ใครจะคิดว่าการไปเที่ยวงานวัดธีมฮาโลวีนในค่ำคืนนั้น ภพจะโดนวิญญาณปริศนาตามกลับมาถึงบ้าน! ที่น่าแปลกคือวิญญาณตนนั้นกลับช่วยชีวิตเขาไว้อีกหลายครั้งหลายคราจนน่าแปลกใจ
รัก,ดราม่า,ตลก,ลึกลับ,ชาย-ชาย,BL,วาย,ฟิลกู้ด,วิญญาณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงตะวันยามสายแผดรัศมีสาดส่องมาจากบานหน้าต่าง ตกกระทบแยงตาชายหนุ่มผิวนวลไข่จนปลุกให้เขาสะลึมสะลือตื่น เพราะตอนขากลับมาเขาไม่ได้ลงผ้าม่านจึงทำให้แสงแดดยามบ่ายส่องเข้ามาภายในห้องจนสว่างจ้า
เส้นผมดกดำต่างชี้โด่ชี้เด่ไม่เป็นทรง ภพหรี่ตาตื่นขึ้นในท่าเดียวกับก่อนนอนอย่างไม่ผิดเพี้ยน
“อือ กี่โมงแล้ว” เขาขยี้ตายันตัวเองให้ลุกขึ้นด้วยความปวดศีรษะ แต่ด้วยท่านอนที่ตั้งแต่หัวเข่าจนถึงปลายเท้าอยู่นอกเตียงตลอดทั้งคืน จนทำให้ขาเขาเป็นเหน็บชา เมื่อภพพยายามยันตัวขึ้น ไม่ทันระวังส้นเท้าจึงโดนเศษกระจกเมื่อคืนปักเอาเข้า
“ซี๊ด อะไรเนี่ย?” ภพกระเถิบก้น ยกฝ่าเท้าตัวเองหงายขึ้นมาดู
“กระจก?” ชายหนุ่มกลั้นใจดึงเศษกระจกชิ้นเล็กออกจากส้นเท้าสีหน้ายับย่น
โชคยังดีปักเข้าไม่ลึกเลือดออกนิดเดียวเอง ไปล้างแผลก่อนดีกว่า
ระหว่างภพกำลังค่อย ๆ ลุกขึ้นเพื่อไปล้างแผล หางตาที่ประดับด้วยจุดเล็ก ๆ สีน้ำตาลจุดหนึ่งเหลือบเห็นกระดาษรูปถ่ายสองใบกลางเก่ากลางใหม่คว่ำหน้าอยู่ในกองเศษกระจกที่แตกกระจาย
“โธ่เอ๊ย ที่ปัดตกเมื่อคืนซินะ” แม้ความจำเลือนรางแต่ก็พอจำเสียงสิ่งของตกแตกได้ก่อนสลบไสล จากการซุ่มซ่ามของตน
ทำไมมีสองใบ? ปกติมันควรมีใบเดียวดิแถมอีกใบนั่นมันถูกพับครึ่งเหรอ?
สมองของภพคล้ายส่งสัญญาณเตือนให้เลิกสนใจรูปภาพสองใบนั่นซะ แต่สัญชาตญาณส่วนลึกภายในจิตใจของเขากำลังกรีดร้องให้รีบ ๆ หยิบรูปถ่ายขึ้นมาสักที
ด้วยความสงสัยในความรู้สึกตน ภพจึงก้มลงปัด ๆ เศษแก้วออก ก่อนหยิบรูปถ่ายใบที่ถูกพับครึ่งขึ้นมาดูให้ถนัดตาเพื่อแก้ความค้างคาใจ รูปถ่ายปรากฏภาพด้านข้างใบหน้าชายหนุ่มผู้แสนคุ้นตาทว่าแปลกหน้า เขาเสมือนหันมองใครอยู่อีกด้าน ผิวของเขาขาวดูสุขภาพดีสวมเสื้อยืดสีขาวล้วนคอวี ทับด้านนอกอีกชั้นด้วยเบลเซอร์สีน้ำตาลครีมแขนยาวไม่ได้จดกระดุมเสื้อและสวมกางเกงสีเดียวกับเบลเซอร์ เรือนผมสีดำเงาดั่งปีกอีกาถูกเซ็ทจัดทรงมาอย่างตั้งใจ ดูเป็นคนเจ้าระเบียบไม่น้อยเลย
ใบหน้าชายหนุ่มกำลังฉายรอยยิ้มภาคภูมิใจ มือข้างขวาสวมแหวนเงินถือดอกไม้ช่อใหญ่ช่อหนึ่งประกอบไปด้วยดอกเยอบีร่าสีแดงสดใสแซมด้วยดอกคาร์เนชั่นสีขาวสะอาดตาไว้ข้าง ๆ ตน
ภพจ้องมองชายในรูปภาพ เขาดูคุ้นตาอย่างน่าประหลาด
คล้ายจะนึกออก แต่ก็ไม่ เสมือนมีหมอกหนาทึบปกคลุมเอาไว้ไม่ว่าเขาจะปัดเมฆหมอกเหล่านี้ให้หายไปอย่างไร มันยังคงกลับมาบดบังตามเดิม
เมื่อภพคลี่กางรูปภาพให้กลับมาต่อกันดังเดิม สิ่งที่เห็นกลับทำให้ภพตกใจยิ่งขึ้น เพราะชายหนุ่มที่ถือดอกไม้อยู่นั้น กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ตน ที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กอดช่อดอกไม้เงินด้วยชุดรับปริญญาของสถาบันที่ตนจบมาอย่างอารมณ์ดี
ใช่แล้วภาพที่ภพกำลังยิ้มแฉ่งใบนี้คือภาพที่เขาตั้งโชว์ไว้ตลอด แต่ทำไมเขาถึงกลับไม่รู้เลยว่าภาพใบนี้ถูกพับครึ่ง
บางอย่างคล้ายลมพายุโหมกระหน่ำ กำลังพัดพาเมฆหมอกที่คอยบดบังในความทรงจำของภพให้อันตรธานหายไป
จนปรากฏให้เห็นสิ่งที่ภพสูญเสียไปมาตลอดหนึ่งปี
สองมือที่ถือภาพของภพพลันสั่นสะท้านจนยากควบคุม ความจริงของความทรงจำที่เพิ่งถูกปลดล็อกทำเอาเขาตัวเย็นเหยียบราวยืนกลางหิมะ
ความทรงจำต่างโถมซัดสาดเข้ามาดั่งสายน้ำไหล บ้างเป็นความทรงจำที่ให้ความรู้สึกเย็นสดชื่นผ่อนคลาย บ้างเป็นความทรงจำที่ให้ความรู้สึกหงอยเหงาในวันฝนตก บ้างเป็นความทรงจำที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นวาบหวามและบ้างก็เป็นความรู้สึกหวาดกลัวสุดขีด
ไม่ว่าจะในแง่ความรู้สึกหรือความทรงจำต่างก็สับสนอลหม่านไม่แพ้กัน
“อึก” ภพก้มหน้ากุมขมับ น้ำตาเอ่อรี้นทั้งสองข้าง ความรู้สึกวิ่งเวียนศีรษะจนอยากอาเจียนตีตื่นขึ้นมาจุกบริเวณลำคอ เขาผลีผลามลุกตรงดิ่งไปทางห้องน้ำเพื่อขย้อนสิ่งที่ทานไปเมื่อวานออกโดยไม่สนอาการบาดเจ็บที่เท้าแม้แต่น้อย
ร้านหมูกระทะแห่งหนึ่งแถบชานเมืองมีลักษณะกว้างโล่ง โต๊ะสี่เหลี่ยมถูกนำมาต่อกันเป็นแนวยาว โดยแบ่งเป็นสองฝั่งใหญ่ ๆ
ทำไมต้องแบ่งน่ะเหรอ?
เพราะว่าในค่ำนี้มีจัดงานเลี้ยงของเด็กมหาลัยกลุ่มหนึ่งที่ขอจองเหมาร้านไว้ทั้งคู่ แต่ทว่าเจ้าของร้านกลับจำวันผิดจึงทำให้เกิดการจองซ้ำซ้อนขึ้น ด้วยเวลากระชั้นชิดและการต่อรองจากเจ้าของร้าน ฉะนั้นในวันนี้ทั้งร้านจึงมีเด็กจากคนละคณะ คนละสาขามากินเลี้ยงด้วยกันสองกลุ่มใหญ่
เสียงพูดคุยเซ็งแซ่ดังเป็นระยะ บรรยากาศตลบอบอวลกลิ่นบุหรี่ กลิ่นเนื้อย่างและกลิ่นเหล้าเบียร์คละคลุ้งปนกันไปหมด เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มคล้ายผับเหมือนจะถูกใจผู้คนมากมายที่อยู่ที่นี่
ยกเว้นภพ แต่ว่าเขาก็ถูกอกถูกใจกับหมูกระทะอยู่ไม่น้อยจึงตั้งหน้าตั้งตากินอย่างมีความสุขถึงแม้จะโดนรุ่นพี่สาขาลากมาก็เถอะ
เขาไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เป็นอย่างมากแต่ภพยังหน้าระรื่นอยู่ได้ก็เพราะมันฟรียังไงล่ะ!
งานนี้เป็นงานเลี้ยงเด็กใหม่ปีหนึ่งอย่างภพโดยเฉพาะ จะบอกว่าเป็นงานเลี้ยงรับน้องเฉพาะสาขาของพวกเขาก็ได้ งานนี้ส่วนใหญ่เป็นเด็กปีหนึ่งกับปีสอง แต่ก็ยังมีปีสามปีสี่บางคนมาร่วมวงด้วยเหมือนกัน
“เฮ้ย ๆ ไอน้องปีหนึ่ง มึงอย่ากินหมูกระทะอย่างเดียวซิวะต้องกินเหล้าด้วยดิ ถึงจะคุ้ม! อย่าไปอ่อนเหมือนไอ้พวกนิติฝั่งตรงข้ามดิ๊” รุ่นพี่ปีสี่เพศชายคนหนึ่งเนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ กำลังถือขวดเหล้ายื่นมาทางภพ
คนที่สามแล้วนะที่มาบังคับให้เขาดื่ม เป็นสายวิทย์สุขภาพแท้ ๆ แหงไม่รักสุขภาพกันเสียเลย
ภพออกสีหน้ารำคาญใจโดยไม่เก็บงำ
จะกินหมูกระทะก็กินไปสิ แล้วจะคะยั้นคะยอคนอื่นให้กินเหล้าเพื่อ?
“เอ๊ะ มึงนี่ยังไงรุ่นพี่ชวนดื่มก็ต้องดื่มซิวะ” รุ่นพี่คนนี้ดื่มจนเมากรึ่ม ๆ แล้วจึงโมโหขึ้นมาที่โดนปฏิเสธทางสีหน้า
“โห้พี่ ผมก็อยากดื่มนะ แต่ผมบนไว้อ่ะว่าถ้าติดคณะนี้ผมจะไม่ดื่มของมึนเมาหนึ่งปี เพราะงั้นผมดื่มไม่ได้หรอกพี่” ชายหนุ่มตีหน้าเศร้า ๆ
“มึงก็บ้าเนาะ ไปบนอะไรโง่ ๆ แค่วันเดียวเองสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของมึงไม่รู้หรอก เอาไป” ว่าจบก็พยายามยัดเหล้าใส่มือภพเต็มที่
“ไม่เอาพี่ ถ้าผมตายโหงขึ้นมาเพราะผิดคำที่บนไว้ทำไง ไม่เอาๆ ผมกลัว”
“อ่อนว่ะ”
ถามว่าคำที่ผมบนไว้จริงมั้ยน่ะเหรอ?
คำตอบก็คือไม่อยู่แล้ว เพราะผมบนกินมังสวิรัติไว้แค่สามวันต่างหาก ส่วนเรื่องอื่นกุขึ้นมาเพื่อเลี่ยงการโดนจับเหล้ากรอกปากแค่นั้นเอง ส่วนคำด่าเขาไม่เก็บมาใส่ใจอยู่แล้ว
ไม่วายหลังภพปฏิเสธ รุ่นพี่คนที่มาชวนภพกินเหล้าล่าสุดก็เบี่ยงเป้าหมายไปทางหญิงสาวรุ่นเดียวกับภพที่นั่งเฉลียงตรงกันข้ามกับเขา
“เอาน่า ๆ ลองดื่มหน่อย อีกไม่นานยังไงพวกน้องก็ต้องดื่มเพื่อเข้าสังคมอยู่ดี ลองกินตอนนี้ไม่เสียหายหรอก”
“มะ ไม่ค่ะ พอดีหนูดื่มไม่เป็นจริง ๆ” หญิงสาวโบกมือปฏิเสธอย่างสุภาพอยู่หลายครั้งทว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้ฟังคำพูดของเธอเลย
“เอ๊ะอีนี่ เล่นตัวอยู่ได้แค่ดื่มนิดดื่มหน่อยจะเป็นไรไป” ดูท่ารุ่นพี่คนนั้นจะเมามากแล้วจึงหลุดคำพูดที่ไม่สมควรเอ่ยออกมา
“คือพี่ หนูไม่ได้เล่นตัวจริง ๆ หนูไม่เคยดื่มจริง ๆ ค่ะพี่ หนูต้องกลับเอง กลัวเมาแล้วกลับไม่ถึงหอ”
“ดื่ม ๆ ไปเถอะถ้าน้องกินแก้วนี้หมดแล้วเมา ไปนอนกับพี่ก็ได้ เตียงพี่น่ะนุ๊มนุ่ม” ไม่ว่าเปล่ารุ่นพี่ชายก็ยื่นมือไปแตะแขน ลูบหลังรุ่นน้องสาวอย่างรุ่มร่ามไม่ให้เกียรติ
ภพเหล่มองสถานการณ์มานานอดเดือดดาลจนเลือดขึ้นหน้าไม่ได้ จึงตบโต๊ะลงดังปั้ง จนบริเวณโดยรอบพลันพร้อมใจกันเงียบเสียงลง
ภพในฐานะผู้ชายเพียงคนเดียวของบ้าน ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีภายใต้การสั่งสอนดูแลจากเพศแม่ทั้งสองคน เขารังเกียจการกระทำประเภทนี้และไม่ชอบใจเอาเสียเลย
“มึงทำเหี้ยไรว่ะ” รุ่นพี่ชายคนนั้นถามอย่างโมโหด้วยสีหน้าเอาเรื่อง
“ก็ผู้หญิงเขาบอกไม่ดื่ม ทำไมยังจะให้เขาดื่มอีก”
“มึงเสือกไร”
“ผมไม่ได้เสือก แต่แค่ที่รุ่นพี่ทำอยู่ตอนนี้มันสมควรเหรอ”
“ที่มึงทำตอนนี้เขาเรียกว่าเสือก มึงเป็นผัวน้องมันหรือไงถึงเข้ามายุ่ง”
“ผมไม่ได้เป็น แต่การที่ผู้ชายที่เป็นรุ่นพี่มีท่าทีบังคับรุ่นน้องผู้หญิงให้ดื่มเหล้า แถมลวนลามเขาคนปกติที่ไหนเขาจะทำกันนอกจากคนโรคจิต”
“มึงมีหลักฐานรึไง ถึงมาใส่ร้ายกู” รุ่นพี่ที่ชนักติดหลัง หันซ้ายหันขวาเมื่อผู้คนรอบบริเวณเริ่มซุบซิบกัน เขาชี้มาทางภพตะโกนเสียงดังกลบเกลื่อนความผิด
“มีสิครับ ตั้งแต่ต้นเชียวล่ะ” ชายหนุ่มยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่ายโชว์ให้อีกฝ่ายดู รอยยิ้มน้อย ๆ ของเขาแฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม
“มึง!” รุ่นพี่ชายทำท่าจะกระโจนข้ามโต๊ะมาต่อยภพ แต่ก็มีรุ่นพี่พลเมืองดีคนหนึ่งเข้ามาล็อกตัวเอาไว้
“มีแค่พวกสันดานชายแท้ที่สำคัญตัวเพราะแค่มีขาที่สามเท่านั้นแหละ ที่จะทำพฤติกรรมหัวค-แบบมึง อ๋อแล้วจากนี้ขอไม่เรียกว่ารุ่นพี่แล้วกัน เพราะกูนับถือคนที่วุฒิภาวะมากกว่าวัยวุฒิว่ะ” เขาหรี่ตาลงช้า ๆ แสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ออกมา
ว่าจบอีกฝ่ายกัดฟันสะบัดตัวหนีจากการกักตัว ก่อนกระโจนข้ามโต๊ะมาหมายต่อยตัวเขาที่ไม่ทันระวัง ทว่ากำปั้นที่ต่อยออกมากลับไม่โดนตัวภพ
“ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391 ผู้ใดใช้กำลังทำร้ายผู้อื่น โดยไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งเดือน หรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ” น้ำเสียงเฉียบขาดเจือแววข่มขู่ตะโกนมาแทรกสถานการณ์ชุลมุน พร้อมทั้งจับข้อมือชายโรคจิตบิดหักไปทางด้านหลังอย่างแรงจนอีกฝ่ายร้องโอดโอยขอให้ปล่อยด้วยความเจ็บ
ช่วงTalk
ภพ:ไอ้หน้าหล่อนี่ใครวะ//อ้าปากค้าง
น้องภพมีebookแล้วนะคะแม่ ๆ (ใครอยากสนับสนุนไรท์กดซื้อผ่านทางลิงค์นี้ได้เลยนะคะ)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTY2OTE5OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5OTMwNCI7fQ
