็นสมควร”
“งั้นคุณออกไปจัดการประกาศหาเลขาตามที่ผมบอกก่อนอีกครึ่งชั่วโมงเราจะออกไปข้างนอกกัน”
