ใครจะคิดว่าการไปเที่ยวงานวัดธีมฮาโลวีนในค่ำคืนนั้น ภพจะโดนวิญญาณปริศนาตามกลับมาถึงบ้าน! ที่น่าแปลกคือวิญญาณตนนั้นกลับช่วยชีวิตเขาไว้อีกหลายครั้งหลายคราจนน่าแปลกใจ
รัก,ดราม่า,ตลก,ลึกลับ,ชาย-ชาย,BL,วาย,ฟิลกู้ด,วิญญาณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใครจะคิดว่าการไปเที่ยวงานวัดธีมฮาโลวีนในค่ำคืนนั้น ภพจะโดนวิญญาณปริศนาตามกลับมาถึงบ้าน! ที่น่าแปลกคือวิญญาณตนนั้นกลับช่วยชีวิตเขาไว้อีกหลายครั้งหลายคราจนน่าแปลกใจ
ผู้แต่ง
LinLiLing
เรื่องย่อ
“ภพ” คือชื่อเรียกที่เขาเพียรตามหา
“ภพ” คือสิ่งที่ขวางกั้นระหว่างเขากับเด็กคนนั้น
“ภพ” คือคนที่เขาต้องการอยู่เคียงข้าง แม้นว่าวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นปีศาจร้ายก็ตาม
“ราห์” คือชื่อที่เขาพึ่งรู้จัก
“ราห์” คือชื่อบุคคลที่คอยช่วยเขาเอาไว้หลายต่อหลายครั้ง
“ราห์"คือคนที่เขาไม่อยากให้หายไปสักนิดแม้ตัวเขาจะจำอะไรไม่ได้เลยก็ตาม
Trigger Warning
blood มีเลือด/murder มีฉากฆ่าที่โหดร้าย/ghost มีผี
ขอฝากน้องภพไว้ในอ้อมอกอ้อมใจเหล่าแม่ ๆ ทุกท่านด้วยนะคะ มาเจอน้องภพพร้อมกันได้ทุกวันเวลา 18.00น.น๊า
#ผมเก็บผีได้ในวันฮาโลวีนแหละครับ
ผู้แต่ง:LinLiLing
ภาพปก:ณหญิง
ภาพปกจิบิ:Senh Mee
“พี่!!”
เหี้ย!!! เสียงทักพร้อมมือที่แปะอยู่บนไหล่สองข้างส่งผลให้ผมสะดุ้งตกใจโหยงดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ สถบดังลั่น
“โหยพี่ อย่าพึ่งด่าผมดิฮ่าฮ่าฮ่า” ชลตบหลังผมปุ ๆ เป็นเชิงปลอบใจส่วนมืออีกข้างก็เอากุมท้องหัวเราะลั่น คนรอบข้างต่างหันมามอง “พี่หลับไปตั้งนานแน่ะ ผมว่าจะมาปลุกพี่อยู่พอดีใกล้ถึงคิวพี่แล้วนะ ไปล้างหน้ามาแต่งหน้าเร็วผมแต่งให้ แล้วกินข้าวกล่องก่อนเลยผมกลัวพี่เป็นลมตายก่อนแล้วเฮียซันจะมาตบกบาลผมเข้า นี่ ๆ ข้าวกล่องมีทั้งข้าวผัดพริกแกงของชอบพี่ด้วยนะถ้าพี่กินไม่ไหวก็ข้าวผัดไข่ดาวตรงกลางสุก ตามที่พี่ชอบ”
“พี่ไม่ต้องก็ได้แค่ตัวประกอบเอง เดี๋ยวข้าวพี่กินขอบใจมากรู้ใจพี่ตลอดเลยนะเราเนี่ย แล้วไม่บรีฟอะไรพี่หน่อยเหรอ” ภพหัวเราะเหอะ ๆ ก่อนจะเดินไปล้างหน้าล้างตา
“ต้องสิ ผมแต่งหน้าเป็นนะเดี๋ยวแต่งให้พี่เอง” ชลยิ้มกว้างตบอกอย่างมั่นใจ “เดี๋ยวค่อยบรีฟตอนแต่งหน้าก็ได้ง่าย ๆ แค่เดินเข้าไป จุดไฟ เดินออกมามองนางอกแบบเย็นชาหน่อย ๆ พอ จบ”
สมกับเป็นน้องในสายรหัสของซันจริง ๆ ถึงว่าโลกชอบเหวี่ยงคนแบบเดียวกันมาเจอกันหมอนี่นิสัยคล้ายไอ้ซันเลย
หลังจากล้างหน้า ทานข้าว แต่งหน้าแต่งตัวโดยฝีมือชลเสร็จสรรพ ภพดึงปกคอเสื้อสูท จัดเสื้อให้เรียบร้อยก่อนเข้าซีน ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ ท่องพุธ โธอยู่ในใจสามรอบก็ตั้งสมาธิเข้าฉาก
ตึก เสียงตีสเลทดังขึ้น
เมื่อได้ยินนัยน์ตาที่ปกติจะมีประกายวาววับใสกระจ่างฉายอยู่เสมอแปรเปลื่ยนเป็นนัยน์ตาดำเย็นเหยียบแหลมคมแฝงไปด้วยความเหยียดหยามตามบทบาทที่ได้รับ
ตัวละครนี้ไม่จำเป็นต้องพูดแสดงทางสายตาและท่าทางเท่านั้น สิ่งที่ผมห่วงที่สุดคือเรื่องการจุดไฟเพราะภาพที่ผมเห็นเมื่อตอนก้าวขาเข้ามาส่งผลให้ผมกลัวไฟมากกว่าเดิม แต่มันกลับทำให้ผมประหลาดใจ
ในครั้งแรกมือผมสั่นเทาเกินไปจนต้องคัทถ่ายใหม่ พอถ่ายอีกรอบก็มีลมเย็มวูบดับเปลวไฟดวงเล็กและไม่ว่าจะจุดอีกกี่รอบ เปลื่ยนไฟแช็คกี่อันหรือแม้แต่เปลื่ยนเป็นที่จุดเตาแก๊สก็จะมีลมพัดห่าใหญ่มาดับอยู่เสมอจนมีคนเสนอให้เปลื่ยนฉากจากจุดไฟเผากระดาษ เป็นฉีกให้ละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโปรยใส่นางเอกของเรื่องแทน พอทำตามก็จบลงด้วยดีเพียงแค่คัทเดียวโดยไม่มีลมพัดมาแม้แต่แอ๊ะเดียว
สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี ผมอยู่จนเลิกกองและคอยช่วยขนของเก็บให้เหมือนตอนบ่ายอย่างเคยจนขนออกไปเกือบหมด
ภพเงยหน้ามองท้องฟ้าปรากฏเห็นดวงจันทราเต็มวงสีแดงดั่งมีเลือดคั่งลอยเด่นอยู่เหนือหมู่เมฆท่ามกลางอาทิตย์อัสดง แสงสลัวสีทองค่อย ๆ ถูกความมืดมิดกลืนกิน
พระจันทร์สีแดง?
“พี่ งานปาร์ตี้ฮาโลวีนกับพวกผมมั้ย” เสียงติดขี้เล่นของชลดังขึ้นเจ้าตัวโผล่มาพรวดพลาดตรงหน้าเขายิ้มแป้น
“ปาร์ตี้ฮาโลวีน?” ภพถามกลับงง ๆ
“ใช่พี่ ได้ยินเสียงดังไกล ๆ นั้นปะ เห็นว่าในตัวเมืองมีงานวัดงานใหญ่ธีมแฟนซีแข่งแต่งตัวธีมฮาโลวีนอยู่แหละเพราะพรุ่งนี้ก็วันที่31แล้วนี่ พี่จะไปดูด้วยกันมั้ย” ชลชวนอย่างตื่นเต้นปนคาดหวัง
“เอาดิ ป่ะไปกัน” เมื่อเห็นสีหน้ารอคอยคำตอบนั้นแล้วทำเอาเขาปฎิเสธไม่ลง ภพยิ้มรับพร้อมกอดคอชลเดินไปที่รถ ในระหว่างเดินมีลมหนาวหอบใหญ่สายหนึ่งพัดวูบปะทะเข้าเต็มใบหน้าเขา จนต้องหลับตาตามสัญชาตญาณอัตโนมัติแต่ภพไม่ได้เจ็บอะไร ส่วนชลกลับร้องโอดโอยเพราะเซถลาล้มก้นจ้ำเบ้าลงพื้นแทน
“เป็นไรมั้ยว่ะชล มาจับมือพี่ลุก” ภพเอ่ยแบบห่วง ๆ ยื่นมือเรียวไปช่วย ชลจับมือเขาก่อนดึงตัวเองลุกขึ้นอย่างยากลำบาก
“อูยย ผมว่าวันนี้ต้องพายุเข้าแน่เลยพี่ ลมพัดอย่างบ่อยตั้งแต่ตอนพี่จุดไฟล่ะ เมื่อกี้ก็ทีหนึ่งพัดมาซะแรงจนเหมือนโดนคนพลัก” ชลบ่นงุบงิบตามประสาพร้อมปัดฝุ่นดินออกจากเสิ้อผ้า มันทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมามันน่าแปลกจริง ๆ นั้นแหละทำไมผมถึงจุดไฟไม่ติดคล้ายกับว่ามีคนจงใจดับไฟให้เพราะผมกลัวสะเก็ดไฟ? ทำไมเมื่อกี้ถึงมีลมพัดมาแรงมากขนาดนั้นแต่ผมกลับไม่เป็นอะไรมีแค่ตั๊มที่ล้ม ผมส่ายหัวไล่ความคิดแปลก ๆ ออกไป
“เออพี่ พูดถึงเรื่องแปลก ๆ ตอนบ่ายที่ผมเคาะกระจกรถแล้วเจอพี่นั่งหน้าซีดอยู่อ่ะ ทีแรกผมไม่ได้สังเกตหรอกแต่มีเสียงใครที่ไหนไม่รู้มาบอกผมว่าให้ไปหาพี่ที่รถผมเลยเจอพี่นั้นแหละ แต่พอมานึก ๆ ดูผมก็จำไม่ได้ว่าเสียงใครเหมือนกัน” ชลเกาหัวแกรก ๆ พลันมีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นของชลนั้นเอง พอคุยเสร็จชลก็เดินคอตกกลับมาหาผม
“ผมไม่น่าได้ไปแล้วว่ะพี่ เพื่อนมันเรียกกลับมหาลัยอ่ะที่นู้นก็มีงานฮาโลวันเหมือนกัน พี่ไปเที่ยวที่นู้นแทนมั้ย” ชลเสนอน้ำเสียงหงอย ๆ
“ไม่ล่ะไม่เป็นไร ๆ ให้พี่ไปส่งมั้ยล่ะ” ตอนนี้ผมอยากเดินเอื่อย ๆ คนเดียวมากกว่าความรู้สึกเฮฮาเมื่อกี้หายวับไปแล้ว ไปงานในตัวเมืองของจังหวัดนี้คนเดียวก็น่าจะดีอีกอย่างงานมหาลัยคนเยอะ วุ่นวายจะตายถ้าเจอพวกรุ่นน้องคณะตัวเองอีกคงโดนลากไปร้านเหล้าแหง
“ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวผมติดไปกับรถเพื่อนคันนู้นแทนพึ่งแชทกับมันเมื่อกี้” ชลชี้ไปทางซ้ายที่มีรถยนต์สีดำคันญี่ห้อญี่ปุ่นคันหนึ่งสตาร์ทเครื่องไว้ แล้วโบกมือลาภพพลางวิ่งไปทางรถสีดำเห็นดังนั้นผมก็ขึ้นรถเตรียมขับไปทางตัวเมืองที่กำลังจัดงาน
โห้คนเยอะอยู่นะเนี่ย เมื่อผมไปถึงก็วนหาที่จอดรถแต่ก็ตามที่คิดแหละ เต็มทุกที่ค่าฝากรถตั้งสามสิบสี่สิบบาทแพงจะตาย อะไรประหยัดได้ก็ต้องประหยัดเนอะ
เขาจึงต้องขับไปจอดไว้ไกลจากตัวสถานที่จัดงานค่อนข้างมากแล้วเดินเท้าเอา
ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างแต่งตัวประชันกันแบบจัดหนักจัดเต็มทั้งซอมบี้บ้างล่ะ ผีดูดเลือดบ้างล่ะ ผีตานีบ้างล่ะและยังมีอีกหลายตัวที่ภพนึกชื่อไม่ออก แสงสีเสียงชวนให้ตาพร่าแต่ก็ดึงดูดทำให้สนุกมีอารมณ์ร่วมกับงานได้เป็นอย่างดี หลังจากเขาเดินวนรอบ ๆ งานได้สักพักก็มาถึงโซนขายของกินโซนนี้ก็ไม่แพ้หน้าโซนอื่น ๆ พ่อค้าแม่ขายต่างแต่งองค์ทรงเครื่องครบทั้งชุด และทรงผมอีกทั้งเสียงเรียกลูกค้าบางร้านทำเอาขนหัวลุกปนชวนขัน คอนเซ็ปต์แต่ละร้านแตกต่างกันไปจนเขาสะดุดเสียงกับร้านขายลูกชิ้นทอดลูกใหญ่เบอเร่อ ราดน้ำจิ้มสีแดงข้น ๆ ตัวลูกชิ้นทำคล้ายลูกตาคนซะน่ากลัว
“เอาลูกตาคนไปทานหน่อยมั้ยจ้า พึ่งควักมาสด ๆ เลยจ้ารับรองเคี้ยวกรุบกรับอร่อย ๆ ” เป็นเสียงเรียกคนเข้าร้านได้ตรงคอนเซ็ปต์มากทีเดียว
“เอาลูกชิ้นหนึ่งลูก แยกน้ำจิ้มครับ” เขาสั่งเสียงใส ผมตรงเข้าร้านไปซื้อด้วยความสนใจบวกกับความหิว
“ร้านเราไม่มีลูกชิ้นขายมีแต่ลูกตาเอามั้ยล่ะไอ้หนู” แม่ค้าตอบกลับรักษาคาแรคเตอร์ไว้ได้ดีเยี่ยมจนภพหัวเราะ
“เอาครับเอางั้นเปลื่ยนใหม่ เอาลูกตาหนึ่งชิ้นครับ”
“เพื่อนหนูอีกคนไม่เอาด้วยเหรอ? อร่อยนะรับประกัน” แม่ค้าเอ่ยปากถามขณะง่วนอยู่กับการตักน้ำจิ้มใส่ถุงเล็ก
“ครับ?” มือผมที่กำลังหยิบเงินจากกระเป่าตังค์หยุดชะงัก ค่อย ๆ หันมองรอบตัวก่อนจะถาม
“ผมมาคนเดียวนะ?”
จ๋อม เสียงกระบวยตักน้ำจิ้มหล่นลงในหม้อ
แม่ค้าขายลูกชิ้นยักษ์เผลอทำกระบวยตักน้ำจิ้มหลุดมือ ใบหน้าที่แต่งด้วยแป้งหนาซีดลงถนัดตาก่อนจะยิ้มเจื่อน ๆ ส่งมาให้ภพ
“อ่ะ อ๋อ อ๋อ ป้าคงตาฝาดน่ะหนูเห็นคนเดินเบียดเสียดไปมาเลยนึกว่าหนูพาเพื่อนมาด้วยน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ๆ เอ้านี่ได้แล้วจ๊ะ สามสิบบาทจ๊ะ” ภพยื่นมือรับถุงใส่ลูกชิ้นยักษ์มาและจ่ายเงินแบงค์เขียวสองใบให้ป้าเขาแบบงง ๆ
เขาเดินชมไปกินไปจนพอใจแล้วจึงเอาเศษขยะไปทิ้งตามจุดทางงานตั้งไว้ ก่อนจะเดินกลับทางเดิมเพื่อไปที่จุดจอดรถ ในระหว่างกำลังข้ามทางม้าลายก็มีเรี่ยวแรงสายหนึ่งฉุดรั้งเขาไว้จากทางด้านหลังจนตัวเขาถูกกระชากกลับเข้าหาอีกฝ่ายบนฟุตบาทถนน
เอี๊ยดดด โครม!!!
เสียงเบรกรถพร้อมเสียงบางสิ่งชนกันอย่างแรงดังขึ้นจนแสบแก้วหู
เขาไม่ทันได้หันไปมองฝ่ามืออันเย็นเฉียบของอีกฝ่ายที่ฉุดเขาไว้ ภพก็ได้ยินเสียงดังสนั่นอยู่ใกล้ ๆ แทนจนต้องรีบเบือนหน้าขึ้นมองสถานการณ์ ก่อนที่นัยน์ตาสีดำสนิทดุจแท่งหมึกจะเบิกตาโตขึ้นเมื่อเห็นรถจักรยานยนต์สีน้ำเงินยี่ห้อญี่ปุ่นแต่งท่อรถใหญ่ที่วัยรุ่นชายคนหนึ่งขับมาด้วยความเร็วสูง พุ่งชนเสาไฟฟ้าและต้นไม้ใหญ่ซ้อนอยู่ด้านหลังเสาไฟพอดี ซึ่งตั้งอยู่เยื้องห่างจากตำแหน่งที่เขายืนอยู่เพียงไม่กี่เมตรเท่านั้น ร่างกายครึ่งท่อนล่างของผู้ขับถูกรถจักรยานยนต์ทับอยู่เลือดสด ๆ ไหลสาดกระจายเป็นวงกว้าง สภาพรถจักรยานยนต์เหมือนถูกบีบอัด บิดเบี้ยวจนแทบจำโครงร่างรถเดิมไม่ได้
ภพหลับตาเบนหน้าหนีภาพเหตุการณ์นั่นทันที
ถ้าเดินไปอีกก้าว แค่อีกก้าวเดียวเขาจะโดนเฉี่ยวชนพอดิบพอดี...
ความเปลื่ยนแปลงทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงในไม่กี่วิเท่านั้น ถ้าเมื่อกี้นี้ไม่มีคนดึงเขาไว้ละก็
แค่คิดภพก็กลืนน้ำลายดัง เอือก
ใช่สิ คนที่ดึงเราไว้ล่ะ!
ผมหันขวับกลับไปทางด้านหลัง ก็เจอเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งโครงร่างแข็งแรงได้สัดส่วน สูงกว่าเขาหนึ่งช่วงหัว สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ดูมอมแมมเต็มไปด้วยฝุ่นและคราบเลือดแห้งกรังสีน้ำตาลแดง ผมสีดำดั่งปีกอีกาปรกลงปิดหน้าอีกฝ่ายเล็กน้อยผิวขาวซีดเสมือนไม่มีเลือดก้มมองเขาอยู่ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
นัยน์ตาคู่สวยสั่นไหวทันที
คนในฝันนี่หว่า!!
ช่วงTaik
??:((ไม่ระวังเหมือนเคย))//ถอนหายใจ
ภพ:โผล่มาจากไหนก่อนน//ขนลุก
น้องภพมีebookแล้วนะคะแม่ ๆ (ใครอยากสนับสนุนไรท์กดซื้อผ่านทางลิงค์นี้ได้เลยนะคะ)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTY2OTE5OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5OTMwNCI7fQ