“มะ ไม่ไหวแล้ว ฉันแตกใส่เธอแล้ว” จนมันกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แทงเข้าไปในโพรงนุ่มแบบลึกสุดๆ แล้วพ่นน้ำรักอัดฉีดพร้อมกับการกระตุกเกร็งของช่องทางรัก เธอเองก็คงเสร็จพร้อมเขาด้วย
ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความรักของสองเรา
“มะ ไม่ไหวแล้ว ฉันแตกใส่เธอแล้ว” จนมันกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แทงเข้าไปในโพรงนุ่มแบบลึกสุดๆ แล้วพ่นน้ำรักอัดฉีดพร้อมกับการกระตุกเกร็งของช่องทางรัก เธอเองก็คงเสร็จพร้อมเขาด้วย
“มะ ไม่ไหวแล้ว ฉันแตกใส่เธอแล้ว” จนมันกลั้นเอาไว้ไม่ไหว แทงเข้าไปในโพรงนุ่มแบบลึกสุดๆ แล้วพ่นน้ำรักอัดฉีดพร้อมกับการกระตุกเกร็งของช่องทางรัก เธอเองก็คงเสร็จพร้อมเขาด้วย
ตอนที่21
ไม่ได้ติดต่อกลับบ้านมาเดือนกว่าๆ แล้ว คิดถึงเลยวิดีโอคอลไปหามารดา รออยู่สักพักกว่าท่านจะกดรับสาย ดูท่าแล้วน่าจะกำลังยุ่งอยู่
“ว่าไง มีอะไรหรือเปล่ากำลังยุ่งกับที่ร้านเลย”
“นี่มันเพิ่งจะบ่ายเองนะ แม่ทำอะไรอยู่ล่ะ” เห็นแม่กำลังง่วนกับการจัดร้านก็เลยสงสัย เพราะปกติประมาณสี่ถึงห้าโมงจะออกมาจัดร้านเพื่อเตรียมเปิดต้อนรับลูกค้า แต่นี่จะบ่ายเอง
“ก็มาจัดร้านสิ ช่วงนี้แขกเข้าเยอะ ได้ขิงมันเรียกแขกให้ เดี๋ยวนี้นะทำแทบไม่ไหวเลย” พอพูดถึงลูกสะใภ้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ รายนั้นจัดการบริหารเก่งเรียกแขกเก่ง มีลูกค้าเข้าตลอดรายได้ดีดิบดีเพราะขิงเชียร์แขกเก่ง
“ก็ดีแล้วจ้ะแม่ แล้วไอ้นุล่ะช่วยหรือเปล่า” เห็นที่ร้านขายดีก็โล่งใจ แต่เป็นห่วงตรงที่กลัวมารดาจะทำไม่ไหว เพราะแขกเข้าเยอะถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้มีลูกจ้างมาช่วย
“โอ๊ย ปล่อยน้องมันไปเถอะ ตอนนี้ร้านเรารายได้ดี แม่ก็เลยจ้างลูกจ้างมาช่วย”
“แม่ก็เป็นแบบเนี่ย ไอ้นุมันเสียคนหมดแล้วนะ” แม่ก็เป็นแบบนี้เสมอ เอาแต่เข้าข้างลูกชายจนไอ้นุมันเสียคนไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวแบบนี้ ไม่รู้เมื่อไหร่แม่จะคิดได้แล้วเลิกโอ๋มันสักที
“แกก็อย่าบ่นไปเลยน่า แล้วนี่ยังไงตกลงจะไม่กลับมาแล้วใช่ไหม งานที่นั่นคงไปได้ดีละสิ” ตอนอยู่ด้วยกันก็บ่นนี่ขนาดไปทำงานต่างประเทศแล้วก็ยังโทรมาบ่นอีก แต่ก็ยังดีที่ลูกสาวส่งเงินมาให้อยู่ตลอด
“เอ่อ จ้าแม่” ตอบได้ไม่เต็มปาก เพราะตอนมาบอกมารดาแค่ว่ามาทำงานที่ต่างประเทศแบบกะทันหัน ซึ่งแม่เธอรับรู้แค่นั้นและขิงน่าจะไม่ได้พูดอะไร เพราะแม่ไม่ได้พูดถึงเรื่องการซื้อขายเธอ
“เออ ไปได้ดีก็ดีแล้วแหละ แล้วก็ส่งเงินมาเพิ่มมั่งสิ เพิ่มอีกสักหมื่นสองหมื่น”
“อะไรกันแม่ ไหนบอกว่าขายดีไง” เมื่อสักครู่มารดาบอกว่าขายดีมาก แต่อยากได้เงินเพิ่มมันฟังดูย้อนแย้งกันไปหน่อย เลยถามดูว่าตกลงมันเป็นยังไงกันแน่
“ไอ้ดีอ่ะมันดี แต่ไอ้นุสิมันไปติดพนัน เจ้าของบ่อนเขามาตามเก็บดอก แกก็ส่งเงินมาช่วยกันหน่อยอีกนิดเดียวก็จะหมดแล้ว”
“อะไรกันแม่ ทำไมไม่ห้ามปรามกันเลย ติดพนันมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ นะแม่” เรื่องน้องชายอีกแล้ว คราวนี้ไปติดพนันมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้ว ถึงขนาดมีเจ้าหนี้มาตามทวงเงิน แล้วมารดาก็ยังเข้าข้างน้องชาย ไม่เห็นสักทีว่าสิ่งที่นุทำมันผิด
“เออรู้แล้วน่า จะบ่นทำไมฉันก็บอกมันแล้วว่าไม่ให้เล่น อีกมันก็รับปากแล้ว แต่ไอ้ที่เล่นไปแล้วจะให้ทำยังไงได้ ติดหนี้เขาเราก็ต้องจ่าย”
“แล้วแม่รู้ได้ยังไงว่าไอ้นุมันเลิกจริง แม่คอยให้ท้ายมันแบบเนี่ยคิดว่ามันจะเลิกเหรอ”
“แกก็หัดไว้ใจคนมั่งเหอะ นั่นน้องชายแกนะ”
“แม่ก็เป็นแบบเนี่ย สักวันเถอะจะหมดตัว เพราะต้องคอยจ่ายหนี้ให้ไอ้นุมันน่ะ”
แม่เธอก็เป็นแบบนี้เสมอ คอยให้ท้ายแต่ลูกชาย พูดเรื่องนี้ทีไรก็ทะเลาะกันทุกที เธอเป็นห่วงก็แต่แม่ ต้องมานั่งใช้หนี้งกๆ ส่วนขิงทำงานเก่งก็จริง แต่ก็เข้าข้างผัวพากันโอ๋ น้องชายเลยไม่โตสักที
“ก็แกมันปากแบบนี้น่ะ ถึงอยู่กับใครไม่ได้ไง ว่าไงจะให้เพิ่มหรือเปล่า”
“ไม่อ่ะ ที่หนูให้แม่เดือนละห้าหมื่นมันก็เยอะมากพอแล้วนะจ๊ะ หนูจะไม่ให้อะไรอีกแล้ว และเงินที่หนูให้แม่ อยากให้แม่เก็บไว้ใช้ ไม่ใช่เอาไปใช้หนี้ให้ไอ้นุมัน”
“เออไม่ให้ก็ไม่ให้ แกนี่มันใจดำจริงๆ ฉันไม่อยากพูดคนใจดำ แค่นี้นะ”
หมูหวานรู้สึกเสียใจ ไม่ว่าทำดีแค่ไหนแม่ก็ไม่เคยรักเลย ขนาดตอนแม่ป่วยไม่มีใครไปเยี่ยม มีแต่เธอเท่านั้นที่ไปเฝ้าก็ยังถามหาแต่น้องชาย นึกแล้วก็สถานใจ ต่างจากคนที่นี่คุณมายา คุณแคลรวมถึงสองแฝด รักและใส่ใจเธอมาก
“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้น” คินที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เห็นหญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยลองสอบถามดู หรือเมื่อสักครู่เขาจัดหนักจัดเต็มเกินไปหรือเปล่า
“เปล่าค่ะ พอดีเมื่อกี้หนูโทรกลับบ้าน”
“ที่บ้านมีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“ก็เรื่องเงินนั่นแหละค่ะ คุณคินพักผ่อนเถอะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเข้าออฟฟิศแต่เช้าไม่ใช่เหรอคะ” มันเป็นเรื่องส่วนตัวที่เธอไม่อยากรบกวน แค่เขาให้ใช้เดือนละห้าหมื่นมันก็เยอะมากพอแล้ว และเธอก็ส่งให้แม่หมดไม่เหลือเก็บไว้เลย อยู่ที่นี่มีข้าวกิน มีที่อยู่อาศัย เวลาออกไปซื้อของใช้จำเป็น สองหนุ่มใหญ่ก็ออกเงินให้ตลอด เธอเลยแทบไม่ต้องใช้เงินของตัวเอง
“บอกมาว่าที่บ้านเธอมีปัญหาอะไร”
“ก็ น้องชายหนูติดพนันอย่างหนัก แม่ก็เลยขอเงินเพิ่มเพื่อเอาไปจ่ายหนี้ค่ะ” พอถูกคาดคั้นเลยต้องเล่า ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่ยอมนอน
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวฉันจัดการให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณคินอย่างเดือดร้อนเพราะเรื่องของหนูเลย” เธอเกรงใจเขามาก เพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน เธออยู่ในสถานะคนถูกซื้อมาด้วยซ้ำ ที่เขาให้ทุกวันนี้มันก็มากเกินพอแล้ว
“เรื่องของเธอก็คือเรื่องของฉันนั่นแหละ ไม่ต้องคิดมากฉันจะจัดการให้เอง” เคลื่อนตัวมาจูบศีรษะเธอเบาๆ เรื่องที่บ้านของหมูหวานเขามีทางออกเอาไว้แล้ว รอให้อะไรเข้าที่เข้าทางกว่านี้ก่อน จะขอเธอแต่งงานและยกสินสอดให้ทางบ้านเธอในจำนวนที่สมน้ำสมเนื้อ เมื่อแต่งกันเรียบร้อยหมูหวานจะได้ตัดขาดจากครอบครัวเธอเสียที