เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
แอคชั่น,ผจญภัย,แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,พระเอกหล่อ,เวทมนตร์,เวทมนต์,ปีศาจ,แอคชั่น,แอ็คชั่น ,แอ็คชั่น,แอ็กชัน,ต่อสู้,ย้อนเวลา,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใครผิด..ที่ลิขิตชะตา
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น "สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เกิดจากการต่อยอดจากเรื่องสั้นที่ผมเคยเขียนเล่นๆ ไว้ครับ ด้วยความที่เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมจึงขออภัยหากในช่วงแรกเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก หรือตัวละครอาจจะยังไม่ชัดเจนพอ แต่ผมสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือในการเขียนอย่างต่อเนื่อง และหวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะติดตามและให้กำลังใจผมนะครับ ขอบคุณครับ"
เมื่อตัวตนถูกสังหาร การปิดบังในจิตใจจากความจริงจึงเริ่มขึ้น
เสียงร้องแหลมเล็กของตัวประหลาดสีขาวมันดังก้องไปทั่ว ค่อยๆ ถี่รัวและรุนแรงขึ้นจนผมต้องรีบเอามือปิดอุดหู เสียงนั้นแหลมคม ราวกับเข็มทิ่มแทงเข้าไปในสมอง ทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดและมึนงง
ผมพยายามกลั้นใจ ไม่ให้เสียงนั้นรบกวนมากเกินไป แต่ดูเหมือนมันจะรู้อยู่เสมอว่าผมอยู่ตรงไหน เสียงร้องนั้นดังขึ้นอีกครั้ง ดังราวกับพายุที่โหมกระหน่ำใส่
ไม่นาน ร่างของมันก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าผม ร่างผอมเล็กสีขาวซีดมือมีนิ้วที่ยาวพร้อมเสียงร้องที่น่ารังเกียจ ราวกับบอกกับว่า " ถ้าทนไม่ได้ลุกขึ้นซิ วิ่งซิ " แน่นอนผมไม่ทางทำแน่
ผมไม่แน่ใจว่าตลอดเวลาที่ผมเข้ามาอยู่ในสถานที่แห่งนี้ ผมกลัวไปแล้วกี่ครั้งกัน ผมไม่เคยรู้สึกต้องทนทุกข์ทรมาน หรือกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อน
ผมไม่รู้ว่าถ้าผมตายแล้ว ผมจะไปฟื้นที่ไหนอีก แต่ที่แน่ๆ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของผม
หากผมตายที่นี่ ผมคงไม่สามารถไปเกิดใหม่ หรือไปสู่สถานที่อื่นได้ ผมอาจจะต้องติดอยู่ที่นี่ ตลอดกาล
ไม่มีใครให้คำตอบ และดูเหมือนว่า "การไม่ตาย" จะเป็นทางออกเดียวที่ผมต้องทำให้ตัวเองรอดไปจากสถานที่แห่งนี้
ร่างของสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวค่อยๆ ขยับเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ เสียงฝีเท้าของมันหนักหน่วง สั่นสะเทือนไปทั่วพื้นที่ ราวกับแผ่นดินไหว
ผมเริ่มรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น หัวใจของผมเต้นรัวจนแทบจะทะลุอก
ผมพยายามสังเกตมันอย่างละเอียด ร่างของมันคล้ายคนยืนห่างๆ แต่หากมองดูดีๆ มันก็ไม่เหมือนมนุษย์เลย
มันดูคล้ายกับลิงคิงคองตัวใหญ่ หัวของมันสูงเกือบชนเพดาน ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมัดแน่น ผมยาวสลวย ร่างกายปกคลุมไปด้วยขนร่วง
หากมองแวบแรก มันอาจจะดูเหมือนลิงคิงคองตัวใหญ่ แต่ลำตัวและแขนขาของมัน กลับใหญ่ผิดสัดส่วน ราวกับหมี
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ ดวงตาสีแดงก่ำของมัน และเขี้ยวแหลมคมยาวที่ยื่นออกมาจากปาก ราวกับสัตว์ร้ายที่โกรธเกรี้ยวอยู่ตลอดเวลา
ผมตัดสินใจนอนนิ่งๆ ฟุบหน้าลงกับพื้น พยายามกลั้นหายใจ คิดในใจว่าอย่างน้อยตอนที่มันฆ่าผม ผมก็ไม่ต้องมองหน้ามันตรงๆ แล้วก็ตายไป
ผมพยายามขดตัวให้เล็กลงที่สุด หลบซ่อนตัวอยู่ในเงามืด มิดชิดกับผนัง ภาวนาให้มันมองไม่เห็นผม ภาวนาให้มันผ่านไป ภาวนาให้ผมรอดชีวิตจากสถานการณ์อันเลวร้ายนี้