ยุคามิ จินกะ เป็นองเมียวจิ แต่ใครจะคิดว่าจะมาเจอยมทูตตัวเป็นๆแบบนี้กันล่ะ
ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,แอคชั่น,fanfic,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[Fic Bleach] ร่างสถิตย์สามโลกยุคามิ จินกะ เป็นองเมียวจิ แต่ใครจะคิดว่าจะมาเจอยมทูตตัวเป็นๆแบบนี้กันล่ะ
อดีตนั้นช่างมืดมิดสิ้นไร้แสง สิ้นซึ่งแรงมีชีวิตน่าอดสู
มิอาจรู้เมื่อใดจักจรจาก วิญญากาฬโอดครวญไห้กระหายหิว
จวบจนสิ้นสุดวัฏสงสาร กรีดร้องขานบ้าคลั่งทรมาน
...เมื่อใดกันที่ตัวข้าจักตกตาย...
.
.
.
.
สวัสดีค่ะ เรา MEIIJIN13 นะคะ เป็นนักหัดเขียนหน้าใหม่ ไฟ (ไม่) แรง แหะๆ ยังไงก็ต้องขอฝากตัวกับทุกคนด้วยนะคะ
ในนิยายเรื่องนี้อาจมีตรรกะบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผล ซึ่งเป็นจินตนาการของตัวผู้แต่งเอง และการกระทำบางอย่างของตัวละครในเรื่องไม่เหมาะที่จะนำมาทำในชีวิตจริง โปรดอ่านเพียงเพื่อความบันเทิงและใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากตอนใดของเรื่องมีฉากน่ากลัว การกระทำไม่เหมาะสมเป็นพิเศษจะทำการติด Trigger Warning (TW:) ให้ช่วงต้นของตอนนั้นๆ ค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่สนใจเข้ามาอ่านนิยายของเมจินนะคะ UwU//
" มิยาโกะ!!!! "
" ท่านไคเอ็นอย่าเพิ่งผลีผลามครับ ไม่เช่นนั้น-! "
ไคเอ็นในยามนี้ ในใจมีแต่ความโกรธเกรี้ยว รีบใช้ก้าวพริบตาอุ้มร่างท่อนบนของภรรยาตนเองขึ้นมาพิงไว้ ก่อนเข้าสู้สถานะพร้อมสู้ทันที
ท่อนล่างที่หายไปของนางมีถึงช่วงแข้งเท่านั้น ลมหายใจยังอ่อนอยู่...นางยังไม่ตาย
ในการต่อสู้ทุกครั้งต้องมีหน่วยพยาบาลประจำตำแหน่งอย่างน้อยสามคน ไคเอ็นจึงรีบบอกให้ปฐมพยาบาลมิยาโกะ แล้วให้คนหน่วยตนเองอีกห้าคนประกบไว้
" รีบไปที่ทำการหน่วยสี่ซะ ทางนี้ข้ายังไหว ไป! "
" รับทราบ! ใช้ผีเสื้อมรณะแจ้งข่าวกำลังเสริมและหน่วยสี่แล้ว อีกไม่นานทัพเสริมจะมาถึงแน่นอนครับ! "
ในตอนนี้ สนามรบ ณ รังฮอลโลว์ มีเพียง ไคเอ็น ลูเคีย และนักสู้มีลำดับอีกสี่คนเท่านั้น
" คนละสองตนคงพอไหวอยู่ เตรียมพร้อม! "
" จงบานสะพรั่ง เนจิบานะ! "
ทันใดนั้นดาบคาตานะของไคเอ็นก็กลายเป็นตรีศูลด้ามยาวในทันที ตามปกติแล้วด้วยพลังของเขา ฮอลโลว์แค่ไม่กี่ตนนี้ไม่คณามือหรอก
ไม่ทันคาดคิดว่า เจ้าตัวที่กินขาของมิยาโกะไปจะมีพลังอื่นแอบแฝง…
" เจ้าคิดว่าข้าเป็นแค่ฮอลโลว์กระจอกเหมือนไอ้พวกนั้นรึไง ไอ้หนู! " ฮอลโลว์ตนนั้นพลันขยับกายอย่างรวดเร็วไม่เหมาะกับขนาดตัวของมันสักนิด หน่วยวิทยากรทดลองอะไรประหลาดหรือ? หรือมันเกิดกลายพันธุ์กันแน่?
เจ้าฮอลโลว์มุ่งหน้าไปทางลูเคีย ยมทูตที่ดูท่าทางอ่อนเยาว์ที่สุด ไร้ประสบการณ์ที่สุด และน่าจะสิงสู่ง่ายที่สุด
ชิบะไคเอ็นเห็นท่าไม่ดี รีบใช้ก้าวพริบตาขวางระหว่างฮอลโลว์ตนนั้นกับลูเคียทันที ทำให้ไคเอ็นโดนสิงสู่จากโคนแขนขึ้นไป
" ฮ่า! ถึงจะผิดตัวก็ช่าง แต่ไอ้เรามันก็วิญญาณเหมือนกัน แยกออกไม่ได้หรอก! "
ยมทูตตนอื่นตายหมดแล้วเนื่องจากฮอลโลว์ที่รังนี้ดูเหมือนจะกลายพันธุ์กันหมด เหลือรอดเพียงไคเอ็นและลูเคียที่กำลังตัวสั่นจากความกลัว
ไคเอ็นเห็นท่าไม่ดี เจ้าฮอลโลว์นี่เข้าสิงเข้าเกือบจะครึ่งตัวแล้ว ช่วงแขนซ้ายไร้การควบคุมอีกต่อไป
" ลูเคีย นี่เป็นคำขอสุดท้าย--- "
โฮกกกกกก
จู่ๆ ในรังฮอลโลว์ก็เกิดเสียงดังสนั่น แรงระเบิดทำหินกระจายเต็มไปหมด ฮอลโลว์ร่างนั้นเล็กกว่าฮอลโลว์ทั่วไประดับหนึ่ง คลับคล้ายใกล้จะกลายเป็นแอดจูคลาสในอีกไม่ช้า
กี๊ซซซซ
ฮอลโลว์ตัวนี้ดูราวกับไร้สติโดยสิ้นเชิง มันกระชากโซ่ที่พันธนาการตัวมันออก กรงเล็บแหลมคมและว่องไวกระชากฮอลโลว์สิงสู่หมายจะกินมันไปพร้อมทั้งชิบะไคเอ็น
" ไคเอ็น! "
โชคดีสำหรับไคเอ็น หัวหน้าหน่วยที่สิบสาม อุคิทาเกะ จูชิโร่ มาได้ทันเวลาพอดี สะบั้นดาบผ่าแขนซ้ายของไคเอ็นออกจากฮอลโลว์ได้ทันควัน เจ้าตัวที่ไร้สติเองก็ดูจะไม่สนใจยมทูตมากนัก มันไล่กินเพียงศพฮอลโลว์ก่อนวิ่งหนีหายเข้าไปในป่า
" ไม่ต้องตามไป พวกเราถอยทัพก่อน เจ้าเอาก็ต้องไปหน่วยพยาบาลด้วย ไคเอ็น ลูเคีย "
" ขอบคุณมากครับ ท่านหัวหน้า เจ้าด้วยนะลูเคีย " พร้อมเอามือลูบหัวเด็กน้อยในสังกัดอย่างเคย
" ข้ายังไม่ได้ช่วยท่านไคเอ็นสู้เลยแม้แต่น้อย ท่านจะขอบคุณข้าทำไมคะ "
" ตอนสุดท้ายทั้งที่กลัวยังอุตส่าห์พยามวิ่งมาช่วยข้า แค่นี้ก็ขอบใจมากแล้ว เก่งมาก "
กลุ่มยมทูตทัพเสริมได้พาชิบะ ไคเอ็นที่บาดเจ็บเข้าสู่หน่วยสี่เพื่อรักษา การสร้างเนื้อเยื่อใหม่ไม่ยากนักสำหรับหัวหน้าพยาบาลหน่วยสี่ อุโนะฮานะ ยาจิรุ
" ปลอดภัยทั้งคู่แล้วล่ะ ครรภ์ของมิยาโกะเองก็ดูจะไม่ได้รับผลกระทบ แต่คนแม่เพิ่งโดนฮอลโลว์โจมตีมา ต้องติดตามไปอีกสักระยะล่ะนะว่าจะมีผลอะไรหรือไม่ "
" ขอบคุณมากนะ หัวหน้าอุโนะฮานะ ระหว่างนี้ สองคนนี้คงยังไม่ฟื้นไปอีกสักพักสินะครับ "
" ใช่แล้วค่ะ ทีนี้คงต้องเล่าฝั่งท่านบ้างแล้ว อุคิทาเกะ เขตแดนสีดำที่พามิยาโกะไปรังฮอลโลว์นั่นคืออะไรกัน ท่านพอจะทราบหรือไม่ "
" ถึงข้าจะเชี่ยวชาญเรื่องเขตแดน แต่สิ่งที่พามิยาโกะไปนั้นข้าไม่เคยพบเจอมาก่อน แต่กลิ่นอายนั้นคล้ายคลึงกับฮอลโลว์ไร้สติที่หลบหนีไปมากทีเดียวล่ะ บางทีก็ดูคล้ายคลึงกับการ์กันต้า แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้... "
" เช่นนั้นคุณต้องหวังว่าจะจับเจ้าฮอลโลว์ตัวนั้นได้สินะคะ "
" คงต้องเป็นเช่นนั้น ข้าได้แจ้งหน่วยลับให้ตามล่าฮอลโลว์ไร้สติตนนั้นแล้ว บางทีถ้าเขตแดนเคลื่อนย้ายนั้นเกี่ยวกับมันจริง มันอาจหนีไปโลกมนุษย์แล้วก็ได้...ยังไงก็ตาม วันนี้รบกวนแค่นี้นะครับหัวหน้าอุโนะฮานะ "
" เช่นกันค่ะ ราตรีสวัสดิ์ "
____________________
ณ โลกมนุษย์
" อะไรกัน ฮอลโลว์ประหลาดหลบหนีหรอครับ... คงจะฝีมือไอเซ็นอีกล่ะสิเนี่ย "
" รีบตามหาเลยดีมั้ยครับ คุณอุราฮาร่า "
" นั่นสิครับเท็ตไซ ไม่ต้องปลุกพวกเด็กๆหรอกนะ แค่พวกเราน่าจะเพียงพอ อ้อ! คุณด้วยนะครับ คุณโยรุอิจิ "
" รู้แล้วน่า ข่าวเร็วเชียวนะ เจ้าน่ะ "
ทั้งสามแยกกันตามกลิ่นอายฮอลโลว์ แต่ดูเหมือนเจ้าตัวนี้จะมีความสามารถปิดบังกลิ่นอายของตนเองซะด้วย หากกลายเป็นอารันคาร์ขึ้นมาคงรับมือยากเป็นแน่
.
.
ขณะนี้ อุราฮาร่า คิตสึเกะ ยืนอยู่ลำพังในป่าทึบใกล้ศาลเจ้าประจำเมืองคาราคุระ ท่าทางคิดไม่ตกว่าจะหาฮอลโลว์ไร้สติตนนั้นอย่างไร
" ถึงจะไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือไม่ก็เถอะ คงต้องลองใช้วิธีดูเส้นใยวิญญาณแล้วล่ะ "
ตามปกติแล้วฮอลโลว์จะมีเส้นใยวิญญาณสีม่วงเข้มจนเกือบดำ แม้ฮอลโลว์ไร้สติตนนั้นจะสามารถปิดบังกลิ่นอายวิญญาณได้ แต่หากหาเส้นใยวิญญาณเจอก็คงพบตัวได้ไม่ยากนัก
" นี่มัน...เส้นใยสีดำทมิฬ? " นี่ค่อนข้างแปลกปกติแล้วสีเส้นใยวิญญาณของฮอลโลว์จะเป็นสีม่วงเข้มผสมกับสีเซโร่ของตนมากกว่าที่จะเป็นสีดำทมิฬเช่นนี้ คิดได้ดังนั้นอุราฮาร่าจึงตามเส้นใยสีดำนี้ไปเพื่อรอบดูข้างในว่ามันคืออะไรกันแน่
อุราฮาร่าเรียกรวมพลเท็ตไซ และ โยรุอิจิ เส้นใยวิญญาณนี้อยู่ภายในศาลเจ้ายูคามิแน่ๆ
" สิ้นสุดเส้นใยที่ตรงนี้ ดูท่าต้องพังลงไปล่ะมั้ง คิตสึเกะ? " โยรุอิจิกล่าว ไอ้เรื่องแอบหนีเข้านู่นออกนี่นางถนัดนักแล
" ถ้าอย่างนั้น กระผมจะกางวิถีมารให้นะครับ "
" อืม รบกวนด้วยนะ เท็ตไซ "
โยรุอิจิใช้พลังพังเข้าไปใต้ศาลเจ้าจนพบกับห้องลับห้องหนึ่ง ซึ่งพันไปด้วยยันต์และเขตอาคมมากมาย ตามปกติแล้วอาณาเขตที่แน่นหนาขนาดนี้ แม้แต่ยมทูตชั้นสูงยังตามเส้นใยวิญญาณไม่ถูกเลย แต่นี่อาจจะผ่านมาหลายร้อยปีแล้วก็ได้ อาคมจึงเสื่อมลงจนพวกตนมาเจอได้เช่นนี้
" นั่นมัน...อะไรกันน่ะ แปลกพิลึก " โยรุอิจิว่าอย่างสงสัย ดูท่ายันต์กำกับเขตแดนคงสร้างมาเพื่อปกป้องเจ้านี่โดยเฉพาะ
" ไข่ยักษ์ฟองหนึ่ง...หรือจะเป็นไข่สัตว์เทพของตระกูลนี้กันนะครับ " เท็ตไซกล่าว
" ผมว่ามันดูแปลกกว่านั้น ถ้าเป็นแค่สัตว์เทพ ทำไมยันต์ล้อมอาณาเขตถึงป้องกันยมทูตซะเป็นส่วนใหญ่กันล่ะ... " อุราฮาร่ากล่าวขึ้นพร้อมเอามือแนบผิวไข่ที่ยังคงมียันต์และเชือกพันล้อมอยู่ในบางจุด
" ผมรู้สึกเหมือนเขาใกล้จะฟักแล้ว หัวใจเต้นถี่มากเลย "
" อะไรกัน เปลี่ยนจากตามเจ้าฮอลโลว์ไร้สตินั่น มาทำสารคดีทำคลอดนกยักษ์รึยังไง หื้ม " โยรุอิจิว่าพลางยักไหล่ไม่จริงจังนัก
" คงต้องรบกวนคุณเท็ตไซเตรียมกางอาณาเขตป้องกันอีกครั้งนะครับ เราไม่รู้ว่าเจ้าตัวนี้คืออะไร และจะร้ายแค่ไหน "
แกร่ก...เปรี๊ยะ...
" อ่ะ! ฟักแล้วครับ! "
เปลือกไข่ยักษ์ค่อยๆแตกออก เผยให้เห็นร่างทารกคนหนึ่ง ไรผมสีเหลืองอ่อนจนเกือบขาวซีด
" ...เด็กทารกรึ? " โยรุอิจิสงสัย เจ้าเด็กนี่ไปอยู่ในไข่ใบโตได้ยังไง
" อย่างเพิ่งด่วนสรุปครับ ลักษณะของเขาแปลกพอสมควรเลย " อุราฮาร่ากล่าว
เด็กในไข่ที่ขดตัวม้วนอยู่ตอนแรก ค่อยๆยืดแขนขาคลายตัวออกมา ปรากฏให้เห็นรูกลวงกลางศีรษะของเด็กน้อย ภายในรูกลวงนั้นปรากฎลูกแก้วอันหนึ่งหมุนวนอยู่
" นี่มัน...ฮอลโลว์!!.. " โยรุอิจิกล่าวอย่างตกใจ
" นี่...แปลกเกินไป ไม่เคยมีที่ไหนที่พบเจอฮอลโลว์ที่เป็นทารกมาก่อน เพราะ... "
"...ทารกนั้นยังไร้ซึ่งความแค้น เจ็บปวด ชิงชัง เกินกว่าจะกลายสภาพเป็นฮอลโลว์ได้สินะครับ " เท็ตไซกล่าวต่อจากอุราฮาร่า หลายร้อยจนเกือบหลายพัน แม้แต่ในบันทึกต่างจากเซย์เรย์เทย์ก็ไม่เคยมีปรากฏฮอลโลว์ร่างทารกมาก่อน
" ...อาจเป็นการทดลองของไอเซ็น ต้องทำลายทิ้งเดี๋ยวนี้ครับ "
" ได้ / ได้ครับ "
ทั้งสามร่วมกันใช้พลังบดขยี้เด็กน้อย แต่ก็ไร้ผล ดูท่าอาจเป็นเพราะลูกแก้วกลางรูกลวงนี้คอยซึมซับพลังที่ทั้งสามกระทำใส่เด็กน้อย พวกเขาพบว่าเด็กน้อยคนนี้ดูจะแข็งแกร่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ
" ทำอย่างไรดี คิตสึเกะ "
" ผมวานคุณโยรุอิจิช่วยหากายหยาบให้เด็กคนนี้ที บางทีถ้าอยู่ในร่างมนุษย์ตลอดไป ลูกแก้วนี่คงไม่เกิดพิศดารอะไรขึ้นมาอีกก็ได้ ส่วนเท็ตไซ ช่วยเก็บกวาดสถานที่ทีนะครับ "
.
.
ถ้าหากลูกแก้วในรูกลวงนี่ สร้างมาด้วยวิธีเดียวกับลูกแก้ววินาศ โฮเงียคุ ล่ะก็...
.
.
" ...แย่ล่ะสิ "
____________________
คืนนี้เป็นคืนจันทร์ดับ ห่าพายุฝนกระหน่ำจนอากาศเย็นเยียบ
ยูกิโกะภรรยารองของทาคาฮิโตะนั้นท้องโตใกล้คลอดเต็มทน
ตระกูลบ้านี่อนุญาตให้แค่ตรวจเพศเพราะจะได้ดูอนาคตเจ้าตระกูลกับองครักษ์เท่านั้นแหละ พอจะคลอดจริงๆดันใช้ข้ออ้างนู่นนี่ ตระกูลร่างทรงมีพลังหยินเยอะบ้างล่ะ มีภูตพรายเฝ้ารอร่างเจ้านายบ้างล่ะ ให้คลอดแบบโบราณใช้หมอตำแยเสียได้
งมงายเป็นที่สุด ...
แม้ยูกิโกะจะรู้จักและแต่งงานเข้าตระกูลร่างทรงองเมียวจิมาเกือบสิบปี แต่นางไม่มีสัมผัสวิญญาณ ผู้นำตระกูลเองก็ไม่ใช่ทุกคนที่มีพลังวิญญาณสูงขนาดนั้น ทาคาฮิโตะเองก็ไม่ได้มีพลังวิญญาณสูงขนาดนั้นเช่นกัน
ตอนนี้ยูกิโกะนอนเจ็บท้องจนแทบบ้าแต่ต้องนอนรอหมอตำแย เธอเจ็บจนหงุดหงิด
ลูกแม่ ออกมาซักทีสิ !
ไม่ทันได้สังเกต...ไม่สิ ไม่มีแม้แต่ความสามารถที่จะสัมผัสด้วยซ้ำไป
ร่างเงาฮอลโลว์ไร้สติตนนั้น หลังจากได้กลืนกินก็พอคุมสติได้บ้าง ร่างเงาของมันกลายเป็นงูยักษ์ มาตรว่าคงกลายเป็นแอดจูคลาสอย่างสมบูรณ์แล้ว
มันกำลังรอคอย...กายหยาบ
มันเป็นฮอลโลว์ที่ต่างจากตนอื่น มันไม่เคยเป็นมนุษย์ตั้งแต่แรก มันรับรู้ได้ เด็กคนนี้ที่กำลังจะเกิดมา ร่างกลวงโหว่ไร้ซึ่งวิญญาณ
.
.
ในที่สุดหมอตำแยก็มาซักที ยูกิโกะเองก็ใกล้จะคลอดเต็มทน เด็กคนนั้นคลอดออกมาได้ ทว่าอากาศเย็นจัด เด็กคนนั้น..ไม่รอด
ไม่รั้งรอ ร่างเงางูใหญ่สวมทับเข้าไปในตัวเด็กทารก ในที่สุดก็มีกายหยาบเสียที แกล้งร้องรับไม่กี่แอะ หมอตำแยก็วางร่างเด็กไว้ข้างๆแล้วจากไป
แต่มันยังคงต้องเก็บกลิ่นอาย มันสัมผัสได้ เจ้าพวกพลังวิญญาณสูงกับเหล่ายมทูตกำลังตามล่าตน...เพราะงั้นคงต้องเก็บตัวเงียบไว้สักระยะ
.
.
ระหว่างที่โยรุอิจิและเท็ตไซกำลังจัดการตามหน้าที่ เด็กทารกก็ส่งเสียงอ้อแอ้ ก่อนยื่นมือแตะเปลือกไข่ ดูดซับเป็นอนูวิญญาณหมดไม่มีเหลือภายในเวลาสองชั่วยาม...
" คิตสึเกะ! ข้าเจอร่างภาชนะแล้ว "
" ร่างใครกันครับ คุณโยรุอิจิ "
" ร่างเด็กทารกของคนในตระกูลนี้แหละ ดูท่าจะร่างกลวง ไร้วิญญาณตั้งแต่แรกเลย "
" ยังไงก็เถอะ แบบนี้ก็ดีกว่าสร้างกายหยาบเอง ยังไงร่างมนุษย์จริงๆก็เติบโตได้ไม่เหมือนกายหยาบที่สร้างขึ้นมาเองล่ะนะครับ "
ทั้งสามใช้ก้าวพริบตามุ่งหน้าไปที่ห้องนั้น...ห้องคลอดของยูกิโกะ
โชคดีของฮอลโลว์งูยักษ์ โยรุอิจิไม่ได้สัมผัสเฉียบคมมากนัก หรือไม่ก็มันเองนี่แหละที่ผิดแผกจากฮอลโลว์ทั่วไปจนไม่มีใครสังเกตุว่ามันกำลังหลบอยู่ในกายหยาบนี่
คิตสึเกะวางทาบร่างเด็กน้อยที่ฟักจากไข่ลงไป สัมผัสสิ่งแปลกปลอมได้ ทว่ากลับแกล้งไม่รับรู้ตัวตน ปิดผนึกทั้งฮอลโลว์ทารก และ ฮอลโลว์เทพงูตกชั้น ให้อยู่ในร่างเด็กทารกคนนี้ไปตลอดกาล
" จากนี้ หวังว่าจะไม่มีเรื่องยุ่งยากอะไรอีก...หวังว่านะครับ "
" เจ้าก็รู้ดีคิตสึเกะ ถ้าไอเซ็นยังไม่หยุด เจ้าก็ต้องยุ่งยากแบบนี้ไปอีกสิบชาตินั่นแหละ "
"...นั่นสินะครับ "
" ฝันดีคุณในร่างใหม่นะครับ เด็กน้อย หวังว่าอนาคตคงไม่ต้องพบกันอีก "
" พวกเราก็รีบกลับกันเถอะครับ ใกล้รุ่งสางแล้ว "
อุราฮาร่า เท็ตไซ และ โยรุอิจิ ก็กลับถิ่นที่อยู่ของตนในเมืองคาราคุระ ทิ้งอาวุธควินซี่ชิ้นหนึ่งกับฮอลโลว์ประหลาดภายในร่างทารกธรรมดาคนหนึ่ง เก็บกดพลังวิญญาณเอาไว้ไม่ให้หลุดลอยออกมาได้อีก แต่จะเป็นไปได้อย่างไร...
เด็กในไข่คนนั้นคือสุดยอดอาวุธ
ชะตากรรมรัดพันเส้นใยวิญญาณดำทมิฬตั้งแต่แรกว่าต้องปะทะโลกหลังความตาย ไม่วันใดก็วันหนึ่ง....
TBC.
สายสุขนิยมค่ะ อยากให้เค้าได้มีชีวิตรักกันต่อไป (ไคเอ็น กับ มิยาโกะ ) ฮรุก
ยอมรับว่ายังแต่งอ่อนมาก แต่จะพยามฝึกต่อไปค่ะ!