เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
แอคชั่น,ผจญภัย,แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,พระเอกหล่อ,เวทมนตร์,เวทมนต์,ปีศาจ,แอคชั่น,แอ็คชั่น ,แอ็คชั่น,แอ็กชัน,ต่อสู้,ย้อนเวลา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใครผิด..ที่ลิขิตชะตา
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น
ผมก้าวเท้าตามแสงสีเขียวกระพริบของเข็มทิศ เส้นทางคดเคี้ยวราวกับเขาวงกต บ้างต้องปีนป่าย บ้างต้องกระโดดลงไปในหลุม บ้างต้องเลี้ยวแล้วกระโดด บ้างก็สูงจนปีนไม่ไหว
ผมค้นพบกลยุทธ์ง่ายๆ เมื่อเผชิญทางตัน เพียงหันหลังกลับ ย่ำว่าต้องหันหลังห้ามเดินถอยหลังเฉยๆ กลับหลังหันเดินสักสิบกว่าเก้า เส้นทางข้างหน้าก็จะเปลี่ยนไป เหมือนกับเขาวงกตมีชีวิต เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
ทุกครั้งที่หันหลังกลับมาแล้วเดินหน้าต่อ แสงสีเขียวกระพริบจะนำทางผมไปยังเส้นทางใหม่ แม้จะไม่ใช่ทางที่ดีที่สุด แต่ก็พอให้ผมผ่านพ้นอุปสรรคไปได้
สถานที่แห่งนี้ช่างน่าหลงใหล แต่แฝงไว้ด้วยความน่ากลัว ผมเดินต่อไปด้วยความระมัดระวัง เทคนิคการถอยหลังช่วยให้ผมผ่านด่านต่างๆ ได้เร็วขึ้น
เจ้าตัวประหลาดลึกลับยังคงติดตามผมมา ผมเริ่มเข้าใจเงื่อนไขบางอย่าง มันจะไม่สามารถเข้าใกล้ผมได้หากผมไม่หยุดนิ่ง ผมจึงต้องเดินหน้าต่อไป เผชิญหน้ากับความท้าทายที่รออยู่ข้างหน้า
…
เสียงคำรามกึกก้องสะเทือนไปทั่ว หยุดยั้งฝีเท้าผมไว้ชั่วครู่ ขนลุกซู่เมื่อจำได้ว่ามันคือเสียงอะไร เสียงของสัตว์ประหลาดตัวเดียวกับที่เหล่าทหารเผชิญหน้า จากการสังเกต เจ้าสิ่งมีชีวิตนี้มีขนาดใหญ่โตกว่าตัวที่ไล่ตามผม แข็งแรงแต่ดูจะไม่ว่องไว การต่อสู้ด้วยกำลังคงเป็นความคิดที่ผิดพลาดมหันต์
ความผ่อนคลายอันสั้นหดหายไป กล้ามเนื้อตึงเครียด เสียงฝีเท้าพยายามกลบด้วยความเงียบ สัญชาตญาณบอกผมว่ามันอยู่ใกล้แค่เอื้อม ปัญหาคือเมื่อเผชิญหน้า ผมควรทำอย่างไร?