คั่นเพียง

ใครจะคิดว่าการไปเที่ยวงานวัดธีมฮาโลวีนในค่ำคืนนั้น ภพจะโดนวิญญาณปริศนาตามกลับมาถึงบ้าน! ที่น่าแปลกคือวิญญาณตนนั้นกลับช่วยชีวิตเขาไว้อีกหลายครั้งหลายคราจนน่าแปลกใจ

คั่นเพียง"ภพ" - 2 เพียงเริ่มต้น โดย LinLiLing @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ตลก,ลึกลับ,ชาย-ชาย,BL,วาย,ฟิลกู้ด,วิญญาณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

2 เพียงเริ่มต้น

เปลวไฟ ความมืดมิด ผมกลัวสิ่งเหล่านี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่นะ? ผมก็จำไม่ได้เหมือนกัน

เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กจอแจของเหล่านักเรียนพิเศษของภพดังขึ้นเป็นระยะหลังจากที่เขาได้ให้พวกเด็ก ๆ ลองทำแบบทดสอบโดยปรึกษากันได้เป็นกลุ่ม ๆ สองถึงสามกลุ่ม เขาเหลือบมองเข็มนาฬิกาสีดำที่แขวนติดผนังเพื่อนับเวลาการสอบของพวกเด็ก ๆ

ใช่แล้วผมเป็นติวเตอร์ไม่ใช่ครู ถึงแม้จะมีคนเข้าใจผิดบ่อยก็เถอะ

"อีกสิบนาทีจะหมดเวลาแล้วนะน้อง ๆ อย่ามัวแต่เล่นกัน"พอผมพูดเตือนเวลาจบ ก็มีเสียงโห่บ่นอวดครวญตามหลังอย่างเคย

"โห้พี่ครับ ข้อสอบชีวะตั้ง100ข้อให้เวลาแค่50นาทีมันน้อยเกินไปนะ"เสียงเด็กวัยรุ่นชายคนหนึ่งทักท้วง

"เพราะแบบนี้ไงพี่ถึงให้ช่วยกันคิดคำตอบ ถ้าอยากสอบ A-Levelให้ทันแล้วได้คะแนนเยอะ ๆ มันก็ต้องประมาณนี้ สู้ ๆ พี่เชื่อว่าพวกเราทำได้อยู่แล้ว" ภพยิ้มยิงฟันอวดฟันขาวให้กำลังใจ หลังทดสอบเสร็จผมก็ให้พวกเด็ก ๆ พักครึ่งชั่วโมงก่อนที่เลิกคลาสเพื่อเผื่อว่าพวกเขาจะมีคำถามอะไรท้ายบทเรียนแต่ส่วนใหญ่ช่วงเวลานี้กลับกลายเป็นช่วงแห่งการเม้าท์มอยของเหล่าน้อง ๆ นักเรียนซะมากกว่าและใช่ดูจากที่ได้ยินวันนี้เหมือนจะเป็นเรื่องผีหรือความเชื่อลี้ลับอีกแล้วนะ? เด็กเจนรุ่นใหม่คงชอบเรื่องแบบนี้พอควรเห็นได้จากมีหัวข้อคุยทุกครั้งที่ว่าง ดีไม่ดีบางครั้งพวกเด็กๆ ก็ขอใช้ลำโพงห้องเรียนเพื่อเปิดฟังเรื่องผีกันเลยทีเดียว

“พี่ภพ ๆ พี่เกิดวันอะไรคะวันเสาร์รึเปล่า” ไม่ทันไรผมว่าผมโดนดึงเข้าไปในบทสนทนาของพวกเขาซะแล้วล่ะ

“หือ ลองทายมาสิว่าพี่เกิดวันอะไร” ภพกล่าวเสียงนุ่ม

“พี่ต้องเกิดวันจันทร์แน่เลย เพราะวันจันทร์เป็นคนมีเสน่ห์จะตายแบบหนูนี่ไง” เสียงหวานใสของวัยรุ่นหญิงสวมแว่นทายขึ้นพร้อมชมตัวเองไปในประโยคอย่างสดใส

“ห๊า ใครว่าคนอย่างเธอมีเสน่ห์กัน แบบพี่เขาต้องเกิดวันอาทิตย์ดิ แมน ๆ เท่ ๆ ” เด็กวัยรุ่นชายคนนหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านข้างวัยรุ่นหญิงเถียงแซวกลับทันควัน ทำเอาโดนฝ่ามืออรหันต์ของเด็กสาวเข้ากลางหลังเต็มรักเสียงดังเพี้ยะ! สนั่นลั่น ส่งผลให้ทั้งห้องหัวเราะไปตาม ๆ กันรวมถึงผมด้วย ฝ่ายชายได้แต่ลูบหลังตัวเองป้อย ๆ พร้อมถลึงตามองเด็กสาว

“เอาล่ะ ๆ พอ ๆ พี่เกิดวันเสาร์จบนะ นี่คุยไรกันเนี่ยถึงถามเรื่องวันกงวันเกิดกัน” ผมยกมือห้ามทัพ ก่อนได้ยินเสียงฮือฮาของเหล่านักเรียนพร้อมกับเสียงพูดว่า ว่าแล้ว ดังขึ้น

“พวกเรากำลังคุยเรื่องคนเกิดวันไหนเซนส์สัมผัสที่หกแรงสุดอ่ะพี่ ไปเจอกระทู้ในเน็ตเข้าพวกผมตกใจเลยที่พี่เกิดวันเสาร์อ่ะ” เด็กชายตอบ

ผมเคยได้ยินอยู่นะแบบว่าคนวันพุธกลางคืนดวงแข็งงี้จากพี่สาวเคยพูดลอย ๆ ไว้ แต่ไม่เคยสนใจไปหาอ่าน หาฟังจริงจัง ๆ สักครั้ง เพราะคิดว่าเป็นแค่ความเชื่องมงายล่ะมั้ง ต่างจากพี่สาวตัวดีของผมที่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์ เกินร้อยเปอร์เซ็นต์ไปเป็นที่เรียบร้อยแถมติดนิสัยการดูดวงทุกเดือน เป็นผมนะจะเอาเงินร้อยเก้าเก้า หรือสามเก้าเก้าไปกินชาบูยังดีซะกว่าเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์แบบนั้น ถึงแม้พี่สาวผมจะเถียงกลับว่าเป็นความสบายใจของเธอก็เถอะ ถ้านับเซนส์จากวันเกิดจริง ๆ ปานนี้คนเกิดทั่วโลกคงมีเซนส์เป็นหมอดู เห็นผีกันหมดโลกไปแล้ว แต่ถึงแบบนั้นผมก็ไม่เคยห้ามหรือขัดใครสักครั้งเมื่อพูดถึงเรื่องนี้อีกทั้งยังคุยตามน้ำเหมือนคุยกับพวกน้อง ๆ นักเรียนตอนนี้นี่แหละ

ก็นะ ความเชื่อหรือนิสัยของคนเราไม่สามารถเปลื่ยนกันได้ง่าย ๆ หรอกเชื่อสิ

“ทำไมวันเสาร์แบบพี่เป็นยังไง แรงเหรอ” ผมยักคิ้วถาม

“ก็แรงน่ะสิพี่ เป็นวันเกิดอันดับหนึ่งเชียวนะ” เด็กสาวคนหนึ่งตอบตาโต

“ใช่ ๆ ๆ แถมในกระทู้ยังบอกว่ารับรู้ได้แบบ3Dเลยนะ รูป รส กลิ่น เสียงสัมผัสได้หมดเลยชัดเวอร์แบบVVIP เฉียดตายบ่อย ลางสังหรณ์แม่นโคตร ๆ บางคนถึงกับรู้อนาคตล่วงหน้าเลยนะพี่” เด็กอีกคนพยักหน้าเอ่ยสำทับ

“พี่ เคยเจอเงาดำ หรือผีตัวเป็น ๆ บ้างป่ะ เล่าให้ฟังหน่อยซิน๊า ๆ ๆ ” พอเด็กอีกคนพูดจบคนอื่น ๆ ก็ทยอยถามแกมบังคับให้เล่าเรื่องชวนขนหัวลุกให้พวกเขาฟัง

“แต่พี่ไม่เคยเจอเลยนะ” เมื่อเสียงนุ่มพูดจบ เหล่านักเรียนภายในห้องพากันไม่เชื่อพร้อมส่งเสียงคะยั้นคะยอให้เล่าบ้าง บอกว่าอย่ามาอุบอิบบ้าง ผมก็พยายามส่ายหัวโบกมือสุดกำลังเพื่อบอกว่าไม่มีจริง ๆ

จะมีอะไรเม้าท์ให้ฟังได้ไงเล่า ตั้งแต่เกิดจนใหญ่ปานนี้ยังไม่เคยเจอสักนิดเลยแม้แต่ความรู้สึกก็ไม่เคยสัมผัสถึง จะเอาที่ไหนไปเล่าให้ฟังยกเว้นเรื่องในฝันไว้นิดนึง ถ้าจะแต่งเรื่องเล่าอีก คนอย่างผมถือเป็นบุคคลที่แต่งเรื่องได้ห่วยแตกมากถึงมากที่สุดแค่ผมอ้าปากจะพูดเรื่องแต่งเพื่อนสมัยเรียนพวกเขาก็รู้ไส้รู้พุงผมหมด

คิดแล้วน้ำตาตกในจริง ๆ ฮึก บางทีก็อยากจะเล่าเรื่องหลอน ๆ บ้างอ่า

“อุ้ย พี่อายุยี่สิบสี่ใกล้ยี่สิบห้าแล้วนี่นา ระวังไว้นะคะพี่เป็นช่วงเบญจเพสแล้วนะ ๆ ” จู่ ๆ ก็มีเสียงน้องนักเรียนหญิงเอ่ยแทรกเตือนขึ้นมาเสียงดัง พอเพื่อน ๆ ในห้องได้ยินก็พากันพยักหน้ารัว ๆ เห็นด้วยกันใหญ่ บอกภพให้ระวังตัว

“พี่เพิ่งยี่สิบสี่เอง ยังไม่ถึงยี่สิบห้าสักหน่อยวางใจได้” ภพโคลงหัวยิ้มอ่อนกล่าวปฏิเสธคำสันนิษฐานของเหล่านักเรียน

“อย่าพึ่งวางใจนะพี่ น้องอ่ะอ่านมา หมอดูในกระทู้โพสต์ไว้ว่าเนื่องจากโลกได้มีการเปลื่ยนผันไปเยอะ เวลาเบญจเพสของแต่ละบุคคลจะแต่งต่างกันออกไปไม่ได้นับแค่ช่วงอายุยี่สิบห้าเท่านั้นเพราะบางคนจะเจอตอนอายุยี่สิบสี่ บางคนก็เจอตอนอายุยี่สิบหกด้วยนะคะพี่” เธอก้มหน้าอ่านกระทู้ในโทรศัพท์ให้ผมฟังอย่างจริงจัง แล้วเงยหน้าพร้อมสายตาที่มุ่งมั่นว่าเชื่อหนูเถอะ

“โอเค ๆ พี่เข้าใจแล้วพี่จะระวังตัวจนถึงอายุยี่สิบหกเลยเป็นไง ไม่ต้องห่วง” ภพรับคำอย่างอ่อนอกอ่อนใจ เขาไม่เชื่อเรื่องเบญจเพสแต่เขาเชื่อในความเป็นห่วงของเหล่าน้อง ๆ ในห้องเรียนก่อนปิดคลาสสอนเขาได้ถามว่า “มีอะไรจะถามพี่อีกมั้ย พี่จะปิดคลาสละนะ”

จบคำเหล่าเด็กนักเรียนในห้องก็หันหน้ามองกันแล้วยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยมาทางภพ

"พี่ พี่รู้แล้วใช่มั้ยว่าพวกผมมีสอบปลายภาคอาทิตย์หน้า" ดูจากการเกริ่นแบบนี้แล้ว ต้องมีอะไรแน่ ๆ และใช่ไม่ทันขาดคำ "ถ้าพวกผมสอบได้คะแนนดีจะมีอะไรให้พวกผมป้ะ"

นั่นไงผมว่าแล้ว ทำไมทายหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างนะปานนี้คงรวยไปแล้ว

"โหย จะมาขูดรีดพี่อีกเหรอช่วงนี้พี่จนจะตาย ถ้าทุกคนในนี้สอบติดหนึ่งในสิบของวิชาไหนวิชาหนึ่งพี่จะเก็บไปคิด เป็นไง?" เด็ก ๆ พวกนี้เป็นพวกหัวกะทิชั้นยอดของรร.ชื่อดังแห่งหนึ่งซึ่งผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพวกเขาถึงมาเรียนเสริมกับผม ทั้ง ๆ ที่ผมค่อนข้างโนเนมในแวดวงนี้พอสมควร และพวกเขาเคยถามแบบนี้กับผมและใช่ จบลงที่ผมต้องเลี้ยงพวกเขาทุกคน ทำเอากระเป๋าแห้งเลยละ...

เด็กวัยกำลังโตพวกนี้กินเก่งกันสุด ๆ เลยล่ะ

"พวกเราไม่ได้จะให้พี่เลี้ยงพวกเราอีกซะหน่อย พอรู้สถานะทางการเงินของพี่อยู่หรอกน่า"เสียงวัยรุ่นชายที่ใส่แว่นดูเด็กเรียนพูดแซวขึ้น

" งั้นเอางี้มั้ยพี่ ถ้าพวกเราทำได้ตามเงื่อนไขพี่ต้องตอบคำถามของพวกเราคนละหนึ่งข้อเป็นไง "เสียงหวานใสของเด็กผู้หญิงหัวเราะคิกคักหลังเสนอเงื่อนไข

"เอาซิ พี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว" ในเมื่อได้เงื่อนไขไม่เลวแถมไม่ต้องเสียเงินอีกทั้งช่วยพวกเด็ก ๆ มีแรงฮึดสอบเขาจึงตอบรับอย่างง่ายดาย โดยหารู้ไม่ว่าเงื่อนไขนี้จะทำเอาเขาจะอายหน้าแทรกแผ่นดินหนีในอนาคต

"เอาล่ะ ๆ วันนี้เลิกติวแค่นี้ ตั้งใจสอบอาทิตย์หน้าล่ะอาทิตย์หน้าพี่หยุดติวให้นะจะให้พวกเราเตรียมตัวสอบเองเต็มที่ ถ้าใครสงสัยตรงไหนทักมาถามได้ โอเคนะ"

"คร๊าบ/ค่า"พวกเขาตอบรับเสียงเอื่อยเฉื่อยก่อนค่อย ๆ ลุกจากที่นั่งเก็บกระเป๋าทยอยออกไปทีละคน แถมยังไม่วายลืมโบกไม้โบกมือให้ภพอย่างร่าเริง ภพยิ้มและโบกมือปอย ๆ กลับ พลางเดินทั่วห้องเพื่อเช็คสัมภาระที่เหล่านักเรียนอาจลืมเอาไว้ พอเช็คเสร็จจนแน่ใจแล้วว่าเด็ก ๆ ไม่ได้ทำอะไรตกหล่นไว้ก็หย่อนก้นนั่งพัก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข้อความ

ติ้ง เสียงข้อความเข้าทันทีที่เปิดเช็ค

ช่วงTalk
ภพ:ถ้าเด็ก ๆ ขยันอ่านพอ ๆ กับที่มูก็คงดีนะ..//ยิ้มอ่อน
เด็ก:ใกล้สอบแล้วไปบนที่ไหนกันดีว่ะมึง//เลื่อนหาวัดมูปัง ๆ

น้องภพมีebookแล้วนะคะแม่ ๆ (ใครอยากสนับสนุนไรท์กดซื้อผ่านทางลิงค์นี้ได้เลยนะคะ)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTY2OTE5OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5OTMwNCI7fQ