"ในห้วงอวกาศที่เต็มไปด้วยความลึกลับ มนุษยชาติจะรอดพ้นจากการสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ได้หรือไม่? เชิญร่วมติดตามการเดินทางอันแสนท้าทาย สู่ความจริงที่ยากจะคาดเดาใน 'Lost in the void วังวนอวกาศ'"
แฟนตาซี,ไซไฟ,ผจญภัย,ดราม่า,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ในห้วงอวกาศที่เต็มไปด้วยความลึกลับ มนุษยชาติจะรอดพ้นจากการสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ได้หรือไม่? เชิญร่วมติดตามการเดินทางอันแสนท้าทาย สู่ความจริงที่ยากจะคาดเดาใน 'Lost in the void วังวนอวกาศ'"
ผู้แต่ง
Isra
เรื่องย่อ
เรื่องย่อ: วังวนอวกาศ (Lost in the Void)
โลกพังทลายจากหายนะ “DEAD RED EARTH” มนุษยชาติกลุ่มสุดท้ายหนีขึ้นสู่สถานีอวกาศ T-TERRIA แต่ “นาโช่” เลือกที่จะอยู่บนโลกอันโหดร้ายพร้อมกับแมวคู่ใจ “แคท“ เขาต้องเผชิญกับการเอาชีวิตรอดในดินแดนรกร้าง ในขณะเดียวกันบนอวกาศ ทีมวิจัยค้นพบบางสิ่ง ที่อาจเป็นทั้งความหวังและภัยพิบัติ การต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดจากซากแห่งธุรีดินของโลก และการเผชิญหน้ากับความลับแสนอันตรายในห้วงอวกาศ จะนำไปสู่ชะตากรรมที่ไม่มีใครคาดคิด!
บทที่ 2 นาโช่ มนุษย์จากดาวโลก
Nacho: The Last Human of Earth
ฉากความฝันสีดำมืด
นาโช่ยืนอยู่ท่ามกลางความมืด กลิ่นควันฟุ้งกระจายอยู่รอบตัว เสียงฝีเท้าเบาๆ คล้ายกับบางสิ่งที่ไร้ตัวตน ขณะนั้นเสียงก็หนักแน่น! และหายไปอีกครั้ง! เขามองเห็นเงาที่เคลื่อนไหวไปมาอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกไม่สบายใจแผ่กระจายไปทั่วตัว เสียงหายใจหนักหน่วง และแหบแห้งดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเงานั้นรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่
นาโช่หันกลับไปมอง เงาสิ่งนั้นมีรูปร่างบิดเบี้ยว ร่างกายขรุขระและเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เหมือนจะหลอมละลายจากด้านใน กลายเป็นสิ่งที่ดูน่ากลัวและประหลาด แสงสีม่วงเรืองรองจากดวงตาที่แหลมคมของมันส่งความกลัวเข้าไปในใจของนาโช่ เขารู้สึกเหมือนกำลังจะจมลงในความมืด ทันใดนั้น หอกแหลมพุ่งออกมาจากเงานั้น นาโช่สะดุ้งสุดตัว!
ฉากในห้องนอน
นาโช่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อท่วมตัว หัวใจเต้นแรง ฝันนี้เปรียบเหมือนความกลัวที่สั่งสม หรือลางบอกเหตุอะไรบางอย่าง ขณะที่เขาพยายามหายใจให้ปกติ เขามองไปรอบๆ ห้องเก่าๆ ที่ร้อนอบอ้าว ความมืดทำให้ทุกอย่างดูอึดอัด ไฟฟ้าติด ๆ ดับ ๆ ไม่เสถียร
เขาเห็นเจ้าแมวของเขา "แคท" นอนเล่นอยู่บนผ้าห่มเก่าๆ ความน่ารักของมันทำให้นาโช่รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย "แค่ฝัน... สินะ" นาโช่พึมพำกับตัวเอง เขาพยายามลุกขึ้น แต่ไอร้อนในห้องทำให้รู้สึกเหนื่อยล้า นาโช่มองไปที่เครื่องปรับอากาศที่พังซ้ำแล้วซ้ำเล่า "พังอีกแล้วหรอ?" เขาบ่นออกมา ขณะที่เขาขยับไปดูที่เครื่อง "ฉันเหนื่อยจะซ่อมแกแล้วนะ"
นาโช่เปิดตู้เก็บอาหารอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่เห็นคือความว่างเปล่า เหลือเพียงซากกระป๋องเปล่า เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันไปมองเจ้าแคทที่นั่งอยู่บนโต๊ะ มองมาด้วยสายตาที่เหมือนจะบอกว่า "อีกแล้วสินะ"
"อีกแล้วหรอเจ้าแคท!" นาโช่หัวเราะเบาๆ พลางยิ้มมุมปาก แม้ในใจจะกังวลเรื่องเสบียง "ฉันต้องออกไปหาอาหารอีกแล้วสินะ"
ฉากนอกอาคาร
นาโช่เดินไปที่ Jetbike ข้างนอก เสียงเครื่องยนต์เริ่มทำงานอย่างเงียบๆ ลมเย็นพัดผ่านใบหน้า ทำให้เขารู้สึกพร้อมสำหรับภารกิจอันตรายข้างหน้า "ได้เวลาแล้วเจ้าแคท ไปหาอาหารกันเถอะ" เขาพูดกับเจ้าแคทที่กระโดดขึ้นมานั่งอยู่ด้านหลัง
ทั้งคู่ทะยานขึ้นไปในอากาศ มุ่งหน้าไปยังเมืองที่รกร้าง เมืองที่เคยมีชีวิตชีวาตอนนี้เหลือเพียงซากปรักหักพัง นาโช่พยายามมองหาซูเปอร์มาร์เก็ตที่อาจมีอาหารหลงเหลืออยู่
"ถ้าโชคดี... อาจเจออะไรบ้าง" เขาพึมพำ ขณะที่เร่งความเร็วของ Jetbike
ทันใดนั้น เสียงนกยักษ์ร้องดังจากที่ไกล นาโช่หันไปมองเห็นมันพุ่งตรงเข้ามาหาเขา เขาพยายามหลบ แต่มันเร็วเกินไป นกยักษ์ชนเข้ากับ Jetbike เขารู้สึกถึงเหงื่อที่ไหลไปตามหลังของเขา ขณะที่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นเครื่องจักรที่เขาพึ่งพาเสียการควบคุม
นาโช่พยายามลงจอด แต่แรงกระแทกทำให้เขากับเจ้าแคทกระเด็นลงจากเครื่อง เขาลุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด รู้ว่า Jetbike ไม่สามารถซ่อมได้ในทันที
เสียงฝีเท้าเหยียบทราย ซึค ๆ ของกลุ่มคนดังเข้ามาใกล้ นาโช่รู้ดีว่าเรื่องนี้จะไม่มีแค่นกยักษ์เท่านั้น
ฉากการเผชิญหน้ากลุ่มผู้รอดชีวิต
หลังจากที่เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา นาโช่จับใจความได้ทันทีว่าเรื่องนี้จะไม่จบเพียงแค่การต่อสู้กับนกยักษ์
ทันใดนั้น กลุ่มคน 3-4 คนในชุดสวมหน้ากากเก่าๆ โผล่เข้ามาจากซากปรักหักพังในละแวกใกล้เคียง พวกเขาเดินเข้ามาใกล้ด้วยท่าทีคุกคาม หนึ่งในนั้นยกปืนขึ้นมาจี้นาโช่
"แกมันทำให้พวกเราลำบาก!" หนึ่งในพวกนั้นตะโกนใส่เขา "แกขี่เจ้า Jetbike เฮงซวยของแกชนนกที่พวกเราเลี้ยงไว้ อาหารพวกเราเสียหายจนเละไม่มีชิ้นดี แกจะต้องชดใช้!"
นาโช่เหลือบตามองไปที่ซาก และ Jetbike ที่พัง เจ้าแคทที่นั่งอยู่ใกล้ๆ พวกมันเป็นสิ่งเดียวที่เหลือจากการหลบหนีและเอาชีวิตรอดในโลกที่ไม่เหมือนเดิมนี้ "ขอโทษที ฉันไม่รู้" นาโช่ตอบด้วยเสียงเย็นเยียบ เขารู้ดีว่าเหตุการณ์นี้ไม่จบลงง่ายๆ
ชายคนหนึ่งยิ้มเยาะ "ถ้าอย่างนั้น แกคงต้องให้เจ้าแมวของแก หรือไม่ก็เอาเจ้า Jetbike นี่มาแลกกัน ถ้าไม่ เราคงจะต้องเอาชีวิตแกไปแทน!"
นาโช่กำหมัดแน่น ขณะเขามองไปยังพวกคนเหล่านั้น แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร เสียงกระสุนแตกดังปังขึ้น พร้อมกับการยิงตอบโต้เริ่มขึ้นทันที เขาพลิกตัวหลบวิถีกระสุน และรีบดึงปืนจากกระเป๋าข้างลำตัว ก่อนจะยิงสวนไปที่หนึ่งในกลุ่มคนตรงหน้า เสียงระเบิดของอาคารเก่าดังขึ้น ตึกถล่มลงมารอบข้าง ฝุ่นและเศษซากกระจายไปทั่ว...