![NightZ [I] THE LOST MEMORIES โดย Aliyah.P @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J7X0XES7FM4A8Y73VMYGH4MB/cover/01J7X0XES7FM4A8Y73VMYGH4MB-1726477155112 "NightZ [I] THE LOST MEMORIES โดย Aliyah.P @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
ผู้แต่ง
Aliyah.Pเรื่องย่อ
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รั้วโรงเรียน,NightZ,รักวัยรุ่น,มหาลัย,พระเอกเย็นชา,ความจำเสื่อม,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
NightZ [I] THE LOST MEMORIES
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
ผู้หญิงของพายุหรอ?!
ใช่แฟนตัวจริงแน่หรอเนี่ย?
ไม่ใช่คนแก้เหงาที่มโนไปเองหรอกนะ -_-
พายุ Nightshade จริงจังกับใครเป็นด้วยหรอ?
แถบเสื้อเป็นเด็กปีหนึ่งเลยนะนั่นอ่ะ แรงงงงส์
และคำพูดซุบซิบอะไรต่อมิอะไรที่ผ่านเข้าหูฉันมาในเสี้ยววินาทีหลังจากที่ฉันโกหกไอ้โรคจิตนั่นออกไป ซวยแล้วสิ =_=! ฉันเล่นตวาดออกไปดังลั่นเลยก็ไม่แปลกที่ใครต่อใครจะชะงักแล้วหันมาให้ความสนใจเป็นพิเศษ แถมที่แย่กว่าการที่ใครต่อใครเอาไปซุบซิบนินทาอยู่ตอนนี้ คือพายุดันมาได้ยินสิ่งฉันพูดออกไปพอดีซะด้วย เหอะๆๆ
“นาย คือฉัน...”
ฉันหมุนตัวกลับไปจะอธิบายตอนที่รู้สึกว่าพายุคลายแขนที่โอบไว้ให้หลวมขึ้น แต่พอหันไปก็เห็นเขายืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่ข้างหลัง แล้วหันไปพูดกับเพื่อนมือกลองของเขาที่ฉันเจอเมื่อวาน คนที่ชื่อบีทล่ะมั้งน่าจะใช่
“โจทก์เก่ามึง”
“อืม” บีทแสยะยิ้มมุมปากนิดหน่อย ก่อนจะมองไปทางไอ้หื่นนั่นที่นอนโอดโอยอยู่ที่ขั้นบันไดข้างล่าง แต่ก็มีคนใจดีมาช่วยประคองอยู่บ้างสองสามคน
“เอามันออกไปให้พ้นหน้ากู!”
อึก...
พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นจนฉันเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ท่าทางของเขาตอนนี้ดูโกรธมากเลยแหละ พอเขาพูดจบบีทก็พยักหน้ารับและเดินลงบันไดไปอย่างช้าๆ จะว่าไปนายบีทอะไรนั่นบทจะนิ่งก็ดูน่ากลัวเหมือนกันแฮะ ไม่เห็นจะโหวกเหวกเหมือนตอนอยู่ในห้องซ้อมเลย
"โอ๊ย..."
เสียงโอดโอยของไอ้บ้านั่นดังขึ้นตามลำดับ ข้างล่างก็เลยเริ่มวุ่นวายขึ้น มีหลายคนเข้าไปมุงดูไอ้โรคจิตที่พยายามจะลวนลามฉันเมื่อกี๊ และแอบเห็นว่าหมอนั่นมองมาที่ฉันอย่างโกรธจัด เรียกว่าอาฆาตฉันน่าดูเหมือนกัน แต่ช่วยไม่ได้นี่นะก็ไอ้บ้านั่นแสดงมารยาทแย่ๆ กับฉันก่อนจริงๆ อ่ะ
“โอ๊ย แม่งเอ๊ย!”
เสียงสบถดังขึ้นมาจากข้างล่างอีกครั้ง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใครจนหลายคนเริ่มตั้งกล้องถ่ายรูป ถ่ายคลิปเหตุการณ์ตอนนี้กันใหญ่
เฮ่อ..
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ พอหันหน้ากลับมาก็เจอกับพายุที่กำลังทำหน้าหงุดหงิดอยู่มากจนถึงมากที่สุด ก่อนที่เขาจะคว้าตัวฉันทั้งที่โอบเอวอยู่แบบนี้ให้เดินไปพร้อมกันอย่างไม่พูดอะไรต่อ
“พายุ ฉันอธิบา...”
“เงียบ!”
ฉันพยายามจะอธิบายเรื่องที่เอาชื่อเขามาอ้างแต่พายุกลับเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเหมือนกำลังรีบมาก เขาพูดออกมาพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆ แบบดูรำคาญคนรอบข้างไปหมด เพิ่งสังเกตว่าตอนนี้มีคนจ้องเราอยู่เยอะมากจริงๆ แบบแทบจะทั้งหมดที่ยืนอยู่ตอนนี้เลยด้วยซ้ำ
ทุกคนมองเราที่เดินออกมาตลอดทางพร้อมกับเสียงซุบซิบที่ก่อตัวขึ้นเร็วมากเหมือนผึ้งแตกรัง บางคนก็เอามือถือมาแอบถ่ายพวกฉันไว้ บางคนก็ยืนอัพเดทข่าวสารอะไรในมือถือแบบรีบร้อน บอกตามตรงเพิ่งเข้าใจวันนี้นี่แหละว่าพายุ Nightshade ที่เดินอยู่ข้างฉันเขาดังระเบิดระเบ้อในมหาลัยนี้ขนาดไหน
“อืม” ฉันสงบปากสงบคำแล้วเดินไปพร้อมกับพายุอย่างเงียบๆ โอ๊ยยย ทำไงดีวะเนี่ยฉันนน หาเรื่องได้ทุกวี่ทุกวัน แล้ววันนี้จะเจออะไรอีกก็ไม่รู้ -.-
พายุพาฉันเดินขึ้นบันไดหนีไฟมาเรื่อยๆ ประมาณ 2-3 ชั้นอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ก่อนจะปล่อยแขนที่โอบฉันเอาไว้ออก แล้วหันมาจ้องหน้าฉันที่กำลังทำหน้าไม่ถูกอยู่ตอนนี้
“ใจเย็นนะ...”
เพราะเดาสีหน้าท่าทางของเขาตอนนี้ไม่ออกเลยจริงๆ ฉันเลยเลือกใช้ไม้อ่อนกับเขาแทน บวกกับเหนื่อยที่เดินขึ้นมาด้วยเลยพักหอบเบาๆ เอาแรงก่อน
“คิดยังไงของเธอ?”
พายุก็ยังเป็นพายุ เขาประหยัดคำพูดเสมอ ที่ถามนั่นคงแปลยาวๆ ได้ว่าฉันคิดบ้าอะไรถึงไปแหกปากแบบนั้นท่ามกลางคนเยอะแยะสินะ
“ตอนนั้นฉัน...คิดไรไม่ออกอ่ะ”
แหะๆ =_=! ฉันตอบออกไปตามตรง ก็ตอนนั้นมันคิดไรไม่ออกจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขาเสื่อมเสียชื่อเสียงหรือมีเจตนาอะไรไม่ดีเลยนะ แค่รู้สึกว่าถ้าเป็น Nightshade ก็น่ามีคนเกรงใจบ้างก็เท่านั้น เห็นว่าเป็นที่รู้จักของคนใน ม. เยอะแยะเลยนี่นา
“เธอนี่มัน... โธ่เว้ย!!!”
เฮือกกก O[]O
พายุตวาดออกมาดังลั่น ไม่รู้ว่าเขาโกรธฉันไปถึงจุดพีคสุดรึยัง รู้แค่ตอนนี้ฉันเริ่มจะสั่นเพราะตกใจในท่าทางที่เขาแสดงออกมา
“ตะ..แต่นายติดหนี้ฉันครั้งหนึ่งเมื่อเช้า ก็ถือว่าหายกันแล้วไง..นะ”
ฉันรีบพูดออกไปทันทีพร้อมกับเอามือไปคว้าเนคไทของพายุขึ้นมาเป็นหลักฐานประกอบคำพูด ใช่.. เมื่อเช้าฉันผูกเนคไทให้เขาเชียวนะ มันน่าจะทดแทนกันได้อยู่แค่ยืมชื่อมาอ้างเองอ่ะ อย่าทำหน้าโหดแบบนั้นเซ่ T_T
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
พายุตอบกลับมาเสียงเรียบ ถึงจะดูสงบลงบ้างแล้ว แต่แววตาเขาดูเป็นกังวลมากพอสมควร ก็คงกลัวจะเสียชื่อแหละมั้ง คิ้วเข้มนั่นก็เริ่มจะขมวดกันเป็นปมจนจะแก้ไม่หลุดแล้วด้วย โว้ยยย! นี่ฉันทำพลาดอย่างใหญ่หลวงแล้วใช่มั้ย?!
“ก็หมอนั่นมาลวนลามฉัน ฉันเลยไม่รู้จะ...”
“มันทำไรเธอบ้าง?” ฉันยังพูดไม่ทันจบพายุก็พูดขัดขึ้นมา ฉันเลยตอบกลับไปแบบละเอียดยิบ
“จับมือ จับแขน จับไหล่ มองด้วยสายตาหื่นๆ แล้วยื่นหน้าเข้ามาบอกว่าสนจะ…”
“พอ!”
ฉันยังเล่าไม่ทันจบอีกนั่นแหละ พายุก็ตวาดขึ้นมาอีกครั้ง ท่าทางเขาตอนนี้ดูน่ากลัวชะมัด ทำเอาฉันยืนตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับเลยด้วยซ้ำ ใจเย็นไว้นะ ใจคอไม่ดีแล้วอ่ะ...
“ทำไมไม่ร้องให้คนอื่นช่วยวะ?!” พายุพูดออกมาอย่างหงุดหงิด ฉันเลยเอาแต่ก้มหน้าฟังเสียงตวาดนั่นเงียบๆ
“กะ..ก็ที่นี่ฉันไม่รู้จักใคร ..นอกจากนาย”
ฉันตอบออกไปเสียงอ่อนแต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าไปสบตาเขาอยู่ดี ส่วนมือก็ยังกำเนคไทพายุเอาไว้แน่นมากอย่างทำตัวไม่ถูก ตอนนี้มันเหมือนกับฉันกำลังฟ้องเขาว่าหมอนั่นมารังแก แล้วเขาก็กำลังดุที่ฉันปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นยังไงไม่รู้สิ แต่พอตัดภาพไปนึกถึงไอ้หมอนั่นแล้ว ก็ยังขยะแขยงไม่หายเลยจริงๆ
“……”
พายุไม่พูดอะไรต่อ แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังจ้องมาที่ฉันอยู่อย่างนั้นไม่ยอมละสายตาไปไหน แล้วเขาก็เลื่อนมือมาจับมือฉันออกจากเนคไท ก่อนจะกำมือฉันเอาไว้แน่นและถอนหายใจออกมาแรงๆ อย่างข่มอารมณ์
“ขอโทษนะ...ที่เอาชื่อนายมาอ้าง”
ในที่สุดฉันก็ต้องเป็นฝ่ายขอโทษเขาอีกจนได้ แต่แทนที่เขาจะใจเย็นลงเพราะฉันยอมขอโทษ พายุกลับฟึดฟัดขึ้นมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่อีกครั้ง
“ป่านนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีกรึไง?!” พายุพูดออกมาเสียงดังลั่นจนฉันสะดุ้ง ฉันเลยเงยหน้าตอบกลับไปแบบตะกุกตะกักด้วยความไม่เข้าใจจริงๆ
“ขะ..เข้าใจอะไร?”
“การเป็นผู้หญิงของฉันมันไม่ได้ง่าย” คงเพราะเห็นฉันตกใจ เขาเลยลดเลเวลเสียงลงในทันที แต่พายุก็ยังจ้องมาที่ฉันแบบเอือมๆ อยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม
“ก็ไม่ได้เป็นจริงสักหน่อย แค่...”
“เธอเพิ่งจะหาเรื่องใส่ตัว” พายุขัดฉันอีกครั้งก่อนจะพูดจบ ทำไมเขาชอบขัดจัง หลายครั้งแล้วนะเนี่ย..
“ยังไง?” ฉันถามออกไปอย่างไม่เข้าใจอีก แค่เอาชื่อเขามาบังหน้าให้รอดจากไอ้โรคจิตเนี่ยนะคือการหาเรื่องใส่ตัว ฉันมองว่ามันเป็นการ safe ฉันจากไอ้บ้ากามนั่นมากกว่าซะอีก
“เพราะออกตัวว่าเป็นผู้หญิงของฉัน ทุกอย่างที่เป็นเธอจะถูกขุดคุ้ย”
หืม.. เป็นผู้หญิงของเขา? ทุกอย่างที่เป็นฉัน? ถูกขุดคุ้ย?
ฉันจับคีย์เวิร์ดได้สามคำในประโยคที่ยาวที่สุดของพายุ นี่เขากำลังจะบอกว่าสิ่งที่ฉันแค่พูดไปเพื่อเอาตัวรอด คนอื่นๆ จะคิดแบบนั้นจริงๆ งั้นหรอ?!
“กะ..ก็ดีเหมือนกันช่วงนี้จำอะไรไม่ค่อยได้พอดี แหะๆ”
ฉันตอบออกไปแบบขอไปทีด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ดีกับผีอะไรล่ะ -_-?! ถ้าเป็นอย่างที่เขาว่าฉันไม่ต้องมี content ให้ไอ้ด้ามันคอยติดตามซะเองหรอกหรอ รายนั้นยิ่งชอบคนดัง คนฉาวใน ม. อยู่ด้วย
“ไม่ตลก!” พายุทำเสียงจริงจังใส่ฉันแล้วหันมองไปทางอื่นอย่างใช้ความคิด วันนี้เขาดุไปรึเปล่าอ่ะ การมีกระทู้ดราม่ากับฉันมันคงแย่มากเลยสินะ
“จะกลัวทำไม ทำอย่างกับนายไม่เคยคบใครเลยงั้นแหละ”
ก็มันจริงนี่.. เขาเองก็มีผู้หญิงเยอะแยะจากที่อ่านในประวัติ แล้วก็ฟังจากเพื่อนๆ เขาที่เอามาล้อกันในห้องซ้อมเมื่อวาน แล้วเขาก็ตอบกลับมา
“ไม่เคย”
“ไม่จริงมั้ง แล้วที่ชอบไปแอบกินกันในที่ลับๆ นั่นล่ะ?” ฉันสวนกลับไปอย่างไม่อยากจะเชื่อแน่นอน 100% เอาจริงๆภาพเรทพวกนั้นยังติดตาอยู่เลยเหอะ ให้ตายสิ!
“ยุ่ง” พอถูกต้อนจนมุมพายุก็ทำเป็นเหวี่ยงใส่ฉันซะอย่างงั้นอ่ะ แหม...เปลี่ยนเรื่องเร็วไปอีก
“นั่นไง ก็ไม่เห็นมีใครเคยเป็นอะไร”
ฉันตอบไปแบบชิลๆ นี่กำลังปลอบใจตัวเองอยู่บอกตรงๆ แต่เท่าที่ดูไม่มีใครมีปัญหาเรื่องกระทู้ดราม่ากับเขาจริงๆ นี่นะ เพราะงั้นฉันก็น่าจะรอดแหละ ...หวังว่าน่าจะรอด -.-
“มันไม่เหมือนกัน” พายุยังคงยืนยันแบบนั้นและมองมาที่ฉันด้วยแววตานิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความหมายบางอย่าง
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่ถึงจะแย่ขนาดนั้นจริงๆ ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่” ฉันพูดออกไปอย่างที่คิดแต่ก็โดนเขาตวาดกลับมาอีก
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ…
“คิดแล้ว... ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”