เมื่อผมดัน 'พลาดท่า' มาเป็นแฟนไอ้เนิร์ด - ตอนที่ 7 เบาๆ ก่อนนอน โดย คุณถั่วแดง @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เมื่อสองสิ่งที่ดูไม่เข้ากันมากที่สุดมาคบกัน อะไรเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างไอ้เนิร์ดประจำห้องและไอ้อันธพาลกันนะ

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

ต้นสนจ้องเบาะนอนสำรองที่พ่อเอาเข้ามาเพราะรู้ว่าให้ผู้ชายสองคนนอนเบียดกันบนเตียงคงจะไม่สบายแน่ แต่ที่เกินคาดคือเมื่อเวลาเข้านอนมาถึง กัสก็นอนบนเบาะอย่างว่าง่ายโดยไม่กวนหรือเซ้าซี้อะไรเขาเลย

นี่มันไม่ปกติ..ไม่ปกติอย่างร้ายแรงเลย

ร่างใหญ่กว่าบนเตียงลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องมองคนที่นอนหันหลังให้ข้างล่าง คล้ายกับจะหลับไปแล้วแต่เขาก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นอยู่ดี ไอ้หื่นที่มักจะฉวยโอกาสจับนั่นจับนี่เขาตลอดเวลาไม่เว้นแม้ในที่สาธารณะ กำลังสงบเสงี่ยมเพียงเพราะมาค้างห้องเขางั้นเหรอ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่อยากเชื่อ อันธพาลหนุ่มค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงแล้วก้มตัวลงใช้แขนคร่อมช่วงอกของคนนอนหลับให้แผ่วเบาที่สุด เพื่อมองดูว่าอีกคนหลับอยู่จริงๆ ไหม 

ห้องนอนไม่ได้มืดมากพอที่จะทำให้เห็นใบหน้าหล่อยามนอนหลับตาพริ้มของกัส มันช่างดูไร้เดียงสา.. และน่ารัก ไม่ใช่แบบที่มักจะแสร้งทำใส่คนอื่นอย่างทุกครั้ง แม้กระทั่งวันนี้บนโต๊ะอาหาร เขาก็ไม่เห็นอีกฝ่ายแสร้งยิ้มออกมาเลย

เป็นรอยยิ้มที่มาจากใจจริง

ว่าแต่เขาก็ยังไม่เคยได้เจอกับพ่อแม่ของกัสเลยสักครั้ง ค้างด้วยทีไรก็มักจะเป็นตอนที่ทั้งคู่ไม่อยู่ หรือบางทีอาจคิดมากไปเองเพราะกัสเป็นคนที่มีความลับเยอะพอสมควร กว่าจะรู้เรื่องอะไรสักเรื่องของอีกฝ่ายได้ก็ต้องใช้เวลา ต่างจากเขาที่พร้อมเปิดรับอีกคนเข้ามาโดยไม่กลัวว่าจะมีผลเสียใดๆ ตามมา ฉับพลันคนใต้ร่างที่นอนหันตะแคงเปลี่ยนขยับนอนตรง ทำให้ใบหน้าของกัสห่างจากเขาไม่มาก 

นี่มัน...ราวกับว่ากำลังลักหลับอยู่เลย 

หัวใจเริ่มเต้นรัวไม่เป็นส่ำ ความทรงจำเมื่อช่วงเย็นที่แปลงดอกไม้ผุดขึ้นในหัว จู่ๆ ก็รู้สึกอยากจูบอีกคนมากๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนขึ้นมา และเขาก็ยังไม่มีโอกาสได้ทำเลยนี่ อันธพาลหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าใกล้ พลางค่อยๆ กดจูบลงบนริมฝีปากนุ่มอย่างแผ่วเบา มันเป็นจูบแบบเด็กๆ ไม่ได้มีการรุกล้ำหรือดูดดื่ม ทว่ามันกลับเป็นจูบที่ทำใจของต้นสนเต้นแรงยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เลย

"เอ๊ะ!?"

พลันเมื่อต้องการผละออกท้ายทอยก็ถูกกดรั้งเอาซะอย่างนั้น คนใต้ร่างลืมตาขึ้นพร้อมกับฉีกยิ้มร่าเริง กัสไม่คาดคิดเลยว่าพอทำเช่นนี้แล้วแฟนหนุ่มตัวโตจะเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน แถมยังแอบจูบเขาเบาๆ แบบน่ารักๆ อีก ก็รู้ทั้งรู้ว่าคนน่ารักไม่ได้มีเจตนายั่ว ทว่าแก่นกายของเขาก็แข็งขืนสู้มือจนได้ นัยน์ตาคู่สวยสีนิลเบือนมองไปทางอื่นอย่างเคอะเขิน ทำเอาอยากจับมาฟัดยันฟ้าสาง

และกัสไม่ลืมส่งคำพูดหยอกล้อแฟนหนุ่มตัวโตแสนน่าเอ็นดูของตัวเอง 

"ขอบคุณที่ช่วยมอบจุมพิตรักแท้จนช่วยให้ผมรอดพ้นจากคำสาปนะเจ้าชาย"

"ไม่ต้องขอบคุณ.. กูนี่แหละที่เป็นคนสาป" ต้นสนตอบ

กัสอดไม่ได้ที่จะหัวเราะให้กับคำตอบที่คล้ายกับจะเป็นเรื่องจริงนี้

"งั้นก็ขอบคุณผู้ที่ทั้งร่ายและคลายคาถาของตัวเองให้ผมอีกครั้ง บุญคุณครั้งนี้จะตอบแทนให้มากกว่าที่ท่านทำ" สิ้นเสียง กัสก็กดท้ายทอยคนที่คร่อมแขนไว้ลงมา ค่อยๆ มอบจุมพิตหวานแบบที่ต้นสนอยากได้ ริมฝีปากบางประทับจูบแผ่วเป็นเชิงขออนุญาตที่จะทำมากกว่านั้น ต้นสนเผยอปากออกต้อนรับเรียวลิ้นร้อนให้เข้ามาในโพรงหวาน ก่อนจะเกี่ยวตวัดลิ้นแดงเข้าหากันอย่างดูดดื่ม อดคิดไปไม่ได้ว่าตอนนี้ตัวเขาจูบเก่งขึ้นเยอะ จากเริ่มแรกที่ยังเงอะงะอยู่บ้าง 

กัสลุกขึ้นนั่งแล้วจับให้แฟนหนุ่มคร่อมตักและหันหน้าเข้าหาโดยที่ยังไม่ผละริมฝีปากออกไปไหน พอใจไม่น้อยที่ยามนี้ต้นสนมีอารมณ์เพราะจูบของเขาแล้ว 

"เซ็กส์กับจูบชอบอะไรมากกว่ากัน" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถาม

หลังจากผละจูบออกพร้อมกับน้ำลายสีใสที่เชื่อมติดกัน ริมฝีปากบวมเจ่อเล็กน้อยทำให้คนบนตักน่าขย้ำมากกว่าเก่า 

"เลือกไม่ได้.. ชอบทั้งสองอย่างเลย" ต้นสนตอบด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอยคล้ายยังหลงอยู่ในรสจูบเมื่อสักครู่ และเพื่อไม่ให้คนน่ารักพบทางออก กัสจึงป้อนจูบหวานอีกครั้ง ทำอย่างดุดันทว่าก็แฝงไว้ซึ่งความอ่อนโยนที่ทำให้ความรู้สึกค่อยๆ อ่อนระทวยกันทั้งคู่ 

เหนือสิ่งอื่นใดคือเขาต้องไม่ทำให้ต้นสนเจ็บหรืออึดอัดเด็ดขาด แม้เจ้าตัวจะเคยร้องขอให้เขาไม่ต้องใช้ถุงยางกับตัวเองก็ตามแต่ในฐานะคนรัก เขาจะไม่ทำอะไรให้อีกคนเสี่ยงเจ็บตัวเด็ดขาด 

ถ้าไม่นับตอนขาดสติจริงๆ น่ะนะ

"กัส.. ขอจับหน่อยได้ไหม" ไม่พูดเปล่าแต่ลูบไล้ลงบนสิ่งคับแน่นและร้อนใต้ร่มผ้า ร่างสูงโปร่งพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตแล้วจากนั้นก็ดึงแก่นกายออกมาให้แววตาซุกซนก้มมอง 

"เอ่อ.. จับแล้วนะ"

"ย่ำยีมันได้เต็มที่เลยครับที่รัก" สีหน้ายินดีเสียจนต้องหมั่นไส้

ต้นสนรู้สึกเขินอายนิดหน่อยแต่ความอยากรู้อยากเห็นนั้นดันมีมากกว่า แก่นกายสีเข้มให้อารมณ์ดุดันสมเป็นลูกผู้ชายผิดจากตัวเขาที่ดูเรียบและธรรมดามาก มือเรียวค่อยๆ ขยับแตะสัมผัสสิ่งแข็งใหญ่อย่างเบามือ ลูบคลำขึ้นลงตั้งแต่ส่วนหัวจนสุดปลายโคน พลันรู้สึกได้ว่ามันกำลังกระตุกในมือ น้ำสีใสปริ่มออกมาจากปลายหัว 

ต้นสนช้อนสายตาขึ้นสบกับอีกคนที่จ้องมองมาราวกับขอให้ตัวเขาช่วย มือเรียวจึงค่อยๆ ขยับเนิบนาบแล้วกดนิ้วลงบนส่วนหัวแบบที่อีกฝ่ายเคยทำให้ กัสซี้ดปากพลางพรูลมหายใจร้อนที่เริ่มจะถี่ขึ้นไปตามจังหวะที่คนน่ารักของเขากำลังควบคุม ท่าทางภูมิใจที่แสดงออกมาอดไม่ได้ที่จะดึงดูดให้เขาประกบจูบอีกครั้ง 

"เสียวไหม?" น้ำเสียงใสซื่อแทบทำสติที่มีขาดผึ่ง กัสแลบเลียริมฝีปาก เรียวคิ้วขมวดมุ่นเพราะกำลังอดกลั้น ก่อนจะจับมือเรียวให้จับแน่นกว่าเดิมทำให้ต้นสนมุ่ยหน้าไม่พอใจ คิดว่าตัวเองยังทำได้ไม่ดีพอจึงขยับถี่และแรงขึ้นอีก เสียงครางของกัสสร้างความพอใจให้กับเขา บางทีถ้าลองอมให้ไอ้เนิร์ดอาจจะรู้สึกดีกว่านี้ก็ได้ 

"ซี้ด..ดะ..เดี๋ยว ต้นสนจะทำอะไร" น้ำเสียงแหบพร่าโพล่งขึ้นถามอย่างตกใจเมื่อแฟนหนุ่มก้มตัวลงต่ำ ลิ้นแดงไล่เลียจากส่วนหัวลงมาจนสุดโคน กัสจ้องมองภาพตรงหน้าไม่วางตาพลางใช้มือผลักศีรษะของต้นสนเบาๆ 

"อื้อ.. ผลักทำไม...มึงไม่ชอบเหรอ" 

ไม่ใช่ไม่ชอบ... แต่นี้มันกะทันหันเกินไป หัวใจของกัสเต้นไม่เป็นส่ำขณะที่มองริมฝีปากน่ารักกำลังเบ้ลงอย่างไม่มั่นใจ

"ไม่เป็นไรแล้ว.. ทำต่อเถอะ" น้ำเสียงมั่นคงเอ่ยอนุญาต 

"เอ่อ..มันอาจไม่ดีเท่าไหร่นะ"

"ก็ครั้งแรกไม่ใช่หรือไง" กัสยกยิ้มสดใสจนฟิวเตอร์ฟรุ้งฟริ้งโผล่ออกมา ต้นสนหงุดหงิดกับคำว่า 'ครั้งแรก' ของเขาที่มักเป็นของไอ้เนิร์ดเสมอ

จูบแรกเขาก็เสียให้ไป ร่างกายก็ด้วย..นึกถึงตอนนั้นแล้วก็ยังรู้สึกแปลกพิกล ไม่นึกว่าเขากับกัสจะลงเอยแบบนี้และที่เด่นชัดอยู่ในใจทุกครั้งที่สบตากัน... นั่นคือความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นกับใครสักคนและต้นสนก็คิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่วิเศษที่สุดเท่าที่เคยเกิดขึ้นกับไอ้อันธพาลที่ไม่เคยมีความรักอย่างเขา

"ช้าๆ นะคนดี" เสียงปลอบโยนกระซิบบอกขณะเดียวกันก็ใช้มือแทรกเข้าไปใต้เสื้อตัวบางที่โชว์ให้เห็นจุกสีหวานข้างในยามร่างใหญ่กว่าก้มลง นัยน์ตาสีนิลช้อนขึ้นมองประสานกันขณะที่ลิ้นแดงแลบเลียส่วนหัวท่าทางคล่องแคล่วกว่าเมื่อสักครู่ กัสเอ่ยชมด้วยสายตาหลงใหล ต้นสนอ้าปากดูดดุนส่วนหัวเข้าไปขยับเข้าออกจนรู้สึกได้ถึงน้ำสีใสที่ไหลเยิ้มออกทางส่วนหัว ปะปนกับน้ำลายสีใสจนแยกไม่ออกว่าอะไรคืออะไร กัสลูบหัวคนน่ารักเป็นเชิงบอกให้อีกคนผละปากออกแล้วหยุดพักหายใจสักวิ 

ต้นสนทำตามอย่างว่าง่ายก่อนภาพตรงหน้าจะทำให้อารมณ์หื่นของคนมองเพิ่มขึ้น น้ำสีใสเชื่อมติดกับริมฝีปาก นัยน์ตากลมยามนี้เคลือบไปด้วยแรงอารมณ์ที่มีเพิ่มขึ้นไม่ต่างกัน ทว่าสิ่งที่แฟนหนุ่มกังวลกลับน่ารักเสียจนใจเจ็บ 

"มันคับปากมาก.. เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะอมได้หมดเหมือนกับหนังโป๊ได้ไหม" 

กัสกลั้นยิ้มไว้อย่างสุดความสามารถ เขาจะทำลายความคิดที่แสนจริงจังของคนน่ารักไม่ได้ นี่หัดอมครั้งแรกเองนะ ไม่จำเป็นต้องทำมากขนาดนั้นก็ได้ ต้นสนขมวดคิ้วมุ่นพร้อมกับสังเกตคนตรงหน้า ที่กำลังเบือนสายตาไปทางอื่นพลางทำสีหน้าแปลกๆ พลันรู้สึกหมนหมองยิ่งกว่าเดิม เขารู้ว่าตัวเองใช้ปากได้ห่วยแตกแต่ไม่เห็นต้องทำสีหน้าอดกลั้นอย่างนั้นเลย

ต้นสนน้ำตาซึมแต่ก็ไม่ยอมแพ้ที่จะลองดูอีกครั้ง แก่นกายคับแน่นและร้อนค่อยๆ แทรกเข้ามาในโพลงปากอีกครั้ง 

"อื้ม.. แบบนั้น อ๊ะส์ ดี.. ครับดี" 

จังหวะเข้าออกเริ่มลึกและหนักหน่วง ความเสียวซ่านที่คนน่ารักตั้งใจสร้างทำเขาสุขสมแทบถึงฝั่งฝัน 

"จะเสร็จแล้ว ซี้ด..ต้นสน" 

อันธพาลหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ยินเช่นนั้นและไม่คิดจะผละริมฝีปากออกเลยจนกระทั่ง...

กัสได้แตกข้างในคาปากเขา 

ต้นสนกลืนน้ำขาวข้นลงคออย่างยากลำบากแต่ก็ทำลงไปจนได้ ในขณะที่กัสนิ่งอึ้งกับการกระทำที่ไม่คาดฝันของอีกคน และถ้าหากนี่เป็นความฝัน ก็คงจะเป็นฝันที่กัสไม่อยากให้มีปุ่มตื่น 

"รสชาติเป็นไง" กัสถามพลางใช้เรียวนิ้วเช็คคราบอีโรติกที่เลอะตรงมุมปาก ต้นสนเม้มริมฝีปากก่อนจะร้อง

"แหวะ!" ออกมาเสียงดัง

ทำเอากัสหลุดยิ้มเอ็นดูแล้วดึงแฟนหนุ่มเข้าใกล้แล้วกดจูบลงบนกลีบปากสีหวาน ก่อนพรมจูบไปทั่วดวงหน้าและลำคอขาว 

"แล้วตรงนี้ของต้นสนล่ะครับ.. อยากให้กัสอมแรงๆ ให้ไหม"

"ม.. ไม่ต้อง ดึกแล้วต้องนอน" คำพูดตะกุกตะกักพอๆ กับมือที่ส่ายไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ ไม่ใช่ว่าอันธพาลหนุ่มไม่อยากทำอย่างว่ากับแฟนหนุ่ม แต่เขาเสร็จแล้วต่างหากล่ะ.. ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าตัวเองสามารถเสร็จได้โดยไม่ต้องแตะสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของร่างกาย และจะให้กัสรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด เขาไม่เสี่ยงทำอะไรให้กลายเป็นเรื่องที่น่าอับอายอีกเรื่องระหว่างกัน 

"ต้นสน.." กัสกดเสียงต่ำ

พลางหรี่ตามองดวงหน้าหวานของแฟนหนุ่มที่คล้ายจะขึ้นสีแดงระเรื่อแต่งแต้มแก้มนวล นัยน์ตาสีนิลเลื่อนหลบไม่ยอมสบตายิ่งสร้างความสงสัยให้กัส ฝ่ามือร้อนของเขาถูกปัดออกเมื่อเลื่อนหมายสัมผัสกางเกงชุดนอนขาสามส่วนของต้นสน ความไม่พอใจพาดผ่านแววตา ต้นสนค่อยๆ ช้อนมองอย่างเงอะงะ เขาไม่อยากบอกมันเลย

"เมื่อกี๊ยังดื้อจะทำอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้ถึงผลักไสกันล่ะ?"

"........."

"เราคบกันแล้วนะ ไม่มีเรื่องอะไรที่จำเป็นต้องปิดบังหรือรู้สึกอาย ถ้าหากว่าเป็นเรื่องของมึงละก็.. กูรับได้หมดเลย"

ต้นสนได้ยินดังนั้นก็เกิดความรู้สึกลังเล มือเรียวที่ละล้าละลังอยู่บนขอบกางเกงตัวบาง ลูบวนไม่มาเพื่อหาคำตอบจากความคิดที่ตีกันวุ่น ก่อนจะเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงติดงึมงำทำให้คนฟังสั่นไหว 

"เนิร์ด.. มึงก็พอจะรู้ใช่ไหมว่ากูค่อนข้างที่จะ.. เอ่อ....ไม่รู้สินะ เรียกว่าไวต่อความรู้สึกได้ไหม เมื่อกี๊กูก็เลยเสร็จพร้อมมึงซะแล้ว" 

"ต้นสน... แค่อม*วยไว้ในปากก็เสร็จแล้วงั้นเหรอ"

"ห๊ะ!? อะไร.. ไม่ใช่สักหน่อยเพราะมึงทำหน้ารู้สึกดี- เฮ้ยๆ หยุดทำหน้าอึ้งแบบนั้นนะ ก่อนที่หมัดข้างซ้ายจะกระแทกเข้าเบ้าตา ไอ้เนิร์ดกูบอกให้หยุดไง.. มันทำให้กูรู้สึกเป็นตัวประหลาด" 

ใครก็ได้ช่วยที ตอนนี้เสียงของเขาไม่เข้าหูมันแล้ว ไม่วายได้ยินคนตรงหน้าพึมพำประมาณว่าเสร็จแค่เพราะอมไอ้นั่นของเรา ออกมาจากปากไอ้เนิร์ด ถ้าหากว่าย้อนเวลากลับไปได้ล่ะก็เขาจะไม่มีทางทำหรือพูดอะไรก็แล้วแต่ออกไปเด็ดขาด

ไม่สิ...

เขาไม่ควรเอาไอ้หื่นนี่เข้ามาในบ้านตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ!