ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส - นิทานขลุ่ยสาป (จบ) : อมตะนิรันดร์กาล โดย MEIIJIN13 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

พารานอมอล,ลึกลับ

นครเปสเปรอส อดีตเมืองปีศาจที่ถูกทอดทิ้งสู่แดนมนุษย์ ทว่า กลับมีบางสิ่งได้ตกทอดมาสู่นครแห่งนี้เช่นเดียวกัน ( ขยายเนื้อหาจากเรื่องสั้น ’นิรันดร์’ )

ผู้แต่ง

MEIIJIN13

เรื่องย่อ

ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส- นิทานขลุ่ยสาป : รักนิรันดร์, ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส- นิทานขลุ่ยสาป : โดดเด่นเป็นสง่า, ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส- นิทานขลุ่ยสาป : มั่งคั่ง พลังอำนาจ, ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส- นิทานขลุ่ยสาป : เยาว์วัยไร้ราคี, ขลุ่ยสาปแห่งเปสเปรอส- นิทานขลุ่ยสาป (จบ) : อมตะนิรันดร์กาล

นายคนที่ 5 : ซาเวียร์

ปรารถนา : อมตะ

.

.

ซาเวียร์เป็นกัปตันโจรสลัด ทั่วทั้งน่านน้ำรับรู้กิตติศัพท์ของกัปตันโฉดผู้นี้ดี

ครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาปล้นฆ่า ล่าสมบัติมามากมาย แต่สมบัติในวันนี้ช่างต้องตาเขาเหลือเกิน เขาลูบมันเบาๆพร้อมครุ่นคิด

' สิ่งใดที่ท่านเพรียกหา จงร่ำร้องผ่านบทเพลง แนบริมฝีปากบรรเลง เพียงหนึ่งปรารถนา ข้าจักติดตามท่านจนชีวาวาย '

สิ่งที่ปรารถนาหนึ่งเดียวงั้นหรือ...

' ขลุ่ยวิเศษแสนงาม ข้าวอนขอความอมตะ ชีวิตนิรันดร์จงเป็นของข้าตลอดกาล '

เมื่อได้มาซึ่งความอมตะ ความโฉดชั่วของซาเวียร์ก็เพิ่มขึ้นกว่าเดิม อาละวาดไปทั่วคุ้งน้ำอย่างไม่กลัวเกรง

แต่สุดท้ายแล้ว ลูกน้องผู้หนึ่งกลับทรยศ ทางการสัญญาจะให้เรือของซาเวียร์แก่มัน...ให้มันได้เป็นกัปตัน 

ซาเวียร์พลันถูกจับลากขึ้นตะแลงแกง เชือกพันคล้องคอพื้นใต้เท้าถูกเปิดออก คอของซาเวียร์หักในทันที เขาเจ็บปวดอย่างมากแต่ไม่ตายเสียที

ลูกน้องผู้ทรยศนั้น เสนอให้ทางการสับคอของซาเวียร์แล้วถ่วงน้ำ จริงอยู่ตอนแรกมันไม่เชื่อเรื่องอมตะ แต่ซาเวียร์ที่ถูกทิ้งให้ห้อยคอโตงเตงกลางตะแลงแกงแต่ก็ยังไม่ตายจึงทำให้มันเกิดเชื่อมาบ้าง ทางการเองก็เห็นด้วยเช่นกันและวางแผนกำจัดลูกน้องผู้ปลิ้นปล้อนผู้นี้ตามหลังซาเวียร์ไปเช่นกัน

สุดท้ายซาเวียร์ถูกสับคอแต่ไม่ขาดทั้งหมด เขาเจ็บเสียจนสลบไป นั้นทำให้ทุกคนคิดว่าเขาตาย ความอมตะนั่นเป็นแค่เรื่องเพ้อฝันเท่านั้นเอง

จากนั้นร่างของซาเวียร์ถูกโยนทิ้งทะเลพร้อมทั้งลูกเหล็กที่ขา เหล่าลูกเรือของเขาก็ถูกโยนศพทิ้งลงไปเช่นกัน รวมถึงคนทรยศนั้นก็ถูกสับคอตามซาเวียร์ไป

ร่างของซาเวียร์ดำดิ่งจมลึก เค้าปรารถนาจะตายเหลือเกิน ขอให้ใครก็ได้ช่วยทำลายอาวุธชิ้นนั้น พลันปรากฏร่างชายหนุ่มผู้หนึ่งบนเรือโจรสลัดของซาเวียร์ เขาจุดไฟลุกไหม้ซากเรือของเขาซาเวียร์พร้อมขลุ่ยเลานั้น ซาเวียร์น้ำตาไหลพร้อมรอยยิ้มที่ตนได้ตายเสียที

ชายหนุ่มปริศนาพลันหยิบขลุ่ยสาปที่ลุกไหม้ข้างกายซาเวียร์อย่างช้าๆ เขาดูไม่กลัวเปลวเพลิงนั้นแม้แต่นิด ก่อนที่ชายปริศนาจะเยื้องย่างย่อกายลงกระซิบข้างหูผู้เป็นอมตะ

' สวัสดีนายแห่งข้า คิดจริงๆหรือว่าจะหนีคำปรารถนาของตนเองพ้น หากไร้ซึ่งความเจ็บปวดนั่นคงหมายความว่าท่านได้ตกอยู่ท่ามกลางความฝันเสียแล้ว หึหึ '

.

.

.

' ไร้ความเจ็บปวด...? ' 

รอยยิ้มของเขากลับแข็งทื่อ พลันซาเวียร์ก็ได้สติตื่นจากฝัน ความเจ็บปวดของบาดแผลพลันแผลงฤทธิ์อีกครา 

เพราะสิ่งที่เขาวอนขอต่อขลุ่ยสาป ปรารถนาหนึ่งเดียวนั้นคือ ' ความอมตะ '

แต่คำขอนั้น ไม่อาจพรากความเจ็บปวด ไม่อาจฟื้นฟูบาดแผล กายหยาบนั้นยังคงเสื่อมสลายเพราะร่างกายของเขา แท้จริงก็ถือว่าได้ตายไปแล้ว

แม้เหลือเพียงเศษเนื้อเน่าสลาย แม้เหลือเพียงเศษธุลีเถ้ากระดูก

.

ซาเวียร์จะยังคงมีชีวิต

เพราะถือว่ามีชีวิต จึงไม่อาจมีเทพหรือปีศาจตนใดกระชากเขาลงนรกหรือนำพาสู่สรวงสวรรค์ได้ แม้เหลือเพียงเศษกระดูก แม้มิอาจจับต้องสิ่งใด เพราะความอมตะที่เขาเฝ้าฝันถูกติดตราไปกับดวงวิญญาณตั้งแต่วันที่จับขลุ่ยสาปเสียแล้ว

.

.

บัดนี้ซากร่างของซาเวียร์ค่อยๆทิ้งดิ่งลงไปในห้วงมหาสมุทร น้ำทะเลขังอยู่เต็มปอด ซาเวียร์ไม่อาจหายใจแต่ก็ไม่อาจตายจากอีกเช่นกัน

ร่างของเขาถูกปลาน้อยใหญ่กัดกิน ความเจ็บปวดทรมานเหลือแสนคืบคลานมาอย่างช้าๆ เขาคงยินดีหากต้องตาย แต่นี่ไม่ใช่...ไม่ใช่

ความอมตะนั้นเอง ซาเวียร์จึงยังไม่ตายแม้เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ

.

.

แด่ความอมตะนิรันดร์กาล

.

.

ไม่เอาอีกแล้ว

พอแล้ว

ทรมานเหลือเกิน

ให้ข้าตายเสียที

ได้โปรด

ใครก็ได้...

.

.

ร่างของซาเวียร์ยังคงจมดิ่งลึกลงไปใต้มหาสมุทร ไม่อาจหายใจ ไม่อาจเคลื่อนไหว แต่ยังคงซึ่งชีวิต

พันธะของขลุ่ยนั้นจักเป็นของซาเวียร์ตลอดไปมิอาจมีผู้ใดมาพรากจาก

เพราะเทพแห่งความตายนั้นได้หันหน้าหนีจากราชาอมตะผู้นี้เสียแล้ว....