เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
แอคชั่น,ผจญภัย,แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,พระเอกหล่อ,เวทมนตร์,เวทมนต์,ปีศาจ,แอคชั่น,แอ็คชั่น ,แอ็คชั่น,แอ็กชัน,ต่อสู้,ย้อนเวลา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใครผิด..ที่ลิขิตชะตา
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น
ฉันก้าวเท้าช้าๆ ผ่านทางเดิน แสงสลัวทอดยาวลงบนพื้น อากาศหนาแน่นไปด้วยความอึดอัดและลางสังหรณ์ เสียงฝีเท้าของฉันสะท้อนก้องไปมา เหมือนเป็นลางบอกเหตุร้าย ประตูเรียงรายตามโถงทาง แต่ละบานมีชื่อแปลกๆ เช่น ประตูแห่งความสุข ประตูแห่งความเสียใจ ชื่อที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ทุกอย่างเหมือนอยู่ในเขาวงกต มีทางออกซ่อนอยู่ แต่ก็พร้อมจะหลอกลวงฉันอยู่เสมอ
...
ความสิ้นหวังเริ่มกัดกินฉัน ขณะที่ฉันพยายามหาประตูที่ที่มีชื่อที่ฉันคุ้นเคย ประตูที่ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกจากสถานที่บิดเบี้ยวแห่งนี้ แต่ยิ่งฉันค้นหา โถงทางเดินก็ยิ่งเปลี่ยนแปลง บิดเบี้ยว พาฉันลึกเข้าไปในเขาวงกตมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด ฉันก็เจอประตูสีน้ำเงิน ป้ายกำกับว่า "ประตูแห่งความจริง"
...
ด้วยมือที่สั่นเทา ฉันผลักประตูให้เปิดออก และแสงสีขาวอันเจิดจ้าก็ส่องเข้ามา แยงตาจนแทบมองไม่เห็น ฉันพยายามปิดประตู แต่เหมือนมีพลังบางอย่างผลักกลับจากอีกด้าน พลังที่ฉันไม่อาจต้านทานได้ เมื่อแสงจางลง ร่างเงาสีดำคลานเข้ามาหาฉัน การเคลื่อนไหวของมันกระตุก ขาดความเป็นธรรมชาติ ดูก็รู้ว่ามันคงไม่ใช่มนุษย์
...
ความตื่นตระหนกเกิดขึ้นเมื่อฉันรู้ว่าฉันติดอยู่ตรงประตูและนี้คงไม่ใช่ประตูทางออก ฉันผลักสุดแรงเพื่อปิดมัน แต่ประตูก็ไม่ขยับ กลิ่นเหม็นเน่าฟุ้งไปในอากาศจากเงาร่างอปัลกษณ์ และฉันได้ยินฝีเท้า และกลิ่นเน่าพร้อมเสียงลมหายใจแหบแห้งของร่างนั้นเข้ามาใกล้มากขึ้น ด้วยอะดรีนาลีนที่พลุ่งพล่านเป็นครั้งสุดท้าย ฉันตัดสินใจถีบประตูเข้าไปปิด และหลุดจากประตูนั้นเป็นอิสระและวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ก็ดูเหมือนเจ้าสิ่งนั้นมันจะออกจากประตูมาได้เช่นกัน เพราะฉันได้ยินเสียงเท้าของมันไล่ตามมา
แต่ความสยองขวัญยังไม่จบ ทุกครั้งที่ฉันผ่านประตู แสงไฟจะกะพริบและดับลง ดันฉันลงสู่ความมืด เสียงสัญญาณเตือนดังก้องมาแต่ไกล แต่ฉันไม่สนใจ สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือหนี ให้พ้นจากพลังชั่วร้ายที่ไล่ตามฉัน
ฉันวิ่งอย่างไร้จุดหมาย ไม่กล้าหันกลับไปมอง เสียงหายใจหอบเหนื่อยของตัวเองดังก้องอยู่ในหู เมื่อคิดว่าถึงทางตัน ฉันก็เห็นพวกเขา ร่างเงาในความมืด ดวงตาของพวกมันเปล่งประกายด้วยความโหดร้าย ตอนนั้นเองที่ฉันรู้ว่า สัตว์ประหลาดที่ฉันปล่อยออกมานั้น ไร้ค่าเมื่อเทียบกับความน่าสะพรึงกลัวที่รอฉันอยู่ในสถานที่ต้องสาปแห่งนี้