เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
แอคชั่น,ผจญภัย,แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,พระเอกหล่อ,เวทมนตร์,เวทมนต์,ปีศาจ,แอคชั่น,แอ็คชั่น ,แอ็คชั่น,แอ็กชัน,ต่อสู้,ย้อนเวลา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใครผิด..ที่ลิขิตชะตา
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น
ท่ามกลางความมืดมิดที่มืดมิด หลังจากที่ [โกหก] ถูกความหวังพาเข้าสู่หลุมมิติแห่งความเชื่อ ทุกอย่างกลายเป็นสีดำสนิท เสียงร้องของเขาถูกกลืนกินไปโดยความเงียบ เขาสูญเสียการรับรู้ รู้สึกเหมือนถูกห้วงลึกกลืนกิน
ไม่รู้ว่าเวลานานแค่ไหน ในที่สุด โกหก ก็รู้สึกตัวอีกครั้ง อาการปวดศรีษะอย่างรุนแรงบีบให้เขาต้องลืมตาขึ้นช้าๆ แสงสว่างจ้าแยงตา
เสียงพูดเบาๆ ดังขึ้น
"ฟื้นแล้ว แต่ยังไม่รู้สึกตัว"
โกหก พยายามขยับตัว แต่ร่างกายยังตอบสนองไม่ได้ สายตาของเขาพร่ามัว มองอะไรไม่ค่อยชัด แต่พอจะได้ยินเสียงพูด
"แน่ใจนะว่าจะปลุกเขาขึ้นมาจริงๆ" เสียงพูดอีกครั้ง เต็มไปด้วยความกังวล
โกหก ทีไ่ด้ยินพยายามฝืนร่างกาย เอ่ยปากพูด แต่เสียงที่ออกมาเบาหวิว
"ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว... เราต้องเอาชนะมัน... และผมทำไม่ได้คนเดียว... ต้องการพลังของความเขา..."
"แล้วมันจำเป็นด้วยเหรอที่ต้องปลุกนิสัยแย่ๆ ของมันกลับมาด้วย?" น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำถาม
โกหก รู้สึกสับสนกับบทสนทนาของทั้งสองคน
"ผมรู้ว่ามันไม่ดี... แต่... นิสัยเหล่านั้น... มันคือส่วนหนึ่งของจิตใจ... มันคือความหวัง..."
"เราเคยคุยกันแล้ว... มีทางอื่นที่ดีกว่านี้ไหม?"
ความคิด ถอนหายใจ
"ถ้ามี... ผมก็อยากเลือก... แต่ตอนนี้... ทางเลือกของเรามีแค่นี้..."
"เอาเถอะ... ผมยอม... แต่คุณรู้ใช่ไหมว่าหากเกิดอะไรขึ้น คุณต้องรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น..."
"ผมรู้... เรากำลังเผชิญกับอะไร... แต่ผมอยากถามคุณเหมือนกันว่า คุณเองก็รู้ใช่ไหมว่า... กำลังทำอะไรอยู่..."
บทสนทนาที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด สะท้อนให้เห็นถึงการต่อสู้ภายในจิตใจของ ความคิด
เขาต้องเผชิญกับทางเลือกที่ยากลำบาก