“มะ ไม่ไหวแล้ว ฉันแตกใส่เธอแล้ว” จนมันกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แทงเข้าไปในโพรงนุ่มแบบลึกสุดๆ แล้วพ่นน้ำรักอัดฉีดพร้อมกับการกระตุกเกร็งของช่องทางรัก เธอเองก็คงเสร็จพร้อมเขาด้วย
ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความรักของสองเรา
“มะ ไม่ไหวแล้ว ฉันแตกใส่เธอแล้ว” จนมันกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แทงเข้าไปในโพรงนุ่มแบบลึกสุดๆ แล้วพ่นน้ำรักอัดฉีดพร้อมกับการกระตุกเกร็งของช่องทางรัก เธอเองก็คงเสร็จพร้อมเขาด้วย
“มะ ไม่ไหวแล้ว ฉันแตกใส่เธอแล้ว” จนมันกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แทงเข้าไปในโพรงนุ่มแบบลึกสุดๆ แล้วพ่นน้ำรักอัดฉีดพร้อมกับการกระตุกเกร็งของช่องทางรัก เธอเองก็คงเสร็จพร้อมเขาด้วย
ตอนที่6
โดนจัดหนักจนแทบเดินไม่ไหว!
เมื่อวานถูกคุณเคนเอาจนแทบสลบไม่รู้ว่าเสร็จไปกี่รอบ รู้ทั้งรู้ว่านั่นเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เขาก็ไม่ปรานีเลย เช้านี้เลยปวดตัวปวดตรงกลางร่างกาย มันปวดหนึบแล้วยังรู้สึกว่า ลำเนื้อของเขายังคาอยู่ตรงนั้นด้วย
รู้สึกเป็นไข้ต่ำๆ อ่อนเพลียแต่ก็ไม่อยากอยู่เฉยๆ พยายามฝืนร่างกายลงมาในช่วงสายๆ ของวัน กะว่าจะทำนู่นทำนี่เบาๆ แต่เจอคุณมายาอยู่ในห้องนั่งเล่นเลยเข้าไปทักทาย
“สวัสดีค่ะคุณท่าน” ยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ คุณมายาอายุจะเจ็ดสิบแล้ว แต่ผิวพรรณยังเต่งตึง เพราะดูแลตัวเองมาตลอด เข้าคลินิกบ้างเลยดูเหมือนสาววัยห้าสิบต้นๆ
“อ้าวเป็นอะไรไปจ๊ะหนู ป่วยหรือเปล่าหน้าตาอิดโรยเชียว” ไม่ค่อยสบายใจเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวดูเหมือนคนป่วย กลัวเธอจะคิดว่าคนที่นี่ดูแลไม่ดี
ได้ฟังเรื่องราวของหมูหวานจากคินและเคน ก็นึกตำหนิลูกชายอยู่ที่ไปพาเขามาแบบนี้ แล้วเจ้าตัวก็ไม่ได้รู้อะไรด้วยเลย แต่เรื่องมันก็เกิดแล้วจะทำยังไงได้ หน้าตาของหมูหวานสะสวยมีเสน่ห์ และเป็นคนมารยาทดี ก็อดเอ็นดูไม่ได้
“หนูอ่อนเพลียนิดหน่อยค่ะ” ความจริงเพลียมาก ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด คุณเคนแทบไม่ให้พัก จัดหนักหลายท่าปวดระบมไปหมด เพิ่งรู้ว่าหนุ่มใหญ่มากประสบการณ์แซ่บมาก ทำเอาเธอเสียวกระสันแทบตลอดคืน
“มานั่งๆ ยืนนานๆ เดี๋ยวจะเป็นลม” ชวนเด็กสาวมานั่งก่อน กลัวจะเป็นลมล้มพับไปยิ่งตัวเล็กๆ อยู่ด้วย
หมูหวานนั่งลงที่โซฟาตัวข้างๆ กัน คุณมายาทำให้เธอนึกถึงแม่ ไม่รู้ป่านนี้ท่านเป็นอย่างไร หวังว่าคงสบายดีเพราะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลอยู่ตลอด เดือนกว่ามานี้เธอไม่ได้โทรกลับบ้านเลย กลัวจะคิดถึงจนทนไม่ไหว แล้วร้องไห้ให้ท่านได้ยิน
“ดูสิ หน้าซีดเชียวเรียกหมอมาดูอาการหน่อยไหมจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะคุณท่าน แค่เอ่อ นอนน้อยนะค่ะเดี๋ยวหนูก็ดีขึ้น” ก็เพราะฝีมือคุณเคนนั่นแหละเลยทำให้เธอเป็นแบบนี้ อย่าเรียกว่านอนน้อยเลยแทบไม่ได้นอนมากกว่า จำได้ลางๆ ว่าเขาอุ้มเธอมาส่งช่วงเช้ามืดแล้ว ไม่รู้ว่ามีใครเห็นบ้างหรือเปล่า เพราะยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายหนุ่ม
“คงคิดถึงบ้านใช่ไหม ไม่เป็นไรนะหนู คิดซะว่าที่นี่เป็นบ้านอีกหลัง” ตีความไปว่าหญิงสาวอาจจะคิดถึงบ้านจนนอนไม่หลับ ก็จากมาไกลขนาดนี้ เป็นธรรมดาที่จะคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอน แล้วเห็นว่ามีมารดาที่ป่วยอยู่ด้วยน่าเห็นใจนัก
“ขอบคุณค่ะคุณท่าน”
“นี่ไปหาของว่างมาหน่อยซิ เอาอะไรที่เปรี้ยวๆ มาด้วยนะ หนูหมูหวานเขาจะได้สดชื่นขึ้น” หันไปสั่งสาวใช้ให้เตรียมของว่างและเครื่องดื่มที่มีรสเปรี้ยวเอามาให้หมูหวานทาน เพราะดูท่าแล้วเธอเพิ่งจะตื่นนอน น่าจะยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า
“ค่ะคุณนาย”
“ไม่ต้องลำบากก็ได้ค่ะคุณท่าน หนูเกรงใจ” เธอเกรงใจมากจริงๆ คนที่นี่ดีกับเธอมาดูแลเธอเหมือนลูกคนนึง กังวลว่าถ้าคุณมายารู้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับสองหนุ่มแฝด ท่านจะว่าอย่างไรจะผิดหวังหรือเปล่า
อันที่จริงก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ ก็นึกสงสัยอยู่ว่าทั้งคู่ซื้อเธอมาทำอะไร การกระทำของพวกเขามันทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ทั้งคุณคินและคุณเคนซื้อเธอมาเพื่อระบายความใคร่ ทั้งคู่คงไม่คิดอะไรเกินเลยกับเธอหรอก
“เกรงใจอะไรกัน หนูก็เหมือนลูกฉันอีกคนนั่นแหละ อย่าคิดมากเลยนะ”
“ค่ะ”
“แต่ถ้าอยู่บ้านแล้วมันเบื่อๆ ไปทำงานที่บริษัทก็ได้นะ หนูจบอะไรมาล่ะ” เห็นว่าหญิงสาวเป็นคนขยันอยู่ว่างเป็นไม่ได้ ต้องหยิบจับทำโน้นทำนี่แย่งงานแม่บ้านอยู่ตลอด เลยเสนอให้ไปทำงานที่บริษัท บางทีอาจจะทำให้เธอสนุกกับการทำงาน และไม่เหงาเหมือนทุกวันนี้
“บริหารค่ะ แต่ว่าหนูเข้าทำงานได้เหรอคะ” เธอไม่มีเอกสารรับรองการทำงาน มีแค่วีซ่ากับพาสปอร์ตเท่านั้น เลยคิดว่าไม่น่าจะเข้าทำงานที่บริษัทได้
“เรื่องเอกสารไม่มีปัญหาหรอก ตาคินกับตาเคนเขาจัดการให้ได้ เดี๋ยวฉันจะลองคุยให้แล้วกันนะ” เรื่องเอกสารการรับรองไม่ใช่เรื่องยากเลย ลูกชายของเขาเป็นนักธุรกิจระดับท็อปของประเทศ เรื่องแบบนี้จัดการให้สบายอยู่แล้ว
“ขอบคุณมากนะคะคุณท่าน”
ได้ไปทำงานก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน บางทีในบริษัทของทั้งคู่อาจมีอะไรให้เธอทำก็ได้ จะได้หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับสองหนุ่มใหญ่ที่ทำเอาเถอะเขินไปหมด แม้กระทั่งตอนนี้ยังนึกไม่ออกเลยว่า จะมองหน้าพวกเขาได้อย่างไร
“ลองไปเป็นเลขาให้ตาคินกับตาเคนดูไหมล่ะ”
“เอ่อ ขอเป็นตำแหน่งทั่วไปได้ไหมคะ คือหนูกลัวว่าจะทำงานได้ไม่ดีพอ” ที่จริงไม่อยากเข้าใกล้สองแฝดหนุ่มใหญ่ และอีกอย่างงานเลขาเป็นงานที่ต้องใช้ความสามารถ เธอกลัวว่าจะทำงานได้ไม่ดี
“อ้าว ก็แล้วแต่แล้วกัน ยังไงเดี๋ยวให้สองหนุ่มตัดสินใจอีกที”
“ขอบคุณนะคะคุณท่าน แล้วนี่คนแคลไม่อยู่เหรอคะ”
“รายนั้นน่ะออกไปช้อปปิ้งตั้งแต่สายๆ แล้วแหละ ถ้าหนูเบื่อๆ ก็ออกไปเดินเล่นกับยัยแคลเขาบ้างสิ”
“ค่ะ แต่ว่าหนูชอบอยู่บ้านมากกว่าค่ะ”
“อยู่บ้านก็ไม่ค่อยมีอะไรให้ทำหรอกนะ งานทำความสะอาด ปล่อยให้แม่บ้านเขาทำไปเถอะ”
“คือคุณคินกับคุณเคนเสียเงินซื้อหนูมา หนูก็เลยอยากทำประโยชน์ให้คนที่นี่บางค่ะ” พูดอย่างตรงไปตรงมา เพราะคุณมายารู้ดีอยู่แล้ว ว่าฝาแฝดทั้งสองคนใช้เงินซื้อเธอมา
“อย่าคิดยังงั้นเลยจ้า คิดซะว่ามาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่านะ” ไม่อยากให้หญิงสาวคิดแบบนั้น ที่นี่เราอยู่กันเป็นครอบครัว และหมูหวานก็เป็นผู้หญิงที่ขี้เกรงใจ นิสัยน่ารักจึงเอ็นดูเหมือนลูกแท้ๆ
“ค่ะท่าน”
หมูหวานรู้สึกซาบซึ้งใจมาก ที่คุณมายาและทุกคนให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ตอนแรกก็กังวลว่าจะถูกรังเกียจหรือถูกกดขี่คมแหง แต่พอได้มาอยู่จริงๆ แล้วไม่เป็นแบบนั้นเลยทุ กคนดีกับเธอมาก เว้นก็แต่คุณคิมและคุณเคน ทั้งสองคนเป็นคนที่อันตรายมาก พอได้ล่วงรู้ความต้องการของเขาแล้ว เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าต่อไปจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะผลัดมาเล่นเสียวกับเธอทุกคืนนะ!