ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,แอคชั่น,fanfic,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ยูกิโกะพยายามสงบสติอารมณ์แล้วยิ้มตอบกลับไปให้จินกะอย่างอ่อนโยน
" จินกะรู้มั้ย ราชา กับ อาชา ต่างกันยังไง "
" อันนึงเป็นคน อีกอันเป็นสัตว์? "
หึหึ ลูกเธอช่างไร้เดียงสา คำตอบน่ารักจริงเชียว
" ราชาคือผู้นำ แต่อาชาคือผู้พาทะยานสู่เส้นทางแห่งชัยชนะ ทั้งคู่ต่างมีพลังและอำนาจสู่ความปราชัย แต่สิ่งที่ต่างน่ะ... "
" คือผู้ชนะจะเป็นราชา ได้ยืมพลังจากผู้พ่ายแพ้ ได้ขึ้นควบขี่อาชาไปสู่เส้นทางแห่งความรุ่งโรจน์ ราชาเหมือนแสงตะวัน ในขณะที่อาชาเป็นเงาที่ถูกบดบังเท่านั้น "
" ราชา หรือ อาชา ลูกนั่นแหละที่เป็นคนกำหนด ชะตากรรมหรือจะสู้กำหนดเอง พ่อของลูกก็แค่คนโชคดี ไม่มีแม้เสี้ยวพลังวิญญาณเหมือนอาซาฮิ แต่ลูกไม่ใช่จินกะ แม้แม่ไม่เห็นแต่ก็รับรู้ได้ ลูกต่างหากที่มีพลังมากพอที่จะเป็นเจ้าตระกูลที่แท้จริง "
" แล้วถ้าจินกะไม่อยากเป็นทั้ง ราชา และ อาชาล่ะคับ? "
" ...สักวัน เมื่อลูกโตขึ้นก็จะรู้คำตอบเองล่ะจ้ะ " ว่ามันไม่มีทางให้เลือกหนีหรอก....
" ง่า...ท่านแม่อ่า "
" หึๆ เอาเถอะ ไปกินของว่างกัน แม่เตรียมฮานามิดังโงะไว้ให้ลูกด้วย อยากกินมั้ยครับ? "
" กินคับ! " จินกะแย้มยิ้ม วิ่งมาออดอ้อนเกาะขาเธอ ลูกใครกันช่างน่ารักจริง
ขอเพียงความสุขเล็กๆในช่วงเวลาสั้นๆก่อนจินกะจะเติบโตก็พอ ให้เธอได้มองรอยยิ้มน้อยๆนี้ก่อนจะต้องเข้าวังวนการแก่งแย่งอำนาจ ตอนนี้เหล่าผู้อาวุโสในตระกูลเริ่มแบ่งฝ่ายกันแล้ว ระหว่างอาซาฮิ ผู้เชื่อมตระกูลนักพรตเซ็นยู และจินกะผู้มีพลังวิญญาณแท้จริง ว่าใครกันจะได้เป็นผู้นำศาลเจ้ายุคามิต่อไป....
____________________
ตอนนี้จินกะอายุได้สี่ขวบปีแล้ว นอกจากการฝึกศาสตร์แห่งพลังวิญญาณ การฝึกร่างกายเผื่อในสถานการณ์ที่ต่างออกไปก็สำคัญไม่แพ้กัน
ตระกูลอินาริของยูกิโกะเอง ก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่โดดเด่นในเรื่องของการสู้ตัวต่อตัว ยูกิโกะจึงใช้ประโยชน์จากประเด็นนี้ ส่งคำขอร้องให้กับผู้อาวุโสในตระกูลให้จินกะได้มาฝึกในโดโจของเธอ
...แน่นอน พวกเขาตกลงอย่างง่ายดาย ยังไงซะโดโจของสะใภ้ในตระกูลย่อมประหยัดทรัพยากรมากกว่าอยู่แล้ว
ยูกิโกะและจินกะนั่งรถจากตระกูลยุคามิไปยังโดโจ ตระกูลของเราตั้งอยู่บริเวณชายป่าอาณาเขตกว้างใหญ่ที่สุดตระกูลหนึ่ง ฉะนั้นมันจึงใช้เวลาอยู่บ้างเวลาต้องเข้ามาในใจกลางเมืองคาราคุระ
เมื่อถึงที่หมาย ยูกิโกะเปิดประตูรถลง จับจูงมือของจินกะลูกชายสุดที่รักเพื่อพาเดินไปส่งแล้วหาร้านกาแฟใกล้ๆนั่งรอลูกชายของเธอเรียนเสร็จแทนเพื่อไม่ให้กวนสมาธิจินกะตัวน้อย
" ท่านแม่คับ เข้าไปกับจินกะไม่ได้หรอ "
" ลูกแม่โตแล้ว ต้องฝึกอยู่คนเดียวได้แล้วนะ แม่ไม่ไปไหนไกลหรอก ก็เหมือนกับตอนที่จินกะเรียนกับพี่อาซาฮิไงครับ หืม "
" ง่า...ก็ได้คับ เรียนเสร็จแล้วท่านแม่มารับผมไวๆนะ "
"ได้จ้ะ เอ้าเข้าไปเรียนได้แล้วเจ้าเด็กดื้อ "
" จินกะไม่ดื้อ! งั้นไว้เจอกันนะคับท่านแม่ "
ยูกิโกะแย้มยิ้มให้กับจินกะจากนั้นจึงหันหลังเดินไปยังร้านกาแฟใกล้ๆเพื่อรอเวลาที่จินกะจะเรียนเสร็จ
.
.
" สวัสดีเจ้าหนู เด็กใหม่หรอเราน่ะ " ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่แถมยังดูบึกบึนย่อตัวลงถามกับจินกะ
" ใช่คับ ทางตระกูลให้ผมมาฝึกร่างกายวันนี้เป็นวันแรกคับ "
ถึงคำพูดจะยังดูเด็กอยู่บ้าง แต่ก็ดูท่าทางเย็นชากับคนแปลกหน้าสินะเนี่ย ทีกับคุณแม่เมื่อกี้ยังออดอ้อนอย่างกับลูกแมว สมเป็นเด็กจากตระกูลใหญ่จริงๆนั่นแหละน้า
" เอาล่ะ ตอนนี้ยังมีเวลานิดหน่อยก่อนถึงเวลาเรียน ไปทักทายเพื่อนๆซะสิ "
จินกะเพียงพยักหน้า ก่อนหันหลังเดินไปนั่งจุ้มปุ๊กตรงมุมห้อง
" เฮ้ นายน่ะ นักเรียนใหม่หรอ " เด็กผู้หญิงคนหนึ่งผมสีเข้มท่าทางห้าวหน่อยๆเดินเข้ามาเพื่อทักทาย ก่อนเด็กชายผมสีส้มประกายจะเดินตามมา...สีผมแปลกชะมัด ลูกครึ่งหรอ?
" ไง ชั้น คุโรซากิ อิจิโกะนะ ส่วนคนห้าวๆนั่นคือ อาริซาว่า ทัตสึกิ น่ะ นายล่ะเด็กใหม่ ชื่ออะไรหรอ? "
" ...ยุคามิ จินกะ "
" ยุคามิหรอ ศาลเจ้าดังๆนั้นใช่ม้า? แต่นายนี่ดูเย็นชาจัง ไม่เห็นเหมือนตอนอยู่กับคุณน้าคนเมื่อกี้เลย เป็นเด็กติดแม่เหมือนเจ้าหัวส้มนี่หรอ "
" ถ้าผมติดแม่มันผิดตรงไหน อีกอย่างกับพวกเธอเพิ่งจะเจอกัน ผมจะเย็นชาแล้วมันแปลกรึไง "
" จริง เห็นด้วย ติดแม่แล้วผิดตรงไหน...ชั้นชักชอบนายละสิ จินกะ "
อิจิโกะดูท่าเข้าขากับจินกะในทันที คนติดแม่เหมือนกันมันเข้าขากันได้เสมอนั่นแหละ !
" ...เจ้าเด็กปากแจ๋วนี่หนิ " ทัตสึกิบึนปากใส่
" ยังไงก็ตาม ฝากตัวด้วยนะ หวังว่าในอนาคตเราสามคนจะสนิทกันมากขึ้น...มั้ง "
____________________
ถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว จินกะเรียนยาวสามชั่วโมง สำหรับเด็กปกติแล้วมันค่อนข้างหนักหนา แต่สำหรับจินกะที่เริ่มฝึกตอนสามขวบ ความอดทนก็มีมากกว่าเจ้าพวกนี้นิดหน่อย
" ตั้งใจฝึกดีมากเลยนะเนี่ย " ครูฝึกเดินมาชมพร้อมลูบหัวจินกะ
" ขอบคุณคับ แต่หัวผมให้ท่านแม่ลูบได้คนเดียวนะ "
" ฮะๆ โทษทีๆ เอ้านั่น คุณแม่มารับแล้วนะ "
ได้ยินดังนั้นจินกะก็รีบวิ่งไปหายูกิโกะพร้อมอ้าแขนรับอ้อมกอดของแม่ตนเอง
" ท่านแม่ค้าบ คิดถึงจังเลยฮะ "
" เอ้า อิจิโกะ คุณแม่เธอก็มาแล้วนา " ครูฝึกเรียก อิจิโกะเองก็เหมือนกินกะรีบวิ่งปร๋อไปหาแม่ของตนทันที พร้อมบอกแม่ตนเองเกี่ยวกับจินกะเพื่อนใหม่ด้วย
" โอ้ สวัสดีค่ะ ชั้น คุโรซากิ มาซากิ แม่ของอิจิโกะเค้าน่ะค่ะ "
" สวัสดีค่ะ ดิฉัน ยุคามิ ยูกิโกะ ส่วนลูกของดิฉัน จินกะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะ "
" จินกะคุงดูน่ารักมากเลยนะคะ ท่าทางเป็นเด็กดีเลี้ยงง่ายมากเลย "
" อิจิโกะคุงก็เหมือนกันนะคะ พวกเรานี่โชคดีจริงที่มีลูกน่ารักแบบนี้ เนอะจินกะ " ยูกิโกะว่าพลางบีบแก้มจินกะเบาๆ
" งื้ออ ท่านแม่ค้าบ จินกะหิวแล้วอ่า "
" งั้นคงต้องขอตัวแยกกันตรงนี้นะคะ คุโรซากิซัง ดิฉันคงต้องพาลูกชายไปหาอะไรกินก่อน "
" เช่นกันค่ะ ยุคามิซัง ไว้เจอกันใหม่ มาคุยเรื่องเด็กๆด้วยกันนะคะ "
ทั้งคู่ลาจากกันอิจิโกะโบกมือเล็กๆให้จินกะแล้วจินกะก็ยกมือโบกเบาๆตอบไป
____________________
ตอนบ่ายของวันเดียวกัน แม่เฒ่าสูงสุดได้เรียกจินกะเข้าพบเป็นการส่วนตัว เพื่อแนะนำผู้ฝึกการอัญเชิญที่นางเลี้ยงเอาไว้ ซึ่งเป็นคนนอกตระกูล อย่างว่านางอายุปูนนี้แล้ว คงไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงไว้สอนอัญเชิญเจ้าหนูจินกะแล้วล่ะ
" ยินดีที่ได้พบขอรับคุณชายจินกะ กระผม เร็น จะมาช่วยสอนคุณชาย อัญเชิญชิกิงามิเบื้องต้นนะขอรับ "
" อืม เริ่มเลยเถอะฮะ " นอกเหนือจากต่อหน้าท่านแม่ จินกะมันจะเย็นชาแบบนี้เสมอ แต่แม่เฒ่าสูงสุดก็ไม่ว่าอะไร ว่าที่ผู้นำก็ต้องแบบนี้ จะอ่อนโยนพร่ำเพรื่อไม่ได้ เธอพอใจเป็นอย่างยิ่งที่เลือดใหม่ทั้งอาซาฮิ และ จินกะ เช่นมีบุคลิกที่เธอต้องการ
สำหรับเธอแล้ว ใจค่อนข้างเอ็นดูทางจินกะมากกว่า ทว่าสำหรับตำแหน่งผู้นำ ถ้ามีทั้งพลังและอำนาจอาจกลายเป็นทรราชได้
แต่นั่นมันก็เรื่องของอนาคต บางทีเธออาจจะไม่อยู่ดูแล้วก็ได้
.
.
ฮอลโลว์เงางูยักษ์เมื่อครานั้น หลังจากผ่านมาสี่ปี มันกินพลังวิญญาณจินกะจนอิ่มหน่ำ มันรู้ดี เจ้าเด็กคนนี้ก็ถูกยัดใส่ร่างเปล่าเช่นเดียวกัน
...กลิ่นพลังวิญญาณก็น่าอร่อย ก็เลยเผลอกินเยอะไปหน่อย
ตอนนี้สติสัมปชัญญะของมันห่างไกลจากคำว่าฮอลโลว์มากโข แต่ร่างของมันก็หายไปด้วย เหลือเพียงแค่เงา อาจเพราะไม่ใช่ผู้คุมร่างถึงไม่อาจกลายเป็นอาร์รันคาร์ได้ แต่มันเชื่อว่าถ้าได้ร่างมาพลังของมันต้องไม่แพ้ใครแน่นอน
...ก็เป็นอดีตเทพตกชั้นนี่นา ว่าแล้วก็เศร้าชะมัด
ช่างเถอะแค่ได้สติคืนมาก็พอ มีคนคอยใช้ชีวิตให้ แถมมันยังได้กินพลังวิญญาณอยู่บ่อยๆแบบนี้ดีจะตาย ถึงแบบนั้นก็ไม่ได้กินจนเจ้าหนูนี่อ่อนแอลงเสียหน่อย พลังเยอะแบบนี้ ปล่อยไหลทิ้งขว้างไปก็เสียเปล่า ถ้าขังในร่างเยอะเกินไปก็อาจเป็นอันตรายเพราะไม่เคยทะลวงพลังวิญญาณสำหรับผู้มีพลังวิญญาณสูง 'เกินไป'
นี่มันช่วยอยู่นะ ไม่ได้ตะกละซักนิด...
.
.
" คาถาสำหรับอัญเชิญขององเมียวจิคือ
ริน • เบียว • โต • ฉะ • ไค • จิน • เร็ทสึ • ไซ • เซ็น คิคิว ริทสึเรียว ตามบทร่ายและชื่อชิกิงามิที่ต้องการอัญเชิญขอรับ แต่สำหรับคุณชายจินกะที่ยังไม่มีชิกิงามิของตนเอง เพียงแค่ท่องบทอัญเชิญแล้วเมื่อนั้นภูตพรายจะปรากฎ ขอให้ท่านจินกะกรีดเลือดสัญญากับภูตตนนั้นได้เลยขอรับ "
" ของคู่กาย? ต่างกับโยวไคตรงที่ไม่มีใครใช้ได้นอกจากผมใช่มั้ย "
" ขอรับ จนกว่าจะตายจากพันธะจึงเสื่อมสลายไปขอรับ "
" อืม เอาล่ะจินกะเอ๋ย จงอัญเชิญชิกิงามิตนแรกของเจ้า ต่อหน้าเก้าผู้อาวุโสหลักเสีย เมื่อสำเร็จแล้ว เจ้าจะถือเป็นผู้สืบทอดสายองเมียวจิอย่างเป็นทางการ "
สืบทอดสายองเมียวจินั้นต่างจากผู้นำตระกูลตรงที่ว่าผู้มีพลังวิญญาณในปัจจุบันของตระกูลยุคามิมีน้อยนักดังนั้นผู้สืบทอดสายองเมียวจิจึงจะมีอำนาจในฝั่งของคนในตระกูลซึ่งมีพลังวิญญาณนับได้ว่ามีอำนาจเป็นรองจากผู้นำตระกูลทีเดียว อีกทั้งหากเป็นผู้อาวุโสจะถือเป็นผู้อาวุโสสูงสุด แม้แต่เจ้าตระกูลยังต้องไว้หน้า
" พร้อมแล้วฮะ ท่านแม่เฒ่าสูงสุด "
จินกะกล่าวพร้อมหลับตา ขยับมือประสานอินพร้อมกล่าวคำอัญเชิญชิกิงามิ
" ริน • เบียว • โต • ฉะ • ไค • จิน • เร็ทสึ • ไซ • เซ็น คิคิว ริทสึเรียว ขอวิญญาณสถิตย์จงปรากฏ "
.
.
ถึงเวลาแล้ว..
.
.
ร่างเงาจากทั้งห้องโถงค่อยๆเขยื้อนหลอมรวมกัน ยกร่างปรากฏเหนือพื้นห้อง รัดพันตัวจินกะจากปลายเท้าถึงลำคอ
" เรียกข้าหรือ...เจ้าหนู "
ลำคอจินกะพลันเย็นเยียบ
น่ากลัว
ผู้อาวุโสทั้งเก้า พริบตาก็รู้ได้ทันที
เงานี่อันตราย...
ปกติแล้วชิกิงามิเองก็มีธาตุเช่นกัน ดิน น้ำ ลม ไฟ อัศนี น้ำแข็ง แสง และความมืด ซึ่งธาตุมืดนั้นเจ้าเล่ห์ที่สุด สับปลัับที่สุด และ อันตรายที่สุด
" คุณเป็นเงาใช่มั้ยฮะ "
" อาฮะ จะว่างั้นก็ได้ เรียกข้ามาทำไมล่ะ หืม " จะว่าเรียกก็ไม่ถูก มันเองนี่แหละที่เตะถีบภูตพรายที่หวังเชื่อมพันธะกับจินกะออกไป
...เด็กนี่เป็นของข้าผู้เดียว
" คุณเงาช่วยทำพันธสัญญากับจินกะได้มั้ย "
" แล้วข้าจะได้อะไรตอบแทนล่ะ จินกะ? " ว่าไปนั่น มันอยากผูกพันธะกับจินกะจนตัวสั่น มีพลังวิญญาณให้กินอิ่มแถมได้ออกมาข้างนอกอีก แต่อย่างไรก็ยังอยากเย้าเจ้าเด็กนี่ที่ดูหน้าซีดเซียวต่างจากปกติ เห็นแล้วเจริญตาไม่เบา
" ได้มีจินกะเป็นเพื่อนตลอดไปได้มั้ยคับ? "
" หึ ฮ่าๆๆ! คำตอบก็น่าเอ็นดูดีอยู่ จะยอมจับคู่ด้วยแล้วกันนะ "
" กรีดเลือดเจ้ามาให้ข้ากินสิ "
จินกะกรีดเลือดของตนให้กับร่างเงายักษ์นั้นกิน ร่างเงาเองก็รัดพันคอจินกะแรงขึ้น ปรากฎรอยงูรัดที่คอซึ่งเป็นตราพันธสัญญา หากไม่ได้เรียกใช้งานชิกิงามิประจำตัว ตรวนี้ก็จะไม่ปรากฏขึ้น
" เจ้าเป็นของข้าแล้วนะ จินกะน้อย"
ว่าจบร่างเงาก็จมลงสู่เงาของจินกะ แสงแวววับสีม่วงกะพริบครั้งหนึ่งก่อนที่บรรยากาศในห้องจะเข้าสู่สภาวะปกติ
การอัญเชิญชิกิงามินั้นยาก แต่การอัญเชิญธาตุมืดนั้นยากยิ่งกว่า ผู้อาวุโสทั้งเก้านิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่แม่เฒ่าอาวุโสสูงสุดจะกล่าวขึ้นมาว่า
" เอาล่ะ ยินดีต้อนรับผู้สืบทอดตัวน้อยแห่งข้า ต่อไปนี้ สถานที่ลับในตระกูลซึ่งเก็บคาถาอัญเชิญและยันต์ชิกิงามิต่างๆ ข้าให้อำนาจเจ้า จงเติบโตอย่างแข็งแกร่ง และเป็นองครักษ์เสาหลักให้แก่ตระกูลของเรา "
" รับคำแม่เฒ่า จินกะทราบแล้ว "
ในตอนนั้นหนึ่งในข้ารับใช้ของเซ็นยู ได้แอบอยู่นอกห้องอัญเชิญ นี่เท่ากับว่าคุณชายจินกะจะยิ่งมีอำนาจอาจพลอยทำให้ตระกูลเซ็นยูสั่นคลอนได้
ต้องรีบรายงานท่านสึโยมิ....
TBC.
แม้จะออกทะเลไปบ้าง แต่ใกล้เข้าเนื้อเรื่องหลักบลีชแล้วค่ะ อดใจอีกนิด ไรต์ก็เขียนเพลิน 55555
