ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,แอคชั่น,fanfic,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
จินกะนั้นเพิ่งได้ตระหนักถึงความอ่อนแอของตนเองเป็นครั้งแรก
เขาเจ็บปวดจนลุกไม่ไหว เหลือบมองหางตาก็เห็นโอริฮิเมะที่วิญญาณกระเด็นออกไปพร้อมโซ่ล่ามกลางอก กับทัตสึกิที่สภาพร่อแร่พอกัน
ถ้าปกติคงอัญเชิญท่านเทพยาเอะมารักษาได้อยู่ แต่เพราะเป็นเทพพลังการอัญเชิญต้องสูงมาก ตัวเขาในตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เลย แค่เรียกคาเงะ ชิกิงามิประจำตัวยังไม่มีแรงด้วยซ้ำ
ไม่คาดคิดว่าอยู่ๆร่างเงาของคาเงะจะออกมาเองเช่นตอนนี้
" อย่าเหม่อ จินกะ ข้าไม่อยากเป็นภูตเร่ร่อนเพราะเจ้านายตายจากไปหรอกนะ "
" ผม...อ่อนแอขนาดนี้เลยหรอ พี่คาเงะ "
" ...อย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่น เจ้าเชื่อใจข้ามั้ย "
" ครับ... "
" ถ้างั้น...หลับไปซักพักนะ "
.
.
สติของจินกะดับวูบไปทันที กายหยาบถูกครอบครองด้วย 'กาฝาก' อีกตนหนึ่ง
เขาไม่ใช่ชิกิงามิแต่แรก เพราะงั้นไม่ต้องอัญเชิญให้เสียเวลา เทพตกชั้นที่กลายเป็นฮอลโลว์เช่นเขาสิงสถิตร่างเด็กนี่ก่อนจินกะเสียอีก
เพราะใช้ร่างเดียวกัน เขามีโอกาสค้นทุกซอกมุมของร่างวิญญาณเจ้าเด็กจินกะ จนรู้วิธีใช้ลูกแก้ววินาศอยู่บ้าง
เมื่อคาเงะเป็นคนคุมร่าง มันดึงพลังวินาศหนึ่งมาใช้ การฟื้นฟูสูงสุด ส่งผลให้ร่างจินกะกลับมาเป็นปกติทันทีทิ้งรอยถลอกบาดแผลเล็กน้อยให้ดูแนบเนียน แต่แย่หน่อยที่มันไม่ใช่คนใจดีเพราะงั้นเพื่อนๆจินกะก็ปล่อยให้นอนซมตรงนั้นไปนั่นแหละ
สัญชาตญาณฮอลโลว์บอกมัน
ต้อง ' กิน ' เจ้าฮอลโลว์ร่างยักษ์นี่ มันถึงจะพัฒนาร่าง ออกจากร่างเงาที่เป็นอยู่นี่
____________________
โครม!
ตัวขัดลาภชะมัด คุโรซากิ อิจิโกะ!
" เป็นไงกันบ้าง! ทัตสึกิ! โอริฮิเมะ! "
" จินกะนายเองก็บาดเจ็บงั้นหรอ สองคนนั้นเป็นไงบ้าง เกิดอะไรขึ้นกัน "
" เกิดอะไรขึ้นหรอ ฮอลโลว์ตัวบักเอ้กข้างๆนายนี่ไม่เห็นรึไง ตาบอดเรอะ "
" จินกะ...นาย...ปากจัดขึ้นแปลกๆนะ "
อุ้ย โป๊ะหนึ่ง
" เจ้า...รู้จักฮอลโลว์ได้ยังไง "
อุ้ย โป๊ะสอง
" อ้อ พอดีผมเป็นห่วงสองคนนั้นไปหน่อยเลยลืมรักษามารยาทน่ะ อีกอย่างผมเคยแอบตามอิจิโกะคุงแล้วได้ยินคุณลูเคียเรียกเจ้าตัวมีรูนี่ว่าฮอลโลว์น่ะครับ "
" ว่าแล้วเชียวว่านายต้องเห็นอยู่แล้วจินกะ "
" เรื่องนั้นช่างมันก่อน พวกเรามาช่วยกันกำจัดเจ้านี่ก่อนดีกว่า ผมพอจะช่วยตรึงเงาเจ้านี่ได้ แต่พลังของผมตอนนี้ยังอัญเชิญเทพมารักษาทั้งสองคนไม่ได้ คงต้องขอให้คุณคุจิกิพาไปโรงพยาบาล-- "
" ไม่จำเป็น ข้ารักษาได้ แค่ช่วยตรึงฮอลโลว์ไว้ก็พอ...ส่วนอิโนะอุเอะนั้น... "
ฮอลโลว์ตนนั้นเห็นก็พลันหงุดหงิด เพราะเจ้าพวกนี้ โอริฮิเมะถึงลืมเขาไป...
อภัยให้ไม่ได้!
" เหวอ! จู่ๆเกิดคลั่งอะไรละเนี่ย อิจิโกะ เร็วเข้า ผมจะต้านไม่ไหวแล้วนะเว้ย! "
" รู้แล้วน่า! เกล็ดเจ้านี่แข็งเป็นบ้าฟันไม่เข้าเหมือนกันเฟ้ย! "
ฮอลโลว์สะบัดทั้งจินกะและอิจิโกะทะลุออกนอกห้องไป จินกะกระแทกเสาไฟข้างทางก่อนได้สติขึ้นมาแทนที่คาเงะ
ชิ ครอบงำร่างได้แค่นี้เอง อยากมีร่างตัวเองชะมัด
จินกะกระพริบตาปริบๆ เลือดอุ่นๆตรงหัวไหลรินลงมา เหมือนเขาจะโดนอุ้มอยู่
" ...อิจิโกะคุง เกิดอะไรขึ้นน่ะ? "
" ห๊าา? หัวกระแทกจนความจำเสื่อมเรอะ "
" เอาเป็นว่าเราต้องรีบขึ้นไปสู้กับเจ้าฮอลโลว์นั่นก่อนที่โอริฮิเมะกับทัตสึกิจะบาดเจ็บหนักกว่านี้นะ " อิจิโกะรีบบอกกับจินกะ
" ฮอลโลว์? วิญญาณว่างเปล่านั่นเรียกว่า ฮอลโลว์หรอ "
" หัวนายน่าจะกระแทกหนักจริงๆแฮะ ก่อนหน้านี้นายยังเรียกชื่อฮอลโลว์ถูกเลยนี่? "
" อ่า เหมือนผมสลบไปพักนึง หัวกระแทกเลยมึนๆมั้ง? "
.
.
" ปล่อยชั้นนะ! อิจิโกะคุง! จินกะคุง! เป็นอะไรรึเปล่า! "
" ฮิเมะ...จำพี่ไม่ได้หรอโอริฮิเมะ... "
" ...พี่ชาย...หรอคะ? "
" ใช่แล้วโอริฮิเมะ ไปอยู่กับพี่เถอะนะ อยู่ด้วยกันเหมือนแต่ก่อนไง "
" แต่พี่คะ...หนู "
" เธอตายแล้วฮิเมะ มากับพี่ ไปด้วยกัน "
" ทำไมพี่ต้องทำร้ายเพื่อนๆของหนูคะ...พี่ชายของหนูไม่ใช่คนแบบนี้นี่นา! "
" ว่า ไง นะ!! "
" คิดว่าพี่ต้องกลายเป็นแบบนี้เพราะใคร! ตั้งแต่มีพวกมันเธอก็ลืมพี่! พี่เหงา! พี่เจ็บ! ทำไมถึงได้ลืมพี่! พี่จะฆ่าเธอ! จะฆ่าเธอซะ! โอริฮิเมะ!!! "
ทันใดนั้นร่างยมทูตก็โผล่ขึ้นมาขัดจังหวะการพูดคุยของสองพี่น้อง พร้อมเอาดาบฟันไหล่ของฮอลโลว์ร่างยักษ์ทันที
" เป็นพี่ชายเค้าต้องปกป้องน้องสิ! ให้ดิ้นตายใครเค้าให้พูดว่าจะฆ่าน้องตัวเองกันฟะ!! "
" ฮิเมะเป็นของชั้น! เพราะพวกแกฮิเมะถึงลืมชั้นไป! ถ้าฆ่าฮิเมะเราก็จะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง อย่ามาเสนอหน้าตรงนี้ คุโรซากิ อิจิโกะ!! "
ฮอลโลว์พุ่งตรงหมายจะกัดกินอิจิโกะ คาดไม่ถึงว่า...
โอริฮิเมะจะพุ่งตัวโอบกอดพี่ชายในจังหวะนั้นพอดี
" ...ฮิเมะ? "
" พี่คะ หนูขอโทษ หนูแค่อยากเล่าเรื่องราวว่าการพบเจอผู้คนในแต่ละวันของหนูมันทำให้หนูมีความสุข หนูอยู่ได้ด้วยตัวเอง หนูไม่อยากทำให้พี่เป็นห่วง หนูไม่คิดเลยว่าที่หนูทำจะทำให้พี่เหงาขนาดนี้ "
" ...พี่ "
" นายคงไม่คิดจะกินฮิเมะจังจริงๆล่ะสิ ลึกๆแล้วก็ยังห่วงน้องสาวไม่ใช่หรอ? "
" ...ยุคามิ จินกะ "
" ...ชั้นไม่คิดเลย...ชั้นแค่อยากให้ฮิเมะคิดถึงชั้น...เท่านั้นเอง "
" พูดบ้าอะไร ตาบอดรึไงแกน่ะ " อิจิโกะเริ่มเปิดปากพูดขึ้นบ้าง
" ปิ่นปักผมของโอริฮิเมะนั่น นายซื้อให้เค้าไม่ใช่เรอะ โอริฮิเมะเค้าปักมาโรงเรียนทุกวันเลย เห็นว่าเป็นของที่พี่ชายซื้อให้ "
" ...จะคนเป็นรึตาย มันก็เหงาทั้งนั้นแหละ "
____________________
" เอาล่ะ จะส่งวิญญาณล่ะนะ "
" ก่อนอื่นผมขอถามก่อน " จินกะขัดขึ้น
" พี่โซระ...ใช่มั้ย อยากอยู่ต่อกับฮิเมะจังรึเปล่า "
" พูดบ้าอะไร เป็นฮอลโลว์ครั้งนึงมันหายไม่ได้หรอกนะ! " ลูเคียเอ่ยขัดขึ้น
" คุณคุจิกิพูดเองนี่ว่าการฟันฮอลโลว์คือการชำระดวงวิญญาณ เพราะงั้นระหว่างที่ร่างฮอลโลว์สลายจะมีเวลาเสี้ยววินาทีที่กลายเป็นวิญญานปกติใช่มั้ย "
" ผมแทรกแซงวิญญาณในภพคนเป็นทั้งหมดเพื่อสร้างชิกิงามิได้ พวกเธอสนใจมั้ยครับ "
โซระเบิกตาโต ก่อนนิ่งไปสักพักแล้วส่ายหน้า
จินกะแปลกใจนิดหน่อย แต่ก่อนจะเอ่ยถามโซระกลับชิงตอบขึ้นมาก่อน
" จินกะ ถ้าชั้นเป็นชิกิงามิให้ฮิเมะ มันจะทำให้ชั้นได้คอยมองดูน้องได้ตลอดไปก็จริง... "
" ...แต่แบบนั้นไม่ยิ่งทำร้ายโอริฮิเมะหรือ ต่อไปฮิเมะจะยอมรับการจากลาไม่ได้ การได้เจอกันครั้งนี้ แค่เยียวยากันและกันในช่วงเวลานี้ก็พอ "
" ถึงเวลาที่โอริฮิเมะจะอยู่ต่อ...โดยไม่มีฉันได้แล้ว... "
จินกะพยักหน้า
" เข้าใจล่ะครับ เชิญอิจิโกะคุงได้เลย "
" พี่คะ...ไปสู่สุคตินะคะ หนูรักพี่นะ "
โซระแย้มยิ้มออกมา วินาทีที่ดาบฟันวิญญาณได้ผ่าลงกลางกะโหลก เสี้ยวอณูวิญญาณสีฟ้างดงามถูกส่งไปสู่โซลโซไซตี้
...ในขณะที่อีกเสี้ยวเล็กๆกลุ่มหนึ่งลอยเข้ากิ้บติดผมรูปดอกไม้ของโอริฮิเมะเอง...
...พี่จะคอยปกป้องเธอ แม้เสี้ยวอณูเล็กๆนี้ก็ตาม...
____________________
หลังจากจบการส่งวิญญาณ คุจิกิ ลูเคีย ก็หยิบอุปกรณ์ประหลาดๆออกมา เห็นว่าเพื่อลบความทรงจำของทั้งโอริฮิเมะและทัตสึกิ
" ว่าแต่ คุณคุจิกิเนี่ยเป็นนักพรตตระกูลไหนหรอครับ อุปกรณ์แปลกๆเยอะจัง แถมยังเห็นยมทูตกับไอ้เจ้าฮอลโลว์อะไรนี่อีก "
" เอ่อ..ตอนนี้ยังเป็นความลับน่ะ แต่คุณยุคามิก็มองเห็นนี่คะ มีอะไรแปลกงั้นหรอ "
" ผมเห็นหลังจากป่วยหนักน่ะครับ อีกอย่างอุปกรณ์แปลกๆนั่น...มาจากร้านอุราฮาระหรอครับ "
" อ่า ใช่ค่ะๆ " โล่งไปทีอย่างน้อยเจ้าหนูนี่ก็คิดว่านางเป็นเพียงแค่นักพรตไม่ใช่ยมทูต ดีที่อุราฮาระเปิดร้านของชำสำหรับผู้มีพลังวิญญาณเพราะฉะนั้นตอนนางดึงร่างยมทูตของอิจิโกะหรือกระทั่งลบความทรงจำพวกโอริฮิเมะจึงไม่ได้ดูน่าสงสัยอะไรมากนัก
" ว่าแต่ว่า... "
พนันได้เลย คำถามต่อไปนี้พูดยากแน่นอน
" อิจิโกะคุงไปเป็นยมทูตได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ? "
" เรื่องนั้น... "
" ช่างเถอะ ผมถามไปเฉยๆนั่นแหละครับ พอจะเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องที่พูดยาก ในฐานะเพื่อนแล้ว จะรอจนกว่านายจะพร้อมนะ ที่ถามมานี่แค่ไม่อยากเก็บความสงสัยให้มันคาราคาซังแค่นั้นแหละ "
" ...อืม ขอบใจนะจินกะ ไปเถอะเดี๋ยวชั้นพาไปทำแผลที่บ้าน "
" ขอบใจนะ... อ้อ คุณคุจิกิบ้านอยู่แถวไหนหรอครับ ให้พวกเราไปส่งก่อนมั้ย ผู้หญิงตัวคนเดียวมันเดินทางอันตรายนะ "
" เอ่อ...อยู่แถวๆบ้านอิจิโกะคุงนั่นแหละค่ะ ไปส่งแค่ถึงที่คลินิกเค้าก็พอแล้วล่ะค่ะ "
อ้าว นี่เผลอเป็นตัว กขค มั้ยเนี่ยเรา
.
.
จินกะทำแผลที่คลินิกคุโรซากิเสร็จ อิจิโกะก็อาสาจะพาไปส่งที่ศาลเจ้ายุคามิ แต่จินกะก็ปฏิเสธไป บอกว่าให้ไปส่งคุณคุจิกิจะดีกว่า เห็นทั้งสองคนทำหน้าแหยๆแต่ก็ตอบรับแต่โดยดี
เรื่องสองคนนั้นน่ะช่างมันเถอะ ยังไงซะตอนนี้พลังวิญญาณก็ฟื้นตัวพอสมควร เขาดำเงากลับตระกูลได้อยู่แล้ว
ถึงจะรู้ดีว่าไม่ควรใช้บ่อย เพราะจากการเจอเจ้าตัววิญญาณว่างเปล่า --- ฮอลโลว์นั่น ดูจะแข็งแกร่งกว่าภูตพรายปกติเสียอีก การจะใช้พลังชิกิงามิอย่างเสียเปล่า ก็สมควรเรียนรู้การต่อสู้กับเจ้าพวกรูกลวงให้มากขึ้นเสียก่อน
แต่คืนนี้คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง...เขาเองก็เหนื่อยเกินกว่าจะเดินกลับด้วย ใช้วิชาแฝงเงาจนเสียนิสัยไปหมดแล้ว
ในที่สุดเขาก็เดินทางมาถึงห้องตัวเอง แสงไฟด้านนอกสาดส่องมากพอจะกำเนิดเงาให้ตัวเขาลอกผ่านมาได้ ทว่าเขาพบแม่นมชราเฝ้ารออยู่ด้านหน้าที่พักของตน
" นายน้อยเจ้าคะ ท่านหญิงรองรอพบอยู่เจ้าค่ะ "
" อ่า...เข้าใจแล้ว "
ท่านแม่มารอในห้องแบบนี้ ซวยแหงๆ
.
.
เมื่อจินกะเปิดประตูเข้ามา อินาริ ยูกิโกะรีบลุกขึ้นเดินเข้ามาหาจินกะทันที พร้อมหยิกหูลูกรักที่เดี๋ยวนี้ชักเริ่มเกเร แต่ว่าแต่ไหนแต่ไรเธอเคยลงโทษลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้แรงๆที่ไหนกัน เลยกลายเป็นเหมือนเธอใช้แรงบีบเจ้าลูกชายแค่เล็กน้อยเท่านั้น
" จินกะลูกรัก เดี๋ยวนี้หัดเถลไถลแล้วหรอ รู้มั้ยแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน "
" ท่านแม่ครับบ อย่าหยิกสิ ผมผิดไปแล้ว ผมไปสู้กับภูตพรายมา เพิ่งกลับจากคลินิกอิจิโกะเองครับ เนี่ยเจ็บแผลมากเลยนะท่านแม่ ดูสิ "
" เห้อ เจ้าเด็กคาราเต้สายดำพ่วงองเมียวจิแนวหน้าหายไปไหนล่ะหื้ม ไปทำอีท่าไหนถึงเจ็บตัวมาแบบนี้กัน? "
" ...ผม...เจอวิญญาณว่างเปล่ามาครับ มันแข็งแกร่งกว่าภูตพรายปกติ เพราะไม่รู้วิธีสู้เลยเจ็บหนักแบบนี้... "
จินกะกล่าวบอกยูกิโกะ ใบหน้าขมวดคิ้วมุ่นเหมือนมีเรื่องเครียดให้คิดจนยูกิโกะพลอยกังวลไปด้วย
" เอาล่ะๆ แม่ไม่ซักไซ้แล้ว กลับมาปลอดภัยก็ดีแล้วจ้ะ " เธอกล่าวพลางโน้มตัวรั้งจินกะเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
" นี่ก็ดึกแล้ว ไปทำการบ้านอาบน้ำนอนซะเถอะ แม่มาเพราะเห็นว่าคืนนี้ลูกกลับบ้านซะดึกดื่น "
" เพิ่งสองทุ่มเองนะท่านแม่ ไม่ดึกซักหน่อย "
" ลูกเคยกลับบ้านสายกว่าหกโมงเย็นรึไง ทำมาเป็นเถียงแม่นะเจ้าเด็กคนนี้ "
" ไม่เถียงแล้วคร้าบ รักท่านแม่นะ ฝันดีนะครับ " จินกะหลบเลี่ยงฝ่ามือมารดา เข้าซุกอ้อมกอดออดอ้อนแม่เหมือนที่ทำมาตั้งแต่ยังเล็ก
" เห้อ โตแล้วนะเด็กคนนี้...แม่ก็รักลูกจ้ะ พรุ่งนี้แม่จะเตรียมทงคัตสึกับซุปมิโสะไว้ให้นะจ้ะ "
____________________
" จินกะ แม่มีเรื่องรบกวนหน่อยนะจ้ะ พอดีว่าถุงเครื่องรางมันขาดน่ะ ที่โรงเรียนลูกเห็นว่ามีเพื่อนฮิเมะจังที่เย็บผ้าเก่งมากใช่มั้ยจ้ะ แม่วานจ้างเขาหน่อยนะ "
" ได้ครับท่านแม่ รอบนี้เปลี่ยนลายกรอบเป็นดอกลิลลี่ก็น่าจะสวยดีนะครับท่านแม่ "
" เอาแบบนั้นก็ได้จ้ะ นี่เงินค่าจ้างเขานะจินกะ "
" รับทราบครับ ผมไปเรียนละนะ "
.
.
ระหว่างทางเดินมาโรงเรียนจึงกะได้พบกับอิจิโกะและคุณคุจิกิกำลังเดินมาด้วยกันจึงเข้าไปทักทาย
" อรุณสวัสดิ์พวกนายสองคนนี่ดูสนิทกันแปลกๆนะ มีซัมติงอะไรกันหรือเปล่าน่ะหื้ม "
" เห้จินกะ เจอหน้ากันก็หาเรื่องเลยนะ อย่างยัยนี่อ่ะนะ อีกสิบชาติก็ไม่มีใครอยากได้หรอก--อุ้ก! "
" อุ้ยตาย ชั้นกับคุโรซากิไม่ได้เป็นอะไรกันหรอกค่ะคุณยุคามิ "
ครับ ไม่เป็นคู่รักแต่เป็นคู่แค้นแน่ๆ เจ้าอิจิโกะโดนต่อยซะหลายรอบแล้วนะนั่น
.
.
เมื่อเดินทางมาถึงโรงเรียนด้วยกัน จินกะก็เดินเข้าห้องไปนั่งริมหน้าต่างอย่างทุกที คุณคุจิกิเองก็ลากเจ้าอิจิโกะไปข้างนอกเหมือนอย่างเคย
...เห็นซะจนชินตา
อ่าลืมไป ต้องซ่อมของให้ท่านแม่
จินกะเดินไปทางด้านหลังห้อง ที่นั่งประจำของ ' อิชิดะ อุริว ' เห็นแบบนี้ก็เถอะ แต่เจ้าตัวฝีมืออันดับหนึ่งด้านการเย็บปักจริงๆนั่นแหละ ที่รู้มาก็เพราะฮิเมะจังแนะนำมาล่ะนะ
" สวัสดีครับ คุณอิชิดะ "
อิชิดะ อุริวเงยหน้าขึ้นมา เลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อยก็แน่ล่ะพวกเราเคยคุยกันซะที่ไหน
" มีอะไรรึเปล่าครับ คุณยุคามิ "
" อา พอดีมีของแยากให้ช่วยเย็บซ่อมให้น่ะ แล้วตรงดอกไม้อยากให้ช่วยปักเป็นดอกลิลลี่ให้ด้วย นี่ค่าจ้างห้าพันเยนครับ "
" ...อืม น่าจะเสร็จพรุ่งนี้นะ "
" ขอบคุณมาก ถ้างั้นขอตัวก่อนนะครับ "
____________________
วันรุ่งขึ้นจินกะก็ไปรับของจากอิชิดะ งานเย็บปักของเขาดูสวยมาก ลวดลายอ่อนช้อยไม่น้อย ท่านแม่ชอบดอกลิลลี่สีขาวมาก แบบนี้น่าจะถูกใจไม่น้อย
จินกะเรียนต่อตามปกติ แทบทนรอไม่ไหวที่จะเอาถุงเครื่องรางใหม่นี้ให้ท่านแม่ ท่านแม่จะยิ้มดีใจแค่ไหนกันนะ
ตอนนี้เลิกเรียนแล้ว จากการเจอฮอลโลว์ครั้งก่อนที่ความทรงจำไม่ค่อยปะติดปะต่อนั่นทำให้จินกะเรียนรู้จะเก็บการใช้วิชาองเมียวจิ คาเงะเป็นคามิระดับสูง การใช้งานจึงกินพลังงานมากเป็นพิเศษ เขาต้องระวังไว้ เผื่อจะเจอเจ้ารูกลวงนั่นอีก
จินกะเหลือบตาสังเกตเห็นว่าอิจิโกะและอิชิดะ อุริว หายไปพร้อมกันหลังเลิกเรียน
...ถึงจะดูแปลกตาที่เจ้าอิจิโกะจะหาเพื่อนใหม่ แต่คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
____________________
โครม!
จินกะเดินทางมาถึงที่ตระกูลแล้ว จู่ๆกลับเกิดเหตุการณ์ประหลาด
...ท้องฟ้ากำลังฉีกออก...
" เกิดอะไรขึ้น! "
" ท่านจินกะครับ! คาดว่าภูตล่องหน หรือไม่ก็ วิญญาณว่างเปล่าบุกขอรับ! พวกเราไม่เห็นร่างมันเลยการต่อสู้จึงเป็นไปอย่างยากลำบากขอรับ "
" ไปปกป้องผู้อาวุโสกับผู้นำตระกูล ผมมองเห็นมัน มันคือวิญญาณว่างเปล่า ทางนี้จะจัดการให้เอง! "
" รับทราบขอรับนายน้อยจินกะ! "
" นี่สิความหวังของตระกูลเรา จินกะเจ้าจงนำทัพซะ แม้องเมียวจิของเราจะไม่เห็นวิญญาณว่างเปล่าแต่ก็พอสัมผัสพลังวิญญาณได้ลางๆ คงพอคุมสถานการณ์ได้บ้าง "
" ครับ ท่านแม่เฒ่า โปรดเข้าที่พำนักรักษาตัวให้ดีนะครับ...พวกเจ้า! คุ้มกันผู้อาวุโสและผู้นำตระกูลเข้าห้องลับซะ ใครที่พอสัมผัสพลังวิญญาณได้ลางๆก็ตามมาช่วยผม! "
จินกะแม้จะตกใจอยู่บ้างที่วันนี้ฮอลโลว์มากมายจนมืดฟ้ามัวดิน ทั่วทั้งเมืองต่างโกลาหล แต่ทางเขาเองก็ต้องปกป้องตระกูลของตนก่อน ฮอลโลว์ที่บุกพังตระกูลซะเละก่อนที่ตนจะมาถึงก็มีถึงเกือบสิบตัวเลยทีเดียว
จากการเรียนรู้เมื่อครั้งอยู่ที่บ้านของโอริฮิเมะ จุดอ่อนของเจ้าพวกนี้คือผ่ากลางหัว!
" พวกเจ้า! พยามทำลายกลางหัวของมันซะถ้าหากกะระยะตำแหน่งได้ ถ้าทำไม่ได้จงตรึงร่างไว้ให้นานที่สุด ผมจะรีบเข้าสังหารเอง! "
" ขอรับนายน้อย! "
จินกะฆ่าฟันฮอลโลว์ไปห้าถึงหกตัวก่อนจะพบเห็นฮอลโลว์ที่หลุดพันธนาการพุ่งตรงไปยังทิศอพยพ
บ้าเอ้ย ย้ายกันช้าชะมัด!
" เหวอ! "
" ท่านพี่อาซาฮิ! "
จินกะรับเอาตัวเข้าปกป้องอาซาฮิ ว่าที่ผู้นำตระกูล ตามหน้าที่ของตนอย่างไม่คิดสิ่งใดทั้งสิ้น
ลืมเลือนผู้สำคัญยิ่งกว่าหน้าที่ของตนเพียงเสี้ยววินาที...
ทาคาฮิโตะแม้ไม่รับรู้ถึงพลังวิญญาณใดๆ แต่เพื่อตระกูล เขารีบคว้าเซ็นยู สึโยมิมาไว้ในวงป้องกันขององเมียวจิ
...นั่นทำให้ได้โอกาสที่จะมีคนผลักอินาริ ยูกิโกะไปนอกวงล้อม
" กรี๊ดดดด! "
ทันทีที่จินกะพาอาซาฮิแฝงเงาเข้าสู่องเมียวจิอีกฝ่ายที่ป้องกันด้านหน้าพื้นที่ปลอดภัยเขาก็รีบกลับมายังบริเวณลานด้านหน้าเพื่อสู่ต่อทันที
...แต่สิ่งที่เขาเห็นมัน
.
.
อินาริ ยูกิโกะล้มลงกลางสวนหิน ภาพเบื้องหน้าที่ว่างเปล่ากลับหนาวเย็นยะเยือกเกินกว่าที่เธอคาดคิดไว้ เธอรู้สึกถูกกำต้นแขนจากนั้นเพียงเสี้ยววินาทีก็ถูกข่วนอย่างแรงที่กลางหลัง
สายตาที่พร่าเบลอจากอาการเสียเลือดมากเกินไป ทว่ายังคงคอยมองภาพสามีของตนกอดรัดปกป้องภรรยาเอกอย่างสึโยมิไว้ในอ้อมแขน
' แม้ผมจะให้ตำแหน่งภรรยาเอกกับเธอไม่ได้ แต่ผมจะรักแค่เธอ จะปกป้องเธอด้วยชีวิต ผมสัญญา '
.
.
ทั้งที่รู้ว่าคนคนนี้สนแค่อำนาจ ทั้งที่บอกตัวเองว่าหมดรัก
...ทำไมน้ำตาเธอถึงยังไหล
...ทำไมใจยังเจ็บปวด
สายตาเหลือบมองจินกะลูกรักของเธอกับเขา มุมปากพยามฝืนยกยิ้ม พยามบอกตนเองว่าไม่เป็นไร ก็ลูกของเธอเก่งขนาดนี้นี่นะ...
.
.
" ท่านแม่!!!!!! "
TBC.
คาเงะเก็บกลิ่นฮอลโลว์ของตัวเองได้ค่ะ มีแค่อุราฮาระที่รู้ตัวตอนล้วงเข้าไปในกายหยาบ เพราะงั้นลูเคียที่ยังถือว่าเป็นยมทูตเด็กเลยไม่รับรู้
คาเงะตอนใช้ร่างจะติดกวนโอ้ย พูดหยาบนิดหน่อยเพราะไม่ใช่คุณชายจ๋าแบบจินกะค่ะ
เขียนบทบู๊ไม่เก่ง แต่ความฝันอันสูงสุดรออยู่เบื้องหน้า จะรอเขียนฉากนั้นค่ะ สู้วววว ฮือออ
เราจำไทม์ไลน์ไม่ค่อยแม่นเป้ะ ก็เบลอๆช่วงเวลามันไปบ้างละกันนะคะ แหะ
P.S. สอบไฟนอลเสร็จแล้วค่ะ ดีใจยิ่งกว่า โฮรววววว ลาก่อนหนังสือเรียนที่จริงๆไม่เคยจำเนื้อหาได้เลย
![[Fic Bleach] ร่างสถิตย์สามโลก โดย MEIIJIN13 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J7QH438KNE3W97K72PVQF3V8/cover/01J7QH438KNE3W97K72PVQF3V8-1726635287478 "[Fic Bleach] ร่างสถิตย์สามโลก โดย MEIIJIN13 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")