เหตุการณ์ทั้งหมดที่ภพได้ประสบมา เขาไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่ามันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ หรือมีใครบางคนจงใจ'ลิขิต'เอาไว้แต่แรกกันแน่ เขาได้แต่สงสัยว่าเพราะอะไรกันวิญญาณที่ยืนอยู่ข้างกายเขาตนนี้ถึงได้พยายามปกป้องเขาทุกวิถีทาง โดยไม่เรียกร้องแม้แต่การขอให้ทำบุญให้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เป็นวิญญาณเร่ร่อนไปมา ที่จำเรื่องราวในอดีตของตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำแท้ ๆ "ทำไมถึงตามติดผมนักล่ะ ผมเป็นคู่คุณในชาติก่อนหรือไง" "ไม่ใช่" "แล้วคุณจะตามผมมาต้อย ๆ ทำไมเนี่ย!" "เพราะนายสำคัญ"

คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย - 3 เพียงวันธรรมดา โดย LinLiLing @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ตลก,ลึกลับ,ชาย-ชาย,BL,วาย,ฟิลกู้ด,วิญญาณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ดราม่า,ตลก,ลึกลับ,ชาย-ชาย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

BL,วาย,ฟิลกู้ด,วิญญาณ

รายละเอียด

คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย โดย LinLiLing  @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เหตุการณ์ทั้งหมดที่ภพได้ประสบมา เขาไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่ามันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ หรือมีใครบางคนจงใจ'ลิขิต'เอาไว้แต่แรกกันแน่ เขาได้แต่สงสัยว่าเพราะอะไรกันวิญญาณที่ยืนอยู่ข้างกายเขาตนนี้ถึงได้พยายามปกป้องเขาทุกวิถีทาง โดยไม่เรียกร้องแม้แต่การขอให้ทำบุญให้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เป็นวิญญาณเร่ร่อนไปมา ที่จำเรื่องราวในอดีตของตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำแท้ ๆ "ทำไมถึงตามติดผมนักล่ะ ผมเป็นคู่คุณในชาติก่อนหรือไง" "ไม่ใช่" "แล้วคุณจะตามผมมาต้อย ๆ ทำไมเนี่ย!" "เพราะนายสำคัญ"

ผู้แต่ง

LinLiLing

เรื่องย่อ

“ภพ” คือชื่อเรียกที่เขาเพียรตามหา

“ภพ” คือสิ่งที่ขวางกั้นระหว่างเขากับเด็กคนนั้น

“ภพ” คือคนที่เขาต้องการอยู่เคียงข้าง แม้นว่าวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นปีศาจร้ายก็ตาม

“ราห์” คือชื่อที่เขาพึ่งรู้จัก

“ราห์” คือชื่อบุคคลที่คอยช่วยเขาเอาไว้หลายต่อหลายครั้ง

“ราห์"คือคนที่เขาไม่อยากให้หายไปสักนิดแม้ตัวเขาจะจำอะไรไม่ได้เลยก็ตาม

Trigger Warning

blood มีเลือด/murder มีฉากฆ่าที่โหดร้าย/ghost มีผี


 
 

สารบัญ

คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-1 เพียงเฝ้าฝัน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-2 เพียงเริ่มต้น,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-3 เพียงวันธรรมดา,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-4 เพียงพบเจอ,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-5 เพียงเที่ยววันฮาโลวีน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-6 เพียงจูบแรก,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-7 เพียงเริ่มต้นอยู่ด้วยกัน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-8 เพียงวิ่งสับตีนแตก,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-9 เพียงหนีตาย,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-10 เพียงเห็นตุงแดง,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-11 เพียงเจอครอบครัว,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-12 เพียงพาผีเข้าบ้าน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-13 เพียงแหวนเงิน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-14 เพียงฝันตื่นหนึ่งในอดีต,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-15 เพียงลางร้ายคืบคลาน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-16 เพียงไม่ยอมใกล้แต่กลับไม่ยอมห่าง,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-17 เพียงชั่ววูบ,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-18 เพียงการกระทำอันไม่คาดคิด,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-19 เพียงปรับความเข้าใจ,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-20 เพียงมอบความอบอุ่น(แซ่บ),คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-21 เพียงเจอคู่อริเดิมหมายเอาชีวิต,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-22 เพียงตัวตายตัวแทน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-23 เพียงหายจาก,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-24 เพียงไม่อาจพบเจอกันได้อีก,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-25 เพียงใช้ชีวิตหลังบางสิ่งหายไป,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-26 เพียงพบเจอหลวงตา,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-27 เพียงพบเจอเบาะแส,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-28 เพียงรูปถ่ายใบหนึ่ง,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-29 เพียงหวนคืนอดีต,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-30 เพียงหวนคืนสู่ความจริง,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-31 เพียงไม่อาจให้อภัย,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-32 เพียงก่อนจากลา,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-33 เพียงเพียรพากลับ,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-34 เพียงอีกด้านของเหรียญ,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-35 เพียงกลับบ้าน จบ,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-36 ตอนพิเศษ มอบแหวนสัญญา,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-37 ตอนพิเศษย้ายกลับเข้าบ้าน,คุณผีครับช่วยออกห่างผมหน่อย-38 ตอนพิเศษ ช่วงฝนโปรยปราย

เนื้อหา

3 เพียงวันธรรมดา

[ไอ้ภพ คุยด้วยหน่อยดิว่างป้ะ] เมื่อเขากดเข้าไปดูแชทไม่ทันข้ามวิ ก็มีเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นสายจากเพื่อนภพเข้านั้นเอง เขากดรับ

“ที่จริงมึงไม่ต้องแชทมาก่อนก็ได้นะ ถ้าจะโทรเลยแบบนี้ไอ้ซัน” ผมพูดยียวน

"กูเห็นมึงอ่านแล้วแสดงว่ามึงว่างนั่นแหละ ก็มึงไม่มีทางหยิบมาอ่านตอนสอนเด็กนี่หว่า"เสียงจากปลายสายพูดอย่างรู้นิสัยของเขา เจ้าของสายนี้เป็นเพื่อนกับเขามาตั้งแต่ประถมยันตอนนี้จบมหาลัยทำงานกันแล้วก็ยังติดต่อพูดคุยกันเรื่อย ๆ "แล้วมีไร จะชวนตี้เหรอ"

"ไม่อะ อยากชวนเหมือนกันว่ะแต่ไม่ว่างเลยจะลงแดงตายห่าละ รอบนี้มาขอให้มึงช่วย"ปลายสายพูดเสียงยานพร้อมทั้งมีเสียงรบกวนดังขึ้นเป็นระยะ ๆ จากปลายสาย บ่งบอกถึงว่าเพื่อนคนนี้ของเขานั้นไม่ได้อยู่บ้านแน่นอน

"ช่วยเรื่องไรบอกมาไม่ต้องอ้อมแอ้มหรอกน่า แล้วนี่อยู่ไหนออกกองเหรอ"

"....คุณชายปากหมาไม่ด่ากูด้วยว่ะ” ปลายสายเงียบสักพักก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจแฝงกระเซ้าเย้าแหย่ในที

ใช่ผมเป็นคนปากหมาหรือฉายาเครื่องพ่นคำหยาบอัตโนมัติเป็นฉายาเพื่อน ๆ ร่วมรุ่นช่วงมัธยมตั้งให้เท่าที่ผมจำได้ผมค่อนข้างติดพูดคำหยาบหรือสถบเกือบทุกคำที่พูดออกมา ซึ่งผมก็ยังตกใจกับตัวเองเหมือนกันว่าผมเปลื่ยนนิสัยการติดพูดคำหยาบเป็นไม่ค่อยพูดหยาบจนเกือบเป็นคนพูดสุภาพแล้วได้ยังไงและเลิกตอนไหน มันไม่มีอยู่ภายในความทรงจำผมสักนิด...

“เออใช่กูออกกองอยู่ จะให้ช่วยเรื่องรุ่นน้องอ่ะดิ รุ่นน้องในคณะมันจะทำโปรเจกต์จบ ทำเป็นหนังสั้นเป็นตอน ๆนั่นแหละ ซึ่งกูก็รับไปแล้วว่าจะไปช่วยเป็นนักแสดงสมทบให้ แต่ทีนี้กูติดกองกะทันหันไม่ว่างวันที่ต้องถ่าย

แล้วทีนี้น้องมันต้องหาคนใหม่แต่มันหาคนคาแรคเตอร์ที่เข้ากับบทไม่ได้เลยขอให้กูช่วยหา กูรู้สึกผิดไงที่ไปผิดนัดน้อง กูเลยคิดไม่ออกนอกจากมึงอ่ะเข้ากับบทดี" ดูท่างกะทันหันจริง ๆ คนอย่างซันไม่ค่อยผิดนัดรุ่นน้องในเรื่องการรับแสดงเท่าไหร่ แถมหมอนี่ก็ยังเป็นคนดังในคณะที่ส่วนใหญ่พากันมาขอให้ช่วยไปแสดงบ่อย ๆ จึงเกิดเรื่องพวกนี้เป็นปกติเพราะถ้ามันหาคนไม่ได้ก็จะโยนบทมาหาผมตลอดทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้เรียนคณะเดียวกับซันด้วยซ้ำ ไม่สิ คนละสายการเรียนเลยเหอะ ถึงเกือบทุกเรื่องผมจะไปเป็นนักแสดงตัวประกอบที่ออกในหนังไม่เกินหนึ่งนาทีก็ตามหมอนี่ก็ยังหาเรื่องลากผมไปแสดงจนได้ทุกครั้งที่มีโอกาส

"แล้วไงกูนิสัยดีไงเลยไม่ด่ามึง แล้วบทสำคัญเหรอทำไมดูยุ่งยากกูแสดงเป็นตัวไหนอีกล่ะคราวนี้ กูแสดงไม่เก่งนะบอกเหมือนเดิมเลย เออถามมาได้จังหวะพอดีกูว่างอาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์มีแค่เข้าไปตรวจที่ร้านนิดหน่อย" ผมย้ำกับซันไปเพราะกลัวจะได้บทยาก ๆ ผมไม่ได้เรียนสายนี้มาอยู่แล้วกลัวแสดงได้ไม่ดีพอจนรุ่นน้องลำบาก พอนึกถึงตอนแสดงครั้งแรกในหนังของเพื่อน ทำเอาเก้อกระดากพอสมควร

ขายหน้าจะตาย...

“เออ รู้แล้วไม่เอาที่มีไฟ ไม่เอาแสดงในความมืดใช่มั้ยล่ะฉันจำได้น่า บทคราวนี้ไม่สำคัญแต่เอาคนมีมาดสะอาด ๆ หน้าตาดีอ่ะ รอบนี้นายได้เป็นเลขาพี่ชายนางเอกมีบทแค่ไปเผาหนังสือสัญญาต่อหน้านางเอกที่บ้านเดิมแล้วเดินกลับ จบ”

“มาจงมาจบอะไรล่ะ ไหนบอกไม่มีไฟ”

“ถือไฟแช็กเฉย ๆ แป๊บเดียวเองไม่ใช่ไฟกองใหญ่ ขอร้องละน๊าครั้งนี้หาไม่ทันจริง ๆ มึงเข้ากับบทด้วยเพราะเลขาในบทจะดูหล่อสะอาดอ่ะมึง แล้วมึงก็หน้าตาดีไงกูเลยเลือกมึง น๊า ๆ ๆ ” ฟังจากน้ำเสียงของปลายสายผมคิดภาพหมาไซบีเรียนฮัสกี้ตัวโต ๆ กำลังสายหางไปมาพร้อมทำคิ้วชนกันก็หลุดขำออกมาอย่างหยุดไม่อยู่

อุ๊บ ฮ่าฮ่าฮ่า

“ขำอะไร ขำแบบนี้กูถือว่ามึงตกลงนะ เดี๋ยวกูจะให้น้องมันแชทหามึงทีหลัง แค่นี้นะกูโดนเรียกละ”

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ไม่ทันให้เขาได้อ้าปากพูดอะไรปลายสายก็ตัดสายเป็นที่เรียบร้อย อยากจะโทรมาก็โทรอยากจะวางก็วางมาเร็วไปไวอย่างกับพายุจริง ๆ เลยหมอนี่ แต่มัดมือชกนี่หว่า ไอ้บ้านี่! ซันมันรู้นิสัยผมดีว่าผมไม่มีทางปฏิเสธรุ่นน้องรุ่นพี่ได้อยู่แล้วเพราะแบบนี้ไงผมถึงต้องแสดงทุกที เฮ้อ...

กลางดึกภพได้โทรพูดคุยกับรุ่นน้องที่มีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องนี้นัดแนะบท สถานที่ รวมไปถึงเวลา ลำดับคิวไว้ครบจนเข้าใจกันทั้งสองฝ่าย หนังสั้นรอบนี้ออกแนวพีเรียดไทยยุคห้าศูนย์ถึงแม้จะไม่เข้าใจบทมากนักก็ตามว่าทำไมเลขาต้องไปเผาหนังสือสัญญาต่อหน้านางเอกก็เถอะ บรีฟที่ได้มาแค่แสดงหน้าเฉยชาจุดไฟแล้วเดินออกฉากไปก็เท่านั้น เพื่อ!? งงใจจริง ๆ ว่าทำไมต้องเป็นเขาทั้ง ๆ ที่บทก็ไม่ได้สำคัญ ชวนเพื่อนในคณะหรือต่างคณะมาก็จบเพราะโลกไม่ได้ขาดคนหน้าตาดีขนาดนั้นนิ

ยังไงซะอาทิตย์หน้าเขาก็ว่างอยู่แล้วหาอะไรทำก็ดี นอกจากเป็นติวเตอร์ทุกเย็นวันจันทร์ พฤหัสบดี และวันหยุดเสาร์-อาทิตย์จากนั้นว่าง ๆ ก็ไปคอยเช็ค คอยช่วยจัดของในร้านมาร์เก็ตที่เป็นมรดกของพ่อ แม่ที่เสียแล้วทิ้งไว้ให้ผมกับพี่สาว ผมเป็นแค่หุ้นส่วนเพราะผมบริหารไม่ค่อยเก่งดังนั้นคนจัดการส่วนใหญ่ก็พี่สาวผมนั่นแหละ ถึงบางครั้งพี่จะบ่นว่ามาช่วยจัดสต๊อกทำไม พนักงานก็มีแต่ผมก็ไม่อยากได้รับเงินปันผลเฉย ๆ ต่อเดือนนี่น่าอย่างน้อยขอแค่ได้จับ ๆ ให้สบายใจเป็นพอ

แม้จะไม่ค่อยช่วยก็เถอะ.....

ติ้ง เสียงแจ้งเตือนแชทดังขึ้น

[ถ้าใกล้ถึงเวลาผมจะส่งโลเคชั่นให้นะครับพี่] รุ่นน้องของซันทักแชทมาบอกจากนั้นเขาก็ส่งสติ๊กเกอร์รูปสุนัขสีขาวชูนิ้วOKไปเพื่อตกลง

หวังว่าวันนี้จะไม่ฝันนะ..


ช่วงTalk
ซัน:ช่วยกูหน่อยน๊า//หงิง
ภพ:((อยากไม่ช่วยจริง ๆ ))//เดินหนี
ซัน://เดินคอตกกลับบ้าน
 

น้องภพมีebookแล้วนะคะแม่ ๆ (ใครอยากสนับสนุนไรท์กดซื้อผ่านทางลิงค์นี้ได้เลยนะคะ)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTY2OTE5OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5OTMwNCI7fQ