คั่นเพียง

ใครจะคิดว่าการไปเที่ยวงานวัดธีมฮาโลวีนในค่ำคืนนั้น ภพจะโดนวิญญาณปริศนาตามกลับมาถึงบ้าน! ที่น่าแปลกคือวิญญาณตนนั้นกลับช่วยชีวิตเขาไว้อีกหลายครั้งหลายคราจนน่าแปลกใจ

คั่นเพียง"ภพ" - 4 เพียงพบเจอ โดย LinLiLing @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ตลก,ลึกลับ,ชาย-ชาย,BL,วาย,ฟิลกู้ด,วิญญาณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

4 เพียงพบเจอ

ดวงตาสุกใสเป็นประกายฉายแววพออกพอใจเมื่อมองผลงานตัวเอง ภพปาดเหงื่อไปหนึ่งทีหลังทำความสะอาดห้องนอนที่อยู่ชั้นสองไปครั้งใหญ่พลางเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนังบอกเวลาเกือบ ๆ สิบแอดโมงเช้า ชลนัดไว้ตอนบ่ายสามโมงเย็นนิ เอาเถอะไม่รีบ ยังไงบ้านเรือนไทยที่ถ่ายอยู่แถบชานเมืองของจังหวัดข้าง ๆ นี่เอง’ ชลคือชื่อรุ่นน้องที่นัดแนะคุยกับภพเมื่อสองวันก่อนเขาส่งโลเคชั่นมาหาผมตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว

ผมที่เหงื่อเต็มตัวตัดสินใจเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระกลิ่นเหงื่อก่อนแต่งตัวใหม่เพื่ อเตรียมออกจากบ้าน ภพมองดูตัวเองในผมทรงคอมม่าที่พึ่งตัดมาเมื่อวานกับเสื้อยืดสีขาวสำลีสวมกางเกงสีลาเต้ทีหนึ่งหน้ากระจกยาวเต็มตัวที่พี่สาวซื้อให้ด้วยสีหน้าพอใจ ก่อนหยิบกระเป๋าผ้ารักษ์โลกที่แถมจากการซื้อของในร้านซุปเปอร์ตัวเองมาขึ้นสะพายไหล่และหยิบชุดสูทสีเดียวกันกับกางเกงมาพาดแขนแล้วก้าวขาออกจากห้อง

ก็ตัวประกอบนี่นะเตรียมชุดไปเองดีกว่า ไม่ต้องไปลำบากพวกน้องๆ ถ้าไม่ได้ยังไงค่อยเปลื่ยน

ภพเดินเอาสัมภาระไปเก็บไว้ในรถก่อนสตาร์ทรถที่พึ่งผ่อนมาได้สองปีตามใบที่ส่งมาอ่ะนะแต่ผมกลับจำไม่ได้ว่าผมเลือกผ่อนรถคันนี้ตอนไหน เขาเดินทางไปได้ประมาณครึ่งชั่วงโมงรู้สึกหิวขึ้นมา พึ่งนึกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ทานข้าวเช้าหรือข้าวเที่ยงเลย และแล้วผมปิ๊งไอเดียขึ้นมา

ไว้ไปกินที่กองน้องมันแล้วกันประหยัดดี ฮาฮาฮา ชั่วร้ายจริงเรา

เวลาภพไปเป็นตัวประกอบในหนังของเพื่อน ๆ หรือเหล่ารุ่นน้องจะไม่ได้ค่าจ้างเพราะถือว่าไปช่วยเว้นแต่จะมีเป็นข้าวกล่องสำหรับมื้อนั้น ๆ แทน ภพจึงนับว่าข้าวกล้องถือเป็นค่าสินน้ำใจไปโดยปริยาย เนื่องจากอากาศค่อนข้างร้อนขึ้นเขาจอดรถแวะข้างทางซื้อนมหมีปั่นเครื่องดื่มประจำตัวมาเพื่อดื่มคลายร้อน

“หลอดไม่ต้องก็ได้ครับ ขอบคุณ” ภพพงกหัวขอบคุณกล่าวกับพ่อค้าที่กำลังยื่นหลอดพลาสติกมาให้ หากไม่ใช่หลอดกระดาษหรือหลอดที่สามารถย่อยสลายง่ายภพจะไม่ค่อยใช้เท่าไหร่ แล้วเขามีหลอดสแตนเลสพกติดตัวตลอดอยู่เห็นแบบนี้เขาก็เป็นพวกใส่ใจต่อธรรมชาติพอสมควรนะ ไม่รู้ว่าติดมาจากใครเหมือนกัน

เขาขับรถผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงที่หมายตามGPS ดูเหมือนคนเยอะกว่าปกตินะ? ไหนบอกกองถ่ายเล็ก ๆ ไง แปลก ๆ ชอบกล

ภพวนหาที่จอดรถประมาณสามรอบก็หาไม่ได้จนยอมจอดหน้าปากปากซอยทางเข้าแทน ยอมลงเดินไกลหน่อยดีกว่าวนหาอีกรอบให้หงุดหงิด พอเขาเดินเข้าไปก็เจอชลที่วิ่งเหงื่อไหลโชกมาหา ที่พวกรุ่นน้องให้เกียรติผมรู้จักผมส่วนใหญ่ก็มาจากอิทธิพลเจ้าซันนั่นแหละ

ภพหยิบกระดาษทิชชูส่งให้ชลเพื่อเอาไว้เช็ดเหงื่อ ชลคลี่ยิ้มแห้งรับไว้ก่อนกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณครับพี่ ดูท่าต้องเปลื่ยนที่ถ่ายแล้วล่ะพี่มีกองถ่ายละครของช่องใหญ่มาอ่ะ เจ้าของบ้านบุ๊คคิวไว้ซ้อนกันพวกผมเลยต้องย้าย กำลังหาที่ใหม่ได้” ชลบ่นอย่างหัวเสีย

“อ้าวแล้วถ่ายวันอื่นไม่ได้เหรอหรือแบ่งส่วนถ่ายกัน เจ้าของบ้านว่าไง ถามทางเขายัง” ผมเสนอ

“เจ้าของบ้านบอกคืนเงินค่าเช่าให้พวกผมแล้ว พวกผมเลยตัดสินใจย้ายไปที่ใหม่เลยพี่ ที่ใหม่ไม่ต้องจ่ายเงินเขาให้ไปถ่ายฟรีแค่ต้องถ่ายระวัง ๆ เฉย ๆ ไกลจากนี่อีกนิดผมกำลังเก็บของเตรียมย้าย” ชลถอนใจติด ๆ กันได้ยินตามนั้นภพก็ไม่มีปัญหาอะไรแถมยังอาสาช่วยย้ายของ ขนของให้อย่างเอื้อเฟื้อ ทำเอาชลทำหน้าเกรงอกเกรงใจใหญ่

ผ่านไปสักพักหลังจากช่วยเก็บของเสร็จผมก็ขึ้นรถขับตามไปเงียบ ๆ สถานที่ที่จะถ่ายใหม่อยู่ค่อนข้างไกลใช้เวลาเดินทางร่วมชั่วโมง ผมขับตามถนนเส้นเล็ก ๆ นำไปสู่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ถนนเส้นนี้เขาคุ้นเคยอย่างน่าแปลก พอถึงจุดหมายภาพคูหาครึ่งไม้ครึ่งปูนขนาดใหญ่สองชั้นมีรอยไหม้หลงเหลือปรากฏเข้าสู่สายตาภพ

ทันใดเขาก็เห็นภาพฉายซ้อนทับขึ้นมาอีกชั้นเป็นภาพเปลวเพลิงลุกท้วมโหมกระหน่ำทั่วทั้งอาคาร เสียงไม้หล่น เสียงของตกดังตึง!ไหลผ่านโสตประสาท ภายใต้ควันขมุกขมัวภพเห็นเงาร่างสายหนึ่งวิ่งพุ่งมาหา

เขานั่งนิ่งงันอยู่บนเบาะรถ สองมือกำพวงมาลัยรถแน่นพร้อมสั่นสะท้าน หูทั้งสองข้างได้ยินเสียงวิ้งแสบแก้วหูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอื้ออึงไม่ได้ยินเสียงใดอีกนอกจากเสียงหัวใจเต้นถี่รัวภายในตัวเขาราวจะหลุดออกมาเท่านั้น สมองของเขาขาวโพลนชั่ววูบ ณ วินาทีนั้นความรู้สึกอึดอัดถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัวอีกครั้ง

อึก! อึดอัด หายใจไม่ออก ใครก็ได้ ใครก็ได้ ช่วยด้ว-

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้น

เฮือก! แค่ก แค่ก ๆ ภพสูดอากาศหายใจเข้าราวกับจับเชือกฟางชีวิตเส้นสุดท้ายไว้ได้ทันก่อนก้มหน้าก้มตาไอแห้งอย่างรุนแรงจนปอดแทบฉีก

“พี่ภพ ๆ เป็นอะไรรึเปล่าพี่ เห็นจอดรถตั้งนานไม่ยอมลงมา” เป็นเสียงชลนั้นเองที่เป็นผู้เคาะกระจกช่วยชีวิตภพไว้

ในเพียงชั่วครู่เดียวนั้นเอง ที่ภพรู้ซึ่งถึง ความตายมันเป็นยังไง เขายกมือลูบหน้า หายใจเข้าออกช้า ๆ ก่อนค่อย ๆ เอื้อมมือเรียวสวยอันสั่นเทาเลื่อนกระจกรถลง

“พี่เป็นอะไรรึป่- เฮ้ย!โอเคป่ะพี่ เหงื่อออกเต็มเลยปากซีดด้วย” น้ำเสียงของชลถามอย่างกระวนกระวาย จะไม่กระวนกระวายได้ไงล่ะ พี่ภพนั่งค้อมตัวลงด้านหน้าแถมยังมีเหงื่อเต็มหน้าเป็นเม็ด ๆ ซะขนาดนั้น ตัวยังสั่นแถมปากซีดอีก อาการน่าห่วงสุด ๆ

ผมพยายามอ้าปากพูดแต่กลับไม่มีเสียงออกมา คอของเขารู้สึกเหมือนถูกไฟแผดเผาแสบร้อนไปหมดเสมือนสำลักสูดควันไฟเข้าไปจำนวนมาก ผมส่ายหน้าเบา ๆ เพื่อเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแทน ถึงยังงั้นชลก็ไม่วายวิ่งไปเอาน้ำเปล่าเย็น ๆ มาให้ภพอย่างเป็นห่วง

“พี่ตัวเย็นมากนะ กินข้าวไรยังอ่ะ มา ๆ ออกมาเลยไปพักในเต็นท์เดี๋ยวผมเอาข้าวกล่องมาให้” ชลกระวีกระวาดลากภพออกมาจากรถตัวปลิวพาไปยังเต็นท์ที่พึ่งกางไว้พร้อมข้าวกล่องสองกล่องมากองไว้หน้าเขา ผมที่ยังไม่มีสติดีก็กึ่งเดินกึ่งโดนลากตามชลไปเงียบ ๆ ผมนึกขอบคุณชลอยู่ในใจ

ภพเอาแขนก่ายหน้าผากเอนหลังพิงพนักพิงของเก้าอี้ ถอนหายใจช้า ๆ ก่อนปิดเปลือกตาลง ชลเดินมาเห็นแบบนั้นก็ไม่กวนอีก รอใกล้ถึงเวลาค่อยเรียกละกัน

เวลาผ่านไปเนิ่นนาน

“จะ เจอ แล้ว” เสียงทุ้มต่ำที่ฟังดูกระท่อนกระแท่นราวกับพยายามแค่นเสียงพูดออกมา ทำเอาเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกดังขึ้นให้ได้ยิน ภพใจหล่นวูบเปลือกตาที่ปิดอยู่เบิกโพลงอย่างตกใจแล้วมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างหวาดระแวง

เหมือน เหมือนมาก เหมือนจริง ๆ เหมือนกับเสียงผู้ชายในความฝัน.....

ช่วงTalk
??:((กว่าจะเจอ หาตั้งนาน))//ดีใจ
ภพ:เสียงน่ากลัวชะมัด//ปิดหู

น้องภพมีebookแล้วนะคะแม่ ๆ (ใครอยากสนับสนุนไรท์กดซื้อผ่านทางลิงค์นี้ได้เลยนะคะ)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTY2OTE5OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5OTMwNCI7fQ