พ่อครัววังหลวง คือผู้ทำอาหารให้กับเหล่าผู้คนชั้นสูงในวัง เป็นตำแหน่งของพ่อครัวที่ใครๆก็อยากไต่ไปถึง และหนึ่งในนั้นต้องเป็น 'เพรา' คลื่นลูกใหม่แห่งวงการพ่อครัวจอมเวทย์ที่พร้อมกระตุ้นความอร่อยด้วยมือเขา
ผจญภัย,แฟนตาซี,ครอบครัว,ไทย,ตะวันตก,ดราม่า,แฟนตาซี,ทะลุมิติ,ต่างโลก,อาหาร,ผจญภัย,เวทมนต์,มอนสเตอร์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พ่อครัววังหลวง คือผู้ทำอาหารให้กับเหล่าผู้คนชั้นสูงในวัง เป็นตำแหน่งของพ่อครัวที่ใครๆก็อยากไต่ไปถึง และหนึ่งในนั้นต้องเป็น 'เพรา' คลื่นลูกใหม่แห่งวงการพ่อครัวจอมเวทย์ที่พร้อมกระตุ้นความอร่อยด้วยมือเขา
ผู้แต่ง
คอคิจ
เรื่องย่อ
บันทึกสูตรว่าที่พ่อครัวจอมเวทย์
Record the recipe of the Royal chef
หมวดหมู่ : แฟนตาซี ทำอาหาร การแข่งขัน ต่อสู้(นิดหน่อย)
__________________________
การเป็นพ่อครัววังหลวงนั้นเป็นความฝันและเป้าหมายชีวิตของเหล่าพ่อครัว เหล่านักสร้างความอร่อยให้กับโลกใบนี้ การเป็นพ่อครัววังหลวงที่หลายปีจะเปิดรับพ่อครัวรุ่นใหม่เพียงแค่ 4 คนเท่านั้นเป็นหัวหน้าพ่อครัวประจำฤดูทั้งสี่ และหนึ่งผู้จะเข้าชิงตำแหน่งนั้นคือ ‘เพรา’ พ่อครัวจากเมืองเล็กๆแห่งนั้น แรงปรารถนาของเขาอาจจะไม่เหมือนใคร เพราะเขาไม่ต้องการ ชื่อเสียง เงินทอง เกียรติยศ หรือความสุขสบาย สิ่งที่เขาต้องการแค่ ความจริง
“แค่เป็นเหมือนนายให้ได้ใช่ไหม แล้วชั้นจะรู้ความจริง…” - เขียวใบไม้
“การที่ผมมาอยู่ตรงนี้ได้ มาจะช่วยเติมเต็มได้จริงเหรอ?” - แดงเนื้อสัตว์
“การเป็นพ่อครัววังหลวง มันจะแสดงให้ตระกูลเห็นว่าเราเองก็มีค่า” - ม่วงเปลือกมังคุด
“อยากให้คุณอยู่เห็นความสำเร็จของคุณจังเลย …ที่รัก” - ครามทะเล
“ฉันยืนอยู่ตรงนี้นะ กำลังใจของพวกนาย” - กลิ่นน้ำมันเครื่อง
_____________________________
- สำหรับใครที่กลัวไม่จะไม่เข้าใจหรือไม่อิน ไม่ต้องกลัวไปทุกอย่างที่เป็นคำศัพท์ทางอาหาร เราพยายามจะอธิบายให้ชัดเจนและมีคำอธิบายเสมอ
- เรื่องนี้ในเกือบทุกตอนทำมีการนำเสนอการทำอาหาร หรือ อาหาร ต่างๆ ที่มีจริงในโลกของเรา แต่มีการปรับเปลี่ยนไปตามวัตถุดิบของอาหาร
- เรื่องนี้ไม่ได้เด่นเรื่องการต่อสู้ หรือการใช้เวทแบบอลังการ ใครคาดหวังขออภัยด้วย
- นอกจากการทำอาหาร เรื่องนี้จะนำเสนอเรื่องราวของมิตรภาพ ความฝัน ครอบครัว ความอบอุ่น
เช้าวันถัดไปกับการแข่งขันที่ได้เริ่มต้นอีกครั้ง เหล่าว่าที่พ่อครัววังหลวงทั้งสามสิบสองท่านกำลังยืนรอคณะกรรมการมาแจ้งรายละเอียดแข่งขัน อยู่บริเวณหน้าสำนักงานอีกครั้งเหมือนกับตอนที่พวกเขาแข่งขันทำอาหารจับคู่ ส่วนกลุ่มของเพรา เมลเลกและนอททัม กำลังคุยกันอยู่ว่าการทดสอบรอบถัดไปจะเป็นทิศทางไหน ทั้งสามคนมีความคิดคล้ายกัน นั้นคือทีมสามคนเพราะว่า รอบคัดเลือกรอบแรกหนึ่งคน รอบที่ผ่านมาจับคู่ทำอาหาร รอบถัดไปมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นทีมสามคน
“ถ้าพวกนายสองคนคิดว่าเป็นทีมสามคน งั้นถามเพื่อความแน่ใจ พวกเรามีสี่จะเอาใครออก” ถึงเมลเลกจะตั้งคำถามกับทั้งสองคนแต่เธอรู้คำตอบอยู่ในใจแล้ว เมลเลกมองไปยังฮาวาร์ติ เจ้าปลาที่กำลังเดินพูดคุยกับคนอื่นไปทั่ว ไม่ได้เพราะเขารู้ตัวว่าตัวเองกำลังโดนเขี่ยออกจากทีม แต่มาจากที่เจ้าปลารู้ว่าในผู้เข้าการทดสอบนั้นมีแต่คนที่ทำให้เขาคาดไม่ถึง มีตั้งแต่ลูกสาวตระกูลขุนนาง ทายาทพ่อครัวฤดูใบไม้ร่วง สมาชิกเมล็ดอุดมสมบูรณ์ นก(?) เขาคิดว่าต้องมีคนแปลกมากกว่านี้และถ้าเขารู้จักคู่แข่งก่อนจะเป็นการรับมือที่ดีที่สุด
“จะถามทำไม เมื่อเธอรู้อยู่แก่ใจว่าจะตัดใครออก ดูมันสิเดินไปถามตรงๆเลยว่า ‘เจ้ามีความลับที่บอกใครไม่ได้ไหม ข้าอยากรู้’ เป็นใครก็อยากซัดหน้า...นั้นไงโดนออร์คต่อยจมพื้นไปแล้ว” ภาพของทั้งสามคนที่มองฮาวโดยต่อยหน้าจมไปกับเพื่อน ทำให้พวกเขารู้สึกไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเป็นเพื่อนกัน กลัวจะโดนหมายหัวไปด้วย “พี่นอททัมไปอุ้มกลับดีกว่าไหม”
“ไม่ดีกว่าครับ คุณฮาวยังพอแรงลุกแบบนั้น ผมเคยอุ้มครั้งหนึ่งตอนไปซื้อปลาในตลาดด้วยกันแล้ว คุณฮาวจะมีเรื่องกับพ่อค้า พอผมอุ้มแบบที่อุ้มน้องเพรา ฮาวเขาไม่ชอบเลยฝากส่งนี้ไว้ที่แขนผม...” นอททัมโชว์รอยกัดของฮาวให้ทั้งคนดู “แต่ถ้าคัดคุณฮาวไป แล้วเขาจะอยู่กับใครยิ่งทำตัวแบบนั้น ไม่มีคนเอาเข้าทีมนะครับ”
ระหว่างเหล่าว่าที่พ่อครัววังหลวงคาดเดาหลากหลายเรื่องของกฎการทดสอบครั้งต่อไป ประตูสำนักงานที่ปิดสนิทได้มีของเหลวสีแดงไหลออกมาจากช่องว่างของประตู มีคนหนึ่งสังเกตเห็นของเหลวสีแดงนั้นไหลลงตามราวบันได เหล่าผู้เข้าทดสอบคนอื่นต่างถอยห่างด้วยความหวาดกลัว สีมันแดงสดราวกับเลือดยิ่งสร้างความตื่นตระหนกมากขึ้นไปอีกระดับ เพรา เมลเลก และนอททัมที่อยู่ห่างจากคนกลุ่มใหญ่ ทั้งสามรีบวิ่งมาดูสิ่งที่เกิดขึ้น ของเหลวสีแดงเริ่มหนองเต็มพื้น หลายคนอาจจะหวาดกลัวแต่ไม่ใช่กับมนุษย์เงือกคนนี้ ฮาวาร์ติ เจ้าปลาเดินไปใช้เท้าลูบสะกิดของเหลวสีแดง
“อย่าทำให้โชว์ของฉันเสียหายได้ไหม ไอ้เหม็นคาว” เสียงของผู้หญิงดังขึ้นมาจากบ่อของเหลว พวกมันรวมตัวกันเป็นรวมกำปั้นชกหน้าของฮาวไปหนึ่งที
จากนั้นของเหลวสีแดงรวมตัวกันทรงของเก้าอี้ผ้ากำมะหยี่สีแดง ของเหลวสีแดงที่เหลือเริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างของผู้หญิง จากสีแดงสดเริ่มกลายเป็นสาวสวยสุดเซ็กซี่ เธอปรากฏตัวในชุดสีแดงดำที่ทำให้ทุกสายตาต้องหยุดมอง ราวกับซันคิวบัส เสื้อรัดรูปสีแดงที่เข้ากับกระโปรงหนังสีดำที่มีสายรัดประดับโลหะซึ่งช่วยเสริมให้รูปร่างดูน่าดึงดูดยิ่งขึ้น ผมสั้นสีดำเพิ่มเสน่ห์ให้กับใบหน้าด้วยแว่นเลนส์สีแดง เธอลูบไหล่ไปยังเก้าอี้กำมะหยี่ก่อนจะนั่งไขว่ห้างโชว์ต้นขาเรียวสวย
“แม่มดที่เร่าร้อนที่สุดของครัววังหลวง และเป็นรองหัวหน้าพ่อครัววังหลวงฤดูหนาว รูเบอร์ต้า เรด นั้นคือฉันเองจำไว้เจ้าพวกเด็กน้อย” รูเบอร์ต้าใช้เวทมนตร์ควบคุมของเหลวสีแดงสร้างแก้วไวน์ขึ้นในมือของเธอ “ที่พวกเธอมาเจอฉันมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะฉันจะเป็นหัวหน้ากรรมการตัดสินของรอบนี้”
รูเบอร์ต้าอธิบายการทดสอบครั้งนี้คือการทำงานเป็นทีม แต่ละทีมจะมีสมาชิก 4 คน โจทย์การทดสอบคือ Full course meal หรือ การเสิร์ฟมื้ออาหารแบบเต็มรูปแบบ ทั้งสี่คนต้องรับผิดชอบอาหารหนึ่งจาน นั้นคือ จานเรียกน้ำย่อย ซุป จานหลัก และของหวาน การเสิร์ฟครั้งนี้พ่อครัวจะต้องทำอาหาร แต่ละจานให้มีความสอดคล้อง และ ส่งเสริมกัน แต่ละทีมจะได้สถานที่ในการจัดหาวัตถุดิบแตกต่างกัน พวกเรามีเวลาให้ 24 ชั่วโมง เมื่อทางครัววังหลวงให้เวลาพวกว่าที่พ่อครัววังหลวงเยอะแล้วพวกเขาไม่ต้องการให้ล่าวัตถุดิบง่ายๆมาให้รับประทานแน่นอน เมื่อทุกคนได้ทีมตามที่ต้องการให้มาสุ่มลำดับทีม ทีมที่หนึ่งจะต้องเริ่มทำแบบทดสอบทันทีและ 24 ชั่วโมงให้หลังจะต้องมาเสิร์ฟอาหารให้พวกรูเบอร์ต้า ทีมที่สองจะเริ่มได้เมื่อทีมที่หนึ่งเริ่มการทดสอบไปแล้วหนึ่งชั่วโมงและ 24 ชั่วโมงให้หลังจะมาเสิร์ฟอาหารเช่นกัน ทำแบบนี้ซ้ำไปจนถึงทีมที่แปด
“และอีกอย่าง ถึงจะทำงานเป็นทีมแต่พวกคัดคนออกเป็นรายบุคคลนะ อย่าเกาะคนอื่นให้มากและรีบมาสุ่มลำดับทีมได้แล้ว” รูเบอร์ต้าวาดมือไปด้านหน้า ลูกบอลของเหลวสีแดงทั้งแปดลูกปรากฏขึ้นหมุนรอบตัวเธอ “สวยงามจริง การแสดงของฉัน”
เพราเหมือนจะไม่ค่อยดีใจเท่าไรที่ต้องมาทำงานเป็นทีมกับฮาวาร์ติอีกรอบหนึ่ง และความวุ่นวายในการจัดทีมจึงเริ่มต้นอีกครั้ง เพราให้เมลเลกนั้นรีบใช้ด้ายของเธอดึงตัวฮาวออกมาจากคนอื่นไม่งั้นเจ้าปลาจะเป็นปลาทุบแน่นอน
“อย่างงี้ก็ง่ายเลยไม่ใช่เหรอ นอททัม จานเรียกน้ำย่อย ฮาว ซุป เพรา จานหลัก ของหวาน ฉัน” เมลเลกเริ่มประชุมวางแผนทีมทันที
“เจ้าปลาทำซุป เราไม่ติดแต่ถ้าพื้นที่ไม่มีอาหารทะเลอย่าทำบุยยาเบสได้ไหม”
“ถ้ามีกุ้งเดินได้ ปลาบิน หอยบก อะไรแบบนี้ข้าทำได้ไหม”
“เอ๋ ผมต้องเป็นจานแรกเหรอ ถ้ามันแย่ทุกคนจะแย่ตามไหมครับ”
เมื่อทั้งสี่ได้วางแผนเบื้องต้นสำหรับการทดสอบ พวกเขาส่งตัวแทนกลุ่มเพื่อไปจับสลาก ตอนแรกฮาวนั้นจะเป็นคนจับฉลากเอง แต่โดนเมลเลกใช้ด้ายพันตัวเอาไว้ เธอต้องการเป็นคนจับสลากหมายเลขเพราะการจับฉลากนั้นคือหน้าที่ของหัวหน้าทีม ส่วนเพรากับนอททัมไม่ได้ว่าอะไรเพราะใครจับยังไงพวกเราต้องทำอาหารอยู่ดีไม่ได้มีสิทธิพิเศษมากน้อยไปกว่ากัน
ตอนที่ทั้งสี่ประชุมหาลื่อนั้น ได้มีกลุ่มบางกลุ่มเริ่มจับหมายเลขไปแล้วทำให้เลขที่เหลืออยู่คือ 1 3 4 7 และ 8 เมลเลกมองไปยังฟองสีแดงที่กำลังบินวนรอบตัวรูเบอร์ต้า ในใจของเธอนั้นไม่อยากได้ ทีมหนึ่ง และ ทีมแปด เพราะการได้เป็นทีมแรกเวลาเตรียมตัวจะน้อยมาก ส่วนถ้าพวกเขาได้ทีมแปด นับจากเวลาตอนนี้ไปอีกแปดชั่วโมงเท่ากับว่าพวกเขาจะเริ่มในช่วงเวลาเย็น เดินทางไปถึงที่หมายคาดว่าจะอันตรายเกินไปที่จะล่าวัตถุดิบในเวลากลางคืน
“เมลเลกจังจะยืนจ้องอีกนานไหม พี่สาวคนนี้จะหลับแล้วนะ” รูเบอร์ต้าแกว่งนิ้วให้ลูกบอลของเธอบินรอบตัวเมลเลกเพื่อเป็นตัวเร่งให้แม่ครัวสาวตัดสินใจ
“ขออภัยค่ะ อืม.. งั้นเป็นลูกนี้ค่ะ” เมลเลกชี้นิ้วไปที่หนึ่งในลูกบอล จากนั้นลูกบอลลอยตัวมาอย่างช้าๆ กลายเป็นคุกกี้เสี่ยงทายอยู่มือเมลเลก ด้วยความตื่นเต้นอีกสามคนถึงกลับต้องมาลุ้นคำทำนายข้างใน
“มีคุกกี้ซ่อนในบอลอีกที ชีวิตพ่อครัววังหลวงดูว่างเนอะ ถ้าแกะแล้วยังมีอะไรซ่อนอีกทีขออนุญาตด่าได้ไหม”
“เจ้าเด็กตาเขียว ปากแจ๋วใช่ได้นิ ส่วนแม่หนูจะรีบแกะได้ยัง”
“ได้แล้วค่า กลุ่มที่สาม” เมลเลกแกะคำทำนายออกในกระดาษเขียนแค่เลขสามเอาไว้
“เป็นตำแหน่งที่สวยดีนิ งั้นพวกนายอีกสองชั่วโมงไปเจอกันที่ชั้นสองนะ”
ทั้งสี่เดินหลบผู้เข้าสอบคนอื่นมาประชุมกันอยู่หน้ารถของพวกเขา นอททัมกับฮาวมีความเห็นตรงกันว่าให้พวกเราใช้เวลาสองชั่วโมงระหว่างรอนั้นในการซ้อม แต่อีกสองคนนั้นไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะว่า พวกเขาไม่รู้ว่าพื้นที่ที่พวกเขาจะได้นั้นเป็นพื้นที่แบบไหน ห่างจากตัวเมืองกี่ชั่วโมง ยิ่งซ้อมไปจะเปลืองแรงเปล่าๆ แต่สิ่งที่พวกเขาทำได้คือวางแผนแนวทางการทำอาหาร จากโจทย์นั้นนอกจากพวกเขาต้องทำอาหาร 4 ชนิดแล้วอาหารพวกนั้นจะต้องมีความสมดุล
“แล้วมีความสมดุลคืออะไรเหรอครับ”
เพรากำลังอ้าปากอธิบายแต่โดนนิ้วของฮาวปิดปากของเขาไว้ “เรื่องแบบนี้ พี่เงือกจะอธิบายเอง แบบนะนอททัมถ้าเราจับเห็ดเดินได้มา เมนูทำออกมาก็ต้อง ยำเห็ด ซุปเห็ด สเต๊กเห็ด และพุดดิ้ง...” ฮาวอธิบายยังไม่เสร็จ เขาก็โดนเพราใช้กระทะเคาะหัวเต็มแรง “เจ็บนะ มันไม่ทิศทางเดียวกันตรงไหน”
เมลเลกเริ่มเห็นแววไม่ดีของทีมนี้แล้ว “นอททัมฟังเรานะ ความสมดุลไม่ได้หมายความว่าให้นำวัตถุดิบในทำทุกเมนู ถ้าทำแบบนั้น ในฐานะคนกินนายคิดว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไง”
“รู้สึกเอียนกับเห็ดครับ”
“ถูกต้อง ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงมีคนคิดไม่ได้นะ ความสมดุลคือการเลือกใช้รสชาติ วัตถุดิบ ประสบการณ์การทานอาหารที่ทำให้ผู้คนเพลิดเพลินไปกับมื้ออาหารของเรา การทำอาหารเหมือนกับพลังเวท ถ้าเพราทำอาหารจานหลักเป็นเนื้อหม่าล่า หน้าที่ของหวานจะต้องทำคือช่วยเยียวยาความเผ็ดร้อนของจานหลักลงเหมือนกับ เหมือนกับไฟเมื่อเจอน้ำนั้นคือความสมดุล”
เพราสังเกตสีหน้าของนอททัมกับฮาวที่เหมือนจะเข้าไม่ถึงการอธิบายของเมลเลก “ง่ายๆ ทำยังไงก็ได้ให้คนกิน กินอาหารของเราแล้วอยากกินอาหารของเพื่อนเราต่อ ประมาณนั้น” แค่เพราอธิบายเล็กน้อยจากหน้ามึนงงของทั้งสองการเป็นคนตาใสเข้าใจทุกอย่าง
ในเวลาสองชั่วโมงเพรากับเมลเลกตั้งใจว่าจะวางแนวการทำอาหารเบื้องต้นก่อน โดยพวกเราจะยึดหลักว่าทุกจานต้องส่งเสริมให้ อาหารจานหลักเป็นพระเอกของงาน ระหว่างที่ฮาวกับนอททัมกำลังฟังแผนการทำอาหารของเมลเลก เพราสังเกตว่ากลุ่มที่หนึ่งพึ่งได้โจทย์เสร็จ พวกเขาวิ่งเต็มฝีเท้าออกมาพร้อมกับทั้งสี่คน ทีมอื่นๆที่รอพวกทีมหนึ่งบอกรายละเอียดของการทดสอบครั้งนี้ แต่พวกเขาเหมือนต้องเร่งรีบเกินกว่าจะมีเวลาพูดคุยกับคนอื่น เพรามาคิดดูแล้วที่พวกทีมหนึ่งต้องรีบขนาดนั้นอาจจะมีสองกรณีด้วยกันนั้นคือสถานที่จะต้องไกลมากใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมง หรือวัตถุดิบนั้นจะต้องใช้เวลามากในการได้มา ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตหายาก หรืออาจจะเป็นพวกอันตราย
“ถามหน่อย ถ้าพวกเขาให้เราล่ามังกรพวกเธอคิดว่าพวกเราไหวไหม” เมลเลกได้ยินคำถามของเพรา เธอถึงกับถอนหายใจ
“นายไม่รู้เหรอว่ามังกร เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่กฎหมายมอสเตอร์คุ้มครอง ใครคิดจะล่ามังกรอาจจะต้องโดนขับไล่ออกจากประเทศนี่เลยนะ อีกอย่างสมมุติว่าเราล่าได้จริง พวกตายตั้งแต่ไม่ได้เข้าถ้ำมังกรแน่”
“ค้าบๆ ผมแค่พูดเล่นเอง”
“…มังกร...” นอททัมพอได้ยินคำว่ามังกรเหมือนเขาจะคิดอะไรออก แต่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
...
สองชั่วโมงถัดไป
เมื่อถึงเวลาทั้งสี่คนเดินขึ้นชั้นสองสำนักงาน ข้างในห้องยังเหมือนเดิมคือมีโต๊ะกรรมการและพื้นที่สำหรับทำอาหาร คนที่นั่งรอพวกเขาอยู่นั้นคือ มานึล ชิม่อน และ รูเบอร์ต้า รองหัวหน้าพ่อครัววังหลวงทั้งสามเริ่มอธิบายรายละเอียดของการสอบคัดเลือก เนื้อหาส่วนมากจะคล้ายกับตอนแรกที่รูเบอร์ต้าเคยอธิบายเอาไว้ จนมาถึงรายละเอียดของกลุ่มที่สาม สถานที่ในการล่าวัตถุดิบคือ วิหารเนเรียเก่า อดีตเป็นพื้นที่บูชาเทพีแห่งสายน้ำเนเรียแต่ด้วยอันตรายจากมอสเตอร์ป่าภายนอกและเหตุผลที่ไม่แน่ชัดทำให้ผู้ศรัทธาเทพีเนเรียน้อยลงและค่อยหายสาบสูญ ปัจจุบันเป็นพื้นที่อาศัยของมอสเตอร์น้ำจืด ต้นไม้อาคม รวมไปถึงสิ่งมีชีวิตพลังงานศักดิ์สิทธิ์
“ทางเราได้จัดเตรียมยานพาหนะไว้สำหรับทั้งแปดทีมเรียบร้อยครับ แต่ถ้าพวกคุณจะใช้ยานพาหนะของพวกคุณเองพวกเราไม่มีปัญหา ถ้าพวกคุณไม่มีคำถามเพิ่มเติม ผมจะแจ้งหน้าที่ครับ”
เพรารู้สึกติดใจกับคำว่า ‘จะแจ้งหน้าที่’ “เดี๋ยวนะแสดงว่าพวกเราไม่ได้แบ่งงานกันเองใช่ไหม”
“ใช่สิ หนุ่มน้อย คิดว่าจะได้เป็นพระเอกของทีมตลอดเหรอ พวกเราได้ดูจากสไตล์การทำอาหารของทุกคนที่ผ่านมาโดยเริ่มจาก นายก่อนเลย ปลากะพงย่างพาสต้าไข่ผำซอสเพสโต้และคาเนลโลนีทุเรียนซ่อนแอบ ทั้งสองจานจัดอยู่ในหมวดของอาหารจานหลัก รู้จักการใช้ไข่ผำแสดงน่าจะสามารถทำอาหารเรียกน้ำย่อยได้ ส่วนของหวานไอ้เจ้าพัมพีน่าจะสอนมาอย่างดีเหมือนกัน งั้นนายทำ ซุป”
“ห๊า!” เสียงตกใจของทั้งสี่นั้นประสานเป็นเสียงเดียวกัน พวกรองหัวหน้าเหมือนรู้จุดอ่อนและจุดของทีม แถมยังเข้าใจธรรมชาติการทำอาหารจากการดูสไตล์การทำอาหารทั้งสองรอบ คนธรรมดาไม่สามารถทำได้แบบนี้แน่
“ไม่ต้องตกใจค่ะ ต่อไป มูนเบอร์รี่ ป็อป และชุดเต้าหู้รมควันเนื้อ ตัดของหวานเลยจ้า เก่งนักใช่ไหม ยัยลูกคุณหนูไปทำอาหารเรียกน้ำย่อย” เมลเลกถึงกับตาโต เธอไม่ได้กลัวการทำอาหารเรียกน้ำย่อยแต่ตกใจที่ของหวานนั้นจะต้องเป็นของไม่นอททัมก็ฮาว “อุ้ย หน้าตาพวกเธออ่านง่ายมากเลยรู้ตัวไหม นายตัวใหญ่กับเจ้าปลาสองขา ทำของหวานไม่ได้ใช่ไหม ฉันจะเลือกเก็บใครไว้ดีน่า งั้นนอททัมทำจานหลัก ปลาสองขาทำของหวาน”
“ห๊า!” เสียงจากใจรอบนี้มาจากคน คนเดียวนั้นคือฮาวหัวใจของเขาล้นไปถึงตาตุ่ม
ชิม่อนกระแอมเล็กน้อย “เฮ้ยจะจับเวลาแล้วนะ ตอนนี้ 10.39 พวกนายจะต้องทำอาหารเสร็จก่อน 10.39 ของวันถัดไป เริ่มได้!”
สรุปลำดับการทำอาหารของทีมสาม
จานเรียกน้ำย่อย นอททัม เมลเลก
ซุป ฮาวาร์ติ เพรา
จานหลัก เพรา นอททัม
ของหวาน เมลเลก ฮาวาร์ติ
[คุยหลังครัว by ฮาวาร์ติ]
ช่วงนี้ข้ารู้สึกน้อยใจมากเลย เลยขอช่วงท้ายตอนมาเล่าให้ฟังหน่อย ช่วงหลังพวกเจ้าเด็กๆทั้งสามคนไม่ค่อยเชื่อความรู้ของข้าเลย ใครจะรู้จักทะเลไปกว่ามนุษย์เงือกจริงไหม ล่าสุด เมลเลกด่าข้าด้วย แค่ข้าบอกว่า ม้าปลาคือม้าที่ย้ายลงมาในทะเลและปรับตัว โดนนางด่าเลย ยัยนั้นพูดอะไรก็ไม่รู้ ม้าน้ำจะเป็นปลาได้ไง จริงไหมเจ้าคนอ่าน เนี่ย ข้าเครียดมาก และต้องมาเครียดเพราะต้องทำของหวานอีกเครียดดดดดดด
[คุยหลังครัว by คนเขียน]
วันนี้จะนำเสนอคำว่า Full course meal จะเป็นวัฒนธรรมการรับประทานอาหารแบบเป็นลำดับ ใครที่เคยดูรายการทำอาหารแบบ hell kitchen เขาก็จะใช้วิธีแบบนี้เหมือนกัน ถามว่าอาหารแบบฟูลคอร์สจะต้อง มีแค่ 4 จานเท่านั้นไหม ก็คือ ไม่ บางที่มีแค่สามจาน คือ จานเรียกน้ำย่อย จานหลัก และของหวาน สามอย่างเนี่ยคือตัวตั้งของการทำฟูลคอร์ส บางที่มีถึงเจ็ด อย่าง เพิ่มเติมซุป สลัด ขนมขบเคี้ยว หรือเครื่องดื่มเข้าไปด้วยอีก