![NightZ [I] THE LOST MEMORIES โดย Aliyah.P @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J7X0XES7FM4A8Y73VMYGH4MB/cover/01J7X0XES7FM4A8Y73VMYGH4MB-1726477155112 "NightZ [I] THE LOST MEMORIES โดย Aliyah.P @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
ผู้แต่ง
Aliyah.Pเรื่องย่อ
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รั้วโรงเรียน,NightZ,รักวัยรุ่น,มหาลัย,พระเอกเย็นชา,ความจำเสื่อม,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
NightZ [I] THE LOST MEMORIES
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
“พายุ...วันนั้นฉันไม่ได้รอนาย หรือนายไม่ได้กลับมา? อื้อ..”
ฉันถามออกไปอย่างคาดหวังในคำตอบ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นแค่เสี้ยววินาที คือแขนของพายุเลื่อนมาโอบเอวฉันจากข้างหลัง แล้วดึงฉันเข้าไปนั่งตักเขาทันที พร้อมกับกดจูบลงมาอย่างไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัว
ลิ้นเรียวถูกแทรกเข้ามารุกล้ำในโพรงปากฉันอย่างรวดเร็ว ทั้งร้อนแรงและดุดัน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเนิบนาบ นุ่มนวลในเวลาต่อมา
พายุกดจูบลงมาซ้ำๆ อยู่แบบนั้นท่ามกลางความตกใจของฉัน และร่างกายที่กำลังร้อนผ่าวขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนที่ฉันจะค่อยๆ อ่อนยวบลงในวงแขนของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ในหัวฉันตอนนี้มันขาวโพลน จับต้นชนปลายอะไรไม่ถูก แม้จะตกใจกับสิ่งที่เขาทำแค่ไหน แต่สัญชาตญาณของฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรและปล่อยให้เขาทำมันได้ตามใจ
ฉันกำเสื้อของพายุเอาไว้แน่นอย่างลืมตัว แถมยังหลับปี๋อย่างตกใจ ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตามองหน้าเขาทั้งที่เรากำลังหายใจรินรดกันอยู่แบบนี้นานหลายนาที จนสุดท้ายเป็นเขาเองที่ถอนจูบออกช้าๆ ให้ฉันได้หายใจ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันกล้าเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาอยู่ดี
“อยู่กับปัจจุบัน..."
พายุกระซิบข้างหูฉันเบาๆ ก่อนจะพูดต่อออกมาช้าๆ ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความจริงจัง
"วันนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน สนใจแค่นั้นก็พอ”
“(-_-) (_ _) (-_-) (_ _)”
พอเขาพูดมาแบบนั้น ฉันได้แต่พยักหน้าออกไปช้าๆ เพราะทำอะไรไม่ถูก แถมยังเอาแต่มุดอยู่ที่อกของพายุอยู่แบบนี้สักพักใหญ่ๆ กว่าจะกล้าเงยหน้าขึ้นไป แล้วก็พบว่าเขากำลังหันหน้าไปทางอื่นและแอบอมยิ้มเล็กๆ ออกมาอย่างพอใจ แต่พอเริ่มรู้สึกตัวว่าฉันกำลังมองอยู่ พายุก็เก๊กหน้าขรึมเหมือนเดิมแล้วพูดออกมาด้วยเสียงดุๆ กลบเกลื่อน
“จะลุกได้ยัง ...หนัก”
ให้ตาย! พอได้ยินแบบนั้นฉันก็ทำหน้าบูดใส่เขาทันที อะไรกันเล่าหมอนี่?! ผู้หญิงกับน้ำหนักมันเป็นเรื่องที่ sensitive มากเลยนะ ไม่มีคำอื่นที่ดีกว่านี้รึไงกัน =_=?
ตุ้บ!
“ไอ้บ้า -////-”
ฉันทุบอกพายุไปทีหนึ่งแล้วบ่นอุบอิบใส่ ก่อนจะตั้งท่าลุกขึ้นจากตักเขา แต่กลับโดนเขาล็อกเอวเอาไว้ให้นั่งอยู่แบบนั้น แล้วเขาก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ตอบกลับมา
ตุ้บ!
ฉันทุบอกพายุซ้ำอีกครั้งเพราะรู้ว่าเขาตั้งใจจะแกล้ง แต่เขากลับทำหน้านิ่งกลบเกลื่อนอีกแถมพูดออกมาหน้าตาเฉย
“อะไร - -?”
“ปล่อย ไม่กลัวเรตติ้งตกรึไง” ฉันถามออกไปอย่างกวนๆ แล้วเขาก็เลิกคิ้วตอบกลับมาด้วยสีหน้าที่กวนประสาทมากกว่ากันสิบเท่าได้มั้ง
“ไม่เคยกลัว” พูดจบพายุก็กระชับอ้อมกอดจนฉันอึดอัดแล้วเขาก็ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ
หึ.. ยิ้มเก่ง :)
สรุปวันนี้ฉันก็ไม่ได้เข้าเรียน แต่เห็นเจด้ามันไลน์มาบอกว่าอาจารย์ไม่ได้สอนอะไรเลย แถมยกคลาสให้อีกเพราะเห็นว่าเป็นวันงานประเพณี แล้วฉันที่นั่งอยู่แต่ในห้องนั้นหลายชั่วโมงก็เริ่มเบื่อเลยขอพายุออกมาเดินดูอะไรหน่อย แต่กว่าจะยอมให้ออกมาได้ก็ต้องอ้อนวอนกันยกใหญ่เหมือนกัน แถมพายุยังเดินจับมือฉันตลอดงานจนคนรอบข้างซุบซิบกันแบบระยะเผาขน
เฮ่อ R.I.P ชีวิตที่แสนสงบสุข TT_TT
อ๋อ แล้วเท่าที่เดินดู.. วันนี้ก็จะมีพวกกิจกรรมสรุปผลโหวตปัจจุบันใน Know more ซึ่งตอนนี้พายุอยู่อันดับ 2 เป็นรองแค่รุ่นพี่เตโช ส่วนฉันล่าสุดกระโดดขึ้นไปอยู่อันดับ 4 ในระยะเวลาแค่ 3-4 ชั่วโมง ถัดจากรุ่นพี่รันเวย์
---------------------------------------------------
♥ LOVE POINT VOTE RESULT ♥
---------------------------------------------------
[1] TYN.Techo9 (เตโช)
[2] Pskrn.Payu9 (พายุ)
[3] RNWY.Raiwynn9 (รันเวย์)
[4] Nilla.Nara (นิลลา)
[5] Vy.Vthw9 (วาโย)
[6] Leo.Rthn9 (เลโอ)
---------------------------------------------------
จากคร่าวๆ ที่ย้อนดู Nightshade นี่ไม่เคยหลุด Top 10 กันเลยสักคน แค่สลับอันดับกันไปมาเท่านั้น ส่วนใหญ่จะครองอันดับ Top 5 เอาไว้อย่างเหนียวแน่นด้วย เรียกว่า Hot สุดและรั่วสุดเลยก็ว่าได้ =_= แต่เพราะมีอันดับของฉันแทรกเข้ามาทำให้เลโอหล่นไปอยู่อันดับ 6 นู่น..
แล้ววันนี้ก็มีประกวดคัดเลือกดาวเดือนแต่ละคณะ ซึ่งอันนี้ไม่ได้เกี่ยวกับ Love point ของ Know more นะ แต่เป็นการให้ดอกไม้ที่คนนั้นคนนี้แบกกันไปมานั่นแหละ มิน่าล่ะไอ้โรคจิตนั่นถึงมาถามฉันเรื่องประกวดที่แท้ก็หมายถึงประกวดดาวเดือนนี่เอง
อ้อ.. แล้วก็ยังมีประกาศกิจกรรมที่แจก Love point ฟรี เช่นพวก ซื้อกาแฟเอาแก้วมาเอง ใช้ถุงผ้าแทนถุงพลาสติก ปั่นจักรยานใน ม. แทนการใช้รถยนต์ ค้นคว้าหาความรู้ในห้องสมุด หรืออัพรูปที่ถ่ายภายในมหาลัยลง Know more ก็ดูเป็น community เล็กๆ ที่น่าสนใจดี
“โห.. ไม่น่าเชื่อว่าอย่างเลโอที่จากประวัติดูขี้เล่นจะทำอะไรจริงจังแบบนี้ได้จริงๆ”
ฉันหันไปพูดกับพายุที่ยืนดูดน้ำแดงในแก้วเหงื่อตก แล้วใช้มือหนาขยับคอเสื้อที่มีเนคไทผูกอยู่อย่างอึดอัด สงสัยจะร้อนล่ะมั้ง
“ประวัตินั่นก็ไม่ได้จริงทั้งหมด”
เขาตอบกลับมาแล้วเอามือเช็ดเหงื่ออย่างลวกๆ ฉันเลยยื่นผ้าเช็ดหน้าของตัวเองไปให้ พอดีกับที่พายุหันไปโยนแก้วน้ำในมือที่กินหมดแล้วทิ้งถังขยะ เขาเลยใช้มือนั้นรับผ้าเช็ดหน้าของฉันไป และพลิกมันไปมานิดหน่อยก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ตัวอักษร 'N' ที่ปักอยู่บนผ้าเช็ดหน้าของฉัน แล้วเขาก็ยัดมันใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองไปหน้าตาเฉย
“ไม่เช็ดอ่ะ?” ฉันถามออกไปพอเห็นเขาทำแบบนั้นแล้วพายุก็ตอบกลับมา
“มีแล้ว” พูดจบเขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าอีกผืนออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง และใช้มันเช็ดเหงื่อบนหน้าออกจนหมด
“งั้นเอาของฉันคืนมา”
ฉันแบมือขอผ้าเช็ดหน้าของตัวเองคืน แต่พายุกลับส่งผ้าเช็ดหน้าที่เขาเพิ่งใช้เช็ดเหงื่อไปเมื่อกี๊มาให้แทน
“หึ เอาอันนั้นดิ”
พรึ่บ!
ฉันยัดผ้าเช็ดหน้าที่เลอะเหงื่อใส่มือพายุเหมือนเดิม และเอื้อมมือจะไปหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อเขา แต่กลับถูกพายุยัดผ้าที่เลอะเหงื่อนั่นใส่มือมาอีกครั้งแล้วทำหน้าดุๆออกมา
“ผืนไหนก็เหมือนกัน”
“-_-?”
ได้ยินแบบนั้นฉันก็มองหน้าเขาแบบไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่พอพลิกผ้าเช็ดหน้าผืนที่เลอะเหงื่อไปอีกด้านก็เพิ่งจะเห็นว่ามันมีตัวอักษรตัว 'N' ปักอยู่บนผ้าผืนนี้ด้วยเหมือนกัน
พอพายุเห็นแบบนั้นเขาก็จูงมือฉันเดินดูงานประเพณีต่อไปเงียบๆไม่พูดอะไร ทิ้งฉันไว้กับความสงสัยอยู่แบบนั้น ผืนไหนก็เหมือนกัน.. แปลว่าผืนนี้ก็ของฉันเหมือนกันน่ะหรอ?
วันต่อมา…
กรี๊ดดดดดดด
วันนี้ฉันเลิกเที่ยงเลยแวะกินกาแฟข้าง ม. กับเจด้า แต่พอเดินเข้าไปในร้านก็เห็นสาวน้อยสาวใหญ่กำลังรุมขอถ่ายรูป กับ Nightshade กันอยู่ แถมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดจนร้านกาแฟแทบแตก หนวกหูชะมัดเลย -_-
พอมองไป.. รุ่นพี่เตโชกับพายุนี่คือหน้าเอือมสุด เพราะบุคลิกของสองคนนี้ดูเงียบๆ ออกไปทางเย็นชา เย็นยะเยือก ดูเป็นพวกไม่ค่อยชอบความวุ่นวายด้วยกันทั้งคู่แหละมั้ง ส่วนวาโยกับรุ่นพี่รันเวย์ก็ดูเฉยๆ เดาอาการไม่ออก และที่ร่าเริงสุดก็คงไม่พ้นเลโอที่ Support ทุกคน เอาจริงถ้าเทียบดูจากสมาชิก Nightshade ทั้งหมด หมอนี่นี่ Friendly กว่าใครเขาเลยอ่ะ
‘แก นั่นแฟนรุ่นพี่พายุ’
‘เฮ้ยมาแสดงความเป็นเจ้าของว่ะ’
‘แรงเน่อะ ทำเป็นมากินกาแฟที่แท้มาหาผู้ชาย’
เหอะๆ แล้วเสียงนกเสียงกาก็ดังเข้าหูฉันมาจนได้ แต่ฉันก็เลือกจะฟังมันเฉยๆ เอาจริงตั้งแต่ฉันโดนติดแฮชแท็กว่าเป็น #ผู้หญิงของพายุ ซึ่งฉันทำตัวเอง -.- ก็มีคนรู้จักฉันมากขึ้นในระยะเวลา 24 ชั่วโมง แต่เท่าที่เห็นยังไม่มีอะไรน่าหวั่นใจเพราะสงครามการขุดทะลุทะลวงนั่นยังไม่สาหัสมากเท่าไหร่
ล่าสุดที่แอบไปดูมาบ้างก็เห็นขุดไปถึงเรื่องที่พวกฉันเคยคบกันมาก่อนตอน ม.ต้น ซึ่งอันนี้ก็ตามนั้นแหละ ก็พายุเพิ่งจะคอนเฟิร์มให้นี่ แล้วก็มีกุเรื่องว่าฉันอ่อยพายุ หลอกจับเขาเพราะบ้านรวย อันนี้แอบหนักแต่ก็ตลกดี ฮ่ะๆ ^-^ ถ้าบอกว่าบ้านฉันก็รวยจะมีใครเชื่อมั้ยอ่ะ แต่ก็นั่นล่ะนะ..น้ำหนักของคำพูดมันต่างกันอยู่แล้ว
อ้อ.. แล้วที่เห็นเมื่อเช้าก็มีเอารูปเก่าๆ สมัยฉันตัดหน้าม้าเต่อตอน ม.ปลายมาแฉบ้าง เอาจริงยัยพวกนั้นไม่เคยมีโมเม้นต์แบบนี้กันมาก่อนหรอ? ที่ตัดผมตามไอดอลที่ตัวเองชื่นชอบน่ะ แต่ก็คงต้องรอดูกันต่อไปแหละ ตอนนี้ยังไม่โดนไรมากก็นับว่าโชคดี
“นิลนิ...ลา นิลลา หวัดดี แหะๆ” เลโอที่กำลัง Support ฐานแฟนคลับของเขาอย่างบ้าคลั่งตะโกนทักฉันอย่างเก้ๆ กังๆ พอหันไปเจอกับพายุที่หันขวับมาทันทีตอนได้ยินเลโอเกือบจะหลุดเรียกชื่อฉันว่า 'นิลนิล' อีกทีแบบนั้น
“อื้ม” ฉันพยักหน้าให้เขานิดหน่อย ก่อนจะเหลือบมองพายุที่ก็กำลังมองมาด้วยสีหน้าเฉยๆ แล้วฉันก็หันกลับมาสั่งกาแฟต่อไม่ได้สนใจเขาอีกเลย
“ไม่ทักแฟนมึงหน่อยหรอ?”
ฟุ้บ!
ไอ้ด้าเอ่ยปากแซวฉันทันทีพอเราเดินมานั่งที่โต๊ะตัวหนึ่งในมุมอับของร้าน ซึ่งห่างจากเสียงกรี๊ดกร๊าดนั่นพอสมควร
“มึงล่ะ อยากไปนั่งกับรุ่นพี่รันเวย์มั้ย?”
ฉันแซวมันกลับไปบ้าง บอกเลยว่ายัยนี่น่ะชอบรุ่นพี่รันเวย์แบบขั้นสุด ชนิดที่ว่ามาสมัครเรียนที่นี่เพราะอยากเจอเขาเลยทีเดียว ปณิธานชัดเจนมากอ่ะ แต่เวลาเจอรุ่นพี่เขาจริงๆ มันจะเก็บอาการโคตรๆ คือเนียนมากจนบางทีฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเจด้ามันชอบรุ่นพี่เขาจริงๆ หรอวะ
“เงียบไปเลยมึง” เจด้าหันมาถึงตาใส่ฉัน ฉันเองก็ตอบกลับไปขำๆ
“จ้ะ Keep look ให้ได้นานๆ เน่อะ”
ระหว่างรอกาแฟที่สั่ง ฉันก็หยิบสมุดเลคเชอร์ของเจด้ามาลอกเนื้อหาบางส่วนที่จดไม่ทัน แต่ยังเขียนมันไม่ถึงสองประโยคด้วยซ้ำก็…
ซ่าาา!
“อุ๊ย! โทษนะพอดีสะดุดอ่ะ”
ทั้งฉันและเจด้าลุกพรวดขึ้นจากโต๊ะทันทีโดยไม่ต้องเตี้ยมกัน ก่อนจะหันมองผู้หญิงคนหนึ่งทำท่าลุกลี้ลุกลนดึงกระดาษทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดคราบกาแฟบนสมุดเลคเชอร์ของเราแบบลวกๆ จนนอกจากจะเช็ดมันแบบเลอะเทอะแล้ว สมุดของพวกฉันยังขาดกระจุยอย่างจงใจจนรู้สึกได้
“ไม่เนียนป้ะ?” เจด้าพูดขึ้นมาอย่างเซ็งๆ ส่วนฉันก็ถอนหายใจออกมาแบบเอือมๆ เริ่มแล้วสินะความวุ่นวายที่ยังพูดไม่ทันขาดคำน่ะ
“ขอโทษนะคะน้อง พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
ผู้หญิงคนนั้นยังทำท่าเช็ดโต๊ะอยู่แบบนั้น ทั้งที่อาการมันออกตั้งแต่แสยะยิ้มมุมปากตอนแก้วกาแฟคว่ำลงมาหาฉันแล้ว ดีนะกาแฟพวกนั้นมันไม่ได้เลอะฉันเลย แต่โดนสมุดเลคเชอร์จนเยินกับมือถือของฉันที่วางอยู่ใกล้ๆ กันแทน
เฮ้ยเดี๋ยว.. มือถือ นั่นความทรงจำทั้งหมดของฉัน -.-!
“พอได้ละ!” ฉันผลักผู้หญิงคนนั้นออก ก่อนจะคว้ามือถือที่เปียกชุ่มไปด้วยกาแฟซึ่งตอนนี้หน้าจอดับไปแล้วขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
“ขอโทษค่ะ พี่ขอโทษนะคะ..น้อง นิล ลา”
ผู้หญิงตรงหน้ายังคงลอยหน้าลอยตาจีบปากจีบคอใส่ฉัน แต่ปากก็พูดขอโทษอยู่ได้จนเจด้าที่ฟังอยู่มันเริ่มรำคาญ
“เอาไงตบป้ะจะได้จบ?!”
“อ้าวอีนี่พูดงี้ก็สวยดิ!”
พอไอ้ด้าพูดจบใครคนหนึ่งก็พูดสวนขึ้นมา เพิ่งสังเกตจากแถบเสื้อว่าผู้หญิงที่ทำกาแฟหกใส่ฉันเป็นเด็กปีสอง แถมมีเพื่อนมาด้วยสองสามคนและทุกคนล้วนมองมาที่ฉันแบบ.. อืม เดาไม่ออกเลยเน่อะว่ามาป่วนเพราะอะไร -_-
“กูจะพูด มึงจะทำไม!” เจด้ากำลังจะพุ่งเข้าไปหาเด็กปีสองที่ตะโกนมาแต่ฉันเอ่ยปากห้ามไว้
“มึง...อย่า”
เอาจริงที่ห้ามไม่ใช่กลัวมีเรื่องหรืออะไร แต่กลัวยัยปีสองพวกนี้ไม่รอดมากกว่า เพราะสมัย ม.ปลาย เจด้ามันเป็นมือตบรุ่นฉันอ่ะ ถึงจะบ้าๆ บอๆ แต่ภาษาบ้านๆ คือมือตีนหนักมากเว่อร์ เพราะงั้นถ้ายังรักดั้งปลอมกับโบท็อกซ์ที่เพิ่งฉีดมานี่ก็ไม่ควรไปมีเรื่องกับมัน
หมับ!
“หุบปาก! อีนิลลามึงมานี่!” จังหวะที่ฉันหันไปห้ามเจด้าก็มีผู้หญิงอีกคนมากระชากแขนฉันอย่างแรงแล้วง้างมือพร้อมจะตบฉันเต็มที่ แต่ก็….
หวืดดดด โครมมม
ฉันเบี่ยงตัวหลบทันจนยัยนั่นหน้าทิ่มลงไปที่โต๊ะข้างๆ อย่างเสียหลัก ไอ้ด้าที่พร้อมขึ้นตลอดเวลาอยู่แล้วก็เลยพุ่งเข้าไปหาเพื่อนมันอีกสองคนอย่างหัวร้อน
“ไอ้ด้าพอแล้ว”
ฉันเข้าไปขวางเจด้าไว้อีกครั้งเพราะไม่อยากให้มันวู่วาม ทำให้เด็กปีสองที่หน้าทิ่มไปเมื่อกี๊อาศัยจังหวะนี้กระชากเจด้าเข้าไปแล้วง้างแขนจะตบมันจนสุดมือ ส่วนอีกสองคนก็เข้ามารุมฉันทันที
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
เสียงฝ่ามือกระทบหน้าฉันดังสนั่นติดกันสองทีโดยที่ฉันไม่มีสิทธิ์ตอบโต้เลยด้วยซ้ำ เพราะคนหนึ่งล็อกแขนฉันจากข้างหลัง ส่วนอีกคนก็ตั้งท่าตบไม่ยั้ง
“หยุด!!!”
แล้วจังหวะที่ชุลมุนกันอยู่นั้น รุ่นพี่รันเวย์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ก็เข้ามาดึงเจด้าที่กำลังบ้าพลังให้หลบไป พร้อมกับตะคอกออกมาเสียงดังลั่น
“ระ..รุ่นพี่รันเวย์”
พอเห็นว่าเป็นเขา เด็กปีสองสามคนที่มาป่วนฉันถึงกับชะงักมือกันไปหมดแล้วยืนอึ้งไปทันตา แต่ที่อึ้งกว่าสามคนนี้น่าจะเป็นไอ้ด้า เพราะรุ่นพี่รันเวย์ในตอนนี้กำลังจับแขนยัยนั่นเอาไว้ไม่ปล่อยเลยน่ะสิ
“จนได้สินะ”
รุ่นพี่รันเวย์หันมาพูดกับฉันสั้นๆ ฉันเองก็เลิกคิ้วให้เขานิดหน่อยอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ก่อนจะเห็นเขาหันไปพูดกับใครอีกคนที่มายืนข้างหลังพวกฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้สั้นๆ…
“เคลียร์เอง”