เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
แอคชั่น,ผจญภัย,แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,พระเอกหล่อ,เวทมนตร์,เวทมนต์,ปีศาจ,แอคชั่น,แอ็คชั่น ,แอ็คชั่น,แอ็กชัน,ต่อสู้,ย้อนเวลา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใครผิด..ที่ลิขิตชะตา
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น
ณ ป่าแห่งความทรงจำ
ลำแสงจากสวรรค์พุ่งทะลุผ่านท้องฟ้าอันหนาแน่น ฉีกผ่านม่านราตรีและขับไล่หมอกแห่งความหลงลืมที่ปกคลุม ต้นไม้โบราณยืนต้น สูงสง่า กิ่งก้านยอกย้อนเป็นปม ประดับด้วยตะไคร่น้ำ สะท้อนประกายระยิบระยับราวกับเพิ่งตื่นจากภวังค์อันยาวนาน
"คุณปู่นั่นคือแสงอะไรเหรอครับ ดาวตกยักษ์หรือเปล่าครับ?" เด็กน้อยชี้ไปยังแสงสว่างพร้อมเอ่ยถามคุณปู่
"โอ้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าชีวิตนี้จะได้เห็น..." เสียงอันสั่นเครือของปู่ดังขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน
"คุณปู่ร้องไห้ทำไมเหรอครับ?" เด็กน้อยเอียงคอถามด้วยความสงสัย ก่อนจะเดินเข้าหาคุณปู่ที่น้ำตาคลอเบ้า
"หลานเอย แสงนั้นไม่ใช่ดาวตก แต่คือ... ความหวังต่างหาก"
"ความหวังทำไมถึงตกจากฟ้าล่ะครับปู่?"
"เพราะบนฟ้าเป็นเพียงที่สถิตของความรู้ ความหวังนั้น ต่อให้รู้ ต่อให้คิด แต่หากไม่ลงมือทำ มันก็จะเป็นเพียงจิตนาการที่อยู่ในจิตสำนึกเท่านั้น"
"ผมไม่เข้าใจครับปู่"
"คนเราสักวันต้องเติบโตขึ้นใช่ไหมหลาน หลานเองก็เช่นกัน เมื่อโตขึ้น ความเชื่อที่เคยยึดมั่นอาจทำให้เสียใจ น้ำตาจะทำให้คุณค่าของมันลดน้อยลง เมื่อเราไม่เชื่อใจในตัวเอง ก็ต้องหาที่พึงทางใจอื่น ๆ ตัวตน (เจ้าของเรื่องราวนี้) คงได้รับคำแนะนำดี ๆ หรือมีครอบครัวและเพื่อนที่คอยให้กำลังใจในวันที่เขารู้สึกแย่ เขาจึงมีความหวัง"
"ตัวตนมีความหวัง... งั้นเหรอครับ" เด็กน้อยพึมพำคำพูดของปู่ ก่อนจะเงยหน้ามองแสงสว่างจากฟากฟ้าด้วยสายตาที่เปล่งประกาย